Mijn rug brand , na inspectie van mijn vriendin ontwaarde zij wat rode grillige plekjes op mijn rechter schouderblad die wat opgezet waren.
Mijn vriendin, die zowat alle kruidenboeken, alle encyclopedieën heeft wat betreft gezondheid en ziekte concludeerde: Gordelroos. ‘Gordelroos? Hoe kom ik daar nu aan? Heb ik nooit gehad?’  ‘Ja’, zei ze, ‘maar nu wel. Let op je voeding.’
‘Voeding? Ik eet hartstikke gezond! Biologisch geen vlees, nou ja, soms wat kip.’
‘Teveel stress dan,’  probeerde ze ?
‘Stress?’
 
‘Ik leef al jaren in een achtbaan van gebeurtenissen die ik altijd met souplesse het hoofd heb kunnen bieden.’  ‘Nou ja,’ ging ze verder, ‘ga maar aan de brandnetel thee.’  ‘Brandnetel thee?’  ‘Ja, dat zuivert de boel. Drink maar een liter en smeer je schouder in met een verkoelende zalf.’
Met dit advies ging ik op weg, richting drogist .
 
Ik vroeg aan een dame, die bezig was de schappen van nieuwe voorraad te voorzien , om goede raad.
Voordat ik maar een pot te zien had gekregen goot ze allerlei huidziektes over mij heen waar zijzelf mee behept was. 
‘Mevrouw, ikzelf leef met vreselijke pijnen, bindvliesontsteking, slijmbeursontsteking, maar geen dag verzuimd hoor!’ ‘ Dapper hoor,’ riep ik uit, terwijl ik mijzelf afvroeg of allerlei grondoorzaken haar konden dwingen door te gaan en dan is dapper toch ook weer een rekbaar begrip. 
 
Zichtbaar onder de indruk, had ik het hart niet, over mijn slapeloze nachten of brandende pijn te spreken en dat was zeer zeker ook niet de bedoeling. sowieso heb ik ook nogal moeite met ongevraagde ontboezemingen, als het mij overkomt , dan voeg ik er zo min als mogelijk zelf aan toe, dat zou alleen maar aanmoedigen tot nog meer ontboezemingen, waardoor ik ingekapseld als een vlieg in een web, niet meer uit zou komen.
 
Verschillende zalfjes, sprayen, werden voor mij uitgestald dat het mij duizelde. 
Beslist raadde ze mij een product aan wat de pijn terstond zou reduceren. Terwijl ik de pot inspecteerde op de ingrediënten keek ik aarzelend haar aan.
‘Ik weet niet, heeft u niet iets natuurlijks?’ Verstoord en geïrriteerd nam ze mij op, hoe durfde ik na haar uitwijding van haar klachten en haar toegevoegde advies, deze naast mij neer te leggen? Enigszins beduusd keek ik haar aan en piepte:  ‘Ik gebruik nooit onnatuurlijke dingen.’ 
‘Oké dan,’ sprak ze koeltjes, ‘ik haal dan maar even een van mijn collega’s die meer thuis is in NATUURLIJK!!’
Even later keerde ik huiswaarts met het gevoel een blauwtje te hebben gelopen.
 
Leonie Heine 28.11.2019
(Totaal aantal bezoeken: 48, 1 bezoekers vandaag)
  • Schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief van De Verwanten!