Bij het bewandelen van het spirituele pad is zelfbedrog een voortdurend probleem.
Ego probeert altijd spiritualiteit te vergaren. Dat is net zoiets als je eigen begrafenis willen bijwonen.
Chögyam Trungpa
Spiritueel materialisme is een grote valkuil voor mensen die lange tijd oprecht aan zichzelf gewerkt hebben. Ze hebben allerlei cursussen gevolgd over meditatie, tantra of kundalini en zijn eraan toe om nu zelf een coach of spiritueel leraar te worden. Ze maken plannen om een spiritueel centrum of een yogaschool op te zetten of tenminste zelf workshops te geven. Nogal wat spiritueel ingestelde mensen hebben de neiging om met elkaar in een veilige comfortzone te leven, met een eigen groepstaal, een bijzondere glimlach, en het liefst de hele dag elkaar in de ogen kijken en te knuffelen. Ondertussen hoeft er maar iets te gebeuren – dat haaks staat op het hoge verwachtingspatroon over de ideale samenleving – en de onderdrukte woede en frustratie breekt los.
Het ego is namelijk nog lang niet verslagen, omdat datzelfde ego ook graag spiritueel wil schitteren, toekomstgericht is en niet kan bestaan in het levende heden van alledag. Het spirituele ego leeft in onvrede met zijn omgeving, omdat die de ontwikkeling tot volmaaktheid en eigen glorie dwarsboomt. Spiritueel materialisme is het voortdurend bezig zijn met van jezelf een betere versie te maken vanuit pure onvrede met wie je bent. Het moet altijd beter, je moet iets worden. Het is een vorm van hoogmoed om meer te willen zijn dan je bent.
Je kunt ook niet beweren uitsluitend het goede te volgen en niet het slechte of verkeerde, omdat geen van beiden op zich kan bestaan. Duister en licht horen bij elkaar: zonder duister geen licht, zonder licht geen duister. Vrede en oorlog staan ook niet op zichzelf, evenals geluk en ongeluk, gezondheid en ziekte, én yin en yang. Het is een wankel evenwicht. Ik heb mijn leven lang een soort schuldgevoel bij mij gedragen over alle ellende die de mensheid overkomt, alsof ik er deel van uitmaakte. Dat in feite ook waar is. Nu weet ik dat we leven in de dualiteit en dat we blij mogen zijn met de ene helft, maar ook moeten accepteren als de andere helft zich aandient. Geluk kan zomaar omslaan in ongeluk, gezondheid in ziekte, et cetera. Als je het eenheidsbewustzijn aanraakt, dan krijg je vrede met beide kanten en lossen ze op in eenheid
Er is nogal eens de neiging om neer te kijken op de dualistische wereld en daar niets mee te maken willen hebben. Wereldwijde problemen als klimaatverandering, oorlogen, honger, ach wat moet je daarmee? Helemaal niets, want het is allemaal een illusie, van de onbewuste mens. Vanuit hogere sferen bezien bestaat het zelfs niet en zijn het meer droombeelden van onbewustheid. Maar is dit geen omdraaiing van de feiten? Want zou het niet zo kunnen zijn dat juist die ‘spirituele’ mensen zelf illusionair zijn, omdat ze in feite niet bestaan, ze zijn buitenstaanders en leven in hun eigen illusionaire wereld van de geest, met hun eigen rituelen.
Spiritualiteit zweeft niet boven het gewone leven uit, maar moet juist wortelen in de aarde. Het is de verbindende factor tussen de geest en de aarde, en door beiden wordt het gevoed.
Al met al kan je jezelf en anderen lang iets voorspiegelen om in te geloven, tot het moment dat je begint te merken dat er iets niet klopt, dat je iets bent kwijtgeraakt. Dat je leven uit de pas loopt met je zielsopdracht, dat je ergens een andere weg bent ingeslagen en je lagere-ik je leidsman werd. De Waarnemer buitenspel gezet, tot het moment dat je weer naar jezelf leerde kijken, vanuit diezelfde Waarnemer. We zijn elkaars wekkers en liefde is niet alleen maar zachtaardig en lief, dus mogen we elkaar ook aanspreken vanuit de Waarnemer.
Op iedere trede van het ontwikkelingspad loop je het gevaar te verzanden in een of andere vorm van groepsbewustzijn. Wees een pelgrim die openstaat voor nieuwe ontmoetingen en ervaringen, en dan toch weer zijn eigen individuele weg vervolgt, dankbaar voor de ervaring en lessen. Spiritualiteit heeft te maken met persoonlijke innerlijke ervaring op het gebied van de geest, en daaruit voortkomend een alomvattend inzicht van de eenheid van alles en dat je dat alles zelf bent. Als je werkelijk jezelf wil leren kennen, kijk dan naar de wereld want die spiegelt jou. Daar word je nederig van en dan weet je direct – zonder daarover te hoeven denken – wat je te doen staat.
**Samenvatting van hoofdstuk over spiritueel materialisme uit… Het Eenheidsbewustzijn van de Waarnemer. Nov.2023. Jan Verduin
Oppervlakkigheid
Aan de oppervlakte
Altijd onrust en strijd
Ieder zuchtje wind
Brengt chaos teweeg
Durf wat dieper te duiken
Voorbij de oppervlakte
De stilte ligt in diepere lagen
van het bewustzijn
Laat je niet betoveren
Door oppervlakkige spiritualiteit
Door spiritueel materialisme
Blijf je een gevangene
van de oppervlakkigheid
Laat de illusionaire zekerheid los
Laat je vallen in de leegte
Waar het denken z’n macht verliest
Je bent niet gescheiden
Dan alleen in je denken
Alleen het Eenheidsbewustzijn
Kan jou en de aarde nog redden
Uit de zinsbegoocheling
Van de eeuwigdurende strijd
Tussen de verstarde ego’s
Terug naar de pagina Jann Verduin voor reactie of vraag.
Ook geplaatst in Sensitieve Beeld en geestverwanten
DE VERWANTEN POSTBUS:
WELKOM om lid te worden van een van onze FB groepen.
