Het raadsel van vorige levens en de vergetelheid daarvan heeft een dwingende noodzakelijkheid om in het huidige aardebestaan goed te kunnen functioneren. Stel je voor dat het nog in de herinnering was als de dag van gisteren, dan zou dat enorm beperkend werken. We hebben al moeite genoeg met de verwerking van alle ervaringen vanuit de kindertijd tot op de dag van vandaag. De geestelijke gezondheidszorg kan de vraag bij lange na niet aan. Als zij zich ook nog bezig moesten houden met de trauma’s uit vorige aardelevens zou het eind helemaal zoek zijn. Toch zal naar de toekomst steeds meer blijken dat grensoverschrijdende gezondheidszorg wel degelijk ook nodig is. Steeds meer mensen zullen achter de sluier kunnen kijken en grensoverschrijdende ervaringen krijgen. De sluier wordt als het ware minder dik naarmate de mens groeit in ontwikkeling en bewustzijn, dankzij de incarnaties. Ook al wordt alles in het werk gesteld om dat te voorkomen; door een onophoudelijke beeldenbombardement van televisie en de sociale media.
Niet weinig mensen zijn een groot deel van hun leven nog onbewust bezig om een vorig leven voort te zetten. Daar zou ik vele voorbeelden van kunnen noemen. Ze blijven maar bezig met zaken die alsmaar weer mislukken, het is een vechten tegen de bierkaai. Ze zijn er van overtuigd het te kunnen maar tot hun verbijstering mag het blijkbaar niet. Het kan lang duren voordat iemand letterlijk en figuurlijk tot inkeer komt en het roer omgooit. Zich overgeeft aan de vragen die nu aan hem of haar gesteld worden. Je hoeft geen helderziende te zijn om bijvoorbeeld door middel van biografische gesprekken te ontdekken waar zo’n soort probleem vandaan zou kunnen komen. Ook door middel van droombeelden kan er een link gelegd worden naar een vorige incarnatie. Bij dat soort droombeelden is het van belang de omgeving waar te nemen om tot een bepaalde tijdsaanduiding te kunnen komen. Ook kunnen er wonderlijke herkenningen plaatsvinden in de ontmoeting met mensen en op bepaalde plaatsen. Met mensen kan er dan onverwachts een diepe herkenning plaatsvinden, dat overigens niet wederzijds hoeft te zijn. Je hoort ook regelmatig van mensen die in de buurt van de Montsegur waren of bijvoorbeeld in de kathedraal van Sartres, dat er een soort herinnering en herkenning plaatsvond.
Al naar gelang we weer in contact treden met het hoger zelf komt de herinnering terug. Meditatie is in dit kader ook van groot belang om lichaam, ziel en geest te bevrijden van spanningen en angsten. Door meditatie kan er een proces van een (vuil)verbranding plaatsvinden, van opgeslagen trauma’s en angsten. Het kan een grote hulp zijn als het op een gezonde manier wordt gedaan. Iets willen forceren is nooit goed en al helemaal niet in een proces van geestelijke ontwikkeling, daar is het zelfs gevaarlijk en kan processen losmaken die zeer schadelijk zijn. Ook regressie therapie en kundalini yoga kunnen totaal verkeerd uitpakken als men daar door individuele ontwikkeling onvoldoende op voorbereid is.
De gulden regel van de ware occulte wetenschap: Wanneer gij één stap voorwaarts tracht te doen ter bereiking van kennis omtrent de verborgen waarheden, doe dan terzelfder tijd drie stappen voorwaarts tot vervolmaking van uw karakter.
Je kunt je ook afvragen hoe het komt dat steeds meer mensen het sterke idee hebben in het verkeerde lichaam geboren te zijn en niet kunnen leven met het idee dat zij biologisch gesproken man of vrouw zijn. Zal dat nu voortkomen uit de sterke band die iemand nog heeft met zijn of haar rol in een vorige incarnatie of zal er zo’n kosmische chaos zijn ontstaan, door de vele abortussen, dat mensen in verkeerde lichamen terechtkomen en ook bij ouders waar zij in eerste instantie niet voor gekozen hadden?
Ik heb al eerder beschreven waarom mensen letterlijk en figuurlijk als tweelingen naar de aarde komen en waarom het van het allergrootste belang is dat we vrije individuen worden die op zichzelf kunnen staan. Vrijheid betekent dat we in liefde kunnen leven, maar ons niet uitleveren aan die liefde. Van het zelfde belang is het dat we het leven en de ervaringen die het brengt verwerken en niet als een loden last bij ons blijven dragen. Vanuit geestelijk oogpunt kunnen we ook leren om anders naar de ervaringen te kijken, en een diepere rechtvaardigheid daarin te ontdekken. Als we gevangenen blijven van ons verleden en maar achterom blijven kijken veranderen we net als Lot in een zoutpilaar.
Ikzelf draag zo’n sterke herinnering in mijn ziel dat het mijn totale leven heeft beïnvloed. De eerste jaren leefde ik in een gevoel van eenheid met alles om mij heen en was oeverloos gelukkig. Vanaf het vroegste begin heb ik daar dierbare herinneringen aan totdat het denken zijn intrede deed en ik verdreven werd uit mijn paradijs. Velen zullen dit herkennen: dat op een bepaald moment opeens een duistere wolk binnendreef in het kinderleven en een scheiding aanbracht tussen jou en de wereld. Je ging opeens naar die wereld kijken vanuit een ik beleving. Bij mij was dat toen ik een dode vogel op straat zal liggen en ik niet bij machte was om het weer tot leven te wekken.
Vanaf die tijd ben ik gaan leven in een gevoel van heimwee en diep verlangen naar iets wat ik verloren was. Ik was het gevoel van eenheid kwijtgeraakt van mijn eerste kinderjaren en vervolgens een grensoverschrijdend gevoel van gemis naar een alles omvattende broederlijkheid. De enige plaatsen waar ik dat enigszins terugvond was in kerken, kathedralen en kloosters. In iedere plaats waar ik voor het eerst kwam ging ik direct naar zo’n plaats om de sfeer te beleven en ook de geschiedenis van zo’n stad in te voelen. Als ik door de poort ging kwam er altijd een gevoel van thuiskomen over mij. Ik heb levende herinneringen en beelden van zo’n aardeleven en zelfs ook herkenningen in deze tijd van mensen waar ik toen ook mee samen was. Dat lijkt een mooi gegeven maar er is niets zo moeilijk dan mensen herkennen die dat omgekeerd helemaal niet hebben en leven in de vergetelheid. Zo kunnen voorbestemde ontmoetingen en opdrachten ook verslapen worden.
Ik heb op allerlei manieren getracht om mensen bij elkaar te brengen, maar dat was nu blijkbaar niet meer de bedoeling. We gaan nu immers van het oude groepsbewustzijn naar het ik-bewustzijn en dat gaat in eerste instantie gepaard met een sterk op jezelf gericht zijn. Een sterk gevoel van vrijheid, de vrijheid om eigen keuzes te maken.
Talenten van nu kunnen voorbereid zijn in een vorige incarnatie of juist het tegenovergestelde: dat de talenten van toen nu afgedekt zijn om andere talenten te ontwikkelen. Ik heb altijd met verwondering gekeken naar mensen die gewoon wisten wat ze met dit leven aanmoesten en duidelijk hun toekomst voor ogen hadden. Door mijn ongebroken sterke band met het verleden heb ik mij met zeer grote moeite kunnen handhaven. De tijd dat anderen kozen voor een studie zocht ik nog steeds wanhopig naar de zin van het leven en mijn plaats daarin. In de pubertijd ben ik behoorlijk depressief geraakt en verloor iedere levenszin, omdat de werkelijkheid mij monsterlijk voorkwam en zonder hoop was. Mijn hele verdere leven heb ik dit gemis met mij meegedragen, maar het heeft mij echter ook aangezet tot het gaan van een geestelijk pad, omdat de wereld mij geen voldoening gaf.
Ik droomde bij regelmaat dat ik een priester-monnik op mijn schouders meedroeg, die alles wist van mijn verleden en tot in detail mij daar nog eens in wegwijs maakte. We liepen door kathedralen en kloosters, over landweggetjes van dorp naar dorp, onderweg hielpen we de arme dorpsbewoners en stonden hen bij met raad en daad.
Het was wel een typerend beeld dat ik hem op mijn rug meezeulde, als een soort last die niet van wijken wist. Ik heb priester willen worden in de Christengemeenschap, bij regelmaat dagen in kloosters doorgebracht, vastenperiodes, en langzamerhand tot het besef gekomen dat ik het oude talent ook kon proberen om te zetten naar broederlijkheid temidden van het dagelijkse leven.
Al met al ik wil maar zeggen dat sterke herinneringen aan vorige levens niet iets zijn om naar uit te kijken. Het is zwaar belastend en werkt de volle ontplooiing in dit leven tegen. En daarbij, niet iedereen is een farao of hoge priester geweest zoals mensen zo graag vertellen, omdat je even zo goed het slachtoffer van die lieden geweest kunt zijn.
In de vorige incarnatie lag het zwaartepunt van ontwikkeling, bij bepaalde groepen mensen, vooral op het streven naar zuiverheid, godsvertrouwen, dienstbaarheid en broederschap, en veelal juist niet op seksualiteit, relatie, gezin en eigen levensonderhoud. Hartstochten waren zeker niet altijd overwonnen, maar eerder onderdrukt om een zuiver leven gestalte te geven. Waar mensen uit die stroom nu juist weer wel mee geconfronteerd worden om tot verdere ontwikkeling te komen.
Vooral zichtbaar bij de babyboom van net na de tweede wereldoorlog, die begeesterd waren met grote idealen: vrije seksualiteit, nieuwe relaties en gezinsverbanden uitprobeerden. Later veelal weer ingewisseld voor een verregaand materialisme. In de latere generaties: de kinderen en kleinkinderen van……zie je weer langzamerhand idealen terugkomen om wat hun ouders hebben laten liggen weer op te pakken. Er is eindelijk ook een opkomend milieubewustzijn, omdat het steeds zichtbaarder wordt hoe de mens zelf verantwoordelijk is voor zijn of haar leefomgeving.
Vanuit mijn eigen dieper liggende ervaring en het luisteren naar anderen huldig ik de overtuiging dat wat een bepaalde groep mensen in het Westen op het geestelijk pad bindt, reeds is voorbereid in vorige incarnaties, die zich afspeelden in geestelijke stromingen van die bepaalde tijd. We kunnen hier o.a. denken aan Tempelieren, Katharen, Rozenkruisers en kloosterlingen uit diverse ordes. Christelijke ordes die de broederschap hoog in het vaandel hadden staan en waar het individu ondergeschikt en dienend was aan het geheel. Deze mensen zijn nu geïncarneerd in een totaal andere tijd, een tijd waarin het individu op zichzelf is komen te staan en zich zeker niet meer ondergeschikt acht aan het geheel, en eerder geneigd is zichzelf te dienen dan een geheel van samenwerkende mensen. Stel je voor dat je opeens buiten de beschermende omhulling van de kloostermuren gezet wordt en opeens midden in deze op hol geslagen wereld staat met de opdracht je daar te handhaven en er sterker uit te komen dan je erin ging.
Mensen die geïncarneerd zijn en voortkomen uit de Christelijke (Manicheïstische)stroom vinden in dit leven vaak een soort thuis in de Antroposofische of Rozenkruisers stroom. Beiden zijn in feite oer christelijke stromen. Het gaat er nu om de bewustzijnsziel te versterken en in vrijheid terug te keren. Dat loskomen van het groepsbewustzijn en de weg van de bewustzijnsziel kan gepaard gaan, voor de gevoelige ziel, met diepe gevoelens van eenzaamheid. Het is ook een innerlijk roep om het zelf ter hand te nemen, in de eigen ziel te verwerkelijken en niet je te verschuilen achter of in de groep waar je nu deel van denkt uit te maken. De mensen die voortkomen uit die vroegere broederschappen leven vaak in twee werelden: ze leven het uiterlijke leven en vervullen hun dagelijkse plichten, maar aan de andere kant knaagt er iets:
Een gevoel van iets wezenlijks kwijtgeraakt te zijn, een diep gemis, een eenzaamheid die door niets vervuld kan worden. De ervaring heeft al geleerd dat nieuwe relaties en materieel welstand dat niet duurzaam kunnen oplossen. Het is een stille roep om iets, dat in feite heel dicht bij is, niet langer te verloochenen. Misschien wel de heilige graal….. die in veiligheid werd gebracht, toen de burcht van de katharen viel, en daardoor voor de toekomst behouden?
Wellicht kun je een aantal van de nu volgende zingevingsvragen en/of gemoedstoestanden herkennen:
1. Sterke gevoelens van afschuw en onbegrip over waar de mens toe in staat is.
Daar tegenovergesteld: gevoelens van grote ontroering over de kwetsbaarheid en schoonheid van de mens.
2. Een innerlijk beeld van jezelf hebben, waar je maar niet aan kan beantwoorden.
3. Ondanks successen toch het idee iets belangrijks niet bereikt te hebben.
4. Een knagend gevoel van eenzaamheid, ondanks de familie en vriendenkring.
5. Een gevoel van wezensvreemdheid met het wereldgebeuren.
6. Het idee van onbegrepen, ongezien te zijn in het diepst van de ziel
7. Nog iets willen betekenen voor de wereld zonder ook maar een idee te hebben, hoe.
8. Een soort schuldgevoel na weer een betekenisloze dag, opgevuld met niets.
9. Onmachtig om het eigen innerlijke leven nog de ruimte te geven.
10. Regelmatig een onverklaarbare diepe vermoeidheid.
11. Enthousiasme is langzamerhand verdrongen door moedeloosheid.
12. Het lezen van boeken geeft geen echte bevrediging meer.
13. Vele soorten vermaak worden steeds sterker ervaren als leeg en zinloos.
14. Het bezit en de luxe hebben uiteindelijk geen vrede, geluk of vervulling gebracht.
15. Een zekere angst voor de dood omdat het leven op de een of andere manier niet
klaar is, en geen tijd meer denkt te hebben om het te herstellen.
—————————————————————————–
15 juni 2016 om 00:29
Een helder stuk.
10 januari 2016 om 22:24
Iemand op Facebook stelde de onderstaande interessante vraag:
De 14 vragen heel herkenbaar maar ook>>>>>>>
Nr. 15 ook wel, eigenlijk. Zorgt voor een subtiel soort opgejaagdheid die vaak op de achtergrond voelbaar is (?)
Antwoord:Jan Verduin
Die zal je er zo bij kunnen zetten, dat is mooi…dat we door iets voortgedreven worden om door te gaan.
De betekenis van 15:Een zekere angst voor de dood omdat het leven op de een of andere manier niet klaar is, en geen tijd meer denkt te hebben om het te herstellen.// hoort meer bij de ouderen onder ons: om niet gedaan te hebben wat je wel had gekund en een zekere angst dat je dat ook niet meer gaat lukken. Iedereen wil graag iets neerzetten of achterlaten dat enigszins van betekenis is, het idee dat je iets hebt toegevoegd.
10 januari 2016 om 19:19
Zal daar ook bij kunnen horen dat veel mensen zo geïnteresseerd in de middeleeuwen en zich daar heel sterk mee identificeren. Er wordt heel veel georganiseerd op dat gebied en iedereen verschijnt in de klederdracht van die tijd. Kan hobby zijn maar het wordt met een enorme passie gedaan?
Een bijzonder vraagstuk voor de mensen die leven met die enorme onmacht om het geslacht te kunnen accepteren en zich daar thuis in te voelen. Als je die gedachte toelaat kan je wellicht nog veel meer begrijpen van de menselijke vraagstukken.
Wonderlijk dat de 15 vragen ook mij zeer bekend voorkomen.
9 januari 2016 om 09:11
In de bovengenoemde 15 gemoedstoestanden herken ik veel. Voel me altijd heel gelukkig als ik met gelijkgestemden kan delen. Hier vind ik begrip en herkenning. In mijn dromen kom ik vaak uit in Frankrijk en Spanje of ik ben onderweg ernaar toe. Mijn kracht ligt in het delen van mijn gemoedstoestand d.m.v. schrijven.
9 januari 2016 om 09:56
Ik herken Maria, in mijn dagelijkse manier van leven en in het verlengde daarvan mijn nachtelijke ervaringen : dat ik een sterke beleving ervaar als strijder te paard, dominant, bevelend . Dat ik handel praktisch en zonder dat ik daarin mij bezig houd met gevoelens van mijzelf nog met die van een ander. Deze eigenschappen zijn bij het wakker worden even heel sterk aanwezig. Het lijkt nu of deze kwaliteiten zich verplaatst hebben naar binnen toe.
Dat ik nu met gevoelens en emoties werd geconfronteerd in een vrouwelijk lichaam.
Na het lezen van jouw reactie, zou het toch fijn zijn meer Columns te lezen op deze site, ook van andere vrouwen en hun ervaringen.Ook temeer omdat je aangeeft dat dat een een uitdrukkingsmogelijkheid van jou is. Dat zou zeer zeker een andere dementie toevoegen 🙂
9 januari 2016 om 10:14
Ik zal zeker publiceren, heb even tijd nodig door drukte op dit moment 🙂
9 januari 2016 om 05:38
Een zeer herkenbaar verhaal/analyse.
De hoofdvraag blijft ook weer na dit verhaal. Wanneer ben je klaar? En wat dan?
9 januari 2016 om 06:03
Soms wordt veel van wat we hier bespreken nog eens bondig samengevat……..
http://youtu.be/aF_CgddCyds
9 januari 2016 om 01:16
Ik observeer graag mensen! Een ontmoeting word door mij grondig geanalyseerd omdat ze mij intrigeren. Ook wat mijzelf aangaat,aanschouw ik mijn neigingen en mijn interacties,
zodoende kun je een veel beter inzicht aankweken voor bepaalde neigingen in jezelf en andere mensen en kun je die ook op de juiste manier leren beantwoorden.
De vorige incarnaties spelen zich steeds af in het intermenselijke. Zo zijn we bezig,die vorige incarnaties,met elkaar om te vormen.
8 januari 2016 om 21:42
De middeleeuwse monnik, niet op de schouder, maar achter me, als ik me omdraai om hem te zien verdwijnt hij steeds in de hoek van mijn ogen, bijna een schaduw van het verleden. Ik ben meer van deze voormalige monniken in dit leven tegen gekomen. Het kenmerkt ze dat ze soms rusteloos zoekende zijn en zich proberen in te passen in het moderne leven. Maar de broederschap van toen,moet nu op een andere manier vorm gegeven worden.
10 januari 2016 om 19:22
Dat herken ik ook zeer Kees. Ook al ben ik nu vrouwelijk. Wat een opgave is bewustwording maar ook een uitdaging.
Wat is nu precies maan en zonnekarma…..Maan het oude?
10 januari 2016 om 19:36
Elsbeth. Ja maankarma is datgene wat komt uit het verleden. Je hebt ooit iets met iemand gehad in een vorig leven. Je gaat op weg en komt deze persoon ergens tegen, op dat moment ben je je niet bewust dat dat karmisch is, je bent ook niet vrij,de ont-moeting gebeurt gewoon.
Maar dan na deze ontmoeting kan zonne karma ontstaan, je bent vrij om met deze persoon een relatie aan te gaan, of niet. Zonnekarma komt uit de toekomst, het laatvrij en het bereid voor op een samenwerken in de toekomst,die al in het heden kan beginnen. Daarvan kan men wel een voorgevoel hebben, dat men met zo iemand iets te maken gaat krijgen.
9 januari 2016 om 10:12
Zo zie je maar Kees, we zijn gewoon een paar oude monniken 🙂
10 januari 2016 om 19:38
Ja Jan. En die oude monniken,die vroeger celibatair probeerden te leven, slepen juist dat ook met zich mee in een wereld vol met mooie vrouwen 🙂
8 januari 2016 om 20:18
”Het is een stille roep om iets, dat in feite heel dicht bij is, niet langer te verloochenen. Misschien wel de heilige graal….. die in veiligheid werd gebracht, toen de burcht van de katharen viel, en daardoor voor de toekomst behouden?””
Dat is een mooie gedachte dat de graal toen gered is en daarna eeuwen voort gedragen in de zielen van de mensen.
De 15 verkenningspunten had ik ook zelf op kunnen schrijven en dat voelt als een wezenlijke verbondenheid.
8 januari 2016 om 20:15
Wat een interessante uiteenzetting en wat ik altijd in het bijzonder waardeer is de persoonlijke en eerlijke manier van schrijven.
Dat mensen op een bijzondere herkennen is mij ook weleens overkomen en ook ik ben , nu ik dit lees, lang bezig geweest om een vorig leven voort te zetten.
Wat een mooie vragen en wat zullen heel wat mensen dat herkennen. Voor mij bijna een een op een herkenning!!
Ik hoop dat ook anderen dat kunnen beamen. De vraag is dan wat de betekenis daarvan is. Een vorige incarnatie of heimwee naar de verloren eenheid?
Bedankt en Groet
8 januari 2016 om 23:38
Beiden Joost. Het zijn de kenmerken die mensen denk ik zullen herkennen al naar gelang de bewustzijnsziel verder ontwikkeld wordt en de sluier dunner wordt.
Dan gaan en mogen we meer herinneren.