Spijt hebben
We brengen heel wat denktijd door,  oplopend tot obsessieve gedachten, met spijt hebben over eerder genomen beslissingen, woorden en daden. ‘Spijt hebben als haren op mijn hoofd’, die haren zijn niet te tellen; onmetelijke spijt. Spijt is echt een heftige emotie van schuld, woede, frustratie, boosheid en teleurstelling. Bij tijden een gekmakende vicieuze cirkel. ‘Spijt is zonde van de tijd’ en lost niets op.

Als– is een woord dat we het liefst zo min mogelijk gebruiken en beter uit ons woordenboek kunnen schrappen. Als dit nu anders was gegaan, als ik anders had gereageerd, als ik niet gereageerd had, als ik dit zou kunnen terugdraaien, als ik gewonnen had, etc. Het kost enorm veel energie die obsessie met het woordje als– en het werkt ziekmakend. Het is oud, het is verleden en bestaat al niet meer.

Weten en denken
Zelf ben ik een spontaan levend mens die over het algemeen weinig bezinning en tijd neemt om iets ook nog rustig te overdenken, de voor en nadelen te overwegen. Ik beslis dus in het moment spontaan en achteraf ga ik het pas overdenken en de twijfel te lijf, maar kan er dan in feite niets meer aan veranderen. En voortdurend terugkomen op een eenmaal genomen besluit is niet bevorderlijk voor een gezonde ontwikkeling van de ik-kracht.
Daarnaast is het ook nog eens zo dat pas later zal blijken waarom het waarschijnlijk toch goed was en klopte!  Bedenk dat een besluit en de moed tot verandering altijd beproefd zullen worden. Spijt hebben is daar een uitdrukkingsvorm van die heel veel energie kost en je in het oude gevangen wil houden,

Zelf heb ik het kunnen overwinnen door die twijfel te vervangen door: “ik… heb het zelf zo gewild”. Het is een goed werkende mantra die bevrijdend werkt.
We gebruiken maar een heel klein deel van ons bewustzijn, maar toch is dat andere deel er wel en werkt onbewust mee. Dus je neemt een spontaan besluit en vraag je achteraf af waarom je dat zo gedaan hebt. Daar kunnen boven-bewuste beweegredenen een grote rol in gespeeld hebben om bijvoorbeeld je levensloop een andere wending te geven. Uiterlijk lijkt het nadelig uit te vallen, maar op een ander niveau is het een kans tot innerlijke groei.
Dus als je bedenkt dat je het zelf, het hogere zelf, het zo gewild heeft kun je de obsessieve gedachten loslaten, er vrede mee krijgen en er zelfs dankbaar voor zijn. Dan hoef je nergens meer spijt over te hebben.

De belangrijkste beslissingen die mijn leven een andere wending gaven heb ik dus spontaan genomen uit een innerlijk weten dat buiten het denken om heel sterk in en door ons heen werkt.  Als je het in het denken brengt dan kom je al gauw op allemaal zijpaden die je belangen afwegen vanuit een werelds perspectief en daar spelen kortzichtige zekerheid en eigen belang de hoofdrol. Hiermede niet bedoeld dat rustige overweging verkeerd zou zijn, zeker niet, maar het heeft z’n beperkingen en vraagt onderscheidingsvermogen naar welke stem je wilt luisteren.

In balans brengen
Er bestaat ook spijt over iets wat we een ander aangedaan hebben en de balans tussen het goede en kwade verstoord is geraakt. Ook daar kunnen we weinig meer aan doen, omdat het ook in het verleden ligt. We zijn zo weinig in het levende heden dat het leven meer een spel van de gedachten is geworden. Naarmate we ons ontwikkelen worden we meer bewust van ons handelen en de eigen verantwoordelijkheid daarin. Meer bewustzijn is meestal niet makkelijker, omdat we steeds meer ons directe handelen gaan aanschouwen en ook direct de consequenties voorgeschoteld krijgen. Deze fase wordt wel de confrontatie met de kleine wachter op de drempel genoemd.

De kleine wachter op de drempel
Als je voor belangrijke beslissingen staat en nadat je die genomen hebt, dan kun je de wachter op de drempel verwachten. Hij verschijnt in de gedaante van de innerlijke stem die zich afvraagt of het wel zo verstandig was of is om het op die manier te beslissen. Hij zorgt ervoor dat je aan het twijfelen wordt gebracht. Die innerlijke stem is maar al te vaak een verpersoonlijking van je angsten: pas op dat je niet weer misbruikt wordt! Je bent veel te goed van vertrouwen en eigenlijk heel naïef!  Wie zeg je dat die ander te vertrouwen is? Waarom je los maken van je veilige zekerheid, blijf waar je bent! 

Er zijn veel manieren waarop de wachter het je moeilijk kan maken. Wie zal de boventoon gaan voeren, je angst of je vertrouwen. Het kan ook een heftige confrontatie worden alsof je lagere zelf als een duistere gestalte voor je staat. Als je goede intenties hebt, klaar voor verandering, weet dan dat de wachter langs komt om je te beproeven. Het hoort erbij als je op de drempel van iets nieuws staat, én de wachter wil serieus genomen worden. Luister er naar maar laat de angst niet de overhand krijgen en trek je eigen plan. Negeer hem niet, omdat hij dan nog sterker wordt om je te overtuigen en de twijfel, ook achteraf nog, zal aanwakkeren. Hou zelf de regie en vertrouw op een andere stem, de stem van het innerlijk weten, die stille stem wil niet overtuigen, die brengt geen verwarring en angst; het is een stille aanwezigheid die haar wortels heeft in het zelf-vertrouwen.
Het is in ieder geval een transformerende ervaring, en als je de beproeving doorstaat wordt het leven daarna lichter en krijgt veel meer diepgang.

Vergeving
Het gaat er dus om niet te blijven hangen in schuldgevoel, spijt en wroeging maar om het bewust weer in balans te brengen. Als het niet rechtstreeks kan naar het slachtoffer, kan dat vooral ook door je steeds meer te gaan richten op het goede. Je te richten op het licht en het bewust in je daden en woorden naar buiten te brengen. Bovenal vergeving in jezelf cultiveren: vergeving naar jezelf en naar alle anderen. Niet 1 keer, maar zoals eens gezegd 70×70 keer; dus oneindig.
Leren vergeven op alle fronten zal eens de redding van de mensheid inluiden en de haat verdrijven. Het heeft z’n wortels in het eenheidsbewustzijn: dat de ander jou is en de ander jij.
De wereld ben jij en als je aan jezelf werkt, werk je dus ook aan het welzijn van de anderen ook al zijn ze zich dat niet bewust. In feite lossen we zodoende al karma in voordat we sterven, het is de samensmelting van de tegenstellingen. Het is bevrijdend, en uiteindelijk de verlossing uit het onderbewustzijn; uit het rad van wedergeboorte.

Weer terug>> voor reactie en of aanvulling:
de FB Pagina van Jan Verduin

Sensitieve Beeld en Geestverwanten

Of Antroposofische beweging

(Totaal aantal bezoeken: 544, 1 bezoekers vandaag)
  • Schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief van De Verwanten!