De vraagstelling aan het eind van het vorige artikel: “Zijn niet alle wezens onze broeders?”, heeft een discussie op gang gebracht die liet zien dat dit onderwerp ook gepaard kan gaan met boosheid, woede en frustratie door onze onmacht daadwerkelijk zelf wat te kunnen doen aan het dierenleed, veroorzaakt door de mensheid. Toch zijn er steeds meer initiatieven die opkomen voor het dierenwelzijn; in Nederland is er zelfs een partij voor de dieren. Omdat wij met elkaar het idee over nieuwe broederschap verder willen uitbouwen, kunnen we ons de vraag stellen of de dieren ook onze broeders zijn, of is dat een onzin vraag en zijn de dieren van een geheel andere orde dan de mensheid en zijn wij gerechtigd met de dierenwereld te doen wat ons goeddunkt, omdat wij boven de dieren zijn gesteld?
Zoals in alle publicaties benadrukt gaat alles om bewustzijn, een steeds verder groeiend bewustzijn, alleen dat is in staat om uiterlijke verandering teweeg te brengen. Aan iedere verandering in de buitenwereld gaat een innerlijke verandering vooraf, een innerlijke bewustzijnsverruiming. Bij de voorbereiding voor deze publicatie, dat vooral een innerlijk stil worden is en mij openstellen voor inzicht, daaraan voorafgaande het lezen en overdenken van de reacties van de mensen die de moeite namen om mee te denken, dacht ik aan een lezing van Leen Mees, over zijn boek: ‘Dieren zijn wat mensen hebben’, waarvan ik nog de onderstaande notitie vond van wat mij toen waarschijnlijk het meest aansprak:
Mensen, die hun begeerte van een lichamelijke vorm voorzagen, noemen wij dieren. De begeerte vindt ‘vanzelf’ haar doel, instinctmatig, dat wil zeggen zonder tussenkomst van het verstand. Wespen maken geen papier met behulp van hun denken; bevers construeren geen dammen met behulp van wiskunde. Dieren zijn in zekere zin oudere mensen.
De mens heeft zijn verstand gebruikt om te leren spreken. Daarmee onderscheidt hij zich van de dieren. Een bever wordt geboren met bevereigenschappen en kan direct, vanuit het eigen wezen, beverdammen bouwen. Een mens wordt niet sprekend geboren:
– Oprichten – lopen – spreken, allemaal functies, die de mens zich moeilijk eigen maakt. De jonge mens leert in eerste aanleg door nabootsing, hij doet de mensen in de buitenwereld na. Een bever hoeft niet na te bootsen: bij zijn geboorte kan hij alles wat hij als bever nodig heeft. Maar een mens kan veranderen; een bever wordt nooit een olifant. Een mens heeft de vrijheid om bewust een eigen [a]moraliteit te ontwikkelen en dienovereenkomstig te handelen. Een bever kan niet anders dan beverig doen en is zich daar niet van bewust… Een mens wordt iedere incarnatie opnieuw hulpeloos geboren. Telkens moet hij kiezen: mens worden of niet – zijn gehele leven lang. De mensen zijn de jongere broeders en zusters van de dieren. ‘Gij zijt uw broeders hoeder heeft net zoveel te maken met onze medemens als met de relatie tussen mensen en dieren. Het benadrukt de verantwoordelijkheid die de mens zeker ook ten opzichte van de dierenwereld heeft. De mens dankt zijn ontwikkeling aan de dieren.
De wijze waarop die dank wordt uitgedrukt is mensonterend. De diermensen hebben zich geofferd voor de ontwikkeling van het individu – als dank veroorzaakt de mens onbeschrijfelijke pijnen en ongeneeslijke ziekten bij vele diersoorten. De dieren zijn in wezen de ouders van de mensheid. ‘Eert uw vader en uw moeder’ is alleen op zijn plaats ten opzichte van de mensheidsgeschiedenis: de mens behoort de dieren te eren als voorgeslacht.
Het is toch hartverscheurend om een olifanten moeder te zien treuren bij haar kind en een jonge olifant bij haar doodgeschoten moeder, waar ruw de hoorns bij zijn afgesneden. De angst bij de zogenaamde onbewuste dieren die naar slachthuizen worden gebracht; ze kunnen dan wel niet denken, maar instinctmatig voelen ze des te meer.
Veel diersoorten zijn al uitgestorven of worden met uitsterven bedreigd, o.a. door de houtkap in onze tropische regenwouden en dat ook weer om onze vleesbehoefte op peil te houden, en gemanipuleerde soja e.d. te telen.
Het grote probleem is dat de mens alles naar zijn hand wil zetten en alles wil uitbuiten voor eigen gewin. Het hele kapitalistische systeem is gebouwd op de hebzucht van de mens en het is niet zomaar dat de meeste sociale projecten jammerlijk zijn mislukt, omdat er te weinig rekening werd gehouden met die menselijke oerdrift.
Pepijn zocht het vooral in onze onverschilligheid, omdat we de relaties vergeten zijn. We zijn innerlijk niet religieus meer: religie stamt af van het Latijnse woord Religare dat … ‘weer verbinden’ betekent.
Wat mij betreft zou je het begrip relatie veel breder mogen trekken dan de emotionele banden met andere mensen. We hebben ook een relatie met onze omgeving, met ons werk, met wat we eten enzovoort. Het grootste probleem van mensen, of misschien zelfs wel de oorzaak van de meeste problemen is dat we die relaties vergeten zijn, of niet meer voelen. Gebrek aan relatie leidt tot onverschilligheid. Hoeveel mensen doen niet werk waar ze eigenlijk een hekel aan hebben, wat ze in wezen koud laat, maar waar ze in volharden omdat het tenminste de huur betaalt en een relatief comfortabel bestaan mogelijk maakt? In de supermarkt trekken we de producten, keurig steriel in het cellofaan, uit het schap, maar maakt het ons wat uit wat er echt in zit en hoe dat erin kwam. We couldn’t care less als we de zoveelste ramp op tv zien, want wat kunnen wij eraan doen? enzovoort. Het grootste drama is nog wel dat we die onverschilligheid, die in wezen gewoon bittere armoede is, verwarren met comfort of welvaart. Dus ja, ontwikkeling van bewustzijn is belangrijk. Maar je zou ook een weg kunnen zien die ermee begint dat het ons een bal uit maakt wat we doen en niet doen en dat we daarin dus een factor van betekenis zijn.
We kunnen ons ongelooflijk kwaad maken en de boosheid als gif in ons laten werken of die boosheid omzetten in daden, zoals sommige milieuorganisaties dat in de praktijk brengen. Als je dat niet in het groot kunt doen, is op zich van weinig belang, omdat we door onze koopdaad veel meer macht hebben dan we ons in eerste instantie kunnen voorstellen. Denk daarbij aan de kiloknallers die langzamerhand uit de winkels verdwijnen, aan het opkomen van biologische voeding, aan meer aandacht voor het dierenwelzijn. De consument, en dat zijn wij zelf, heeft een grote macht en kan verandering teweeg brengen. Zoals in de geestelijke ontwikkeling een ijzeren wet geldt: dat ieder mens minimaal één ander meeneemt, zo is dat met alles. Het is een energie die zich steeds verder uitbreidt, zoals de bekende steen die in het water valt en een enorme beweging tot stand kan brengen. Broederschap begint ook bij twee mensen die niet de fout maken die liefde te willen kluisteren, maar in staat zijn die liefde in vrijheid verder uit te breiden, te laten stromen in een kleine beek, die zal overgaan in een rivier, die weer uitmondt in de zee en uiteindelijk in de oneindige oceaan.
Als we ons boos maken over het dierenleed en het milieu dan kunnen we toch wel beginnen om minder vlees te eten of zelfs vegetariër te worden? Ook al komen er voor iedere vegetariër minimaal drie vleeseters of meer voor terug, omdat nu ook de Oosterse landen het vreedzame vegetarisme vaarwel zeggen en ook varkens en koeien gaan houden. Ik ben geen deskundige, maar ik kan mij wel voorstellen hoe de wereld eruit zou zien als iedereen vegetariër of zelfs veganist zou zijn en we niet meer de angsten en de hartstochten van de dieren in ons zouden opnemen. Dat we geen oerwouden meer hoeven te kappen, geen dieren meer onnodig hoeven te doden en in plaats daarvan respectvol en met bewondering met die wezens omgaan. Bijna alle grote wereldproblemen zouden er door opgelost kunnen worden! Het is een soort paradijselijk visioen, dat wellicht nog niet echt op de aarde thuishoort?
Diederik: Kijk, waar gaat het om bij mij? Ik verwacht niet dat iemand perfect is en in zekere zin zijn we allemaal falende mensen, die dagelijks fouten maken. Anderzijds vind ik dat we als volwassen mensen een zekere verantwoordelijkheid dragen en dat we in dit informatietijdperk nauwelijks nog kunnen beweren dat we van bepaalde zaken niet op de hoogte zijn. Hoewel ik dus zelf een falend mens ben, pas ik toch in mijn leven een zekere discipline toe en verwacht dat ook in mindere of meerdere mate van anderen. En telkens opnieuw moet ik dan vaststellen dat we in een excuusmaatschappij leven. “Ik wil bergen vlees eten, want ik heb dat nodig hoor, meneer!” “We harpoeneren walvissen voor wetenschappelijk onderzoek.” “Ik wil zelf niets aan mijn gezondheid doen, want mijn dokter lost dat voor mij op.” “Ik dump mijn afval in het milieu en de reinigingsdienst ruimt dat wel op, want daar dient ze voor.” “We laten de misdadigers vrij rondlopen, want er is geen plaats meer in de gevangenissen.” In plaats van er verder over te discussiëren zou ik dus aan de mensen die dit lezen willen voorstellen om eens de zogenaamde lichtoefening te doen, die velen wel zullen kennen. Bij die oefening zet men zich op een stoel of in meditatiehouding en men stelt zich zijn hart voor als een zon, een bron van licht, die men laat uitschijnen naar alles en iedereen. Ik vind dit een zeer interessante oefening en dan vooral om drie redenen.
1 Je kunt er volgens mij werkelijk mensen mee helpen, voor wie je oprechte liefde, vriendschap en mededogen voelt.
2 Je leert er je denken, voelen en handelen door afstemmen op het grote geheel en in die zin je ego nuttig aanwenden of transformeren.
3 Je leert er jezelf en anderen beter door kennen.
Bij het derde aspect doet er zich bij mij een “probleem” voor, hoewel het misschien geen probleem is of hoeft te zijn. Bij sommige criminelen, dierenbeulen, dictators, kinderverkrachters, milieuverwoesters, enzovoort, is het alsof ik op een muur bots. Ik slaag er niet om werkelijk zoiets als diepe liefde en bekommernis voor dergelijke mensen te voelen. Ik ben daar eerlijk over, nietwaar? En dus vraag ik aan mensen die die oefening doen of gedaan hebben: wat voel je echt als je deze oefening doet? Het is gewoon een vraag en misschien slagen zij er in om te doen of te realiseren, waarin ik eenvoudigweg niet slaag. De vraag blijft dan of je op dat vlak mag voelen wat je gewoon voelt of dat je jezelf moet forceren om iets te voelen dat je gewoon niet voelt. 
Richard: Met betrekking tot punt drie.
Het gaat er niet om dat je iets forceert iets te voelen wat je niet voor iemand voelt. het gaat er juist om om je woede of eventuele kwaadheid juist wel te voelen als dit in je opkomt. Er zijn mensen die deze kwaadheid juist in ons oproepen. Het gaat dan niet om die ander maar om onszelf. Als we deze kwaadheid voelen hoeven we hier niet mee te reageren. Wat het beeld of de persoon oproept is de kwaadheid of woede die in onszelf zit, dat heeft niets met de ander te maken. Door deze persoon worden we hier juist bewust van. Als we deze pijn of woede die het oproept in ons aandacht geven en onszelf niet veroordelen dan geven we onszelf liefde en de ruimte om woede te accepteren. We doorleven dan onze woede, onze pijn en dat is de manier om het op te lossen zo vaak als het in ons opkomt. Als we dan geen woede meer voelen als zich een gelijke situatie voordoet kunnen we meer zien dan de ander; dan blijkt dat de dictator en de misdadiger die mensen kwaad doen ook vanuit pijn hun handelingen verrichten. Als we een moordenaar zien en toch liefde voor hem voelen betekent dat degene die dit kan, al sterker in liefde is gegroeid. Maar zolang we als persoon dit nog niet bij onze schoonmoeder of kind of vrouw of wie dan ook in onze eigen wereld kunnen toepassen , kunnen we ons beter nog niet met de zwaardere categorieën bezighouden. Groei gelijkmatig met de dingen in je eigen leven en hoe sterker en liefdevoller we daar mee omgaan, dan komen de andere dingen vanzelf. Niet iedereen kan met een kindermisbruiker liefdevol omgaan, omdat daar nu eenmaal meer liefdeskracht voor nodig is in onszelf. Dus hoeven we ons niet druk te maken als het woede in ons oproept, alleen al als we iets op tv zien. Geef juist de woede de aandacht en merk wat voor soort gedachtes daaruit voorkomen. Gedachtes kunnen handelingen worden en als we het zover laten komen worden wijzelf ook gewelddadig. Stop dus bij het woedegevoel en richt daar je aandacht op, als we eenmaal door hebben dat het zo werkt kunnen we meester over alles worden. We geloven vaak niet dat het mogelijk is om liefdevol tegen kwaadaardige mensen te zijn om dat we het zelf niet kunnen, maar als we de liefde toepassen in onze eigen wereld, omgeving waar we dagelijks mee te maken hebben, waar ons precies het juiste materiaal en situaties worden aangereikt om verder in liefde te groeien doen we meer voor de hele mensheid dan we zullen beseffen. Uiteindelijk ontmoet ik dan de persoon op wie jij dit hebt toegepast en die via jou dat aangereikt heeft gekregen en komen onze werelden samen in eenheid en de kracht van ons samenzijn, vanuit onze eigen positie op de wereld, is de broederschap in stilte, waar niemand weet wie tot de groep behoort en hoe die groeit en groeit.
Misdadigers met liefde benaderen zou verwondering of ongeloof kunnen oproepen en toch is het mogelijk, als we de moeite zouden nemen om ons in die mens te verdiepen. Waarschijnlijk ben je een van de eerste die belangstelling voor hem of haar kan opbrengen, een van de eerste die hem wil zien als een mens en dat kan genezend werken, sterker nog het kan wonderen verrichten.
Mensen kunnen ook zover van zichzelf verwijderd zijn dat de lege ruimte door kwade krachten wordt ingenomen en die dat lichaam dan gebruiken als een instrument om hun wil uit te voeren. Vroeger was het heel normaal om demonen uit te drijven, ook Christus deed dat bij regelmaat. Omdat we er nu niet meer van horen, wil dat toch niet zeggen dat ze niet meer bestaan? Waarschijnlijk hoort bij onze tijd een geraffineerde werking van het kwaad dat zich hult ‘in schone gewaden’ ?
Het bovenstaande benadrukt verder weer eens dat we voor onze ontwikkeling de anderen nodig hebben, zonder spiegels geen ontwikkeling. Dat broederschap in essentie vooral een innerlijk proces is van bewustzijn, zoals de vis die haar hele vissen-leven had besteed aan het zoeken naar de wateren van de oceaan en die maar niet begreep dat ze er al middenin zwom en leefde.
Kees:
De druppel is van dezelfde substantie als de oceaan, namelijk water. De vonk is van dezelfde substantie als het vuur. Analoog gesproken natuurlijk. Maar de druppel is niet de oceaan. De oceaan bestaat wel uit heel veel druppels. Het vuur bestaat uit heel veel vonken, maar een vonk is nog geen vuur, alhoewel ze beiden warmte kunnen verspreiden. Een druppel weerspiegeld de ganse omgeving (fisheye objectief). De oceaan is zelf de omgeving. Het goddelijke is het Ik Ben. Elk menselijk ikje is uit dat Ik Ben ontstaan, wezensgelijk daaraan. Het mooie is dat alle mensen verschillende namen hebben, zoals Jan, Leonie en Kees. Maar alle mensen hebben nog een tweede naam. Vanaf ongeveer het derde levensjaar noemen mensen zichzelf “ik” en dat is dus de ik-vonk van de vuur-ik. Met dat “ik” kun je alleen jezelf aanspreken en niet een ander maar toch heb je het “ik” gemeen met alle andere mensen. Dat is al het broederlijke. Christus zei: u zijt geen knechten meer maar broeders. Christus is dus onze oudere broeder. Wezensverwant dus, analoog aan substantieverwant bedoeld.
Religie kun je niet vastleggen in een statuut, dus ook broederschap niet, omdat dan het gevaar levensgroot is dat het een soort van clan wordt, waar het leven uit verdwijnt en anderen worden uitgesloten. Je kunt echter wel met elkaar een poging doen om broederlijk met elkaar om te gaan en elkaar te stimuleren de weg van broederschap te gaan, elkaar bij het vallen en opstaan de hand te reiken en nooit en te nimmer iemand bewust uit te sluiten die aansluiting zoekt.
Afsluitend nog een gedachte over doen en niet te doen. Wordt er nu van ons veel innerlijke arbeid verwacht of is het nu juist de bedoeling dat we innerlijk stil worden, ons er niet mee bemoeien en het proces zijn eigen verloop gunnen?
Een gedachtenwisseling:
Bert:
Lao Tse adviseert een andere levenshouding. De schepper van het taoïsme geeft de raad om je van alles afzijdig te houden. Niets is bestendig zegt de Meester. Hecht je dus 
nergens aan. Alles wat bestaat, gaat ten onder, sta er dus boven, bewaar afstand. Probeer niet iemand te zijn, ergens naar te streven, iets te bezitten. Handel door niet te handelen, je kracht is je zwakheid en radeloosheid, je wijsheid, je naïviteit en onkunde. Als je wilt overleven, maak jezelf dan nutteloos, voor niemand nodig. Woon ver van de mensen, word een innerlijke kluizenaar, wees tevreden met een kommetje rijst, een slokje water.
ARIE: Naar mijn idee is dat een oosterse manier van leven die in die tijd waar was, maar ik vraag mij sterk af of dat nu nog als een soort waarheid kan gelden. Wel als je het puur innerlijk wil benaderen, dan betekent het een innerlijke kalmte die niet door alles en nog wat uit het lood geslagen wordt. Na de komst van het christusgebeuren en het groeiende Christusbewustzijn is Liefde aan de aarde toegevoegd en die roept ons nu juist op om je wel te bekommeren om je medemens, om mededogen te ontwikkelen en op te staan in broederschap, vanuit het besef dat iedereen in feite je broeder is. Je terugtrekken in een grot of klooster is nu wel uit de tijd, denk ik.
Bert: “Te bekommeren over je medemens, om mededogen te ontwikkelen”. Je zult toch eerst klaar moeten zijn met je carrière en het verzamelen van goederen en het opblazen van je ego om anderen te kunnen helpen? Eerst een innerlijke kluizenaar, niet meer afhankelijk van andermans denken. Daar is misschien wel een heel leven voor nodig. De mensen doen natuurlijk hier en daar wat voor een ander, dat zijn altijd keuzes. Jezus gaf zich helemaal, dat is andere koek, niet weggelegd voor een gewone sterveling. Op twee of drie voorbeelden na. Dus toch eerst maar kluizenaar worden. Toevallig ken ik een aantal mensen die in grotten wonen in Spanje, maar dat is weer een ander verhaal.
ARIE: Dat is natuurlijk niet geheel onwaar, wil niet zeggen dat je tijdens dat egoproces zo nu en dan wel wakker kunt worden. Bij de een duurt het wat langer als bij de ander. Bij mij bijv. heel lang! Innerlijke kluizenaar is wel een mooie typering moet ik zeggen! We kunnen ons niet verschuilen achter ..’dat wij maar gewone stervelingen zijn’, dus ons valt niets te verwijten. Al met al : beter laat dan nooit! Blijkbaar ben jij ook al wat ouder en een leven achter de rug, je kunt er dan voor kiezen om met je achterste in de zon te gaan zitten en je stierlijk te vervelen voor zo’n grot of gaan zien of je nog wat kan betekenen voor je medemens?
** NB. Beste vrienden, ik heb weer een aantal reacties opgenomen in het bovenstaande artikel, wat vanzelfsprekend niet betekent dat ik de ene reactie meer waardeer dan de ander, zeker niet!
Ik ben dankbaar voor alle reacties die er toe bijdragen dat we met elkaar meer zicht krijgen op persoonlijke ontwikkeling en broederschap in de ruimste betekenis van het woord.
Ik wil (u) jou als lezer graag uitnodigen om te reageren op het bovenstaande artikel of iets anders dat je momenteel bezig houdt of gewoon een vraag of korte opmerking, kritisch of positief, alles is welkom.
Zodat we van elkaar kunnen leren en steeds meer zullen ondervinden dat we de weg niet alleen bewandelen, maar samen oplopen.
Bedankt in ieder geval voor het lezen, het is bijzonder prettig en hoopvol dat steeds meer mensen nieuwsbroederschap.nl weten te vinden.
Jan Verduin.
DE VERWANTEN POSTBUS:
WELKOM om lid te worden van een van onze FB groepen.
13 december 2014 om 03:18
De Romeinen zeiden: “Geef het volk brood en spelen”. En ze zullen je niet lastig vallen. Iets dergelijks proef ik op deze pagina! Het volk is bezig met spelen, bezig met zichzelf, echter het strijdtoneel is de aarde en de aarde is ontstaan uit een bepaalde constellatie van elementen uit het heelal, de mens is het toppunt van deze constellatie en kan onderling daar niet over twisten, immers ieder mens heeft een Goddelijke vonk in zich.
Al deze vonken bij elkaar opgeteld vormen de condities waaronder de mens leeft!
De mens heeft zich veroorloofd zelfs een atoom te splitsen, iets wat God nadrukkelijk verboden heeft. Immers wat God verbonden heeft, kan de mens niet scheiden. Dat hij het toch doet, geeft aan dat de mens zijn eigen weg los van God kiest, doch dat is een doodlopende weg! Dat we dat nu ervaren is niet zo vreemd en dat de natuurlijke omstandigheden steeds onvoorspelbaarder zijn ook niet, immers we zijn ervan vervreemd geraakt.
Het stofje uit Siliconvaley zal het leven op aarde vereenvoudigen, echter het volksbewustzijn zal moeten ontwaken, om elk individu te ontmaskeren op zijn menslievendheid.
I k neem vaak het voorbeeld: Ik krijg makkelijker ’n kind van mijn buurman mee dan zijn auto! Betekent dat hij zijn auto meer lief heeft dan zijn kind? Ik ben opgeleid als opbouwwerker, als ik de bouwprojecten inzag, zag ik dat auto’s alle ruimte’s kregen die er voorhanden waren, zelfs inpandig en als ik dan vroeg waar kinderen konden spelen, ergens op een veldje waar ook honden uitgelaten konden worden. Nederland waar ik in ben opgegroeid is het roofzuchtigste land op aarde, het roofde overzees, op zee, in de zee, boven de zee en van de zee. Over bewustzijn gesproken! Nederland heeft sporen in alle werelddelen achtergelaten en is veel verschuldigd aan het bewustzijn van de dag vandaag!
De tsunami aan vluchtelingen uit Eritrea bevestigde dat nog onlangs, Eritrea het ontstaan van de mens! Hoe bewust moet de mens nog worden?
En Jezus zei: Je kunt beter een dier eten, dan door een dier verslonden te worden.
Door een dier te eten wordt het dier meer mens, maar door een dier verslonden te worden, krijgt het dier menselijke eigenschappen.
In feite is de mens geschapen om van het licht, net als God, te kunnen leven, maar hij kiest voor zijn eigen weg, tot stof terugkeren. En een stofje heeft geen handschrift nodig om zijn macht uit te oefenen.
Tot zover
Groetjes Walter
13 december 2014 om 09:32
Ik kan u goed volgen, maar wat bedoelt u toch steeds met Het stofje uit Siliconvaley?
Bedoelt u internet, de computer?
Dank
14 december 2014 om 00:20
Hallo Alie Vermalen
Met een stofje uit slicon Valey bedoel ik inderdaad oa een computer, maart er zijn meer apparaten die een geïntegreerde schakeling hebben. Deze schakelingen zijn gebaseerd op zuiver zand en maken buitengewone berekeningen mogelijk. Het zijn halfgeleiders, net als mensen, want als de kundalini in een mens volledig stroomt smelten zijn hersendraden ter plekke. Ik zal hierover ’n keer meer uitleg over geven
Groetjes Walter
Ps nog bedankt voor je vraag.
10 december 2014 om 11:08
Belgisch sprookje (opgestuurd naar Gaia)
Er was eens een koning die op zijn domein herten wou neerschieten, niet één, niet twee, niet vijf of tien, maar in totaal ongeveer een negentigtal herten!
Dat was uiteraard niet naar de zin van zijn onderdanen en landgenoten, die hem tijdens zijn voordrachten op de grote feestdagen hoorden spreken over vrede, liefde en verdraagzaamheid en in het verlengde daarvan moeilijk konden verteren dat hun vorst lafhartig weerloze dieren neerkogelde.
En dus stuurden ze hem een brief, waarin ze hem op drie punten attent maakten.
1. Zij waarschuwden hem ervoor dat een dergelijke gruwelijke daad zijn imago en populariteit ernstig schade kon toebrengen, zeker als het feit wijd en zijd en tot in alle uithoeken van het land bekend zou raken. Zoiets was trouwens heel waarschijnlijk, aangezien betogingen tegen dierenleed er op wezen dat er onder de bevolking op dat vlak een toenemende gevoeligheid en bewustwording was ontstaan.
2. Zij deden beroep op zijn trots en eergevoel als vorst, aangezien het neerschieten van weerloze dieren met een geweer nu eenmaal eerder van lafheid dan van moed getuigt. Zij vonden ook dat hij de nood aan menselijke goedheid, die hij zijn onderdanen regelmatig via de televisie trachtte in te prenten, zelf moest toepassen naar de dierenwereld toe. Zij vonden zijn handelswijze hypocriet en een dierenbeul als koning wensten zij trouwens niet!
3. Het derde argument zou de vorst waarschijnlijk weinig interesseren, maar toch maakten zij hem er duidelijk op attent. Zij stipten namelijk aan dat de dieren zelf vreselijk lijden onder het geweld en het onrecht dat hen door menselijk barbaars optreden wordt aangedaan en dat hun overlijdensmoment in die zin vol angst, ellende en pijn verloopt. Zij vroegen dus aan de vorst om op dat vlak enig mededogen, gevoeligheid en inlevingsvermogen te ontwikkelen.
Goed, de koning dacht hierover na en besloot toen…
Hopelijk krijgt heel dit verhaal een happy end, maar dat blijft voorlopig even gissen!
Diederik
9 december 2014 om 21:23
Een broederschap wordt in mijn visie het best gedragen door mensen die het ‘Ik ben één’ gerealiseerd hebben in zichzelf.
Wij zijn één
Ik Ben één
Als we dat werkelijk diep in onszelf realiseren, dan is dat een prachtige basis voor ons samenleven in waarachtige broederschap. En dat begint bij één iemand.
9 december 2014 om 21:54
Jarien dat is een mooie constatering en ook waar, dat ware broederschap begint bij één iemand. Iemand die tot het bewustzijn is gekomen dat hij één is met zichzelf en samenvalt met alles wat hem of haar omgeeft, weet dat alle wezens zijn broeders zijn. Alles draait om dat bewustzijn, het bewustzijn van het IK BEN waar we allen deel van uitmaken.
Mensen die dat gerealiseerd hebben zijn zo wie zo bewust verbonden in broederschap. We moeten echter niet vergeten dat er ook een weg is te gaan en dat je de bereidheid hebt om ook anderen die weg te wijzen, tot de laatste broeder hetzelfde bereikt heeft, of …waar ook jij naartoe op weg bent. Dat heeft te maken met onbaatzuchtige liefde……. Zo wie zo hebben we de ander nodig….broederschap staat immers aan het begin en aan het eind.
Groet!
Jan
10 december 2014 om 10:08
Broederschap in de vorm wordt het best gedragen door een innerlijk dat overal God ziet. Continu.
Constant de juiste uitstraling en de juiste aandacht en de juiste handelingen volgen daar als vanzelf uit. In het moment. Hoe zou het ook anders kunnen, met een continue Godsmanifestatie? Immanent, inclusief de bijbehorende, daaruit voortvloeiende eminentie.
10 december 2014 om 10:10
Ja, dat begrijp ik heel goed, maar het is de ideale situatie en dan in broederschap vanzelfsprekend.
Als jij daar bent wil dat niet zeggen dat het voor anderen ook zo makkelijk en vanzelfsprekend is.
Het is net of jij de weg overslaat en daarover heen gevlogen bent naar het einddoel. Of heb jij ook veel meegemaakt onderweg en ervaringen en inzichten met elkaar verbonden om je bewustzijn steeds meer te verruimen totdat je God kon waarnemen in Alles?
Daarmee bedoel ik niet dat ik twijfel aan je oprechtheid!
Alleen kun je het niet zo definitief neerzetten als waarheid omdat je dan voorbij gaat aan de worsteling van de mensheid en daarmee doe je het menselijk streven tekort.
groet!
Jan
10 december 2014 om 12:12
Helemaal akkoord hiermee.
Laat ik het voorzichtig hierbij houden.
9 december 2014 om 10:21
Er gebeurd al veel in mijn kring wat betreft het welzijn van dieren en om mij heen zie ik meer en meer mensen die steeds minder vlees eten en ook door alle voedselschandalen! Het is mooi om te zien hoe mensen zich ook inspannen …..op you tube kun je daar veel positieve filmpjes over zien.
Bewustzijn ontwikkelen en actie ondernemen gaan hand in hand!
9 december 2014 om 09:37
Op de site van Gaia lees ik nu ook dat op het kerstmenu van het Europese parlement foie gras werd opgediend.
Dat zijn dus onze leiders, die zelf het goede voorbeeld zouden moeten geven!
8 december 2014 om 19:52
Tja, het gaat om 200 miljoen slachtoffers per dag. Een ware economie puur voor onnodige buikvulling. Je zult maar 1 van hen zijn……….
De vleesfundamentalist vreet gewoon de hele aarde op. En in onze wegkijkcultuur durft niemand het beestje bij de naam te noemen. Namelijk dat het hier gaat om genocide en lustmoord.
Sommigen gooien er dan een zogenaamd spiritueel sausje overeen en gaan “biologisch” vlees eten. Ook dan begeef je je op een terrein waar je je beter niet op kunt begeven. Je velt namelijk het ultieme oordeel over een ander wezen. De dood. Je blijft op de stoel van God zitten.
Ons schuldbewustzijn is tanende. Zelfs baby’s en kinderen wort anno 2015 nog vlees door de strot geduwd. Geen basisschool in het land waar wordt onderwezen hoe kwaadaardig het eigenlijk is. Het grote taboe, de animalholocaust. Het dier als zondebok en ultieme pispaal.
8 december 2014 om 21:42
Wel Pepijn, ik zou het eerder urgentiebesef noemen. Ik ben te oud en te moe om te gaan strijden. Het is acuut en urgent. In de middag naar de kinderboerderij gaan om te ervaren hoe lief de varkentjes wel niet zijn blijkt niet te werken. 2 uurlater liggen de karbonades toch weer op het bord. Das dus een doodlopende weg gebleken.
Voorlichting over alle naakte feiten van het vleesprobleem zal zeer effectief zijn. Vooral ook omdat die leeftijdscategorie nog zeer begaan is met de natuur en zelfs overwegend links zou stemmen. Hoe anders dan de groep 12-18 die juist overwegend rechts zou stemmen en waar het machogedrag de norm is. Met groepjes een kijkje nemen in de vleesindustrie met de leerkracht erbij is misschien een paardenmiddel maar dan is er wel een gerede kans dat ze tot in hun botten beseffen hoe moreel verwerpelijk het eigenlijk is. En waarschijnlijk zullen ze dan nooit of lange tijd geen vlees meer eten.
9 december 2014 om 09:14
Dag Mark,
Mag ik je als vriend op iets attent maken?
Zelf heb ik relatief weinig interesse in politiek en ik zou mijzelf beschouwen als iemand die zich in het midden bevindt en een zekere voorzichtigheid naar alle richtingen toe heeft opgebouwd.
Ik vind het echter wel niet helemaal juist om mensen die rechts stemmen als dierenmishandelaars te zien en mensen die links stemmen als dierenvrienden, omdat dat soms door de feiten wordt weerlegd.
Zo ben ik zeker geen voorstander van het rechtse Vlaams Belang, maar zij hebben destijds wèl geprotesteerd tegen het onverdoofd ritueel slachten. En als dat onverdoofd ritueel slachten vrijwel ongestoord jarenlang in België is kunnen doorgaan, dan komt dat grotendeels door de zogenaamde verdraagzaamheid of laksheid van linkse partijen als Groen en Sp.a, die alles lieten aanmodderen en iedere vorm van kritiek op moslims als racistisch bestempelden.
In België is er nu ook, grotendeels dankzij de eerder rechtse NVA, een minister van dierenwelzijn verkozen, die vanaf volgend jaar ritueel slachten onder verdoving wettelijk verplicht wil maken.
Ik wil hier zeker geen politiek betoog opstarten, maar wil gewoon alles even vanuit het midden bekijken en dat doe ik ook vanuit een zeker rechtvaardigheidsgevoel. Je weet wel dat ik dat naar jou toe goed bedoel.
Diederik
9 december 2014 om 10:18
Zeker zul je gelijk hebben Diederik. Hier is het echter zo dat de linkse partijen tegen nertsenfokerijen en de bio-industrie zijn en de rechtse partijen voor.
Groet
Mark
9 december 2014 om 11:24
Hier spreek ik mezelf nu tegen natuurlijk. Maar het zijn dus Inderdaad de katholieken,daarmee bedoeld de partij, die hoe dan ook weinig blijk geven van liefde en respect tegenover dieren.
Overigens was de partij vroeger vooral rechts, maar balanceert ze tegenwoordig meer tussen links en rechts.
10 december 2014 om 19:05
Dag Jan,
Wat fijn dat je weer een boeiend artikel heb geplaatst. Door de reacties heb ik ‘heengebladerd’ zeg maar, het is me te veel om deze allemaal te lezen, zeker als meningen uitgelegd of verklaard worden.
Wel een nadeel misschien voor mij, want zo sta ik natuurlijk minder open om van mening te kunnen wisselen….
Ik denk dat broederschap niet zonder de grondgedachte kan, dat we allen uit een en dezelfde Bron voortkomen, dat we allemaal broeders en zusters van elkaar zijn.
Dit is voor mij een zo’n zeker weten, terwijl ik dit nog niet altijd kan voelen en toch weet ik dat !
Ben ik zelf in alle rust en vrede, in harmonie met het Goddelijke zoals ik dat voel, dan is het voor mij het gemakkelijker om van ieders ziel te houden, ongeacht wat zijn persoonlijkheid heeft ‘gedaan’ zeg maar.
Dat we mogen waken voor onze Stiltemomenten, dat daar veel van verloren is gegaan, dat vraagt een groot aandachtspunt denk ik.
Om in een groep iedereen op één lijn te krijgen is bijna onhaalbaar. Ieder zit met zijn eigen ervaring en zijn niveau van bewustzijn. Iedereen is gelijkwaardig maar niet iedereen is gelijk. Misschien zitten we nog teveel in het ‘ik-tijdperk’ al komt het verlangen naar de roep naar het ‘wij’ steeds vaker voor den dag…
En juist hier heeft het internet en fora ook een belangrijke rol, je kunt leren van elkaar.
In lak’ ech, Maria
11 december 2014 om 15:31
Maria heeft laten weten dat ze de komende weken in een retraite is zonder telefoon en zonder internet. Goed idee overigens……..
10 december 2014 om 22:23
Waarachtige beschouwing! Dank hiervoor.
Mark
9 december 2014 om 08:49
Mark,
Het is wel een paardenmiddel en het zou zeker helpen, maar de psychische schok zou dermate groot kunnen zijn voor de kinderziel dat ze niet alleen geen vlees meer eten maar ook hun hele vertrouwen in de wereld verliezen. Dat is heel schadelijk en net zo misdadig als naar jouw idee vleeseten is.
//Voorlichting over alle naakte feiten van het vleesprobleem zal zeer effectief zijn. Vooral ook omdat die leeftijdscategorie nog zeer begaan is met de natuur en zelfs overwegend links zou stemmen. Hoe anders dan de groep 12-18 die juist overwegend rechts zou stemmen en waar het machogedrag de norm is//
Voor die laatste wat oudere groep zou het zeer inzichtgevend zijn als ze een schoolstage in die industrie zouden meelopen, dan kunnen ze een keus maken.
Verder geloof ik dat fanatisme niet werkt, wel genuanceerde voorlichting.
Daarbij komt dat bij een echte religieuze innerlijke ontwikkeling als vanzelf een weerzin ontstaat tegenover het eten van vlees.
Dus de beste en duurzaamste remedie is ook hier weer een groeiend bewustzijn.!
Er is hoop …omdat er een groeiende bewustzijnsgolf plaatsvindt over een andere manier van omgaan met ons milieu en de voeding.
8 december 2014 om 20:55
We hebben de neiging om onze kinderen aan te passen aan onze grillen of onze keuzes. Met kinderfeestjes krijgen alle kinderen een snoepje, in de klas wordt iets lekkers uitgedeeld, maar dat ene speciale kindje mag dat niet en krijgt een handje rozijnen. Ook ik heb mij daaraan schuldig gemaakt door de kinderen rijstballen mee te geven naar school, gelukkig echter kwamen wij snel genoeg weer tot bewustzijn en ze hebben er nog net geen trauma door opgelopen.
Een kind wil maar een ding en dat is er bijhoren en niet buiten de groep te vallen door goedbedoelende ouders. Je mag dan hopen dat de schoolleiding enig bewustzijn heeft over gezonde voeding en dat ze dat ook willen uitdragen.
Bovenal blijft staan…zorg ervoor dat je kind er bij mag horen, dat hoort zo in die fase, dan zijn het nog groepsmensen. Op een gegeven moment zijn ze sterk genoeg om zich te gaan onderscheiden, maar op hun tijd.
Geef thuis de voeding waar jezelf achter kan staan, en het wonderlijke is dat na een periode van afzetten tegen de orde thuis dat ze dat veel later meestal zelf in vrijheid weer oppakken omdat ze het goede voorbeeld hebben ondervonden van hun ouders, die hen ook hebben verteld over het hoe en waarom.
Veel kinderen weten geen eens meer dat de komkommer, de sla en de bloemkool ergens bij een tuinder vandaan komen, het komt uit een fabriek van A.Heyn.
De vrije school en ook steeds meer andere scholen gaan nu gelukkig met de kinderen op pad naar een boerderij waar ze een eigen tuintje hebben.
8 december 2014 om 21:04
Ja Jan, misschien winden we er ons over op dat die kids van ons teveel e234 binnenkrijgen ofzo, terwijl die ondertussen zelf hun aardbeien telen, of op andere wijze zichzelf redden, natuurlijk. Godzijdank ook wel
8 december 2014 om 20:26
Mijn persoonlijke visie, en ik heb geen kinderen, is dat het oorlog is. en als dat dan al mijn persoonlijke visie is is het doelwit van de strijd niet kinderen. Als je kinderen die vlees eten (doordat ze zo zijn opgevoed) iets wil bijbrengen, neem je ze mee naar de wei, en dan is de eerste stap inderdaad wat ze noemen biologisch vlees, dat is een grote stap voorwaarts. Dat houdt ongeveer in dat je vertelt nou ‘hier komt vlees vandaan (dit dier). Als je die in een hokje douwt krijg je slecht vlees. en dat wil je dus niet. Als iedereen het daar over eens is ga je een stap verder.
8 december 2014 om 17:42
De titel: zijn niet alle wezens onze broeders?
Dit geldt voor mij niet alleen voor mensen en dieren maar ook voor kristallen, want ook kristallen zijn levende wezens met een bewustzijn die diep uit de aarde zijn gekomen.
Dat de mensen de jongere broeders en zusters van de dieren zouden zijn wordt inderdaad wetenschappelijk beweerd en neemt bijna iedereen zonder meer aan.
Jozef Rulof, een nederlands medium en wereldwijd bekend schreef zijn boeken d.m.v de lichtmeesters van Gene Zijde. In zijn boek ‘Het ontstaan van het heelal” doorgegeven door meester Alcar schrijft hij:
“Er zijn mensen op aarde die denken dat de mens het planten- en dierenleven heeft moeten volgen, docht dit spreek ik tegen. Het klinkt misschien onwaarschijnlijk, maar het dier op aarde werd uit de mens geboren. Ik zal je dit wonder duidelijk maken. Het dier is als het ware de schaduw van het werkelijke dat de mens is. Daarom zijn het onze zusters en broeders en moeten wij hen liefhebben. Maar de mens is nog niet zover, want met slacht vele van onze dieren. Doch niet alleen onze dieren, die zich één graad onder onze mentaliteit en goddelijk kracht bevinden, maar tevens vernietigt men zijn zusters en broeders die de goddelijke kern bezitten.
Toen het eerste menselijke embryo doodging, werd uit dat verrottingsproces het eerste dierlijke wezen geboren. Hieruit kwam de kiem voort en groeide het dierlijke wezen dat op aarde leeft…..” enz.
En ik begrijp het als de wetenschap en iedereen dit niet begrijpt…. , maar ik ben benieuwd hoe hier over gedacht wordt als het tig jaren verder is….
In Lak’ ech, Maria
8 december 2014 om 21:15
Hallo Maria,
Bewustzijn betekent toch in feite….bewust er zijn?
Zal een steen of kristal zich bewust zijn dat die daar ligt of nog vastgeklonken in een rots. Dieren hebben weer een ander bewustzijn en alleen mensen zijn zich bewust dat ze sterfelijke wezens zijn.
Ik geloof wel dat we alles zelf zijn en verbonden met alles wat leeft, want een kristal leeft wel, dat dan wel.
8 december 2014 om 17:10
Afgelopen weekend kwam mij toevallig een boekje in handen van een celbioloog. Niet dat ik denk dat een ‘wetenschappelijke benadering’ in alle gevallen te verkiezen is. Maar ook uit dat domein zijn soms snippertjes te vergaren die tot inzicht bijdragen. Bovendien geeft dat wat ammunitie in een door wetenschap gedomineerd paradigma. Hoe dan ook in de eerste 10 pagina’s van dat werk bracht de auteur me het feit in herinnering dat hoewel wij al mensen onszelf ervaren en begrijpen als een coherente eenheid; een entiteit en identiteit we in werkelijkheid vanuit een evolutionair gezichtspunt bestaan uit een collectief van miljarden cellen, die zich (zo verklaart de evolutietheorie dat ) om hun overlevingskansen te vergroten tot samenwerking en taakverdeling zijn geïntegreerd. Dit is beslist geen nieuw gegeven, men weet dat al lang,maar goed, mij kwam dit pas dit weekend weer onder ogen, dus in ieder geval was dat voor mij op dat moment weer enigszins nieuw.Vanuit het adagium van Buber dat alles begint met relatie is dat in ieder geval voor mij wel weer een mooie illustratie daarvan op een basaal biologisch niveau. Ik vind het wel spannend om te onderzoeken of we ook niet zo een toch wel met idealisme geladen term als broederschap kunnen beschouwen, namelijk als een vorm van organisatie die onze overlevingskansen vergroot. Wat ik verder van deze bioloog leerde is dat de elementaire functies die in een organisme worden aangetroffen, namelijk ernaar te streven in een milieu terecht te komen die de kans tot overleven optimaliseert ook al op celniveau worden waargenomen. En daarbij zijn ook lichaamsfuncties zoals centraal zenuw centrum, spijsvertering, voortplanting etcetera al in één cel aanwezig. De cel heeft intelligentie, het vermogen problemen op te lossen of te overkomen. De spirituelen zeggen dat alles bewustzijn heeft, dus ook een cel. En zo kun je het ook zien, maar ik wilde even in het kader van het wetenschappelijk discours verblijven, om te zien waar dat op uitdraait. Terug naar het topic kunnen we ook bij mystici aankloppen die beweren dat de ziel voor die in menselijke gedaante incarneerde de hele schepping is doorlopen; dat wil dus zeggen dat we mineraal zijn geweest en zijn, plant, ééncellige ameube tot zo all thé way door het dierenrijk tot we door menselijke ogen de zon zagen opkomen. Natuurlijk is de menselijke conditie in veel opzichten problematisch, want hoewel onze intelligentie en voorstellingsvermogen is toegenomen ten opzichte van een dierlijke staat, zijn we uit de totaalbeleving van het moment geschopt. Volgens mij is dat de betekenis van de parabel van de hof van Eden waaruit we door goddelijk ingrepen werden verwijderd. Maar goed, als dat allemaal waar is, dan is de situatie misschien inderdaad problematisch of grimmig, maar dan nog dan zijn we dat allemaal. Dat wil zeggen dat een hoop dat we tijdens de reis zijn kwijtgeraakt in princype weer zouden kunnen hervinden. Op celniveau en vanuit een genetisch perspectief is er een zekere wat ze noemen elasticiteit. Dat is het zelfde mechanisme dat je aan het werk ziet bij sommige mensen met hersenbeschadiging bijvoorbeeld ten gevolge van een infarct of zuurstoftekort dat andere nog levende hersencellen de functie van de gestorven cellen overnemen. De natuur heeft gewoon een gigantisch aanpassingsvermogen.
en wij zijn natuur, dus die kwaliteit is in ons.
en Ja dieren zijn onze broeders, het gaat in werkelijkheid nog verder, ze kunnen onze leraren zijn. Ikzelf voel me ook geregeld als Dresden na de bombardementen, maar dat maakt niet uit, als je het een beetje breder trekt hebben we wel voor hetere vuren gestaan.
9 december 2014 om 01:29
8 december 2014 om 15:01
Dag Jan,
Ik zou hieronder een tekst over voeding willen plaatsen, maar zeker niet om mijzelf als perfect of ideaal voor te stellen, maar gewoon om aan te tonen dat een consequent vegetarisme zeer goed mogelijk is.
Zelf leef ik nu al ruim veertig jaar strikt vegetarisch en gedurende al die jaren heb ik NIETS meer aan vlees gegeten.
Verder is mijn voeding zowat volledig plantaardig of veganistisch. Op enkele yoghurts of stukjes geitenkaas per jaar na.
Ik vertoon geen enkel voedingstekort, ook niet aan vitamine B12.
Daarmee beweer ik dus dat een vegetarische, veganistische of macrobiotische voeding in onze contreien perfect mogelijk is, maar wel op voorwaarde dat men goed en evenwichtig leert koken. Gekookte granen, gestoofde groenten, wat inlands fruit, zaden, zeewier, enzovoort, dienen daarbij de basis te vormen en ik ben dus ronduit tegen al die rauwkosttoestanden van tegenwoordig, die echt niet passen bij ons klimaat en de spijsvertering van de meeste mensen ontregelen en verzwakken.
De bovenstaande tekst is mooi, zinvol en nodig, maar er zijn een paar puntjes waarmee ik niet volledig kan akkoord gaan.
Moeten we ons leren verdiepen in dierenbeulen en hen met liefde en begrip leren tegemoet treden?
Komaan zeg! Voor dergelijke praktijken bestaat geen enkel excuus en het is niet door het allemaal met de mantel der liefde te bedekken, dat we zoiets gaan oplossen!
Zo lees ik vandaag in het tijdschrift van Gaia dat onze Belgische koning Filip negentig herten wil gaan doodschieten op zijn domein in de Belgische Ardennen.
Op internet staat ook een foto van de Spaanse koning voor een olifant die hij net daarvoor had neergeschoten.
Zelf heb ik echt geen zin om op basis daarvan onze vorst en die van Spanje eens warm te gaan knuffelen, omdat ze waarschijnlijk te weinig nestwarmte hebben gekend en hun diepe innerlijke pijn hoogstnodig eens moeten afreageren op dieren.
Laat ons niet in dat soort flauwe en emotionele retoriek vervallen, nietwaar? Dit vorstelijk gedrag is niet meer of minder dan een schande!
Diederik
8 december 2014 om 15:33
Diederik dank voor je reactie! Mooi dat je vermeldt dat vegetarisme zonder problemen kan, dat is ook mijn ervaring. Wat ik mooi vind is dat er nu ‘boerderijen’ op zee komen om zich geheel bezig te houden met zeewierteelt, ook hier bij ons, om onze behoefte aan eiwitten op natuurlijke wijze te verkrijgen i.p.v. gemanipuleerde soya en het eten van dierlijke producten.
Wat betreft die koninklijke heren, inderdaad het is een schande!
We kunnen wel proberen om geen stukjes uit zijn context te halen. Richard schrijft ook dat we eerst maar eens in onze eigen omgeving moeten beginnen en dat het andere, in mijn woorden, bijna bovenmenselijk is. We kunnen met elkaar van gedachten wisselen over het idee en de ideale situatie, wil niet zeggen dat we dat dan morgen al in de praktijk kunnen brengen. Het uitgangspunt is dat in ieder mens, hoe ver verstopt dan ook, een goddelijke vonk brandt…die kunnen we helpen doven door ons oordeel en ongeloof of trachten wat brandstof te geven. Overigens is er kwaad in de wereld, dat kunnen we niet ontkennen, dat bijna niet te bestrijden is, daar kunnen we alleen onze lichtkrachten tegenover stellen. Iemand die hulpeloze dieren, kinderen en ouderen bewust kwaad doet is gevangen in een duistere spiraal van boosheid en wraak op de wereld, en daar is geen excuus voor, van… hij zou wel een moeilijke jeugd gehad hebben. Ik begrijp dat jij van het idee alleen al misselijk wordt om te denken dat je zo iemand liefdevol zou kunnen benaderen. Ze zullen hun straf krijgen, maar als er niemand is die toch nog iets menselijks herkent, dan zal het verharden en nog meer versterken en die energie gaat ook de wereld rond.
Al met al Diederik laat het zijn, jij vormt jouw boosheid daarover om in kracht en je bent al bijna je leven lang vegetariër en eet macrobiotisch, dan heb je al een grote bijdrage geleverd.
Groet!
8 december 2014 om 13:26
8 december 2014 om 14:13
Gelukkig, ik schrok al en dacht dat we nu de meest verschrikkelijke filmpjes voorbij zouden zien trekken.
Bedankt voor weer een mooi artikel. Het verhaal van de diermensen is prachtig en verhelderend. Ik ben al vegetariër maar zal met nog meer bewustzijn met onze oudere broeders omgaan.
Bedankt Richard voor je uiteenzetting over boosheid!
16 januari 2015 om 09:02
Deze vond ik mooi omdat al te fanatiek hier mee omgaan ook niet mens of diervriendelijk is, soms……………..
De enige verstandige onder die idiote vegetariërs
Geplaatst op 16/01/2015|
In een stad (Kassel?) hield Rudolf Steiner enkele voordrachten, waarvan er een ’s morgens was. De tweede voordracht zou in de middag volgen. Zo kwam de vraag op of men zonder te lang oponthoud een middagmaaltijd zou kunnen gebruiken, en men stelde voor een in de buurt liggend klein restaurant te bezoeken, waar heel goed gekookt werd. Ongeveer twintig deelnemers gingen er op de gegeven tijd naar toe.
Een vooruitbestelling was niet gedaan, en zo kwamen twintig of meer personen met Rudolf Steiner samen onverwachts in het naar verhouding kleine restaurant. Ze vonden weliswaar een plaats, maar er was maar één kelner. En nu ontstond het probleem.
In Steiners tegenwoordigheid waren velen van mening, dat men zijn positieve gezindheid of overtuiging moest bewijzen door een vegetarische maaltijd. Maar zoals dat voor het jaar 1914 gebruikelijk was, waren in dit op ‘vaste klanten’ ingestelde lokaal alleen vleesgerechten.
Men stelle zich de situatie duidelijk voor: ‘Heeft u geen macaroni of spaghetti? Geen groentegerecht? Geen slaschotel? Ja, niet eens aardappelpannenkoeken met bosbessen? Of spinazie met gebakken aardappelen? Of een visgerecht? Een kwarkgerecht? Of..?
Na korte tijd rezen de haren de kelner ten berge en het zweet stond op zijn voorhoofd. Van louter zenuwen was hij nauwelijks nog in staat zijn beleefdheid te bewaren. Zo kwam hij ook bij Rudolf Steiner en vroeg hem naar zijn wensen. Deze keek hem vriendelijk en rustig aan en zei: ‘Brengt u mij de dagschotel, alstublieft.’ En dat was Duitse biefstuk!
Toen het eten afgelopen was en de gasten het lokaal verlieten, hoorde een van de laatsten de diepe verzuchting van de kelner tot de waard: ‘De enige verstandige tussen al die idiote vegetariërs was die slanke, donkere heer in die lange jas!’