Het beginnen van een nieuwe site is boeiend, leerzaam en een waagstuk.
Het is net als bij het beginnen van een café … je bent in het begin heel erg afhankelijk van welke mensen elkaar daar gaan ontmoeten, voordat je het weet wordt het een ontmoetingsplek van hooligans, en verander dat dan nog maar eens.
Dat geldt voor ieder initiatief op internet en vooral een waardevol initiatief op spiritueel en geestelijk niveau wordt onvermijdelijk aangevallen door krachten die het samengaan van mensen willen voorkomen, in de vorm van spam komt de aanval uit de spelonken van internet.
Er zwerven op internet ook veel ‘intelligente’ mensen rond die er een hobby van hebben gemaakt om overal hun mening te spuien, artikelen te schrijven naar kranten en nieuwssites en goedbedoelende sites in te nemen en te misbruiken om daar eens flink de boel te gaan opstoken. Het gevolg daarvan is: dat meer bescheidener mensen zich stil houden, ook uit voorzorg om niet aangevallen te worden en in een zinloze ego- discussie te worden getrokken. Discussie betekent: in stukken hakken. Het is ook zo makkelijk om een paar zinnen uit de context te halen en daar vervolgens elkaar mee om de oren te slaan.
’Ik begrijp ook helemaal niet dat mensen die zich tot op zekere hoogte ontwikkeld hebben, schuttingtaal bezigen, of met zoveel agressie en boosheid schrijven. Waarom?
Dat is net als in het vorige onderwerp over het eten van vlees; je kunt je druk maken over anderen die daar blijkbaar nog behoefte aan hebben of erop vertrouwen dat bij een echte innerlijke ontwikkeling als vanzelf een weerzin tegenover het eten van vlees ontstaat, of dat men minimaal op zoek zal gaan naar milieu en diervriendelijk geproduceerd vlees. Je kunt het niet afdwingen door op de barricades te gaan staan schreeuwen, wel door begripvolle en zorgvuldige voorlichting. Zo is het volgens mij ook met woorden, het heeft met innerlijke beschaving te maken, men beseft blijkbaar niet de kracht van woorden, ook daar is een groeiend bewustzijn voor nodig.
Door het woord is alles ontstaan….en net zo goed kun je zeggen… dat door het woord alles vernietigd wordt….denk aan de volks demagogen zoals Hitler, Stalin, Mao aan de Rwandese genocide en aan mannen als Berlusconi, Wilders en Filip Dewinter. Ook zij denken de waarheid in pacht te hebben en onder het mom van hun waarheid zetten ze bevolkingsgroepen tegen elkaar op.
Je hebt de keus als intelligent mens om het woord te vullen met liefde of met haat, begripvol of met minachting, voor vrede of strijd, voor discussies over het eigen gelijk, of opbouwend om samen met anderen tot iets moois te komen. Je kunt het ook gebruiken als een vorm van techniek, ontdaan van een warme zielenkwaliteit, in plaats van waarachtige tolerantie. Je kunt je inzichten voorzien van warmte en begrip voor mensen die in jouw ogen nog niet hetzelfde bewustzijn hebben bereikt, in plaats van mensen te willen aftroeven met holle retoriek. Uiteindelijk zullen we elkaar nooit en te nimmer vinden in een strijd met woorden. Dan is stilte van een veel grotere kracht en schoonheid.
Het is als de parabel van de olifant en de blinden, een bekend soefi-verhaal uit de twaalfde eeuw. De moraal van het verhaal is: dat het beeld dat we vormen van de werkelijkheid op basis van onze zintuiglijke waarnemingen beperkt is, en dat het een illusie is te menen dat de waarheid die wij ervaren ‘de waarheid’ is.
‘Voorbij Ghor was een stad, wiens inwoners allemaal blind waren. Op een dag kwam er een koning met zijn hofhouding en leger naar deze stad en zette daar zijn kamp op. Deze koning bezat een olifant, die hij gebruikte om ontzag af te dwingen bij de mensen.
De mensen stonden te popelen om de olifant te zien en sommige blinden renden vooruit om te ontdekken wat het was. En omdat ze geen idee hadden wat de vorm of het uiterlijk van de olifant was, verzamelden ze informatie door een gedeelte ervan te betasten. Ieder van hen dacht dat hij iets begrepen had, omdat hij een gedeelte op de tast onderzocht had.
Toen ze met het nieuws terugkwamen bij hun stadgenoten, werden ze onmiddellijk omgeven door mensen, die nauwelijks konden wachten om van hen – die het zelf verkeerd begrepen hadden – te horen wat ze dachten dat de waarheid was.
Ze stelden vragen over de vorm en het uiterlijk van de olifant en ze luisterden naar wat hen daarover werd verteld. De man die het oor had aangeraakt werd gevraagd om de aard van de olifant te beschrijven en hij zei: “Het is een groot, ruw ding, zo groot als een tapijt.” Degene die de slurf had aangeraakt zei: “Ik weet wat het is. Het is een rechte en holle pijp, vreselijk en vernietigend.” Degene die een poot had onderzocht zei: “Het is krachtig en stevig, zoals een pilaar.” Ieder van hen had op de tast een gedeelte van het lichaam van de olifant onderzocht. Maar geen van hen had daardoor een juist beeld van het gehele lichaam gekregen. In plaats daarvan vormden ze allemaal hun eigen beeld van het geheel, maar die voorstellingen waren niet juist.’
Evenals de blinden hebben wij ook meer kans om inzicht te krijgen over de grote vragen van het leven, wanneer we de waarnemingen vanuit deze verschillende perspectieven naast elkaar leggen. Het komt er bij de zogenaamde waarheden op aan, dan men bereidt is ze van meerdere kanten te bekijken. We kunnen onze waarheden rondstrooien, die niet onjuist hoeven te zijn, die ook moeilijk weerlegd kunnen worden, alleen zijn het eenzijdige waarheden, die vanuit één gezichtspunt gezien worden. Al met al heb je vele waarheden, maar de waarheid ontstaat uit de bereidheid en oprechtheid om naar de ander te luisteren en ook die mening serieus te nemen in ….samenspraak.
Episode uit “Het Sprookje van de groene slang
en de schone Lelie” van J.W. von Goethe
De slang en de koning:
‘Waar kom je vandaan?’
‘Uit de onderaardse gangen, waar het goud zich bevind,’
zei de slang.
‘Wat is heerlijker dan goud?’
vroeg de koning.
‘Het licht,’
antwoordde de slang.
‘Wat is verkwikkender dan licht?’
vroeg de eerste.
‘Het gesprek,’
zei de slang.
Dit zou kunnen betekenen:
Dat het gesprek met een de ander vanuit de juiste intentie iets groots kan zijn, het is een vorm van communiceren (communie), het willen luisteren naar elkaar, elkaar willen begrijpen. In een echte ont-moeting moet niets, er is alleen maar vrijheid. Je schenkt elkaar het goud van je ervaringen en daaruit gedestilleerd inzicht. Je laat er beiden je licht over schijnen. Het wonder kan dan ontstaan, net als met het schrijven, dat er ongekende zienswijzen naar boven komen waar jezelf verbaasd over kunt zijn, alsof je goud uit de eigen ziel naar boven haalt. Gezamenlijk het licht over de wederzijdse ervaringen laten schijnen en elkaar het geloof en vertrouwen geven om het innerlijk goud naar boven te brengen. In het gesprek versmelten goud en licht tot iets heel wezenlijks. Het goud uit diepe lagen van de ziel en het licht uit de geest zijn samen de brandstof voor het echte gesprek.
Rijker dan goud en helderder dan licht is het gesprek waarin twee zielen elkaar ten diepste ontmoeten en zich aan elkaar verkwikken.
Dit kan ook onze oefening op internet zijn, om een gesprek met elkaar te voeren en het beste in elkaar naar boven te halen. Als dat nog geen broederschap is?
Ik wil (u) jou als lezer graag uitnodigen om te reageren op het bovenstaande artikel of iets anders dat je momenteel bezig houdt of gewoon een vraag of korte opmerking, kritisch of positief, alles is welkom. Zodat we van elkaar kunnen leren en steeds meer zullen ondervinden dat we de weg niet alleen bewandelen, maar samen oplopen.
Bedankt in ieder geval voor het lezen, het is bijzonder prettig en hoopvol dat steeds meer mensen nieuwsbroederschap.nl weten te vinden.
Jan Verduin.
23 december 2014 om 03:16
Hallo Jan, ik heb daarnet Ridzerds site gelezen en zie wat overeenkomsten met jouw verhaal over de olifant en de blinden. Elk kind wordt verwekt door een man en een vrouw en is gedurende negen maanden blind, dan komt het op de wereld en verbindt zich in een oogwenk met het Heelal. Het maakt er bij wijze van spreken een foto van, vanuit zijn positie op aarde, voor het kind in maart in Nederland geboren zal dat een heel andere foto zijn dan voor ’n kind op hetzelfde tijdstip in Australië geboren.
Echter beide kinderen vertegenwoordigen in potentie het Goddelijke, met andere woorden alles wat zich tussen deze twee kinderen op aarde afspeelt is ofwel een toenadering, een verwijdering of er iets tussenin, van hun Goddelijke kern.
Ikzelf tob met het gegeven wat gebeurt er in de baarmoeder van een moeder ten opzichte van ’n kind?
Ik heb een broer gehad die beweerde dat hij niet uit de baarmoeder wilde omdat de wereld hem vijandig was, toen hij uiteindelijk geboren werd, heeft hij zich altijd gedragen als een beschermheer van zijn moeder, doch zoveel tegenspoed op aarde gehad, dat hij een paar jaar nadat ons moeder overleed zelfmoord heeft gepleegd.
Wat ik begrijp uit dit gegeven is dat de samenleving vijandig is ten opzichte van kinderen, op zijn minst als ze zich niet aanpassen aan de samenleving, op zijn meest als ze zich wel aanpassen, immers dan luidt voortdurend: Pas op! Voor trapjes, voor verkeer, voor vreemden , enz.
Ik ben als opbouwwerker opgeleid, maar kon geen enkele projectontwikkelaar overtuigen dat een wijk vanuit het kind opgebouwd behoord te worden en niet vanuit de auto! Nadien hanteer ik de spreuk: “Ik kan makkelijker een kind van de buren meekrijgen dan hun auto.” Dit terwijl ik voor hun een grotere schade aan hun kind kan aanbrengen dan aan hun auto!” Een heel eigenaardig fenomeen. Aan een auto ben je hooguit tien jaar aan verbonden, aan een kind je leven lang.
De samenleving wordt overspoelt met bedenksels uit Siliconvaley en kinderen weten er de weg beter in te vinden dan wij, de vraag is of dat wel een gezonde ontwikkeling is? Siliconvaley als olifant in het land der blinden. Want dat zijn wij als ouders ten opzichte van het digitale tijdperk! Redding kan alleen geschieden door alle moeders op aarde, die samen de baarmoeder aarde der mensheid vormen, dusdanig begeleiden dat ze geen enkel kind overrulen, waar ook ter wereld geboren!
Als ritueel van dit gebeuren gaan we dan wel de kerstnacht tegemoet, maar we gaan aan de de kern van dit gebeuren voorbij! Van Jezus tot Christus koning is heel iets anders dan een land te dienen voor een koning.
Tot zover
Walter Hebing
21 december 2014 om 19:30
Het broederschap met iedereen, elk levend wezen…goed of kwaad.
Natuurlijk.
En je mag keuzes maken. Maar dat is geen garantie om alles vredig te houden. Op persoonlijk vlak natuurlijk wel, bv hier……maar denk eens na het over leven en de maatschappij waarin je leeft? Je zult merken dat je je soms moet buigen, zelfs met de keuzes die je maakte.
Fijne avond.
21 december 2014 om 15:56
Hallo Karin,
Er is in de wereld nu eenmaal licht en duister en daar kunnen we ons aan sterken. Vooral aan het duister omdat die ons uitdaagt.
Achteraf zal blijken dat we ons juist daaraan ontwikkeld hebben.
Wil toch niet zeggen dat de menselijke vrijheid om keuzes te maken dan niet meer geldig is. Iedereen heeft het recht om keuzes te maken en soms nee te zeggen…dat is geen zwakte maar een vorm van kracht. Ik heb het bovenstaande juist als waar ervaren en een poging erin gezien om als mensen ook op internet om op een respectvolle wijze met elkaar om te gaan.
Alleen al de zinssnede…onderspit delven heeft te maken met strijd en en staat in contrast tegenover broederschap. Broeders hoeven het niet altijd met elkaar eens te zijn, zeker niet.
Maar de basis van het gesprek en de ontmoeting is toch minimaal het bewustzijn dat we allemaal van dezelfde vader komen en dus broeders zijn?
21 december 2014 om 12:38
Je kunt je wel afvragen waar al die haat en nijd vandaan komt? Het zal je opjutten en het zal je onvrede brengen. Het knaagt aan je en je zou de wereld anders willen zien. Maar de vraag is , is dat haalbaar?
Als je geen vrede kunt vinden in deze onharmonische wereld, dan ben je niet niet vrij. Je mag ook niet verlangen dat niemand je ooit kwaad doet. Daar zul je nooit vat op hebben. Iedereen doet wat hij of zij het beste vindt. Daar heeft iedereen recht op.
We kunnen heel veel leren van hoe anderen zich gedragen en wat ze te zeggen hebben, of wat ze schrijven. Ongeacht het in je plaatje past of niet, ongeacht de negativiteit en de strijd die er aan te pas komt. Het is een goede oefening om daar eens over na te denken en om er mee aan de slag te gaan. Want je kunt wel eens gelijk hebben, en soms moet je ook het onderspit delven. Zo gaat dat in het leven in op aarde.
21 december 2014 om 15:34
Ik begrijp eigenlijk niet wat je hiermee bedoeld Karin?
14 december 2014 om 21:05
Omdat het zo mooi is!
13 december 2014 om 18:06
Bedankt Pepijn voor je antwoord. Met rust weerkeren bedoelde ik hier op nieuwebroederschap.
Bedankt voor de goede uitleg over het denken, vanuit die visie had ik het nog niet gezien. Dan komen we bij het beeld van de olifant……………..
Wat mijn vraag betreft heb je gelijk, en dat waardeer ik.!
Goed weekend!
13 december 2014 om 11:53
‘Discussie betekent in stukken hakken’
Ja, maar het denken zelf is al in stukken hakken; onderscheid maken. Je haalt iets dat in princype heel is uit elkaar en dan kun je de verschillende onderdelen en kwaliteiten die die heelheid vormen benoemen. Het enige probleem is dat in dat proces wel de heelheid verloren gaat.
Omdat mensen met een denkvermogen zijn uitgerust, kunnen we niet anders dan denken, dat wil zeggen demonteren, uit elkaar snijden. Of het nu gaat om een kind van 6 die de stofzuiger van zn moeder uit elkaar schroeft om te kijken wat erin zit, of om de wetenschapper die met steeds geavanceerder gereedschap tot diep in de materie dringt om te kijken wat er in zit. Het zit in ons’ aard en als het toegestaan is een mystiek standpunt in te nemen is het waarschijnlijk een opdracht aan de mens. God gaf geloof ik aan Adam de opdracht om de dingen te noemen en namen te geven. Dat idee. Maar goed, ook al is denken niet verkeerd, zelfs een must, toch heeft het dus een ingebed agressief element. (tenminste als je net als ik het uit elkaar snijden van dingen opvat als gewelddadig) Zeker wanneer je je realiseert dat er ook een andere impuls of verlangen in ons leeft; namelijk om de heelheid te ervaren. Het is duidelijk dat we niet tot heelheid komen via denken. Daar zijn andere vermogens voor nodig en aanwezig.
Het punt is dat woorden en de uitwisseling van woorden voor een belangrijk deel uit denken bestaat. Discussie is samen met anderen hardop denken. Dat heeft zijn limieten en beperkingen, maar we kunnen dat ook niet laten. en dat is goed.
13 december 2014 om 17:00
Willen jullie mijn reactie op het bericht in netsamen zetten, ik ben daar geen lid van.
Alleen als je dat een goed idee vindt vanzelfsprekend
13 december 2014 om 16:57
Hi Pepijn,
Ik las gisteren op Net.S een gesprek tussen Jan en alias Groengeel . Dat vond ik nu een typisch voorbeeld van iets zoeken om een discussie uit te lokken, het ging van hoogstaande onaardse gedachten uiteindelijk over in venijn omdat het alleen een discussie was en geen gesprek. Het is niet veel meer dan strijden voor het eigen gelijk. Dat Jan er mee stopte en de voorkeur gaf aan de stilte zei veel meer dan al die woorden door iemand gebruikt die zei dat nieuwebroederschap.nl teveel woorden en verhalen was. Ik neem het als voorbeeld, omdat discussies vaak onzinnig zijn en een soort egostrijd. Dat de rust hier is weergekeerd is een verademing.
..Discussie is samen met anderen hardop denken. Dat heeft zijn limieten en beperkingen, maar we kunnen dat ook niet laten. en dat is goed…schreef je en dat is prima in de context waarin je het beschrijft, alleen in die heelheid is het waar.
Wil je discussiëren of ont-moeten…. that’s the question.
13 december 2014 om 17:21
Ha Niels, ik heb dat gesprek ook gevolgd en ik voel wel wat je bedoelt. Tegelijkertijd ken ik via die site ook het geluid van ‘alias groengeel’ en ik heb daar wel een mening over, maar los daarvan belicht hij redelijk consequent ook wel een perspectief dat het ook verdient onder de aandacht te komen. (zeker gezien de signatuur van netsamen) Als iemand anders, in dit geval Jan op zeker moment besluit dat de discussie niet echt ergens heen gaat en hij zich eruit terugtrekt is uiteraard prima, en misschien ook wel verstandig. Maar ik bestrijd een beetje de notie dat daarmee de rust is weergekeerd, want dat lijkt dan net of het totaal leek te ontsporen. Er ontspoorde niets; er staan gewoon wat zienswijzen naast elkaar. Leuk voor de lezer, die daar uiteindelijk dan het zijne mee doet.
Het antwoord op je vraag is dat ik zowel wil discussiëren (hardop samen nadenken) als ontmoeten.
Het is er volgens mij allebei
In de ontmoeting treden houdt volgens mij in dat je het verdelende denkvermogen even, in ieder geval tijdens het moment van ontmoeten verlaat. Maar je verlaat het nooit permanent, we zijn denkende wezens. Zo is dat nu eenmaal.
Fijne avond
N.b wat betreft jouw verzoek jouw reactie ook op ns te posten, waar je naar ik begrijp geen lid van bent. Daar kan ik niet aan voldoen omdat ook die site door mensen is opgericht met een idee en visie, die ik voor mijn gevoel met voeten zou treden als ik uitwisselingen buiten dat domein daar naar binnen zou gaan halen op die manier. Verder ben ik heus niet braaf, maar dat voelt niet integer.
12 december 2014 om 15:50
En daarbij gaat het er niet om wat de mond ingaat maar bovenal wat de mond uitgaat.
Het kan ook ontroeren en raken.
12 december 2014 om 15:44
Groot gelijk Jan…… en verwerkt in een mooie verhandeling over de ont-moeting en het gesprek.
12 december 2014 om 09:46
Ik heb het bovenstaande artikel met een zekere verbazing gelezen en ik herken het ook wel op bepaalde sites. Al viel het hier wel mee, wel dat mensen in een discussie vervallen over een stukje uit de tekst om vervolgens over te gaan op de reacties.
Het kan inderdaad bedreigend zijn als we elkaar niet positief benaderen maar min of meer aanvallen op wat iemand schrijft of denkt. Schrijven op internet is zo wie zo een waagstuk.
Wat een prachtig beeld van de olifant in dit verband en wat een gesprek kan zijn.
Bedankt daarvoor/Al met al heb je vele waarheden, maar de waarheid ontstaat uit de bereidheid en oprechtheid om naar de ander te luisteren en ook die mening serieus te nemen in ….samenspraak./
12 december 2014 om 10:20
Dag Alie,
Ik heb het verhaal in een groter verband geplaatst en het duidt niet alleen op deze site, maar ook de ervaringen van anderen daarin betrokken.
Verder is het natuurlijk niet zichtbaar als ik bepaalde reacties verwijder. Voor mij geldt maar één echt criterium : niet willens en wetens kwetsen in de manier van reageren en het taalgebruik. Het gaat in dit verband niet over kwantiteit, maar over de kwaliteit van de reacties.
Er komen veel lezers op de site waarvan maar enkelen de behoefte hebben om te reageren , en dat is prima. Het verhaal en de reacties vormen met elkaar echter wel de sfeer van nieuwebroederschap.nl
De naam zegt het toch al, en dat begint met een respectvolle houding naar iedereen, omdat iedereen op zijn of haar manier de waarheid wil benaderen en ons iets kan vertellen uit dat gezichtspunt.
Dit kan ook onze oefening op internet zijn, om een gesprek met elkaar te voeren en het beste in elkaar naar boven te halen. Als dat nog geen broederschap is?
Groet!
11 december 2014 om 18:40
‘Het gevolg daarvan is: dat meer bescheidener mensen zich stil houden, ook uit voorzorg om niet aangevallen te worden en in een zinloze ego- discussie te worden getrokken.’
Bescheidenheid is mooi, ik wou dat ik daar wat meer van had af en toe.
Zich stil houden uit angst is niet mooi en eigenlijk wat mij betreft een onhoudbare situatie. Een beetje forum is uitnodigend en nieuwsgierig en als daar dan ook mensen rondwaren met een te grote mond dan moeten die er maar voor zorgen dat er ruimte is voor het misschien op het eerste gezicht wat bescheidener geluid. Ik was een keer bij een popoptreden met een muzikant. De muziek was wat hard, ik vond het niet slecht, maar oké het werd wat eentonig soms. Aan het gezicht van de musicus waarmee ik was kon ik echter zien dat de muziek zijn goedkeuring niet had. Dus ik vroeg m daar naar. dus die schreeuwt in mijn oor ‘alles is hard, dat is niet goed’ ‘Luid is wel oké, maar niet de hele tijd, soms moet er eens gefluisterd worden als men gehoord wil worden’ en hij zei nog meer. Om precies te zij hadden we een lang gesprek over het onderwerp, weliswaar in een wat rustiger omgeving en toen zei die ook nog ‘als je optreedt als muzikant is het allermoeilijkst om heel zachtjes te spelen. Luid is vrij simpel en zeker wel effectief soms, maar je moet het maar eens proberen, zo zacht dat het publiek de oren moet spitsen. Als je dat goed doet spitsen ze de oren en is die manier van spelen uiteindelijk misschien wel het meest luidruchtig.’ Sja…
11 december 2014 om 15:48
Jouw reactie op de vorige publicatie, roept bij mij de vraag op Maria of het voor een groep, zoals ook een broederschap noodzakelijk is dat de deelnemers op één lijn zitten.
Uit andere reacties op dit forum heb ik begrepen dat sommigen hier denken dat voordat er van broederschap sprake kan zijn er een bepaalde consensus en gemeenschappelijkheid moet zijn wat betreft visie over elementaire onderwerpen. Dat zou kunnen, maar dan nog; gaat het erom dat de deelnemers aan een groep gelijk worden aan elkaar, of zou een beter beeld zijn om een broederschap te beschouwen als een kring, een keten van mensen? Misschien zeer verschillend, maar toch in elkaar grijpend en elkaar versterkend. Iedereen kent de cliché dat een keten zo sterk is als de zwakste schakel, dus dat roept dan ook meteen een bepaalde verantwoordelijkheid wakker in de individuele schakels om aan hun zwakheden te werken. Al was het maar omdat dat in het belang is van het collectief waarmee men zich verbonden en gesterkt voelt.
11 december 2014 om 15:54
Maria heeft laten weten de komende adventstijd en kerst op retraite te zijn zonder telefoon en zonder internet…………verdient dat geen navolging?
Ik kan mij helemaal vinden in deze visie Pepijn. De beste samenstelling van een groep van twaalf , zouden twaalf verschillende sterrentekens moeten zijn.
Een kring van 12 sterren met in hun midden de Zon.
In de verwantengroepen van twaalf was dat meestal een hoopvol streven.
Leven de verschillen, zou ik willen zeggen!
Groet!
11 december 2014 om 22:54
Dank je, Jan. En Goethe ook bedankt. 😉