Als je het thema mannelijk en vrouwelijk nader onder de loep neemt dan zie je dat bij de vrouw steeds meer een ontwikkeling plaats vindt naar meer vrijheid en bewustzijn. De vrouw als drager van alle leven is nog maar kort bezig zich te manifesteren, en je ziet dat het vrouwelijke vooraleerst de neiging heeft, naar buiten toe, de mannelijke lijn over te nemen van seksuele vrijheid, oppervlakkige contacten en prestatiedrang.
Het lijkt erop dat de vrouw dit soort van vrijheden nodig heeft om te transformeren tot datgene wat ze echt wil bewerkstelligen en vorm geven.
In het huwelijk zie je ook grote verschuivingen: waar eerst de vrouw er was voor het behagen en het mooi zijn voor de man, zoekt ze nu zichzelf en wil gekend worden in haar wezenlijke zijn, dit eerst vaak nog onbewust
Een vrouw die, door pijn en smart, haar eerste kind het leven geeft zal daarna niet meer dezelfde zijn. Je hoort dan mannen vaak zeggen: “ze is niet meer de vrouw die ik getrouwd heb”.
De man is niet meer zo het middelpunt en het seksuele, wat door de man zo vaak vertaald wordt als het summum van liefde, als de basis van hun relatie, komt op een laag pitje te staan.
Nu zou het natuurlijk prachtig zijn als de man zijn vaderlijke krachten als een mantel daarover heen zou kunnen spreiden, maar die kwaliteiten zijn vaak nog niet voorhanden en dus zijn er spanningen en conflicten en dan komt de vrouw in een conflictueuze situatie.
Ze voelt verdriet om het feit dat blijkbaar de liefde voor haar niet onvoorwaardelijk is, maar aan bepaalde voorwaarden verbonden.
Ze weet geen oplossing en ziet dat vele vrouwen in dezelfde situatie verkeren en geconfronteerd worden met dezelfde problemen: niet meer willen voldoen aan de verwachtingen van de ander. De keuze die ze moet maken om uit deze spagaat te komen is geen eenvoudige. Je ziet dat er op een dag geen andere mogelijkheid meer open staat dan alle deuren te gaan sluiten, de kale werkelijkheid van de verbinding bloot te leggen, zodat beide personen de kern van hun relatie in ogenschouw kunnen gaan nemen. Men komt nu dus echt op zichzelf te staan.
De vrouw kan zoveel betekenen voor de man, indien ze moedig haar eigen waarheid ruimte geeft en haar eigen innerlijke weg gaat volgen. Dit is een proces dat ook voor de man van enorme betekenis kan zijn, als hij tenminste in staat is ook aan zijn eigen ontwikkeling te werken. Het is van belang voor de vrouw, op haar beurt, om tijdig de noden te zien van haar man op dat ontwikkelingsvlak.
Een liefde die uitstijgt boven het fysieke en de waarde inziet wat de ander nodig heeft voor zijn of haar verdere geestelijke ontwikkeling is een nieuwe ontwikkelingsfase. Hier zijn geen normen nog waarden die bepalen wat hoort en wat niet hoort: hier is ruimte om de eigen waarde te ontdekken, hier is ruimte om iedere schaduw te verlichten.
Het komt ook voor dat de vrouw of man verder is in die ontwikkeling en een van beiden daar niet in mee kan gaan. Dan kan het zijn dat er iets gebeurt wat voor de buitenwereld als onbegrijpelijk wordt gezien en een grote schok voor degene die achterblijft. Het is overigens ook een wekker om daadwerkelijk zelf een eigen ontwikkelingsweg te gaan.
Het boek ‘Inwijding’ van Elisebeth Haich heeft mij altijd zeer aangesproken, dat boek heb ik lang bij mij gedragen. //Met name dat ze Eros ontmoet en laatdunkend de opmerking maakt dat ze daar ver boven staat. Eros spreekt dan tot haar en zegt: “Wil je aan mij voorbij gaan?” Ze hoort een donderende stem uit de vlammen opklinken: ” Jij hebt het gewonnen, je hebt de proef doorstaan, maar wacht maar! Je hebt niet gewonnen, omdat je sterker bent dan ik; je kunt niet sterker zijn dan ik , omdat ik het vuur van je eigen ik ben, maar je kon geen vlam vatten, omdat tussen jou en mij nog je zuiverheid, je onervarenheid staat. Je lichaam en je zinnen sluimeren nog en dat heeft je beschermd. Pas op, we ontmoeten elkaar nog eens weer, wij zullen elkaar nog weer ontmoeten…..”
Spoedig daarna ontmoet ze haar aardse man en gaat daarmee een verbinding aan, om ook de aardse liefde te leren kennen.//
Dit toont aan dat eros niet onderdrukt kan worden en de val van vele zogenaamde goeroes, en het dwingende celibaat zijn daarbij overtuigende voorbeelden. Eros intrigeren om een heel mens te worden en de wezenlijke liefde, het mannelijke en vrouwelijke, op te nemen is dus een belangrijke voorwaarde. Dus het opwekken van de seksualiteit in relatie is van belang en kan mooi en verbindend zijn en tevens maakt het krachten tot groei in ons wakker.
Je kunt echter ook in Eros blijven hangen; ik zie dagelijks de mannen en vrouwen die zwijmelen in de romantiek en steeds weer opnieuw lijden aan de Eros verslaving, die uiteindelijk niet duurzaam zal blijken te zijn. Die elkaars behoeften op het fysieke vlak bevredigen, zonder daar nog op een dieper niveau van de ziel bij betrokken te zijn, en dat brengt een onbegrepen eenzaamheid binnen de relatie.
In zekere zin zijn we allen alleen! Want onze innerlijke vrijheid betekent dat een liefdesrelatie ons niet meer aan banden kan leggen. Het andere geslacht heeft zijn magische kracht over ons verloren, omdat we haar wezenlijke kenmerken in de diepte van ons eigen wezen hebben leren kennen.
We zullen niet meer zo makkelijk voor een ander vallen, omdat we ons zelf niet meer in de ander kunnen verliezen. We zullen daardoor in staat zijn tot een diepere liefde en een meer bewuste toewijding.
In mijn persoonlijke leven heb ik vele mannen ontmoet, korte ontmoetingen maar ook vrij lange. Als ik daarop terug kijk zie ik dat de mannen in mijn leven ieder een stuk van mijn geestelijke ontwikkeling hebben wakker gemaakt. Ik hecht veel waarde aan vriendschappen en ik tracht Eros hierin niet op de voorgrond te laten treden, want ik weet uit ervaring dat daardoor het wezenlijke en vruchtbare in zo’n relatie stuk kan gaan. Het onvoorwaardelijk staan in het teken van ware vriend en verwantschap is weer een andere uitdaging: afzien van eigenbelang en de aandacht vooral gericht op ondersteuning in zijn of haar ontwikkeling.
Ik herinner mij nog uitspraken van een vriend, waar ik veel steun aan heb gehad om mijn ervaringen tot inzicht om te vormen. Deze vriend verkeerd niet in mijn directe nabijheid en ik denk wel eens dat juist door die afstand het zo vruchtbaar is gebleven. Dankbaar kijk ik terug op de momenten die ik mocht delen in verbondenheid, want dat is een krachtbron voor de verdere weg die je moet gaan. Het is een weg waar je niet weet hoe hij verder gaat, waar zekerheden niet meer bestaan; die reiniging is een proces van jaren. Geestelijke vrijheid is in een relatie de vrucht van een weg waar mensen alle stadia hebben doorlopen van een huwelijk of relatie, waar vrouw en man elkaar vrij gemaakt hebben en hun eigen ontwikkeling ter hand hebben genomen en waar een broeder/zusterschap een feit is geworden.
Ik bezat als kind van nature een geestelijke wijsheid, maar de emotie, de astraliteit en dus Eros kende ik niet, nee Eros was mij vreemd. Heel lang was ik zo naïef dat ik zelfs in heel gevaarlijke situaties ben geweest en heb het geluk gehad… werkelijk veel onzichtbare hulp te ervaren . Ik ben opgegroeid in een groot gezin, waar ik emoties tegenkwam en situaties die soms teveel waren om te dragen voor een kinderziel. In dit gezin heb ik veel geleerd hoe het er uit ziet als iedereen overgeleverd is aan zijn losgeslagen emoties, en ik mijn groeiende innerlijke kracht moest gebruiken om daarin overeind te blijven. ……. Ik zie geen van allen meer van dit gezin.
Daarna ben ik terecht gekomen in een carrousel van heftige levenservaringen en heb wat betreft relatie alles meegemaakt: van huiselijk geweld en kille eenzaamheid tot prachtige ontmoetingen en herkenningen in ziels en geestverwantschap, teveel om daar nu verder op in te gaan. Al onze ervaringen, hoe pijnlijk en chaotisch dan ook, helpen ons om zicht te krijgen op onze levensopdracht: onszelf echt te leren kennen!
Ik hoop dat mannen, die toch al van nature een dominantie meebrengen, meer bewustzijn krijgen voor de vrouwelijke kwaliteiten, zodat die steeds meer binnendringen in de nu nog heersende dominant bestuurde mannenwereld, om een natuurlijk evenwicht tot stand te brengen.
Ik wil het hierbij laten en op een ander moment er wellicht weer op terug komen, en/of door middel van de reacties op dit schrijven.
In verbondenheid groet ik jullie,
Afscheid:
En je vroeg
Of ik mij zou bewaren
Toen de avond viel en ik mij vergaf
Tot waar ik dacht nooit aan te komen
Verloor ik jou nog een etmalen
Daarna sloot een ijzig schot
Geen terugkeer-
Verloren en als vreemd
Bekeek ik
zonder een woord te breken-
Een mond-
Gesloten met duizend koorden
In de verte een verloren verbond.
**Foto’s bij deze publicatie, gedicht en zang zijn eigen werk van de auteur… Leonie Heine.
Gerelateerde publicatie: >>> VAN RELATIE NAAR VRIENDSCHAP
19 januari 2015 om 02:22
Hallo Leonie, ik ben blij dat je ontroert raakte door mijn schrijven, want dat doet me denken aan de eerste regels van het arameens Onze Vader, namelijk: Bron van Zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert, Ik geef u een naam opdat ik u een plaats kan geven in mijn leven. Bundel uw licht in mij -- maak het nuttig. Vestig uw rijk van eenheid nu,
uw enige verlangen handelt dan samen met het onze. Enz.
Jouw positie in het leven ontroert me ook. Ik ben ook uit een groot gezin(negen kinderen) en heb er zelf vijf, echter ik had het geluk, mijn moeder was altijd thuis, weliswaar onder barre omstandigheden, maar daar heb je nog geen weet van als kind. Ook had ik het geluk dat mijn vrouw en ik onze baan konden opdelen in een deeltijd baan. Mijn vrouw was de ene helft van een werkweek thuis ik de andere.
Ik had de luxe geen sleutel of opvangkinderen te hoeven opvoeden, echter nu ik er op terugdenk, maakt het eigenlijk niet uit. Wij allen zijn belandt in het vervals kapitalistisch tijdperk aldus Nicolai Berdjajev ruim tachtig jaar geleden schreef. Hij Schreef namelijk: Alle mensen bijna uitsluitend bezig met financiële vraagstukken en het probleem werkeloosheid. Het kapitalistische Tijdperk is verdwenen, nu is er het tijdperk van het vervalskapitalisme!
Vroeger werd er geproduceerd wat er nodig was. Nu produceert men om het produceren! Evenwicht herstellen tussen productie en verbruik, is niet alleen een economische aangelegenheid, maar ook een zedelijke en metafysische.
Het is de uitdrukking van het feit dat de economie niet de mens dient, maar van het feit dat de mens de economie dient! Dat betekent dat de mens opgeofferd wordt aan de economie!
1. Als productiekracht(werken).
2. Als verleidende kracht(verkoper).
3. Als moraliteit/ geweten.(acteurs, auteurs).
4. Als schepper(kunstenaar).
Het vervalskapitalisme vernietigt ook veel particulier eigendom, het is steeds onduidelijk wie de eigenaar is! De bank, de bewoner, enz.enz.? De trusts zijn anonieme instituten zonder gezicht! Het blijft anoniem wie eigenlijk de auteur is van alle ellende waaronder de moderne mensheid lijdt! Er is geen auteur meer en dus ook geen schuldige!
De mens voelt zich door een onmenselijke, onpersoonlijke kracht totaal verdrukt. Het geld, deze demon zonder gelaat, wordt thans meer dan ooit een symbool in de wereld. De kosmische fundamentele kracht echter die het aanzicht van de aarde en de mens verandert en de menselijke persoonlijkheid en haar bestaan, verontpersoonlijkt en dehumaniseerd is niet het kapitalisme als economisch stelsel, maar de techniek!
Het wonder van onze tijd!
De techniek heeft niet alleen een economische categorie, maar ook een zedelijke, die met menselijke betrekkingen betrokken is(medicijnen, voorbehoedsmiddelen, kleding, ontdekkingen, materialen, enz.)
De techniek heeft niet alleen een sociale maar ook een kosmische betekenis, naast het Rijk der Organische en het Anorganische stoffen is er een nieuw Rijk in het leven geroepen, namelijk:”Het Rijk der georganiseerde natuur”! De geschiedenis tot leven gewekt! Anorganische stoffen worden door ge/verbruik van organische stoffen tot leven gewekt!
Dit schreef Nicolay Berdjajev ruim tachtig jaar geleden en nu blijkt hoe dicht hij bij de waarheid zit. Bijv. banken scheppen gewoon geld wat er niet is, dit om de economie te redden, niet de mens!
In plaats van dat onze technologie en machinepark de mens te ontslaan voor hun arbeid, en daardoor de mens vrije tijd krijgt en avonturieren kan en creatieve dingen ondernemen, laten wij de mens die met zijn karakteristieke blindheid, die geen symbool van de werkelijkheid kan onderscheiden, de machine, de mens overbodig maken, maar niet in de zin van vrije tijd, maar in de zin van geen geld hebben en tot zijn “ schande” verplicht te zijn de miserable liefdadigheid van sociale zaken te accepteren.
Of zoals jij het verwoordt te gaan werken voor de economie in plaats voor je kinderen te zorgen en er iets mee te ondernemen.
Ik wens je veel sterkte toe en hoop dat de nieuwe broederschap veel nieuw licht zal werpen op de moeder/ kind verbinding, waardoor het kind Goddelijk kan blijven stralen.
Tot zover
Vriendelijke groet
Walter Hebing
We leven in een cultuur die gehypnotiseerd is door symbolen, woorden, getallen, niet op het eten.
Voor een groot deel is dit het resultaat van een onderwijsstelsel dat in overheersende mate literaal en mathematisch is, waardoor iedereen wordt opgeleid voor het Kantoor en de Bureaucratie en slechts met tegenzin enige vaardigheid wordt onderwezen in enig ambacht, met materiële geldigheid aan hen die zogenaamd te dom zijn om intellectuele vorderingen te maken.
maten gewichten en beelden en dat we die ten onrechte aanzien voor en prefereren boven de fysieke werkelijkheid. We geloven dat het bij een pudding aankomt op de scheikundige analyse en
19 januari 2015 om 17:40
Dank voor deze bijdrage Walter!
16 januari 2015 om 22:39
Wat een verademing ..zo’n oprecht stuk geschreven vanuit het hart!
Alle vrouwen zullen er wel wat in kunnen herkennen geloof ik. Een aanwinst voor de site waar ik toch al enthousiast over ben…
Het gezongen lied met de tekst erbij…..heel mooi! ==De vrouw kan zoveel betekenen voor de man, indien ze moedig haar eigen waarheid ruimte geeft en haar eigen innerlijke weg gaat volgen==
Daar is moed en vooral zelfvertrouwen voor nodig.
Zie uit naar het vervolg.
15 januari 2015 om 18:43
nog even over het werk zelf : de vrouw heeft vele kanten ……woe ha ha
Bij Khnopff is de vrouw beurtelings engel, muze en vriendin. Maar ze is ook verleidster en perverse femme fatale, het symbool van de vice suprême, de Opperste Ondeugd. In ‘Liefkozingen’ stelt Khnopff de mysterieuze schoonheid voor, maar de vrouw verkoopt zich en Satan wordt haar meester. Dat is hoe Félicien Rops haar in al zijn werk ziet. Zij is de verwoestende vrouw, zij is ook de dood. De confrontatie van de androgyn en de sfinx in een imaginair landschap met blauwe zuilen en kabbalistische opschriften die vaag het idee van hiërogliefen oproepen, geeft aanleiding tot tal van interpretaties. Symbolisering van de macht, van de dominantie, van de verleiding? Of is het veeleer het beeld van Khnopff zelf, geconfronteerd met zijn afspiegeling, zijn zuster Marguerite, de onbereikbare muze? Of misschien ook het eeuwige beeld van Oedipus en de sfinx? Het werk stelt ons voortdurend vragen en zal dat blijven doen. (naar Gisèle Ollinger-Zinque, in cat. Khnopff) (fabritius
15 januari 2015 om 21:04
Bijlage:
Iedere man heeft zo zijn eigen beeld
15 januari 2015 om 16:44
Leonie s mooi geschreven stukje bevat meerdere themas , die elk op zich een boekdeel waard zijn en om nog lang over na te denken en te bediscussiëren .
// In het huwelijk zie je ook grote verschuivingen: waar eerst de vrouw er was voor het behagen en het mooi zijn voor de man, zoekt ze nu zichzelf en wil gekend worden in haar wezenlijke zijn, dit eerst vaak nog onbewust “[…]
“In zekere zin zijn we allen alleen! Want onze innerlijke vrijheid betekent dat een liefdesrelatie ons niet meer aan banden kan leggen. Het andere geslacht heeft zijn magische kracht over ons verloren, omdat we haar wezenlijke kenmerken in de diepte van ons eigen wezen hebben leren kennen.” //
Binnen het huwelijk, en vooral buiten het huwelijk is dat het geval , daarom ook verliest het huwelijk aan kracht , en mensen staan meer op zichzelve zoals dat geldt voor elke relatie tussen twee gelijke mensen .
Nu , als wij Steiner erop na lezen , .. is de vrouw het kometarische ,( wijst naar datgene dat van de Oude Maan afkomstig vóór de aarde ) alwaar de ziel meer naar boven komt en de man het lunarische aspect ( pas na de Aarde ontstaan bij uittreden van de Maan ) alwaar de groei in het fysieke verder is gegaan ,en de ziel meer naar beneden is gedrukt . Daardoor zijn mannen meer op de buitenwereld gericht en meer hoofdenkers geworden en vrouwen door de band veel zielsgebondener en bijgevolg spiritueler .De vrouw zal daarom nog meer de rol van de huidige man gaan overnemen in de toekomst maar evenwel met behoudt van haar zieleontwikkeling , want die gaat nooit verloren , en de man zal moeten ontvankelijker worden voor de vrouwelijke zielsinspiratie en bijgevolg meer vrouw worden en minder hoofddenken ook .
Dit kan ook goed begrepen worden als je weet wat Steiner erop wijst dat de vrouw een mannelijk etherisch lichaam heeft gekregen en de man een vrouwelijk etherisch lichaam , na de spitsing van het androgyne wezen , en beiden zijn dus gelijk aan elkaar ondanks de verschillen in uiterlijk . Etherisch lichaam staat voor onze gewoontes en karaktereigenschappen die zich richten uitspreken nààr de omgeving , en wel in een volk dus niet zozeer individueel .
En als toemaatje nog dit : Ik vindt de vrouw mooi uitgebeeld door de symbolistische schilder, beeldhouwer , dichter en ontwerper Khnopff de vrouw als bij hem beurtelings engel, muze en vriendin.
Les Caresses ( De Liefkozingen )
http://www.wikiart.org/en/fernand-khnopff/the-sphinx-or-the-caresses-1896#close
16 januari 2015 om 09:15
Henri heb nu pas tijd gehad om deze afbeeldingen/ schilderingen, te bekijken. Ben onder de indruk zoals hij de vrouw in beeld brengt. Kennelijk vond jij dat ook.
Dank voor het mij er opmerkzaam maken want ik kende hem niet. Sommige beelden vind ik zo mooi sereen en ingetogen,soms sinister en soms raadselachtig.
15 januari 2015 om 17:13
Het is tweeërlei Henri,
De vrouw heeft ook die mannelijke kracht nodig om niet te verzanden in een brij van gevoelens en emoties. mannen hebben een andere manier om zich te uiten en soms gaat dat dieper dan de krachteloze maniertjes die vrouwen er soms op nahouden. Maar dat waarschijnlijk in een volgende artikel!
Dank voor je reactie Henri en nu ga ik even kijken wat jij zo mooi vindt!
15 januari 2015 om 15:44
Jouw artikel maakt een hele mooie beweging Leonie. Het brengt me voor mijn innerlijke spiegel. En jouw kunstzinnige omlijsting verterkt dat nog.
Dank je hiervoor!
15 januari 2015 om 15:54
Wat fijn om dat van jou te horen, die verre vriend?
15 januari 2015 om 15:01
Mooi artikel Leonie. Ik ga beter mijn best doen als man. Bedankt was fijn om te lezen…..mooie muziek en kunst…vrouwelijke creativiteit…
15 januari 2015 om 02:41
Bedankt voor je openheid Leonie, echter de eros zie iets anders dan jij hem beschrijft, de Eros is een soort nooduitgang der mensheid. Zonder de Eros ware er geen man of vrouw meer, nog wel het mannelijke en het vrouwelijke op aarde. Noch de man, noch de vrouw alleen, kunnen het onzijdige(kind) begeleiden. Sterker nog het onzijdige(kind jonger dan zes dagen) leidt ons bestaan, tot het moment dat elk kind in alle liefde op aarde ontvangen wordt.
Pas dan kan de mensheid over persoonlijke ontwikkeling spreken, voor dat moment spreken we over persoonlijk Maya.
Je noemt de vrouw als drager van al het leven, ik zou anders zeggen: Namelijk: Baarmoeder aarde is drager van al het leven. De bron ervan is het kosmisch huwelijk tussen zon en aarde. Ter ondersteuning van dit huwelijk zijn de planeten.
Mijn vrouw heeft me vijf kinderen geschonken en heb heel wat ervaring opgedaan met het onzijdige bestaan van kinderen, hun kleding van zestig jaar geleden even niet meegerekend.
Ik ben heel blij dat vrouwen tot het NU bewustzijn proberen te komen, echter er zal veel van de aardbodem moeten verdwijnen, alvorens dit bewustzijn levende vruchten voortbrengt.
Jezus zei het aldus: “Adam kwam voort uit een grote kracht en een grote rijkdom,
maar hij werd jou onwaardig. Want was hij jou waardig geweest,
hij zou de dood niet hebben gesmaakt.” Als Eva de Eros niet had laten zegevieren boven Gods Woord waren we nooit zover van ons Werkelijke Zijn afgedwaald.
Immers er ligt maar één ware levensgeest aan de basis van ons menselijk bestaan, namelijk: Al het levende in het Nu(vandaag)! Morgen kan het weer heel anders zijn.
Jezus zei het aldus: Maak je geen zorgen over de dag van morgen, want de dag van morgen heeft aan zichzelf genoeg! En trekt de vergelijking met vogels,enz. en vraagt: Zijn wij dan minder dan een vogel?
Ik vind in de bijbel toch wijze uitspraken staan, die me tot nadenken bewegen, als ze er toen al zo over dachten, wat beweegt ons om daarvan af te wijken?
Ik weet niet hoe diep ik kan gaan met verbondenheid, maar de stelregel volgens de bijbel is, wat God verbonden heeft, kan de mens niet scheiden! In wezen waren Adam en Eva door God met elkander en alles wat leeft verbonden. Ik weet niet wat Eva precies inbracht om Adam te verleiden, maar logisch gedacht vindt ik de Eros. Adam stemde toe en Kaïn en Abel werden geboren. Sindsdien wordt alles wat leeft gebruikt om deze wonde met God te helen.
Leonie niet de mannen leiden ons bestaan, maar vrouwen die hun kinderen boven ons uit willen tillen! De verbinding tussen moeder en kind staat sinds Adam en Eva geleefd hebben(verwoord is) onder druk. Kaïn en Abel werden gebruikt om natuurverschijnselen te verklaren. Parijs de Lichtstad van Europa ligt nu onder het vuur van Godsdienstfanaten, mensen die grenzen trekken in hun verbeelding.
De Grieken verwoordde het als volgt: “Geef de mens brood en spelen en je hebt er geen kind aan”.
Echter wat nu speelt is krachtiger dan heel ons verleden als levende mensheid, de natuurlijke bronnen raken op, waar Adam door God als rentmeester over aangesteld was. Vrouwen vind ik het verlengstuk van het leven op aarde, alleen ze zijn er zich nooit bewust van geweest en eigenlijk nog niet. Mijn moeder was trots op haar zoon die bevorderd was is militaire dienst, ze waste zijn uniform en poetste de knopen van het uniform, ik vond het een dwaling in haar bewustzijn.
Enerzijds vind ik vrouwen geweldig, omdat ze pragmatisch leven, anderzijds dom, omdat ze hun omgeving niet kennen! Hun kinderen overtroeven haar erin, jammer maar waar! Eigenlijk niet jammer, maar eindelijk gerechtigheid! “Schoenmaker blijf bij je leest”! De wereld kan doen met het leven op aarde, wat het maar wil, behalve als het niet past in het concept van een moeder, dan beweegt ze hemel en aarde om haar zin te krijgen.
In wezen de column van een dominee uit Haarlem.
Door de eeuwen loopt een draad
die van vrouw naar vrouwen gaat.
Veel verloren,iets gewonnen
alles is in die draad gesponnen.
Hoe we door de wereld gaan
deze draad leidt ons bestaan.
Door de wereld loopt een draad
die van hand, naar handen gaat.
Afgebroken, nieuwe knopen,
Struikelen, op beter hopen.
Wolken, winden, zon en maan,
onze draad zal verder gaan.
Door de wereld loopt een draad,
die van hart naar harten gaat.
Zo verbonden met het leven,
zal die draad ons richting geven.
Waar zoveel vrouwenvoeten gaan
Zal het wad vanzelf ontstaan.
Ik wil deze draad doorknippen en vrouwen wijzen op hetgeen gebeurt op aarde, volgens de Bijbel, andere geschriften en volgens jouw woorden zijn vrouwen dragers van het leven. Met andere woorden: Het wordt tijd dat vrouwen uit ervaring spreken, echter uit de ervaring van het kindzijn, daar ben je open in. Echter daar heb je meer ervaren wat voor onze tijd belangrijker is dan wat je nu verteld hebt. Voor mijn gevoel heb je, je ervaringen teveel aan onze tijd aangepast.
De man/vrouw relatie is geen realisatie zonder kinderen en met kinderen is het geen relatie meer zonder alles wat leeft!
Tot zover
Groetjes Walter.
15 januari 2015 om 07:57
Ik Citeer……….
Enerzijds vind ik vrouwen geweldig, omdat ze pragmatisch leven, anderzijds dom, omdat ze hun omgeving niet kennen! Hun kinderen overtroeven haar erin, jammer maar waar! Eigenlijk niet jammer, maar eindelijk gerechtigheid! “Schoenmaker blijf bij je leest”! De wereld kan doen met het leven op aarde, wat het maar wil, behalve als het niet past in het concept van een moeder, dan beweegt ze hemel en aarde om haar zin te krijgen.
Ik kan werkelijk met de allerbeste wil van de wereld ,kop nog staart vinden , in je monoloog .De verklaring daarvoor zal waarschijnlijk bovenstaande zijn.
17 januari 2015 om 03:09
Hallo Leonie.
Kan me voorstellen dat je geen kop of staart in mijn betoog kunt vinden, in werkelijkheid is er geen kop(toekomst) of staart(verleden) aan het menselijk individu, het is allemaal Maya.
Kort samengevat is het kind, waar ook ter wereld geboren het pure beginsel van de dageraad! Er worden wereldwijd ongeveer 4 baby’s per seconde geboren, dus per seconde wordt het totale menselijk onbewuste 4 keer per seconde kosmisch ingestraald.
Elke vrouw draagt, nadat ze door een man bevrucht is, normaliter deze mens in wording negen maanden in haar buik. Dan wordt het kind geboren en is gedurende ongeveer zes dagen één met alles wat is.
Mijn pleidooi is dat niet mannen beter naar vrouwen moeten luisteren, maar dat vrouwen beter naar de vrucht van hun schoot moeten luisteren en hun kind als basis van hun bewustzijnsontwikkeling behoren te nemen.
Een vrouw zou negen maanden de tijd behoren te krijgen om de vrucht in haar schoot de volle aandacht te geven, opdat deze opgewassen is tegen het kosmische doorstroming van de kundalini, zodra het kind geboren wordt! Een soort kerstverhaal omtrent elk kind, wat op aarde geboren wordt, waarvoor zelfs Koningen voor op reis gingen, om het kind te mogen aanschouwen.
Onze westerse cultuur gaat totaal voorbij aan de boodschap van ’n kind, welke ruimte krijgt ’n kind nog in een moderne woonwijk. De auto een inpandige garage, echter geen speelkamer voor kinderen, parkeerplekken alom, maar geen speelruimte voor kinderen. Ze krijgen een speelveld toebedeeld samen met honden, het wordt nu iets beter maar met de menswaardige ontvangst van kinderen op aarde is het zeer slecht gesteld.
Kinderen worden gewaardeerd om hun hebben niet om hun zijn, hebben, in de zin van ’n talent of iq wat bruikbaar is in onze samenleving, echter hun pure zijn heeft geen nut in onze cultuur. Eigenlijk in geen enkele cultuur, toch denk ik dat een kind wat niets bruikbaars heeft, het dichtst bij de poort van het eeuwige leven staat, wat dat ook moge voorstellen? Ik denk dat vrouwen dat bewust of onbewust beter aanvoelen dan ik!
Tijdens de begrafenisdienst van mijn twaalfjarige zoon, die ik zelf uit de schoot van mijn vrouw heb mogen ontvangen, ik heb hem als eerste en als laatste in zijn ogen mogen kijken, zongen zijn klasgenoten: “The rose”. Dat was op 1 november 2001 en wij(gezin, familie en kennissen) zingen dit lied nog steeds als we samenkomen bij zijn graf rond 3 februari. Wel niet zo mooi als jij, maar toch.
Ik heb iets met de zon, wat precies weet ik niet, wel weet ik dat ik zat te lunchen met een aantal bouwvakkers in de keuken van mijn zwager en me door de zon uitgenodigd voelde om lekker in haar licht te baden. Ik gaf er gehoor aan en na een half uurtje trad ik de keuken binnen en zei: “De dag biedt meer dan de mens vermag”. Het was even stil in de keuken van mijn zwager totdat iemand zei dat is een goeie daar moet ik even over nadenken! Ik ook antwoordde ik. Nu, een paar jaar later, denk ik dat we onze ziel nooit zullen benaderen als we de ziel van een kind wat ogenschijnlijk niets heeft, niet de ruimte geven om zich ontwaren. We kunnen het wel met materie(sneeuw) ter bescherming omgeven, maar onze spiritualteit(Koschmisch Inzicht) zal het toch de ruimte moeten gunnen om de kern van de/onze ziel bloot te leggen.
Anders blijven hun dagen leeg en onze dagen raken overvol.
Misschien snap je er nog geen snars van, Leonie, maar dat geeft niet, immers ik doe ook maar een gooi met woorden!
Ik zie de baarmoeder van een vrouw als verlengstuk van baarmoeder aarde en de aarde draagt al het leven binnen ons zonnestelsel en binnen dat concept schiep ieder mens zij eigen culturele leven en nu gaan culturen met elkander aan de slag om de waarheid der culturen. Mooi maar dat gaat ten koste van kinderen en de aarde, waarvoor doen we het dan?
Als we nu niet stilstaan bij alles wat we zijn, gaat alles wat we hebben verloren en mogen we ergens opnieuw beginnen, dat is Liefde. De waarheid van dit alles is nog zoek!
Nog bedankt voor je inspirerende inleiding.
Hopend dat het mannen monoloog zich via vrouwen tot een zielen dialoog wordt.
Groet ik je vriendelijk
Walter Hebing.
17 januari 2015 om 08:55
Dag Walther,
Bedankt voor je bericht.
Ik was ontroerd door jouw bericht…………
Walther,ik snap je punt en zorg voor het kind in de samenleving. Die zorg deel ik met jou.Een gescheiden vrouw met kinderen moet gaan WERKEN . Alsof kinderen opvoeden geen werk is.
Hier was ik innerlijk al mee bezig om dat in een artikel op te nemen.
Als moeder van zes kinderen en komende uit een groot gezin, heb ik mijn ervaringen.
Dus dat zit in de pen
15 januari 2015 om 09:03
Iemand vroeg de vertaling van het gezongen lied :
Sommigen zeggen liefde, dat is een rivier
Die het tere riet verdrinkt
Sommigen zeggen liefde, dat is een scheermes
Dat je ziel bloedend achterlaat
Sommigen zeggen liefde, dat is een honger
Een eindeloos pijnlijke behoefte
Ik zeg liefde, dat is een bloem
En jij haar enige zaad
Het is het hart bang om te breken
Dat nooit leert dansen
Het is de droom bang om te ontwaken
Die nooit een kans neemt
Het is diegene die niet genomen kan worden
Die lijkt niet te kunnen geven
En de ziel bang om te sterven
Die nooit leert om te leven
Als de nacht te eenzaam is geweest
En de weg te lang
En je denkt dat liefde alleen
Voor de gelukkige en de sterke is
Onthoud gewoon dat in de winter diep onder de sneeuw
Het zaad ligt
Dat met de liefde van de zon
In de lente
Een roos wordt
14 januari 2015 om 20:31
Knap zo veelzijdig als jij bent. Dat je kon tekenen, schilderen, sieraden maken, interieurs ontwerpen, wist ik. Je zingt ook zeer goed, vind ik, maar dat je daarnaast ook lang niet slecht schrijft, is nieuw voor mij.
14 januari 2015 om 20:51
Dag Ridzerd.
Wat aardig dat je mij zo beleeft,
Hartelijke groet
14 januari 2015 om 20:21
Wat mooi dat je Elisabeth Haich ten tonele brengt. Het heeft mij ook gevormd in die tijd..Ja we kunnen niet langs Eros heen maar moeten door doorleefde ervaring wijs worden. Dan blijkt het zich om te vormen tot een andere vorm van liefde.
Het evenwicht tussen het mannelijke en vrouwelijke weer herstellen en daardoor de dualiteit opheffen….een vrouwelijke opdracht om de man daarin mee te nemen. Niet eenvoudig hoor. 🙂
14 januari 2015 om 21:00
Elisabeth,
Prachtige naam trouwens…….ja,dat boek is voor veel mannen en vrouwen interessant om te lezen! Drie maal uitgeleend en toen drie maal op nieuw moeten kopen
14 januari 2015 om 23:25
Ja wat is dat een ramp he van een boekenkast die uitpuilt. Als je dan weer eens wat wil oppakken is het verdwenen. Och als ze er dan maar wat aan gehad hebben dan is het goed. Maar hinderlijk………………Ook veel weggeven die je dan in een nieuwe fase toch nog had willen inzien.
14 januari 2015 om 23:54
Ja,Liesbeth…… dat is inderdaad niet leuk. De laatste keer heb ik hem op marktplaats gekocht maar nu…… na het lezen van dit artikel ….. heeft mijn dochter hem weer gevraagd!
14 januari 2015 om 18:15
Hallo Leonie,
Wat een herkenning… een echt vrouwen verhaal, maar dan op een dieper niveau van ontwikkeling. <>
Dit ontroerde mij zeer!
En dan ben je ook nog eens heel kunstzinnig en mooi zingen…bijzonder hoor!
Waarschijnlijk heeft de creativiteit je gered…….ondanks alles dicht bij de bron gebleven………..bedankt!
14 januari 2015 om 20:47
Wat fijn dat je het herkent……. en zeker heb je het goed gezien ,dat het creatieve een belangrijke uitingsbron in mijn leven was en nog steeds is.
Bedankt voor je reactie Ali!
14 januari 2015 om 17:51
Heel mooi geschreven Voor een man goed om te lezen hoe de andere kant er tegen aan kijkt, daar kun je veel van leren. 😉 Ook, een vrouw, de schrijfster met zoveel levenservaring, dat je als man zou kunnen denken, daar kan ik me niet mee meten, daar voel ik me te klein bij. Als een man al zelfkennis zou willen betrachten is de spiegel die zijn (de) vrouw hem kan voorhouden misschien soms te confronterend. Moet dit stukje nog maar een paar keertjes doorlezen. 😉
14 januari 2015 om 20:37
Bedankt voor je mooie reactie Kees, dat waardeer ik zeer!