Met mij gaat een metgezel
Die me niet aflatend influistert
De zinloosheid van het bestaan

Gedraag ik mij als een echte wereldburger
In lange rijen op snelwegen en vliegvelden
Het afstruinen van het internet
Of het opnemen van het wereldnieuws
Dan zwijgt hij in trotse tevredenheid

Maar hij misgunt mij het alleen zijn
En bestrijdt mijn natuurlijke verbinding
De eenvoud van een wandeling
Het genieten van de schoonheid om mij heen
Stil en tevreden zijn in mijn campertje met niets

Het is een niet aflatende afkeuring
En teleurstelling over verspilling van talent
Voor mijn zinloze eigen-liefde
Voor de oeverloze leegte van het niet-doen

Naarmate ik stiller word
Begint hij harder te schreeuwen
Een beklemmende angst  mij kwijt te raken
Hij die mij heeft  aangezet tot activiteit en ijdelheid
Delft  nu het onderspit

In de leegte en pure schoonheid
Verliest hij zijn overheersende macht
Eenvoud en stilte zijn hem vreemd
Daar is niets te halen en niets te winnen
Omdat het werkelijk zin-loze leegte is

Weer terug>> voor reactie en of aanvulling:
de FB Pagina van Jan Verduin

Sensitieve Beeld en Geestverwanten

(Totaal aantal bezoeken: 423, 1 bezoekers vandaag)
  • Schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief van De Verwanten!