INSTEMMING
Ben ik er ?
Wanneer er geen reflectie is
Besta ik wel?
Wanneer niemand mij erkent
Wanneer ik alleen woon
En even niet samen ben
Leef ik dan wel?
Wanneer ik mij onzichtbaar voel
Waar ben ik?
Wanneer ik niets deel
Wanneer ik stil
En teruggetrokken leef?
Leef ik dan wel?
In deze tijd leven veel mensen alleen (al-l-één) en komen eens voor de zelfde vragen te staan.Uit eigen ervaring /ondervinding en hetzelfde steeds meer tegenkomend bij anderen, kan het alleen voelen ook uitmonden in (onverklaarbare) angsten. Angst voor de grote leegte, als we niet meer alsmaar in herhaling willen vervallen en ons leven niet meer kunnen opvullen met illusies. Illusies over het volmaakte huwelijk, over tederheid i.p.v.seks, over gezien en gehoord worden, over succes en zinvol leven, over volmaaktheid, etc.
Als we die verlangens en valkuilen dan eindelijk beginnen te doorzien en niet op de vlucht slaan naar verre vakantie landen, maar blijven waar we zijn, staan we voor de leegte.
Het is het moment om een grote kwetsbaarheid te beleven, een soort kinderlijke onbeholpenheid, een gevoel van kwetsbare afhankelijkheid, maar van wie of wat?
Op mijn leeftijd houden veel mensen op met werken en we worden dan opeens geconfronteerd met een grote onmacht om het bestaan nog enigszins zinvol te vervolgen. Of soms daarvoor al, als het laatste kind het huis verlaten heeft en we alleen achterblijven omdat het in de relatiesfeer al eerder mis liep.
We zijn dan als het ware het ijkpunt buiten onszelf kwijtgeraakt, dat ons veel schonk aan zelfrespect, collegialiteit, het idee van er toe doen, meedoen met het reilen en zeilen van de maatschappij.
Nu komt het erop aan om het ijkpunt in onszelf (terug)te vinden om dan uiteindelijk te kunnen zeggen: Ik Ben!
Daar is veel moed, vertrouwen en geloof voor nodig om te beseffen dat we al iemand zijn, dat we groots zijn in onszelf, los van alle uiterlijke schijn.
Ik geloof dat dit de ultieme uitdaging is van deze tijd waarin zoveel mensen, ondanks de sociale media, er alleen voor staan.
Overigens kunnen we binnen een relatie ook diezelfde eenzaamheid beleven en hoeft zeker niet minder zwaar te zijn.
De leegte wordt opgevuld door ontelbare datingsites die alles in de aanbieding hebben waar we ook maar naar verlangen en waar we ook maar van dromen, het is er.
Het brengt weer spanning en dus energie, en het gevoel dat we leven en meedoen.
Als we dat dan ook beginnen te doorzien en min of meer teleurgesteld afhaken staan we weer voor die leegte, die gapende leegte, die ons uitdaagt om niet meer te vluchten, om te blijven staan, stil te worden en te luisteren naar iets wat ons daaruit tegemoet komt.
Het verzet omzetten in overgave. Overgave aan die zinderende stilte. Wachten in plaats van Verwachten!
Waarschijnlijk hebben we er al vele keren voorgestaan en hebben we evenzovele keren het weer de rug toegekeerd, om toe te geven aan de aardse verlokkingen, verlangens, en gekozen voor kortstondig geluk. Gevangenen in het rad van wedergeboorte dat immers gebouwd is op verlangens, het vervullen van verlangens en vervolgens op naar het volgende verlangen.
Verlangen naar rijkdom, materie en de overvloed die daar bij hoort doen hele continenten op drift geraken. Blijkbaar moet ieder verlangen vervuld en uiteindelijk doorzien worden… om eens uit te komen bij het laatste verlangen…..: om alleen nog maar te kunnen zijn, jezelf te zijn, vrij van de kluisters, vrij van de tredmolen die leven heet.
Het is het opofferen van kortstondigheid en vanuit de vervulde leegte komt de duurzame vervulling.
Het is oorzaak en gevolg op een ander niveau.
Als de mens zover geraakt komen de tegenkrachten uit de spelonken tevoorschijn om ons alle schone schijn voor te spiegelen en ons (weer) te verleiden om daaraan toe te geven en niet de keus te maken voor werkelijke vrijheid, te gaan staan in eigen kracht en daardoor verbonden te zijn met alles.
Als we uiteindelijk die tegenkracht weten te weerstaan,
dan wordt alles wat eerst uiterlijk was een innerlijk gebeuren, en bemerk je dat alles zijn innerlijke of geestelijke tegenvoeter heeft.
Steeds verder naar binnen
Dwars door de leegte
Naar daar waar hij de wereld
Zelf is.
Uit het gedicht: De oude man. Zie gedichten van Auteur.
Maar nooit was de vertwijfeling zo groot
Leegte niets dan leegte
Geen Licht of visioen
Geen stem van bemoediging
Je bent voorbij de dood
Aan het eind der weg van verbeelding
Wordt het oordeel geveld
Tot het staren in de leegte
En te vinden…………………..
Niets meer dan Niets
Blijf nu gelaten in die beproeving
Laat jouw verwachting, jouw teleurstelling los
Geef je over aan die stilte
Luister niets dan luister
Uit het gedicht: Van Verwachting naar Wachten
Zie gedichten auteur pag.2
29 juli 2014 om 23:43
Hartelijk dank Henri voor je bijdrage! !! Ik ben meer een man van de ervaring en minder theoretisch onderlegd en ervaar het steeds weer als heel bijzonder dat ik de ervaring kan toetsen aan de antroposofie of daarin bevestigd word door zo'n passend citaat wat jij nu aandraagt. Dat is mooi als de stromingen binnen de antroposofie op dusdanige wijze samenwerken en elkaar respecteren en van
29 juli 2014 om 21:45
Mooi stukje Jan .<br />Wie zoiets schrijft is al op weg naar de geestelijke wereld !<br /><br />Ik wou juist daarover enkele regels citeren uit een van Steiners voordrachten .<br /><br />"En tot dit inzicht moet beslist iedereen komen ,die de weg van de esotericus wil gaan .<br />En een bepaald gevoel zal bij de meeste mensen optreden ,namelijk een gevoel van vertwijfeling ,van verlatenheid
28 juli 2014 om 22:03
Mooi Jan duidelijk beschreven!
28 juli 2014 om 21:37
Hallo Ferdinand,<br />Het doet mij goed om te vernemen dat je herkenning vindt in de doelstelling van het blog en mijn schrijverij.<br />Je mag vanzelfsprekend iedere vraag stellen en ik zal goed luisteren naar de vraag en proberen het antwoord daar op af te stemmen.
28 juli 2014 om 21:01
Iemand heeft mij gewezen op uw blog en ik ben met belangstelling alles aan het lezen. Ik snap zeker nog niet alles maar gevoelsmatig beleef ik het als een soort thuiskomen.<br />Ik heb wel wat vragen en zal deze stellen op het emailadres van het blog,: St. de halm, ik heb begrepen van vrienden dat u daarvoor openstaat en iedere vraag met aandacht wil beantwoorden. Alvast dank daarvoor.<br />Groet
28 juli 2014 om 16:11
Bedankt Jan voor het verhaal over de grote leegte. Het is herkenbaar en ook mooi dat je het als een grote kans beschrijft. Ik moet dan ook weer denken aan het oneindige verhaal van Michael Ende.<br />Ik hoop dat het isolement, altijd even goed, nu weer voorbij is en dat mijn abonnement nu weer werkt.<br />Hartelijke groet,<br />Een trouwe lezer!<br />
28 juli 2014 om 21:33
Beste Elisabeth, <br />In het bovenstaande heb ik al wat uitleg gegeven over de stilte die er een periode is geweest.<br />Stilte kan overigens 'veelzeggender' zijn dan heel veel woorden. Ik hoop dat de stilte ook jou goed gedaan heeft. Je bent nog steeds abonnee en dat zegt genoeg.:-)
28 juli 2014 om 16:05
Hallo Jan,<br />Wat een verrassing om weer een bericht te ontvangen, ik heb er lang naar uitgezien en mijn geduld werd weer dubbel en dwars beloond! Interessant en herkenbaar, maakt dat ik er weer wat meer van meen te begrijpen. Zie uit naar het vervolg. Ook mooie nieuwe tuinfoto's…daar had je je zeker verstopt.<br />Groet
28 juli 2014 om 21:24
Beste Adriaan..het doet mij goed om van je te horen dat je prijs stelt op mijn schrijverij.<br />Ik ben een periode gestopt omdat ik wat gezondheidsproblemen had en bovenal behoefte voelde aan een periode van inkeer. Ik heb inderdaad stilletjes in mijn tuin gewerkt en genoten van het voorjaar en de zomer. Soms vraag ik mijzelf af of zwijgen niet heilzamer is voor de geestelijke ontwikkeling,…