De laatste tijd deel ik wat berichten over de oorlog in Oekraïne, omdat het mij raakt tot in mijn diepste vezels. Ik ben begaan met de mensen die dit moeten ondergaan en die geen keus meer hebben. Maar wat hebben ze aan mijn medelijden en mededogen?
Hoe kun je er mee omgaan en wat leert het ons?
Waarom roept mijn schrijven ook weerstand op?
Ik huil mee met de moeders van de jonge soldaten,
Ik huil mee met jonge vader die zijn hele gezin verliest,
Ik huil mee de jonge moeder die haar baby verliest.
Ik voel hun pijn en angst als ze in de schuilkelder zitten opgesloten,
Ik voel hun pijn en angst als ze alles achter moeten laten:
hun huis, hun echtgenoot, hun vaders, en op weg gaan naar een onbekende bestemming, hopende op mensen die hun ziel nog niet verkocht hebben.
Het overspoelt mij, maar door hun voorbeeld blijf ik ongebroken, omdat het verdeelde Oekraïne een opstanding heeft doorgemaakt en zich verenigd heeft, om hun land te beschermen tegen de wrede dictatuur.
Het verbaast mij niets dat ik door zo te zijn de hoon oproept van mijn spirituele broeders in de geest. Talloze goedbedoelde berichten ontving ik met goede raad… zoals:
Energie volgt aandacht, door aan de ellende te denken maak je het juist meer, dus het wordt met de goede bedoeling juist helemaal fout gedaan. Het is beter om met de juiste focus een hemel op aarde creëren.
Kijk nergens naar en lees niets over die somberheid, maar richt je op het licht. Er is alleen maar licht.
Draai je om, de hele aarde is immers maya.
Als je echt wilt helpen stuur dan liefde en licht uit je eigen onuitputtelijke bron, maar laat je er niet door afleiden.
We hebben de vrije keus hoe met ervaringen om te gaan, in vrede of oorlog.
Blijf in contact met je kalmte en licht, gericht op de diepte en niet op de oppervlakte waar de verhalen van de wereld zich afspelen. Destructie moet plaatsvinden voordat er iets nieuws kan worden opgebouwd.
En van het ergste soort is de wetenschap van karma…. dus eigen schuld. Etcetera….
Ik ontken niet dat er waarheid schuil gaat in deze boodschappen, maar het klopt ergens niet, omdat het … onmenselijk is.
Dan die niets ontziende berichten van mensen die in het Westen wonen en gebruik maken van al die verworvenheden, maar het van binnenuit willen bezoedelen. De complotdenkers hebben hun afkeer van een niet bestaande pandemie ingeruild voor persoonsverheerlijking van hun grote voorbeeld en slachtoffer Poetin. Hem treft geen blaam, nee dat is allemaal de schuld van het decadente Westen.
We leven nu in een gevaarlijke tijdspanne waar de leugen tot de waarheid wordt verheven en de waarheid tot leugen. De ziel delft het onderspit, omdat mensen geen onderscheid meer kunnen maken tussen waarheid en leugen, omdat dat een zielskwaliteit is. Alleen de levende en nog gevoelige ziel voelt waarheid en leugen haarscherp aan. Hoe groter de leugen, hoe meer de ziel lijdt, en evenzogoed andersom. Alleen bezieling en dus… menswording kan de wereld redden.
Een werkelijk betrokken en sensitief mens voelt het lijden van de ander en kan niet anders dan het (een beetje) meedragen, ook al beleef je dan ook hun pijn. Dat is omdat we in feite 1 zijn. Ik ben de ander en die ander is Ik. Liefde is ver-dragen ……
Is boosheid, verontwaardiging en een totaal verbijsterd zijn een gebrek aan spirituele ontwikkeling?
Of hoort het bij menszijn om dat nog te kunnen voelen en zijn?
We kunnen ons verliezen in de materialistische en egoïstische aarde, maar even zo goed in aardvlucht en ontkenning van de werkelijkheid. Beiden zijn even kwalijk!
We hoeven niet ongevoelig, verlicht en goeroe te worden, onze grootste opdracht is om Mens te worden. Niet er bovenuit willen stijgen in volmaakte kalmte en heilige onverschilligheid, maar bereid zijn om alle menselijke facetten van het menszijn te doorleven. Daarin zijn we verbonden, dat is geestverwantschap in mens-zijn; menswording! Laat dat het heilige streven zijn -jezelf worden-. Al het andere komt voort uit het strevende ego.
Je bent de ander en als je de ander bent, hoe kun je dan hun pijn ontlopen?
Eens liep er iemand rond op de aarde die het lijden van de mensheid helemaal zelf wilde doorleven om daardoor de aarde te verheffen en een bevrijding teweeg te brengen.
Menswording is de grootste opgave van de mensheid, een echt mens worden; een nog gevoelig mens die de noden van de mensheid wil zien en mede wil dragen. Soms doet hij dat door tranen die een rivier van betrokkenheid en medegevoel over de aarde laat stromen om de dorst te lessen van alle behoeftigen.
Jouw kreet om hulp
Wordt door mij gehoord
Jouw pijn wordt door mij gevoeld
Jouw verbijstering is mijn verbijstering
Jouw wanhoop is mijn wanhoop
Jouw eenzaamheid is die van mij
Mijn tranen zullen zich vermengen
Met jouw tranen
Tot een dorstlessende rivier
Hoe zou ik jou niet kunnen voelen
Als we samen 1 zijn?
Namasté
“Als jij bent in jou,
waar liefde, waarheid, licht en vrede is
en ik ben in mij,
waar liefde, waarheid, licht en vrede is,
dan zijn we samen ÉÉN.
Voor reactie, vraag of aanvulling weer terug >>naar FB Jann Verduin en de antroposofische beweging
(Lees eventueel een eerdere publicatie over MENSWORDING op deze site
DE VERWANTEN POSTBUS:
WELKOM om lid te worden van een van onze FB groepen.
