De Verwanten

VRIJ EN VERBONDEN IN INNERLIJKE VERWANTSCHAP. De Verwanten wil een podium geven aan het idee over ziel en geestverwantschap. Over in relatie zijn met ons-zelf, de ander en alles wat ons omgeeft.

GELUK OF VREDE



Deel 1

GELUK OF VREDE


Iemand vroeg mij eens spontaan: “Jan ben je gelukkig?”
De vraag overviel mij en ik keek er wat bedenkelijk bij en was niet in staat een direct antwoord te formuleren.
Achteraf bleef het in mij naklinken alsof ik uitgedaagd werd deze vraag weldoordacht te beantwoorden.
In feite heb ik niets te klagen, het gaat mij en mijn dierbaren goed, maar is dat dan het criterium voor geluk?
Is geluk het soort geluk dat ons voorgespiegeld wordt in films, op de televisie en in reclames?
Een groot deel van de mensheid hunkert naar dat soort geluk. Hoe groot is het geluk wel niet als we een metgezel hebben gevonden en plannen smeden om de rest van het leven in dat geluk voort te leven.
Wat te denken in dit kader over de booming business die datingsites zijn geworden met miljoenen leden over heel de wereld?
Of is geluk het winnen van een groot geldbedrag zodat je de rest van je leven onbezorgd kan doen en laten wat je zelf wilt? Geloof maar dat een enorme hoeveelheid mensen in de wereld hun hoop daarop gevestigd hebben.
Daar spelen de loterijen op in en laten altijd zien hoe een heel dorp en straat staan te juichen, en vervolgens gaan ze op jacht naar de losers die geen lot hadden gekocht.
Is fysieke gezondheid dan een rede tot groot geluk, of beseffen we dat pas achteraf als we ziek op bed liggen?
Is geluk dan carrière maken, je dromen verwezenlijken, aanzien, beroemd worden en meepraten in al die ‘waan van de dag’ praatprogramma’s?

Wat te denken over al die wereldleiders die meedogenloos hun eigen belang nastreven zonder zich ook maar iets aan te trekken van al die arme sloebers en losers die hun hoop op hen gevestigd hadden, en stonden te juichen toen hun leider de schertsverkiezingen won.
Of is geluk de hele wereld overreizen en vakantie houden in de ommuurde luxe ressorts aan verre kusten temidden van de armoede van de plaatselijke bevolking, om vervolgens deel te nemen aan de opkomende toeristische attractie van een georganiseerd bezoek aan de townships?
Armoede voyeurisme is de nieuwste toeristische attractie voor de verwende rijken van deze wereld.

En zo kunnen we nog wel even doorgaan. 
De ervaring leert ons dat het idee over geluk zeer illusionair is en de veroorzaker van een alsmaar groeiende desillusie. De mens is zo vol van verwachting naar persoonlijk geluk, dat het de belangrijkste drijfveer voor al het handelen geworden is.
Blijkbaar is het de opdracht aan de mensheid om op zoek te gaan naar een soort verloren geluk. Iets wat nog diep in de ziel verankerd ligt. Een soort schat aan het eind van de regenboog die daar wacht als beloning voor al het zoeken en menselijk dwalen.
Een tocht over de aarde die ons voortdrijft van verlangen naar verlangen, tot we uiteindelijk het laatste verlangen achter ons kunnen laten. Een wonderlijke loodzware tocht van alles zelf ervaren, van niets weten naar…. begrijpen.
Het lezen van boeken, alle wijsheid van de wereld kan niet voorkomen dat we deze zelf moeten gaan, helemaal tot het eind moeten aflopen.
Steeds weer blijkt dat we pas echt kunnen meevoelen met de ander als we diezelfde pijn zelf ook kennen, beleefd hebben.
Zelfs Christus wilde het menszijn doorlopen en wel helemaal… inclusief het lijden en de dood. Daarom is hij nu de begrijpende mensheidsleider die ons wil bijstaan tot iedereen hetzelfde bereikt heeft als Hij. Hij wordt ook wel de Heer van het Karma genoemd. Karma een fijnmazig netwerk of web waarin iedereen met iedereen verbonden is, met de een meer als met de ander, maar in feite verbonden met alles en iedereen. Als je dit wonderlijke proces overdenkt, hoe ingewikkeld het wel moet zijn om de juiste mensen met elkaar te verbinden, dan hoeven we alleen maar ons eigen leven te overdenken, hoe alles van ’toevalligheden’ aan elkaar hing.
Langzamerhand kunnen we ons hiermee weer bewust verbinden, als we uitstijgen boven het puur individuele.
Een groeiend bewustzijn, dankzij eigen ervaring, van de eenheid van alles wat leeft.
Ik wil hier nog een ander geluksgevoel naar voren brengen dat er kan zijn tijdens een mooi concert of zelfs ook in een vol stadion waar het individu boven zichzelf uitstijgt en min of meer op gaat in een soort eenheidsbeleving.
Dat kan een echt geluksgevoel teweeg brengen, even helemaal los van je persoonlijke problemen.
Als we daar weer uit zijn en terug in de werkelijkheid, dan komen we weer voor de vraag te staan:
Hoe kunnen we gelukkig zijn als een groot deel van de mensheid ongelukkig is? 
Hoe kunnen we in Godsnaam gelukkig zijn als we de kinderen zien die zwaargewond of dood weggedragen worden na een bombardement? 
Hoe kunnen we gelukkig zijn als we weten dat meisjes en vrouwen wreed verkracht en verkocht worden als oorlogsbuit of handelswaar? 
Hoe kunnen we gelukkig zijn als er steeds weer overleden mensen gevonden worden in onze westerse maatschappij die jaren geleden overleden zijn zonder dat ook maar iemand hen gemist heeft?
We kunnen lang ongeroerd het nieuws aan ons voorbij laten trekken maar er komt een tijd dat het niet meer lukt.
Of  wel er ontstaat zo’n verontwaardiging en woede dat we zelf daadwerkelijk het onrecht willen gaan bestrijden,
of we houden het niet meer droog bij al die beelden en sluiten ons er verder voor af.
We beginnen iets in onze eigen ziel te beleven, alsof wat de ander overkomt ook onszelf wordt aangedaan.
Datzelfde gevoel kan ons treffen als we de verwaarlozing zien van de leefomgeving in de wereld en het dierenleed doorvoelen.
We beginnen wat lichter te worden en daardoor wordt het duister veel zichtbaarder, we nemen steeds meer het Licht op van de mensheidsleider. Een transformerende kracht van universele liefde. Een soort moreel kompas dat ons aanzet het welzijn van de ander net zo belangrijk te vinden als het welzijn van onszelf.
We weten ook dat we niet de hele wereld kunnen redden, maar dichtbij is ook genoeg te doen.  
Let echter wel op een verkeerd gebruik van karma; dan zou je toch kunnen zeggen: alles is karma, met andere woorden… eigen schuld. Dan is de liefde nog niet ver genoeg ingedaald en het moreel kompas onderontwikkeld.
Overigens is het voortleven in het duister misschien wel makkelijker dan het streven naar ruimte maken voor het licht. 
Bedenk maar dat het duister minder pijnlijk kan zijn dan het kijken in de zon zonder bescherming. Het licht maakt alles zichtbaar, al de tekortkomingen komen voor het voetlicht, dat kan een confronterende gewaarwording zijn.
Ik wil een persoonlijke ervaring toevoegen:
Ik zat eens op mijn meditatiekruk en opeens veranderde het stille duister, waar ik was met gesloten ogen, in een licht dat steeds groter werd en vanuit een soort mist naar mij toekwam. 
Een demonische gestalte had mij zeker niet meer kunnen doen schrikken dan dit nietsontziende licht. Ik kroop letterlijk en figuurlijk weg in een hoek van de kamer.
Deze ervaring heeft mijn bewustzijn versterkt en mij mijn kleinheid doen ervaren, in de wetenschap dat ik nog een weg te gaan had om het echt te kunnen ontvangen.
We gaan nu de weg terug van het kleine ik (ego) naar het grote Ik. In dat grote IK zijn we met iedereen en alles verbonden. Daarom zei Christus: ‘Al wat je gedaan hebt voor een der geringste mijner broeders heb je voor mij gedaan.’
Wat je doet uit mededogen en liefde voor een medemens doe je tegelijkertijd aan het grote Ik van het geheel van alle mensen, van alle wezens.
Vanuit die wetenschap dat we verbonden zijn met allen,
–allen zijn, is dus iedere daad hoe klein ook in onze ogen, van grote betekenis.
Dan hoeven we niet meer te zoeken naar kortstondig geluk maar kan duurzame vrede ons deel zijn.

Zie ook het gedicht: De Stilte van de Vrede.. dat ik schreef nadat de geluksvraag aan mij gesteld was.



Alle berichten rechtstreeks via de mail?

Vul email adres in op het blog, niet zichtbaar
voor auteur en anderen, dus privacy gewaarborgd.






(Totaal aantal bezoeken: 133, 1 bezoekers vandaag)

Comments are closed.

(2 Reacties)

  1. Bedankt voor je reactie! Ik stel dat op prijs.<br />Die gevoeligheid is juist heel mooi, in feite moeten we alsmaar kwetsbaarder durven worden. Langzamerhand onze maskers laten vallen en ons...
    Lees meer

    Bedankt voor je reactie! Ik stel dat op prijs.<br />Die gevoeligheid is juist heel mooi, in feite moeten we alsmaar kwetsbaarder durven worden. Langzamerhand onze maskers laten vallen en ons harnas laten omsmelten. Het dient wel gepaard te gaan met ook een sterke bewustzijns-ontwikkeling om alles wat nu zomaar binnenkomt met een helder denken te benaderen en te begrijpen. Maar het leven wordt

  2. Ik herken ook het geluksgevoel en ontroering dat ontstaat o.a. bij een mooi concert als alle instrumenten en stemmen samenklinken tot een eenheid. Jazelfs als ik het volkslied hoor zingen...
    Lees meer

    Ik herken ook het geluksgevoel en ontroering dat ontstaat o.a. bij een mooi concert als alle instrumenten en stemmen samenklinken tot een eenheid. Jazelfs als ik het volkslied hoor zingen in een stadion voor een voetbalwedstrijd, hoe banaal dan ook,…de tranen komen. Het nieuws zet ik niet meer aan, dan sluit ik mij maar af, het kan niet vruchtbaar werken in de ziel en ik weet van de

© 2024 De Verwanten

Website door DunicoBoven ↑

Translate »