De Verwanten

VRIJ EN VERBONDEN IN INNERLIJKE VERWANTSCHAP. De Verwanten wil een podium geven aan het idee over ziel en geestverwantschap. Over in relatie zijn met ons-zelf, de ander en alles wat ons omgeeft.

De uiterlijke en innerlijke weg naar nieuwe broederschap

 

xmensen-menigte-demonstratie.jpg.pagespeed.ic.FpQfLNsxc_

Voor deze publicatie heb ik mij laten inspireren door de reacties die zijn binnengekomen op het voorgaande artikel: Wat betekent nieuwe broederschap in onze tijd? Ook heb ik een aantal daarvan in zijn geheel opgenomen in dit artikel, om op deze wijze tot een completer beeld te komen over het idee…Nieuwe Broederschap..

Deze werkwijze beschouw ik eigenlijk ook al als een vorm van broederschap, om met elkaar tot een bepaald inzicht te komen over dit boeiende onderwerp, dat immers aan de basis ligt van al het leven. Dank daarvoor!

Ik eindigde de publicatie met de vraagstelling:
*We kunnen ons afvragen of het digitale tijdperk met onze digitale ontmoetingen ons vrijwaren om op den duur nog werkelijk te ont-moeten.. face to face, niet met de webcam, maar in de alledaagse werkelijkheid?
*Zal alles niet afhangen van de innerlijke ontwikkeling van de individuele mens, tot hij of zij begrijpt wat werkelijke broederschap inhoudt?
*Is broederschap mogelijk zonder een religieus bewustzijn?

De digitale ontmoetingen van onze tijd kunnen oppervlakkig zijn en zonder veel betekenis, zelfs ook schadelijk, omdat men amper beseft wat het woord teweeg kan brengen, zoals Walter Ebing te berde bracht:
De hedendaagse mens gaat blind door het leven als hij de geest achter de technieken niet kent. Ook taal is een techniek, laat ons dat niet vergeten.”
Het is geen kunst om op internet alles te spuien wat we maar kwijt willen, zonder enige verantwoordelijkheid daarvoor te nemen. Het is snel gedaan, maar het blijft altijd staan.
Als we daar eens goed over nadenken wat dat betekent: dat een bepaalde gedachte, onbewust of min of meer bewust opgeschreven, als het ware de wereld rondgaat en vele malen verstrekt wordt door de gedachten van alle mensen die zich ermee verbinden. Overigens beseffen we nog maar amper welke vormen gedachten kunnen aannemen, ook los van het internet, zowel negatief als positief.
Daarom is het van belang dat we bewustzijn ontwikkelen en verantwoordelijkheid willen nemen voor alles wat we achterlaten op al die nieuwe media, omdat het werkt als een sterke energie die koude of warmte verspreidt. Onder de jongeren en zelfs volwassenen kan het een medium zijn om anderen onderuit te halen, die daardoor zelfs over kunnen gaan tot wanhoopsdaden, omdat ze totaal geïsoleerd worden van hun veilige omgeving.PC-vergadering-25191
Mensen zijn trots op hun grote digitale vriendenkring en regelmatig moet men ook weer ont-vrienden om het overzicht te behouden, omdat die vriendschappen veelal illusionair zijn. We hoeven ook niet meer te solliciteren of een gesprek aan te gaan, omdat de werkgevers mensen uitzoeken op Facebook, Linkedin en Twitter. Is het verkopen van jezelf op internet voor een baan ook geen vorm van moderne slavernij?
Datingsites zijn booming business en een soort grote marktplaats voor geluk. Waar mensen zichzelf verkopen met het opsommen van al hun kwaliteiten en verlangen dat de ander deze kwaliteiten nog eens overtreft door zijn of haar uniekheid en begaafdheid.
Soms vinden wat meer bescheidener mensen elkaar wel via zo’n datingsite en dat is bijzonder.

Al met al valt er natuurlijk veel meer over te zeggen waar het zoal fout kan gaan, maar laten we kijken waar het goed gaat en wat het kan betekenen voor het onderwerp waar het hier vooral over wil gaan.

We kunnen het internet negeren en afdoen als duister of er bewust licht inbrengen en niet bang te zijn om iets moois, iets intiems te delen met de wereld, gewoon onder de eigen naam.
De werking daarvan is echt van betekenis, waarschijnlijk nog meer dan wij ons zomaar kunnen voorstellen. Het is ook een voorrecht dat wij dat hier kunnen doen en een bijdrage kunnen leveren, als tegenwicht voor andere meer kille krachten.
We kunnen contact leggen met bijna alle mensen in alle landen, de grenzen vervagen en we ontdekken dat alle mensen op ons lijken met dezelfde gedachten, verlangens en levensvragen. Revoluties tegen de oude dictators zijn mogelijk geworden door internet, omdat het steeds moeilijker wordt om je volk ongezien te kunnen blijven onderdrukken.
Mensen zien nu hoe het er in andere landen kan zijn en willen ook die vrijheid, willen ook die welstand. Dat brengt een hele volksverhuizing teweeg en het vraagt heel wat van ons gevoel voor broederschap.
Media verspreiden veel onwaarheid, het wordt zelfs mediaoorlog genoemd, maar aan de andere kant wordt alles zichtbaar gemaakt, als een soort appèl op ons geweten. We kunnen die nooit eindigende nieuwsstroom negeren of er zodanig mee om gaan dat we proberen waar en onwaarheid van elkaar te scheiden en te bezien wat wij zelf kunnen bijdragen. Sommige zijn in staat om in het groot daadwerkelijk verandering teweeg te brengen, anderen kunnen zich beter beschermen tegen deze nieuwsstroom, die veelal alleen aandacht besteedt aan het negatieve, om in eigen omgeving aandacht te geven aan de vragen die daar gesteld worden.

We komen nu bij de twee andere vragen:
*Zal alles niet afhangen van de innerlijke ontwikkeling van de individuele mens, tot hij of zij begrijpt wat werkelijke broederschap inhoudt?
*Is broederschap mogelijk zonder een religieus bewustzijn?
Daar zijn de meningen over verdeeld: kan je broederschap vorm geven door broederschappen te vormen zoals dat in vroeger tijden ging of gaat het enkel om bewustzijn over het idee dat broederschap gewoon al is?

Hier volgen drie reacties die de vraag vanuit hun gezichtspunt willen belichten:

UnknownJarien>*En de sluier laten wegvallen, dat kun je niet doen, wel laten gebeuren. Zoals alles in de liefde. Als de sluier van illusie wegvalt dan blijkt de universele broederschap altijd al een feit geweest te zijn (anders was die broederschap overigens ook niet universeel). Je moet daarvoor wel bereid zijn die weg volledig te gaan. Wat universeel is is oneindig. Wat oneindig is universeel.

Richard>*Broederschap bestaat nog steeds in de betekenis dat we allemaal uit God voortgekomen zijn. Allemaal gelijk en onze aandacht, onze liefde richtend op de Bron van de schepping. De herkenning van deze broederschap hangt af van de erkenning van onze eenheid met onze Schepper, zijn liefde die we terug kunnen vinden in de ander. Als we dit zoeken in de wereld wordt het lastig, daar kunnen we deze niet vinden zolang we hem niet in onszelf gevonden hebben. Zodra we bewust zijn dat we allemaal Christus zijn en hier van uit leven, zullen we zien dat de broederschap bestaat en altijd heeft bestaan. Het is een kwestie van…waar we onze aandacht op richten en onze aandacht niet gaan richten op de verschillen en alle dingen die niet deugen. Alleen als we uitgaan van de eenheid en onze liefde richten op allen, wordt het weer zichtbaar voor ons. Door te kijken naar de dingen die niet deugen scheiden we onszelf af en zullen de afscheiding zien. het is daarom alleen voor onszelf te bereiken en niet aan te reiken aan een ander. Het is ieders keus om deze stap te maken. In de wereld zal deze broederschap weer zichtbaar worden als we deze in onszelf hebben bereikt.

Als tegenhanger de nu volgende reactie:

Diederik>Ach ja, broederschap…
Laat ons eerlijk zijn: alle communes, die vanuit die idee tijdens de jaren zeventig uit de grond werden gestampt, zijn uit elkaar gespat. Er werden ook interessante boeken geschreven, zoals van Nicolaas Hartman: Het boek van de Nieuwe Gemeenschap.
Helaas is er van die nieuwe gemeenschap nooit iets terechtgekomen.
Bij het verenigen van mensen in gemeenschap stuit je in feite op een enorm dilemma.
Ofwel heb je mensen met een zwak ego of die beweren dat ze hun ego helemaal overwonnen hebben en dan zit je dus met een groep slaven. Ofwel heb je mensen met een sterk ego en die botsen sowieso met elkaar, wat overigens niet slecht of ongezond hoeft te zijn.
In de praktijk lukt het meestal wel om een drie- of vijftal personen bij elkaar te brengen. Vanaf een tiental mensen begint de miserie al. En als er twintig om meer aanwezig zijn gooien ze met messen, vorken en borden naar mekaar of halen ze hun revolver tevoorschijn. Maar die nieuwe broederschap is volgens mij dus echt nog niet voor morgen.

Zo zien we twee meningen tegenover elkaar staan en toch dragen ze beiden een kern van waarheid in zich. Je kunt ook zien dat wat in het ene verhaal gebeurt een gevolg is van wat beschreven is in het andere verhaal. Als je goedbedoelende mensen bij elkaar zet om een soort broederschap vorm te geven krijg je onherroepelijk strijd. Er is nu zelfs een reality programma dat iedere dag een inkijk geeft in zo’n gemeenschap en het wordt blijkbaar door heel veel mensen gevolgd, die zich waarschijnlijk herkennen in die dagelijkse strijd tussen het ego en het idee van gemeenschap en broederlijkheid.
Mijn eigen ervaring heeft mij geleerd dat werkelijke broederschap niet te organiseren is en te maken heeft met een individuele, innerlijke en religieuze ontwikkeling. Wil niet zeggen dat we elkaar niet zouden kunnen ondersteunen en stimuleren om die weg te gaan!

Vanuit een gezonde innerlijke ontwikkeling groeit het bewustzijn dat we alle broeders zijn en altijd al geweest zijn, vanuit het idee dat we dezelfde vader hebben.
Ik zie het graag voor mij als volgt:
Dat geestelijke wezens in aanbidding voor het opperwezen stonden en volkomen afhankelijk waren van zijn wil; onvrije wezens. Ze waren totaal verbonden en eigenlijk een deel van de Godheid zelf, maar onbewust van hun eigen goddelijke staat. Het opperwezen
besloot om die goddelijke wezens vrij te maken net als Hij, en daarom verspreidde Hij hen over de kosmos en de aarde, net als de sterren waaruit ze werden opgebouwd, om vanuit onvrijheid te groeien naar vrijheid.
Unknown-1In het begin gaf hij hen regels mee waarop zij zich konden richten, tot uiteindelijk iedere uiterlijke regel overbodig zou worden, omdat het innerlijk ge-weten langzamerhand, door alle doorleefde ervaringen, steeds sterker zou worden. Als de mens daardoor zich zelf leert kennen, mede door de spiegeling van zijn broeders, zal hij zijn Goddelijke kern en oorsprong weer herinneren.

Die geloofsregels hebben ook veel ellende over de wereld gebracht; zoveel strijd uit naam van God, Allah en andere profeten en meesters. Dat komt omdat mensen dus geen eigen ge-weten hebben ontwikkeld en de godsdienst uiterlijk zijn blijven beleven.
Bijna ieder geloof of godsdienst is op de een of andere manier gebouwd op Licht en Duister, en naast die kant van Licht en menselijke ontwikkeling, hebben velen de duistere kant omarmt, de kant van strijd en vervolging, door alle eeuwen heen.
Zal het te maken kunnen hebben met een God die tegelijkertijd Licht en Duister is, die ons aanzet om de juiste keuzes te leren maken?

Pepijn schreef over een ontmoeting met een zwerver, die hem vanuit het niets aansprak en hem in de ziel raakte door hem de juiste dingen voor te spiegelen.
Hij zei ‘ ik ben er klaar mee’ Uiteraard kan zoiets van alles betekenen en zegt dat eigenlijk niets, misschien was ie wel suïcidaal of zo, dat tref je ook aan. Maar toen keek ie me aan en zei ‘ jij gaat maar door he? Het is eindeloos en jij denkt dat je iets najaagt en voor nu weet je van geen ophouden, jij denkt bijvoorbeeld dat je bewust wil worden, maar ik zie dat je dat helemaal niet wilt’ Natuurlijk had de man me precies waar hij me wou hebben, namelijk scherp, kritisch en bereid het mij toegeworpene te bestrijden. Dus volgens die lijnen ging het gesprek verder en de man was scherp; ja ik ontmoette ook maar gewoon op een avond op straat iemand die mijn intelligentie ver oversteeg. Hij was zeer geïnteresseerd in mijn visies en al, maar vervolgens draaide hij sommige daarvan met 3 woorden de nek om, en basicly kon ik daar niks tegen doen. Vond ik niet zo erg, want ik ontmoette hier mijn meerdere blijkbaar.
Het is een voorbeeld hoe we mensen zonder oordeel tegemoet kunnen treden en dat door die open houding werkelijke ont-moeting mogelijk is. Een mooie uitspraak in deze vind ik: dat je in ieder de Christus zou kunnen herkennen, in dit geval….Christus in een nederige gedaante. Als we vanuit zo’n gedachte in het leven staan en het in de praktijk proberen te brengen kan de wereld er werkelijk anders gaan uitzien.
Zoals Kees zijn ervaring met broederschap omschreef: Op enkele zeldzame momenten in mijn leven heb ik echte broederschap ervaren. Dat waren de momenten dat ik in een andere mens de goddelijke vonk ontwaarde. Deze mens werd daardoor voor mij iets heiligs. Op dat moment werd ik ook een dichter. Ik besef dat het mogelijk moet zijn dit t.a.v alle mensen te kunnen ervaren. Maar daarvoor moet ikzelf nog heel wat veranderen. De genoemde momenten waren meer genade momenten, niet willekeurig oproepbaar. Maar ik zie wel de toekomstpotentie ervan en nog vele incarnaties.
Dus eigenlijk heeft broederschap te maken met ons vermogen om de goddelijke vonk waar te nemen in de medemens en op den duur steeds meer in alle mensen, hoe ze ook voor ons verschijnen, in wat voor gedaanten dan ook. Dat we nog een lange weg hebben te gaan is duidelijk, maar het gaat erom dat we het bewustzijn daartoe versterken. Persoonlijk vind ik die goddelijke vonk zo makkelijk nog te zien in het kleine kind, dat nog zo open en kwetsbaar de wereld inkijkt en nog zo nabij de geestelijke wereld staat, omgeven door licht. Hun natuurlijke blijheid en vreugde, die bij ons vaak ondergesneeuwd is door de dagelijkse zorg, werkt zo aanstekelijk om jezelf minder serieus te nemen en het verloren kindszijn weer ruimte te geven.

Het van belang om ons te richten op de positieve krachten in de wereld en die door onze aandacht te versterken. Zoals in een oude legende…. waarin een meester liep te wandelen met zijn leerlingen en een dode hond langs de kant van de weg zagen liggen.
Alle leerlingen wezen elkaar op het kadaver dat al begon te vergaan en spraken er hun afschuw over uit. De meester echter wees hen op het prachtige gebit van de hond, dat volledig in tact nog de oude kracht uitstraalde.

Een oefening die we iedere nieuwe dag weer kunnen doen is: ons voorstellen dat de broederschap al werkt en dankbaarheid te ontwikkelen voor al die mensen die iedere dag voor ons bezig zijn. Zoals de boer die dagelijks bezig is om de aarde te bewerken om zorg te dragen voor onze voeding, de chauffeur die het bij de winkels brengt, de winkelier die het voor ons verzamelt en uitstalt zodat wij een keuze kunnen maken, de vuilnisman die ons vuil ophaalt, de gemeentewerker die het park verzorgt waar wij kunnen ontspannen en wandelen, de mensen in de gezondheidszorg die dag en nacht voor ons klaarstaan, etc., etc.. Laten we ons voorstellen dat wij en zij zich dat bewust zijn, dat we niet uitsluitend voor onszelf bezig zijn, maar in feite altijd al voor onze broeders in de weer.

Samengevat is de weg naar bewuste broederschap een weg van oefening, van vallen en opstaan. Het is geen proces dat vanzelf gaat en waar we niets voor hoeven te doen dan rustig afwachten tot de sluier van Illusie is verdwenen. Die zal pas verdwijnen en verbranden door het vuur van inzicht, dat is ontstaan door al onze ervaringen en al het lijden dat daarbij hoort. Het is voor ons denken een absurt idee dat lijden zinvol zou zijn, maar laten we dan denken aan ons eigen leven, aan ons eigen lijden dat ons, hoe dan ook, op een ander spoor heeft gezet.
Als ons alles voor de wind gaat, als alles ons op een presenteerblaadje wordt aangereikt, worden we dan geen saaie en eigengereide mensen die menen dat ze alles aan zichzelf te danken hebben en dat er buiten hen om geen zaken van werkelijke betekenis kunnen zijn?
Alles gaat enkel en alleen over bewustzijn; ons bewust worden van ons menszijn en onze goddelijke oorsprong. Daar zullen we elkaar terugvinden en elkaar herkennen als broeders, zoals ik schreef in het verhaal over de hedendaagse pelgrim:

Hij viel ..en viel, er kwam geen eind aan, maar er was geen angst, alleen vertrouwen en kracht. In zijn val veranderde de leegte in een wisselende kleurenpracht en hij kwam zacht neer op een vruchtbare bodem. Hij keek om zich heen en zag zichzelf omringd door zijn broeders in de Geest die hem verheugd ontvingen. Hij was in afhankelijkheid en onvolwassenheid vertrokken en keerde in vrijheid, onafhankelijkheid en volwassenheid terug bij zijn broeders. Nog één vraag werd hem gesteld: “Wil je hier blijven om in zaligheid verder te leven of in verbondenheid de weg terug te gaan, om te helpen tot al je achtergebleven broeders hetzelfde bereikt hebben als jij?”

Dat raakt naar mijn idee aan werkelijke broederschap, daar begint het pas echt; de Unknown-1bereidheid om anderen bij te staan en niet uitsluitend te kiezen voor je eigen zielenheil, omdat je het bewustzijn hebt dat die ander, hoe anders oppervlakkig gezien dan ook, je broeder is.
Ik besef mij echter terdege dat het nog een lange weg is te gaan en dat het niet voor morgen is, maar ieder sprankje broederschap, met bewustzijn beleefd, is een wonder en maakt deze zoektocht de moeite waard!
Aansluitend de vraag, om het nog gecompliceerder te maken,….
of niet alle wezens onze broeders zijn?

Christiaan Morgenstern…

Voor allen broeder zijn!
Allen dienen, hulp verlenen!
Is, sinds Hij is verschenen,
enig doel van alle zijn!

Ook voor de booswicht,
die ons wil weerstreven!
Ook hij werd geweven
ééns uit licht.

‘Laat liefde kwaad-in goed verkeren!
is wat zielen, die diep schouwen, leren.
Leer aan de haat te stalen-
de moed om liefde uit te stralen!

‘Broeders- Versta dit woord!
Dat het in werkelijkheid kan overgaan-
en ééns een aarde zal ontstaan
als Gods oord!

NB. Met dank aan de mensen die een reactie hebben willen geven en mede dit artikel hebben vorm gegeven!  Zie de namen en reacties onder het voorgaande artikel over nieuwe broederschap.

Denk er even aan… bij de reacties een klein sommetje maken om machinespam te voorkomen!

(Totaal aantal bezoeken: 812, 1 bezoekers vandaag)

Comments are closed.

(87 Reacties)

  1. Lao Tse adviseert een andere levenshouding.De schepper van het taoïsme geeft de raad om je van alles afzijdig te houden.Niets is bestendig zegt de Meester.Hecht je dus nergens aan.Alles wat...
    Lees meer

    Lao Tse adviseert een andere levenshouding.De schepper van het taoïsme geeft de raad om je van alles afzijdig te houden.Niets is bestendig zegt de Meester.Hecht je dus nergens aan.Alles wat bestaat,gaat ten onder,sta er dus boven,bewaar afstand. Probeer niet iemand te zijn,ergens naar te streven,iets te bezitten.Handel door niet te handelen,je kracht is je zwakheid en radeloosheid,je wijsheid je naiviteit en onkunde.Als je wilt overleven,maak jezelf dan nutteloos,voor niemand nodig.Woon ver van de mensen,word een innerlijke kluizenaar,wees tevreden met een kommetje rijst,een slokje water.

    • Hallo Bert,

      ,Naar mijn idee is dat een oosterse manier van leven die in die tijd waar was, maar ik vraag mij sterk af of dat nu nog als een soort waarheid kan gelden. Wel als je het puur innerlijk wil benaderen, dan betekent het een innerlijke kalmte die niet door alles en nog wat uit het lood geslagen wordt.
      Na de komst van het christusgebeuren en het groeiende Christusbewustzijn is Liefde aan de aarde toegevoegd en die roept ons nu juist op om je wel te bekommeren over je medemens, om mededogen te ontwikkelen en op te staan in broederschap, vanuit het besef dat iedereen in feite je broeder is. Je terugtrekken in een grot of klooster is nu wel uit de tijd, denk ik.

      • Hallo Arie,
        “Te bekommeren over je medemens ,om mededogen te ontwikkelen”.Je zult eerst klaar moeten zijn met je carrière en het verzamelen van goederen en het opblazen van je ego om anderen te kunnen helpen.Eerst een innerlijke kluizenaar,niet meer afhankelijk van andermans denken.Daar is misschien wel een heel leven voor nodig.
        De mensen doen natuurlijk hier en daar wat voor een ander,dat zijn altijd keuzes.Jezus gaf zich helemaal,dat is andere koek.Niet weggelegd voor een gewone sterveling.Op twee of drie voorbeelden na.Dus toch eerst maar kluizenaar worden.
        Toevallig ken ik een heleboel mensen die in grotten wonen in Spanje,maar dat is weer een ander verhaal.

        • Dag Bert,

          Dat is natuurlijk niet geheel onwaar, wil niet zeggen dat je tijdens dat egoproces zo nu en dan wel wakker kan worden. Bij de een duurt het wat langer als bij de ander. Bij mij bijv. heel lang 🙂 Innerlijke kluizenaar is wel een mooie typering moet ik zeggen!
          We kunnen ons niet verschuilen achter ..dat wij maar gewone stervelingen zijn, dus ons valt niets te verwijten. Al met al : beter laat dan nooit! Blijkbaar ben jij ook al wat ouder en een leven achter de rug, je kunt er dan voor kiezen om met je achterste in de zon te gaan zitten en je stierlijk te vervelen voor zo’n grot of gaan zien of je nog wat kan betekenen voor je medemens?
          Groet….ik hoop dat Sint Klaas tevreden over je is.
          Arie

  2. Beste vrienden! Zullen we de discussie over boosheid weer wat in het midden brengen want de boosheid begint nu te versterken i.p.v. af te nemen. We zijn niet boos op...
    Lees meer

    Bijlage:

    Beste vrienden!

    Zullen we de discussie over boosheid weer wat in het midden brengen want de boosheid begint nu te versterken i.p.v. af te nemen.
    We zijn niet boos op de wereld of op anderen, we zijn boos op onszelf , op onze onmacht er ook maar iets aan te veranderen! Verander de wereld , begin bij jezelf …..betekent: dat gezien jezelf de wereld bent… dat je daar een grote bijdrage kunt leveren. Het duister kun je niet met duister en boosheid verdrijven, dan zal het zich versterken.
    Toch de oefening van Diederik maar eens proberen ook al is het soms moeilijk, maar door vol te houden kunnen we bij een ongekende kracht in onszelf komen, en die kracht is vele malen sterker dan boosheid, die voorkomt uit frustratie en onmacht!
    Gegroet…..lieve vrienden.

  3. ik kom uit een generatie he, die is zo boos , het is niet leuk meer, die lui zijn woedend, uitzinnig zo schijt genoeg hebben we ervan, en zo zien...
    Lees meer

    ik kom uit een generatie he, die is zo boos , het is niet leuk meer, die lui zijn woedend, uitzinnig zo schijt genoeg hebben we ervan, en zo zien wij zich allerlei mooie mensen zich naar de klote helpen, dat is net als in jullie tijd, maar natuurlijk hoeven mijn mensen niet over de jaren 60 te horen, want jullie waren hedonisten, dus rot op…. Goed tot dusver wat emotioneel primitieve reactie, we hebben het verkloot, jullie, ik, wij allemaal hebben het er een beetje bij laten hangen

  4. Oke Diederik, ik geloof wel dat jij niet de hele tijd met gigantische woede rondloopt. In mijn geval kwam ik er op zeker moment achter dat dat voor mij eigennlijk...
    Lees meer

    Oke Diederik, ik geloof wel dat jij niet de hele tijd met gigantische woede rondloopt. In mijn geval kwam ik er op zeker moment achter dat dat voor mij eigennlijk wel zo was. Ik was gigantisch boos en heb die energie ook structureel aangewend om nou ja zeg maar te overleven. Niet dat ik die boosheid aanwende om bushokjes in elkaar te slaan of iets dergelijks, maar eerder een soort houding van iemand die besluit ‘ze krijgen mij er niet onder.’ Dat is niet alleen maar negatief, integendeel het heeft best wel goed gewerkt voor mij in bepaalde perioden en situaties. Maar toch daar zat wel agressie in, al was het maar naar mezelf. Maar ondanks dat en hoewel gewoonten en patronen van denken en handelen op den duur vaste prik lijken te worden is er in mij, zoals naar ik aanneem ook in anderen tevens een onderzoekende en nieuwsgierige kant die wil weten hoe dingen werken. Dus dan ga je over dingen nadenken en zodra je een beetje thuis bent in meditatie kun je dat ook heel goed aanwenden om echt in te zoomen op bepaalde thema’s. Ik heb toen ik jonger was eigenlijk altijd wel geloofd in agressie, wat ik begreep en idealiseerde als een ferm besluit de eigen weg te gaan; voor mij is agressie nog geen geweld, ookal vindt geweld zijn oorsprong daar wel. Maar het probleem is dat het je afsluit van wat je kunt zijn. Het bevestigt de idee dat je op jezelf bestaat met opponenten tegen over je waartegen je je moet verdedigen of die je met een goed geplande tegenstrategie kunt ‘bevechten’. Vanuit een spiritueel perspectief klopt dat niet. Natuurlijk bevinden organisaties als Green pence zich in zo’n discours. Zelfs Ghandi, King en zulk soort mensen, die hun veldslagen vochten zonder het gebruik van (fysiek) geweld zaten in dat paradigma. En dat is ook maar goed ook, begrijp me niet verkeerd. Maar het wordt tijd om verder te gaan dan dat. Zodra je begrijpt dat agressie, of woede wat het ook verder vermag één bijproduct oplevert, namelijk meer agressie/woede dan ga je wel inzien dat dat niet eindeloos zo door kan gaan.

    • Zeer helder en eerlijk, deze beschouwing, Letters.
      Wel vraag ik me soms af of mensen als Gandhi, Martin Luther King, de vermoorde Tibetanen, enzovoort, wel zo geweldloos waren als meestal wordt beweerd. Werden ze niet, zoals Che Guevarra destijds, veel te sterk geïdealiseerd?
      Die beschouwing maak ik deels vanuit de levensvisie van Ohsawa. Hij ging ervan uit dat het nooit de bedoeling is dat men een gewelddadige dood sterft en gebeurt dat toch, dan zou men zelf op één of andere manier gewelddadig of sterk uit evenwicht zijn.
      Een krasse bewering, ik weet het. Anderzijds zou er wel een zekere logica in kunnen zitten, ook vanuit de levensvisie dat men zijn eigen werkelijkheid schept.
      Als dat inderdaad zo is en als dat zou kloppen, waarom creëerden die leiders en leraars dan een gewelddadige dood voor zichzelf? Waarom trokken zij een dergelijke extreme ervaring naar zich toe?
      Misschien is vrede gewoon niet via politieke weg te bekomen, maar alleen via een innerlijke weg en verandering van levenswijze.
      Het zijn slechts vragen die ik nu stel en geen onaantastbare waarheden die ik verkondig.

      • /Misschien is vrede gewoon niet via politieke weg te bekomen, maar alleen via een innerlijke weg en verandering van levenswijze./
        Diederik ik ben net zo.n activist geweest als jij stel ik mij voor. Na veel strijd en frustratie kwam ik ook daaruit. Mijn uiteindelijke conclusie was en is: dat je de wereld vanaf de buitenkans slechts in zeer geringe mate kan beïnvloeden. De wereld veranderd alleen in die mate dat het individu, de enkeling aan zich zelf werkt.
        Groet!
        Jan.

  5. Hoe zouden we trouwens tot broederschap tussen mensen kunnen overgaan, als we dieren gruwelijk blijven afslachten? Zolang we daar niet mee beginnen, kunnen we het andere wel vergeten.// Het was...
    Lees meer

    Hoe zouden we trouwens tot broederschap tussen mensen kunnen overgaan, als we dieren gruwelijk blijven afslachten?
    Zolang we daar niet mee beginnen, kunnen we het andere wel vergeten.//

    Het was mij al opgevallen dat niemand de laatste vraag van het artikel beantwoordde.
    Zijn niet alle wezens onze broeders?
    Als je in de keten van broederschap een deel verwaarloosd en onrecht aan doet, zal de universele broederschap niet incarneren en zichtbaar worden in de aarde.

    Groet!

    • Mail die ik in het verlengde van dit bewustzijn gisteren naar een tijdschrift heb gestuurd.

      Aan: “brieven@tvblad.be”
      Onderwerp: Dierproeven

      Enkele weken geleden was er een documentaire van Dirk Draulans over dierproeven op tv en de conclusie daarvan was dat we gerust konden zijn en dat de proefdieren aan onze universiteiten en in onze laboratoria een dierwaardig en zelfs gelukkig leven leiden.
      Aan een kraampje van de Anti Dierproeven Coalitie aan de Lange Munt in Gent heb ik echter een heel ander verhaal gehoord.
      Voor die documentaire zou ervoor gezorgd zijn dat “het huis was opgeruimd” en dat de echte wanpraktijken zorgvuldig werden verborgen gehouden. Draulans zelf zou het zo geregeld hebben dat er een vrij rooskleurig beeld werd getoond en zou zich in die zin dus schuldig gemaakt hebben aan belangenvermenging.
      Indien dat zo is, dan versterkt dat alleen maar de indruk bij mij dat we zelfs via zogenaamde documentaires constant worden belogen en bedrogen, maar ik nodig Dirk Draulans vriendelijk uit om mij hier in TV-blad van antwoord te dienen en deze kritische beschouwing met duidelijke argumenten te ontkrachten.

    • Ja dat klopt wel Jan voor mijn gevoel. Het gevaar is alleen dat we daaruit verkeerd zouden kunnen concluderen dat broederschap pas gestalte krijgt als alle omstandigheden ideaal zijn; iedereen in een totale staat van liefde verkeert naar alle wezens etcetera en daar wat moedeloos van worden. Terwijl je broederschap ook kan zien als een proces; een kring die steeds wijder kan worden. Als een vuur dat misschien begint met een vonkje of een kleine vlam.
      Als liefde of de vriendschap gewekt zijn zal het uiteindelijk niet meer mogelijk zijn of in ons opkomen geweld te hanteren (geweld naar jezelf, naar anderen, naar dieren, naar het milieu etc.) Dus voor nu is het waarschijnlijk een slimme strategie om die vlammetjes uit de wind te houden, bij elkaar te brengen en zo met beheersing en zorg dat vuur te laten groeien. Iedereen die wel eens fikkie steekt kent dat princype; je begint niet met de grote blokken hout.

      • Bedankt Pepijn,

        Wijze raad is welkom in dit proces!

        Ik ben net bezig met de uitgelichte reacties, ik plaats het erbij omdat het een waarschuwing is en het van belang is dat we waakzaam zijn en de valkuilen onder ogen durven te zien.

    • Zo is het, Jan.

  6. Ik zou nog even een beschouwing willen plaatsen, omdat misschien de indruk rijst dat ik niet geloof in zoiets als broederschap of er afwijzend tegenover sta. Daarop zou ik willen...
    Lees meer

    Ik zou nog even een beschouwing willen plaatsen, omdat misschien de indruk rijst dat ik niet geloof in zoiets als broederschap of er afwijzend tegenover sta.
    Daarop zou ik willen antwoorden dat ik beroepshalve en privé zowat heel mijn leven gewerkt heb om die idee werkelijkheid te laten worden, maar alles begint volgens mij bij een aantal praktische en concrete veranderingen qua levenswijze en niet bij woorden alléén.
    Er zijn echter drie grote obstakels die zich op die weg voordoen.
    1 De meeste mensen kiezen daar niet spontaan of uit vrije wil voor, maar alleen als ze niet anders meer kunnen en de rampen en crisissen zich intussen hebben opgestapeld.
    2 Daardoor is het op wereldvlak vrij laat geworden, want alle aanwijzingen, boeken en informatie, die decennia geleden al bekend waren, werden geminacht, bespot en onder de mat geveegd.
    3 Het probleem is ook dat een relatief kleine bewuste minderheid tegenover een relatief grote onbewuste meerderheid blijft staan en dat er bijvoorbeeld voor zowat iedere vegetariër die er bijkomt er ook duizenden nieuwe vleeseters bijkomen, waardoor het soms allemaal op dweilen met de kraan open lijkt.
    Maar los daarvan geloof ik er wel in en sta ik achter de idee, want anders zou ik hier op deze site trouwens ook niet schrijven.

    Diederik

    • Waar haal ik die derde bewering vandaan?
      Er was onlangs een documentaire op tv, waarin gesteld werd dat de vleesconsumptie binnen enkele decennia nog eens zou verdubbelen, als we zo doorgaan. Dat aspect alleen al is echter compleet onhoudbaar voor de planeet.
      Ik wil even aanstippen dat deze beschouwing niet off-topic is, maar alles met het thema heeft te maken. Hoe zouden we trouwens tot broederschap tussen mensen kunnen overgaan, als we dieren gruwelijk blijven afslachten?
      Zolang we daar niet mee beginnen, kunnen we het andere wel vergeten.

      • Het is mij inmiddels wel duidelijk dat veganisme de beste voedingswijze is voor de intelligente mens. Maar voor je dat inziet dat kost wat tijd. Natuurlijk zijn we als mensheid nogal traag en is het onderhand één voor twaalf, maar er zijn dingen aan het veranderen. Ik vergelijk het dan maar even met mijn persoonlijke leven. Ik kom uit een gezin waar vlees wordt gegeten. en hoewel mijn lieve moeder zeker naar beste weten en kunnen in de veronderstelling was dat er behoorlijk gezond eten op tafel kwam, leerde ik later dat dat toch niet bepaald zo was. Ik ben wat veranderingen in voedingswijze gaan aanbrengen toen ik me voor voedsel en de bereiding ervan ging interesseren en toen kwam van het één het ander. Het begint met interesse en dat het je iets kan schelen en dan kun je keuzes maken. Daarvoor eigenlijk niet. Ik zie zoiets ook in het groot gebeuren en ben eigenlijk wel hoopvol.

        • Dat is mooi Pepijn……geloof hoop en liefde
          Geloof in de goddelijke vonk in alle mensen
          Hoop dat de broederschap steeds meer zichtbaar wordt in de aarde
          Liefde als het werktuig

          Steeds meer ga ik deze drie-eenheid omhelzen, ze kunnen niet zonder elkaar bestaan.

  7. Beste Mensen, Ik wilde dat het duidelijk was dat het artikel vanuit een soort samenwerking is ontstaan: //Voor deze publicatie heb ik mij laten inspireren door de reacties die zijn...
    Lees meer

    Beste Mensen,

    Ik wilde dat het duidelijk was dat het artikel vanuit een soort samenwerking is ontstaan:
    //Voor deze publicatie heb ik mij laten inspireren door de reacties die zijn binnengekomen op het voorgaande artikel: Wat betekent nieuwe broederschap in onze tijd? Ook heb ik een aantal daarvan in zijn geheel opgenomen in dit artikel, om op deze wijze tot een completer beeld te komen over het idee…Nieuwe Broederschap..
    Deze werkwijze beschouw ik eigenlijk ook al als een vorm van broederschap, om met elkaar tot een bepaald inzicht te komen over dit boeiende onderwerp, dat immers aan de basis ligt van al het leven. Dank daarvoor!//

    Ik heb het artikel nu aangepast en er duidelijk de namen bijgezet van de reacties die ik in zijn geheel opgenomen heb, dan wordt het nog duidelijker!!
    Al doende leert men…

    • Mooi, Jan, hoe je bruggen maakt en samenbrengt. Hartelijk dank.
      Groet,
      Jarien.

    • walter hebing

      4 december 2014 om 01:17

      Hallo Jan, mijn naam is Walter Hebing. In wezen is mijn reactie gestoeld op Steiners uitspraak: “Wie de geest achter de techniek niet kent, gaat blind door het leven”, aangevuld met de woorden: “Taal is ook een techniek”. In een van de laatste citaten schrijft Steiner dat primitieve volkeren het woord boom niet los van hun kwaliteit kennen. Dus kersenboom, vijgenboom , appelboom, enz. In feite vind ik het een verschraling van de taal, in plaats van een verrijking van de taal. Vroeger had men de groenteman, de slager, de bakker, de metselaar, de timmerman enz, nu is alles samengepakt in een supermarkt of bouwmarkt. De mens wordt niet benoemd naar zijn kwalliteit, maar als onderdeel van een keten, dat brengt hem niet op aarde maar juist hem er vandaan. Zo ook heeft het Nederlands een achttal tijden waarachter een subject zich schuilen kan, heb ik het nog niet eens over incarnatie.
      Alle mensen worden pas broeder en zusters als we alle begrippen transparant maken, opdat er geen zwarte gaten in talen kunnen blijven voortwoekeren. Onze veiligheid ten opzichte van onze medebroeders is sinds de laatste wereldoorlog gewaarborgd door de atoombom.
      Vanuit die veiligheid spreken wij ten opzichte van onze broeders, je hebt gelijk dat er veel mensen op aarde zijn die gewoon sociaal handelen uit mededogen, maar dat wordt steeds moeilijker gemaakt door verzekeringen. Raap maar eens een hulpbehoevende spontaan van de straat, die, omdat je hem op de been helpt, extra schade oploopt, het assurantiebedrijf weet je te vinden.
      De nieuwe media die werkt op een stofje uit siliconvaley is weliswaar verhelderend voor de directe tijd, maar doorbreekt “menselijke” relaties, zie wat er in Irak, Egypte, enz. is gebeurd naar het weghalen van de zogenoemde dictators!
      Mijn computer heeft kuren en slaat om de haverklap op tilt, dus dit is de laatste keer dat ik hem opstart. Universeel broederschap vereist universele openheid van het menselijk streven, wat gedagvaard kan worden, binnen één dag, met behulp van het stofje uit Siliconvaley!
      Mens Gij zijt uit stof ontstaan en tot stof wederkeren, als Gij u niet richt tot de stof waaruit Gij ontstaan bent! Wat Gij voor het geringste van mijn scheppingen gedaan hebt, hebt gij voor mij gedaan. In wezen de aanwijzing dat het Goddelijk Bewustzijn van de mens afhankelijke is van de kwetsbaarste schakel op aarde, namelijk het stofje, door weer en wind beroert, wat al of niet leven voorbrengt.
      Tot zover
      Groetjes Walter Hebing

      • Dag Walter,

        Dank voor je reactie en excuus voor het verkeerd spellen van je naam, het is direct in orde gemaakt. Je haalt het voorbeeld van de verdreven dictators aan, dat is ook voor mij iets waar ik niet uitkom. Ik was zo ontroerd en leefde intens mee met de volkeren die hun dictators wegstuurden. Dat raakt voor mij dan aan broederschap en dat raakt mij tot diep in de ziel. De muur die veel in Berlijn was ook zo.n moment.
        Het resultaat uiteindelijk in de Arabische landen is catastrofaal, hoe zou je dit kunnen verklaren vanuit geestelijk perspectief?
        Een kop van de draak afgesneden en er komen er meerdere voor in de plaats.

        /Wat Gij voor het geringste van mijn scheppingen gedaan hebt, hebt gij voor mij gedaan/ Deze uitspraak laat de diepe betekenis zien hoe broederschap werkt.

        Universele broederschap vereist openheid van het menselijk streven…stofje vanuit Siliconvaley….graag nadere uitleg,,,ervaar je dat nu als goed of verkeerd?

        groet!
        Jan

        • Hallo Jan
          Voor het gemak gebruik ik Steiners driedeling van de geest, namelijk: De Geestzelf, de levensgeest en de mensengeest. Aan alle manifestaties op aarde ligt een geest aan ten grondslag. Grof gezegd kan men het Heelal vereenzelvigen met de Geestzelf en mineralen, planten, dieren en mensen, met de levensgeest. En de mens zien, als geest achter zijn manifestaties, zowel in woord als in daad.
          Het probleem van de mens is dat hij los van levensgeest, dealt met de Geestzelf en dat kan het leven op aarde niet verdragen, de mens ondermijnt daardoor zijn eigen bestaan op aarde. Daarom zeg ik jullie: maak je geen zorgen over jezelf en over wat je zult eten of drinken, noch over je lichaam en over wat je zult aantrekken. Is het leven niet meer dan voedsel en het lichaam niet meer dan kleding? 26 Kijk naar de vogels in de lucht: ze zaaien niet en oogsten niet en vullen geen voorraadschuren, het is jullie hemelse Vader die ze voedt. Zijn jullie niet meer waard dan zij? 27 Wie van jullie kan door zich zorgen te maken ook maar één el aan zijn levensduur toevoegen? 28 En wat maken jullie je zorgen over kleding? Kijk eens naar de lelies, kijk hoe ze groeien in het veld. Ze werken niet en weven niet. 29 Ik zeg jullie: zelfs Salomo ging in al zijn luister niet gekleed als een van hen. 30 Als God het groen dat vandaag nog op het veld staat en morgen in de oven gegooid wordt al met zo veel zorg kleedt, met hoeveel meer zorg zal hij jullie dan niet kleden, kleingelovigen? 31 Vraag je dus niet bezorgd af: “Wat zullen we eten?” of: “Wat zullen we drinken?” of: “Waarmee zullen we ons kleden?” 32 – dat zijn allemaal dingen die de heidenen najagen. Jullie hemelse Vader weet wel dat jullie dat alles nodig hebben. 33 Zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden. 34 Maak je dus geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last.
          In wezen wijst Jezus op zijn eigen geboorte! Zijn vader en moeder waren op weg om zichzelf te laten optellen in de Joodse levende natie en moesten vluchten omdat de geestmens Herodus er een nieuwe koning in zag. Het stofje uit Silliconvaley zal veel mensgeesten(Dictators, predikanten enz.) onttronen, de vraag alleen is bieden we het stofje genoeg stof(realiteitszin), om de levensgeest van de aarde te redden?
          Abortus, vruchtwaterpuncties, enz. voelen voor me net zo aan als de maatregelen van Herodus! Met dit verschil: Vluchten kan niet meer!
          Groetjes Walter

      • walter hebing

        4 december 2014 om 01:41

        Mijn computer lijkt wat stabieler te zijn dus waag ik me aan de volgende beschouwing, kijkend naar de zon lijken er twee lenzen ter bescherming van ogen voor de zon te komen en kan dan minutenlang recht de zon aan kijken.
        Ik ben net op Tenerife geweest en kon amper het daglicht verdragen laat staan recht in de zon kijken. Ik heb de moed niet gehad om dat nog te proberen op Tenerife, ik zie het nu als een kans gemist, ik had deze kans moeten grijpen.
        Rechtstreeks in de zon kijken is iets anders dan de zon in je verbeelding nemen.
        Wij westerlingen reizen massaal naar de zon en de mensen die in de zon leven willen kost wat kost naar het Westen komen.
        Waarom eigenlijk?
        groet Walter

        • Dag Walter….is het bovenstaande beeldspraak, omdat ik niet graag op Tenerife rechtstreeks in de zon zou kijken?

          • walter hebing

            5 december 2014 om 00:17

            Hallo Jonas het is geen beeldspraak, het iets wat ik af en toe in Nederland doe als ik er de moed voor kan opbrengen, immers je lichaam moet je er op instellen, het doet wat met je. Op dit moment is de zonlicht zwak in Nederland, maar ik denk er te weinig aan. Toch voelt het aan als iets essentieels om regelmatig te doen, het voelt als een biecht aan het licht.
            Ik heb een spreuk van Steiner op het graf van mijn zoon laten graveren die me hieraan telkens doet herinneren, namelijk: “In stilte ontvangen het zuiverste licht, al het leven in Liefde verbindend”. Op Tenerife had ik er de rust, noch de moed ervoor.
            groetjes walter

  8. en in je verdere beschouwingen kan ik grotendeels wel met je meevoelen Diederik. Maar ik denk dat Richard in zijn reactie niet zozeer bedoelt dat we begrip moeten opbrengen voor...
    Lees meer

    en in je verdere beschouwingen kan ik grotendeels wel met je meevoelen Diederik. Maar ik denk dat Richard in zijn reactie niet zozeer bedoelt dat we begrip moeten opbrengen voor bepaalde onacceptabele gedragingen, maar dat het meer een praktische beschouwing is over hoe het werkt in het eigen hart. Excuses vinden voor onaanvaardbare zaken is niet de oplossing. Maar het zou mooi zijn als we onze eigen wereld ten goede kunnen veranderen en daarmee uiteindelijk ook de omgeving.

    • Pepijn,

      Ja,dat is wat ik bedoel. Met woede in ons hart gericht op een ander die we als de oorzaak zien. Hiermee ontzeggen we onze eigen kracht. Het is niet de ander die de woede veroorzaakt. We hebben dit al eens eerder mee gemaakt als dit opgeroepen wordt door een ander en iedere keer is dit een nieuwe mogelijkheid om onszelf te verlichten en te bevrijden van de woede die we bij ons dragen vanuit gebeurtenissen uit het verleden. Alleen de woede in onszelf oplossen geeft verlichting . Met woede op een ander reageren laat ons in cirkels lopen. Iedere keer blijven we dingen in de wereld zien wat ons bewust kan maken van de woede in onszelf. Als we de woede verminderen maken we ons er niet meer zo druk om en kunnen we evengoed dingen veranderen ,maar dan vanuit een heel ander gevoel.Als we dit niet oplossen zal het uiteindelijk organen aan gaan tasten en beginnen we lichamelijke gebreken te vertonen omdat we dit gif blijven vervoeren door ons lichaam . Dit is het laatste signaal om bewust te worden van onze eigen vergiftiging. Hoe eerder we door krijgen wat de woede met ons doet en welke gedachtes er op volgen hoe eerder we dit kunnen veranderen. Staan we de liefdevolle energie toe om als een balsem door ons heen te stromen of het gif van de woede die onze spieren doet samen trekken ons bloed doet versnellen en de bloedwegen verstopt en vergiftigt en het gif ophoopt als gezwellen.

      richard

      • Hierin herken ik toch steeds weer hetzelfde vooroordeel, dat woede “slecht” is en dat je zoiets nooit mag voelen. Zoals ik reeds vermeld hebt is woede soms de motor achter een aantal idealistische instellingen en ziek word je volgens mij helemáál niet van woede.
        Je wordt er wel ziek van als je die woede opkropt of helemaal tegen jezelf richt.
        Woede dient dus benut en gekanaliseerd te worden, niet vernietigd of onderdrukt!

        • Zeer mee eens, Diederik!

        • Goddelijke toorn, de tempelreiniging. De tempel staat ook voor het menselijke lichaam waarin de geest woont. Als ik verderop over goddelijke vonk spreek zie ik dat in relatie tot een goddelijk vuur of analoog van de druppel tot de oceaan, wel wezensverwandt maar niet gelijk.

          • Dag Niels.
            iK-BEN en ik- ben is niet alleen anders geschreven maar duidt ook op een ander perspectief of dimensie. Feit is dat we al “ik ben” zeggen. Maar hoe bewust zijn we ons van de oorsprong (iK) van ons “ik”.? Van mensen met een bijna dood ervaring horen we dat ze qua bewustzijn al dichter bij deze oorsprong komen. Kunnen blaadjes van een boom zeggen dat ze ook de wortel zijn? Toch is het een organisme. De teen is wat anders dan het hart, toch ook een organisme. Als de ten zou kunnen spreken zou het wel kunnen zeggen ik ben een onderdeel van het hele organisme, maar nog niet, ik ben het hele organisme. Zo is het ook zo tussen ik en IK. (imho)

          • Dag Kees,

            Begrijp ik het goed dat ik dus de godheid spiegelen kan maar niet de Godheid ben.
            Zoals de druppel de oceaan spiegelt maar niet de oceaan is. Dus als ik het goed begrijp zijn we met z’n allen de IK-BEN, ons ik stamt af van het grote ik?
            Dan kan je eigenlijk ook niet zeggen ik-ben want dan zeg je ik ben God, maar dat zijn we ook. Verwarrend. Christus zei… als je mij gezien hebt heb je de vader gezien.

          • De servicedesk neemt uw tip over en legt het voor aan de programmeur 🙂

            Kees. groet!
            Jan

          • Nog een tip. In de mail die je krijgt nav een reactie staat een aanvangszinnetje in het subject dat steeds hetzelfde is en daarachteraan pas de titel van de thread. Kan deze volgorde ook anders? Want in mijn browser zie ik nu allemaal dezelfde tekst staan en kan in de verschillende onderwerpen alleen onderscheiden als ik ze eerst open.

          • Bedankt servicedesk! Broede r lijk

          • de servicedesk heeft het voor u in orde gemaakt

          • Nu kan ik je begrijpen .

          • Leonie.
            De druppel is van dezelfde substantie als de oceaan,namelijk water. De vonk is van dezelfde substantie als het vuur. Analoog gesproken natuurlijk.
            Maar de druppel is niet de oceaan. De oceaan bestaat wel uit heel veel druppels. Het vuur bestaat uit heel veel vonken ,maar een vonk is nog geen vuur, alhoewel ze beiden warmte kunnen verspreiden.
            Een druppel weerspiegeld de ganse omgeving (fisheye objectief). De oceaan is zelf de omgeving. Het goddelijke is het Ik Ben. Elk menselijk ikje is uit dat Ik Ben ontstaan, wezensgelijk daaraan. Het mooie is dat alle mensen verschillende namen hebben, zoals Jan, Leonie en Kees. Maar alle mensen hebben nog een tweede naam. Vanaf ongeveer het derde levensjaar noemen mensen zichzelf “ik” en dat is dus de ikvonk van de vuur-ik. Met dat “ik” kun je alleen jezelf aanspreken en niet een ander maar toch heb je het “ik” gemeen met alle andere mensen. Dat is al het broedelijke. Christus zei: u zijt geen knechten meer maar broeders. Christus is dus onze oudere broeder.
            Wesensverwand dus, analoog aan substantieverwand bedoeld.

          • Kees kun je mij nog even duidelijker uitleggen wat je bedoeld met ” wezensverwandt maar niet gelijk?

            Hartelijke groet

        • Ja Diederik, daar breng je een punt in wat bij mij resoneert. Bepaalde veranderingen in de maatschappij zijn van oudsher wel geïnitieerd door een breed gedragen verontwaardiging, of noem het woede. In die zin is het inderdaad een kracht die gekanaliseerd en aangewend zou kunnen worden. En ook op persoonlijk niveau kan woede een emotie zijn waarmee je dingen bereikt. Het punt is alleen dat je er een prijs voor betaalt. Even los van de moraliteit (gij zult liefde zijn) geloof ik wel dat hoewel woede ontegenzeggelijk een grote kracht kan zijn dat liefde een grotere kracht is die uiteindelijk ook meer vermag of bereikt. Het probleem met woede is dat op het moment dat dat je drijvende kracht is je bent afgesloten voor het gebruik van die nog grotere kracht, namelijk liefde, want die twee emoties worden zo moeilijk tegelijkertijd gevoeld. In zekere zin doe je jezelf dus te kort en op de langere termijn is woede uiteindelijk meestal destructief. Vaak zit er angst onder. Hoe dan ook houdt de focus op woede je uiteindelijk gevangen in een staat van ontwikkeling waar het plafond van ontwikkeling nogal beperkt is. Om uiteindelijk je grotere potentie te kunnen aanboren en verwezenlijken moet je geloof ik voorbij de woede gaan. Het lijkt wel of hier een emotie als ongewenst wordt verklaard, met het risico dat die dan dus verdrongen moet worden of ontkend, maar dat bedoel ik niet. Ten eerste kan dat helemaal niet; emoties verdringen en ten tweede kun je onmogelijk veranderen wat je niet eerst erkend hebt. In het voorbeeld wat jij noemt dat er wanneer je mediteert spontaan beelden bij je opkomen die gerelateerd zijn met woede. (Je zegt het komt spontaan op en niet als gevolg dat je het bewust in je gedachten haalt) dan zou ik mijn aandacht geheel richten op die woede. Niet door die te gaan analyseren, maar door die vooral geheel te voelen en te kijken wat er in je op komt aan gedachten, die je vervolgens ook niet gaat volgen, maar die je gewoon ziet opkomen als een symptoom of gevolg van de onderliggende emotie. Voor mezelf wist ik niet eens hoe het zat met mijn woede, maar door me er op die manier vertrouwd mee te maken begon ik het geleidelijk wel te zien en ook begon ik te zien dat hoewel ik veel op woede blijk te hebben gefunctioneerd dat het op dit moment een belemmering vormt voor hetgeen wat zich spontaan vanuit mijzelf lijkt te willen ontwikkelen en dat meer essentieel aan me is. Woede is niet essentieel. Het werd later opgenomen of opgebouwd ten gevolge van de reacties van een schijnbaar afgescheiden identiteit op gebeurtenissen in de buitenwereld. Het is heel moeilijk om woorden te geven aan dit soort innerlijke processen zonder bij de ervaring weg te gaan dus heeft het niet veel zin daar te veel op in te gaan hier. Het zijn vermoedelijk dingen die ieder voor zichzelf mag aangaan en ervaren. Een nieuwsgierige en open geest is waarschijnlijk het enige wat daar voor nodig is. En een beetje werk dat ook. Het beste zou dus waarschijnlijk zijn om niet op voorhand bepaalde emoties of stukken van jezelf als goed of slecht te bestempelen, maar gewoon het experiment en het onderzoek aan te gaan.

          • Dag Pepijn,

            Goed, ik kan hier grotendeels mee akkoord gaan, maar ik wil toch iets verduidelijken.
            Het is zeker niet zo dat ik alle dagen kwaad of woedend loop. Indien dat zo zou zijn, waarom zou ik dan zoiets als lichtmeditatie beoefenen? Dat zou wel de hypocrisie ten top zijn!
            Ik denk dat ik niet meer of minder kwaadheid in me draag dan ieder ander mens, maar dat ik me via meditatie wel scherp van dergelijke emoties bewust ben geworden.
            Ik wil ook nog even aanstippen dat woede en liefde wel degelijk kunnen samengaan. Toen Jezus de kooplieden uit de tempel geselde, dan deed hij dat uit liefde voor de mensen die er kwamen bidden en toen hij de farizeeërs witgekalkte graven noemde, gebeurde dat uit liefde voor de mensen die door hen werden gedomineerd en misleid. Gaia is in die zin ook woedend tegenover pelsdierkwekers en Greenpeace maakt zich kwaad tegenover de vernielers van het regenwoud.
            Het is dus allemaal niet wit of zwart, maar emoties kunnen door mekaar heenlopen en mekaar voeden en ondersteunen.
            Liefde dient echter het einddoel en de prioriteit te vormen. Daar ga ik volledig mee akkoord.

        • Misschien nog even ter verduidelijking.
          Harmonie in samenwerking en relaties is inderdaad belangrijk. Ik bedoel gewoon dat het tevens belangrijk is dat we ons niet slecht of schuldig leren voelen over emoties.
          Ze zijn er hoe dan ook, maar de kunst bestaat er in ze enigszins te transformeren en te neutraliseren.
          In die zin bedoelen Richard en ikzelf in essentie misschien hetzelfde.

          • Ja uiteindelijk voel ik ook wel dat jullie in wezen wel ongeveer hetzelfde bedoelen, maar het is wel aardig om die verschillende nuances eens bij elkaar te zien. Met een aantal mensen zo’n thema vanuit meerder kanten belichten kan soms wel eens helpen in het begrip ervan. Dat is ook een beetje de idee achter deze website als ik het goed begrijp. Ik vind dat wel leuk.

      • Duidelijk Richard, volgens mij zijn dat waardevolle inzichten. Dank je

    • Dank je, Pepijn.
      Ja, dat had ik begrepen dat hij dat zo bedoelde.
      En dat laatste tracht ik ook te doen of toe te passen.

  9. k wil hier toch graag nog even een Steiner citaat te berde brengen wat ik deze morgen las op de Steiner citaten site. het sluit prachtig aan op het onderwerp...
    Lees meer

    k wil hier toch graag nog even een Steiner citaat te berde brengen wat ik deze morgen las op de Steiner citaten site. het sluit prachtig aan op het onderwerp waar het hier over gaat:
    U kunt geen sociaal leven bewerkstelligen zonder wijsheidsvolle religieuze basis

    Er kan geen vruchtbare materiële cultuur bestaan zonder de grondslag van een werkelijk geestelijk leven. Er is nog nooit een staat, nooit een volksgemeenschap geweest zonder een ware religieuze basis. Iemand zou maar eens serieus moeten proberen een kolonie te vestigen met mensen, die alleen materiële interesses hebben en die alleen een materialistische wereldbeschouwing hebben, die dus niets meebrengen dan dat wat men vandaag de dag binnen het materialistische wereldbeeld wil laten gelden, dat niets van het bovenzinnelijke kent. Weliswaar brengen de mensen wel de resten van ideale gedachten en ideeën mee. Zouden die er niet meer zijn, dan zou het snel in een totale chaos ontaarden. U kunt geen sociaal leven bewerkstelligen zonder wijsheidsvolle religieuze basis. Degene die gelooft met enkel de praktijk uit te kunnen komen, is een slechte practicus. Wilt u het materiële bestaan van de mensen steeds meer bevorderen, dan moet u eraan denken dat de ziel van iedere materiële cultuur alleen de religie- en kennisbasis kan zijn.
    Ik heb geplaatst wat ik toepasselijk vind, Steiner zegt ook nog dan men niemand brood kan geven zonder dat men hem een wereldbeschouwing geeft, omdat het brood geven zonder geestelijke voeding tot onheil leidt.
    Daarbij nadrukkelijk opgemerkt dat hij hier de materie bedoeld, dat de materie dus zonder religieus bewustzijn tot onheil leidt…denk aan de oorlogsindustrie, het omgaan met voeding en hoe men omgaat met het milieu.
    Adriaan

    • Hallo Adriaan,

      Het was je wel opgevallen dat ik het ook gezien had omdat het inderdaad zo mooi aansluit war wij hier met elkaar proberen te doen.
      Dan zet ik ook hier even mijn reactie…..bedankt trouwens ik had daar niet aan gedacht:

      dat een humanist die niet redeneert vanuit een bepaalde godsdienstige traditie in feite een grotere prestatie neerzet door zorg te dragen voor zijn of haar omgeving zonder daartoe aangezet te worden door iets buiten hem?
      Ik had een oom, een absolute atheïst naar zijn zeggen, die zorgde zijn leven lang voor anderen en haalde zelfs een volledig verlamde vrouw in huis die alleen kon spreken door een machientje, die verzorgde hij tot aan zijn dood.
      Voor mij was hij het voorbeeld van een religieus oprecht levend mens….ondanks dat hij zogenaamd een atheïst was…..het zijn maar woorden.
      Groet

  10. Natuurlijk mag je voelen wat je echt voelt! Daar gaat toch alles om. Maar wat jij voelt kan voor anderen weer anders zijn. Al heb je natuurlijk gewoon gelijk. Het...
    Lees meer

    Natuurlijk mag je voelen wat je echt voelt! Daar gaat toch alles om.
    Maar wat jij voelt kan voor anderen weer anders zijn. Al heb je natuurlijk gewoon gelijk. Het is bovenmenselijk om voor een kinderverkrachter liefde op te brengen. Als mensen dat beweren ben ik ook geneigd dat niet te geloven. Er is ook gewoon duisternis in de harten van mensen. Wel denk ik dan aan de omstandigheden waarin ik ben opgegroeid en de ellende waar andere in opgroeien en de voorbeelden die ze hebben gezien. Verder zijn er ook gewoon zieke mensen die toch ook hulp nodig hebben.
    Niels

  11. Zijn we allemaal Christus? Dat wordt in spirituele middens als een vanzelfsprekende waarheid beschouwd. De bijbel zelf schijnt dat echter niet te bevestigen. Lees in de inleiding bij Johannes: “Hij...
    Lees meer

    Zijn we allemaal Christus?
    Dat wordt in spirituele middens als een vanzelfsprekende waarheid beschouwd.
    De bijbel zelf schijnt dat echter niet te bevestigen.
    Lees in de inleiding bij Johannes:
    “Hij kwam in het zijne, maar de zijnen aanvaardden Hem niet.”
    Zo staat het er toch, nietwaar?
    Het lijkt er eerder op te wijzen dat we dat niet allemaal zomaar zijn, maar er zelf voor kunnen kiezen om ons ervoor open te stellen of ons ervoor af te sluiten.

    • Diederik we kunnen toch wel pogen in die ander De Christus te zien of de Goddelijke vonk of hoe je het ook noemen wil. Inderdaad heeft de mens de keus, maar we mogen ervan uit gaan dat ieder mens, hoe ver weg ook verstopt, een verbinding heeft met zijn of haar oorsprong. Het getuigt voor mij van menselijkheid om te trachten ieder mens vanuit dat weten te benaderen. Mijn ervaring is dat als je je zonder oordeel open stelt voor de ander, hoe slecht dan ook voor de wereld en in daden, je iets kan ontmoeten waar je verstelt van kan staan.

      Kon je je verder wel een beetje vinden in het artikel?
      Groet!

      • Dag Jan,

        Je artikel is zeer goed en wat je hierboven schrijft klopt in essentie perfect. Ik ben je ook dankbaar omdat je een tekst van mij hebt willen plaatsen in je artikel.
        In plaats van er verder over te discussiëren zou ik dus aan de mensen die dit lezen willen voorstellen om eens de zogenaamde lichtoefening te doen, die velen wel zullen kennen.
        Bij die oefening zet men zich op een stoel of in meditatiehouding en men stelt zich zijn hart voor als een zon, een bron van licht, die men laat uitschijnen naar alles en iedereen toe.
        Ik vind dit een zeer interessante oefening en dan vooral om drie redenen.
        1 Je kunt er volgens mij werkelijk mensen mee helpen, voor wie je oprechte liefde, vriendschap en mededogen voelt.
        2 Je leert er je denken, voelen en handelen door afstemmen op het grote geheel en in die zin je ego nuttig aanwenden of transformeren.
        3 Je leert er jezelf en anderen beter door kennen.
        Bij het derde aspect doet er zich bij mij een “probleem” voor, hoewel het misschien geen probleem is of hoeft te zijn.
        Bij sommige criminelen, dierenbeulen, dictators, kinderverkrachters, milieuverwoesters, enzovoort, is het alsof ik op een muur bots. Ik slaag er niet om werkelijk zoiets als diepe liefde en bekommernis voor dergelijke mensen te voelen.
        Ik ben daar eerlijk over, nietwaar? En dus vraag ik aan mensen die die oefening doen of gedaan hebben: wat voel je ECHT als je deze oefening doet?
        Het is gewoon een vraag en misschien slagen zij er in om te doen of te realiseren, waarin ik eenvoudigweg niet slaag. De vraag blijft dan of je op dat vlak mag voelen wat je gewoon voelt of dat je jezelf moet forceren om iets laten voelen dat je gewoon niet voelt.

        • Mooie oefening Diederik, het voorstellen van licht in je hart doet ook veel voor jezelf omdat het de meer prettigere gevoelens naar de oppervlakte haalt en tevens geloof ik ook wel dat er een invloed van uit gaat op de omgeving en anderen die positief is. Wat betreft de muur die je beschrijft; tuurlijk mag je daar eerlijk over zijn. Dat is wat mij betreft ook wenselijk, want wat hebben we eraan elkaar een rad voor ogen te draaien van onechtheid? Wat ik wel denk is dat als je die woorden gebruikt (dierenbeul, kinderverkrachter enzovoort. dat het wel logisch is dat het uitstralende licht op een muur stuit. Maar wat daar psychologisch gebeurt is dat je met die woorden elementen in je voorstelling roept die niet die kwaliteit van licht hebben waar je mee begon. Als je net als Jan gelooft dat er in ieder mens een kern moet zitten die goed is en zuiver dan kun je je misschien in de voorstelling daar op richten en niet op de wandaden die sommigen begaan. Omdat je door dat wel te doen een kwaliteit in je voorstelling haalt die je eigenlijk niet wenst.

          • Het is inderdaad beter om niet onnodig veel op lelijkheid en ellende te mediteren, Pepijn. Daar heb je volkomen gelijk in.
            Toch brengt zelfs het mediteren op schoonheid, licht en liefde zoiets menigmaal spontaan naar boven. Dat controleer of beheers je niet altijd.
            Gevoelens echt gaan onderdrukken werkt ook niet. Vraag misschien eens aan sommige mensen die zich in een vechtscheiding bevinden om licht en liefde naar hun ex-partner te sturen. Je zult dan af en toe nogal wat meemaken, denk ik!
            Ik blijf erbij: liefde afdwingen of forceren gaat niet.

          • @ Diederik, natuurlijk mogen we de dingen bij de naam noemen, maar als ik een meditatieoefening ga doen met de bedoeling me te verbinden met liefde dan ga ik niet denken aan zeehondjes knuppelen want dat werkt niet.

          • Zit er trouwens in ieder mens wel echt iets goeds? Als ik een ISIS-fanaat voor de camera’s iemand het hoofd zie afsnijden, dan twijfel ik daar soms aan. Of wat te denken van iemand die met een knuppel jonge zeehonden de rug breekt en hen vilt terwijl ze nog leven?

          • Goed, akkoord, Pepijn, althans gedeeltelijk.
            Die laatste redenering begrijp ik echter niet goed. Als iemand dieren mishandelt hoeven we toch niet te zeggen dat hij zich aan het oefenen is voor een bokswedstrijd, nietwaar? En als een zeekapitein zijn olie dumpt hoeven toch niet te zeggen dat hij de vissen en de vogels aan het voederen is, geloof ik.
            Waarom gewoon niet man en paard noemen? We hoeven daar toch geen doekjes om te winden!?

        • Diederik,
          Ik wil wel even wat zeggen op de visie hoe jij het ervaart en hoe we het kunnen veranderen in onszelf met betrekking tot punt drie. het gaat er niet dat je iets forceert om iets te voelen wat je niet voor iemand voelt. het gaat er juist om om je woede of eventuele kwaadheid juist wel te voelen als dit in je opkomt. Er zijn mensen die deze kwaadheid juist in ons oproepen. Het gaat dan niet om die ander maar om onszelf. Als we deze kwaadheid voelen hoeven we hier niet mee te reageren. Wat het beeld of de persoon oproept is de kwaadheid of woede die in onszelf zit, dat heeft niets met de ander te maken. Door deze persoon worden we hier juist bewust van. Als we deze pijn of woede die het oproept in ons aandacht geven en onszelf niet veroordelen dan geven we onszelf liefde en de ruimte om woede te accepteren. We doorleven dan onze woede onze pijn en dat is de manier om het op te lossen zo vaak als het in ons opkomt. Als we dan geen woede meer voelen als zich een gelijke situatie voordoet kunnen we meer zien dat de ander die dictator of mensen kwaad doet ook vanuit pijn zijn handelingen verricht. Als we een moordenaar zien en toch liefde voor hem voelen betekent dat degene die dit kan al sterker in liefde is gegroeid. Maar zolang we als persoon dit nog niet bij onze schoonmoeder of kind of vrouw of wie dan ook in onze eigen wereld kunnen toepassen , kunnen we ons beter nog niet met de zwaardere categoriën bezighouden. Groei gelijkmatig met de dingen in je eigen leven en hoe sterker en liefdevoller we daar mee omgaan dan komen de andere dingen vanzelf. Niet iedereen kan met een kindermisbruiker liefdevol omgaan , omdat daar nu eenmaal meer liefdeskracht voor nodig is in onszelf. Dus hoeven we ons niet druk te maken als het onze woede in ons oproept allen al als we iets op tv zien. Geef juist de woede de aandacht en merk wat voor soort gedachtes daaruit voorkomen. Gedachtes kunnen handelingen worden en als we het zover laten komen worden wijzelf ook gewelddadig.
          Stop dus bij het woedegevoel en richt daar je aandacht op. als we eenmaal door hebben dat het zo werkt kunnen we meester over alles worden. We geloven vaak niet dat het mogelijk is om liefdevol tegen kwaadaardige mensen te zijn om dat we het zelf niet kunnen, maar als we de liefde toepassen in onze eigen wereld, omgeving waar we dagelijks mee te maken hebben, waar ons precies het juiste materiaal en situaties worden aangereikt om verder in liefde te groeien doen we meer voor de hele mensheid dan we zullen beseffen. Uiteindelijk ontmoet ik dan de persoon op wie jij dit hebt toegepast en die via jou dat aangereikt heeft gekregen en komen onze werelden samen in eenheid met elkaar en de kracht van ons samen vanuit onze eigen positie op de wereld is de broederschap in stilte waar niemand weet wie tot de groep behoort en hoe die groeit en groeit

          • Ik mij helemaal vinden in je betoog vooral dat er een groeiende broederschap is, en wiens namen we nog niet kennen, maar het is er.
            Stukje van Jan naar boven geplaatst , zo vrij geweest omdat dit het begin van een discussie is en dat het eind.
            (Zullen we de discussie over boosheid weer wat in het midden brengen want de boosheid begint nu te versterken i.p.v. af te nemen.
            We zijn niet boos op de wereld of op anderen, we zijn boos op onszelf , op onze onmacht er ook maar iets aan te veranderen! Verander de wereld , begin bij jezelf …..betekent: dat gezien jezelf de wereld bent… dat je daar een grote bijdrage kunt leveren. Het duister kun je niet met duister en boosheid verdrijven, dan zal het zich versterken.
            Toch de oefening van Diederik maar eens proberen ook al is het soms moeilijk, maar door vol te houden kunnen we bij een ongekende kracht in onszelf komen, en die kracht is vele malen sterker dan boosheid, die voorkomt uit frustratie en onmacht!)
            Gegroet…..lieve vrienden.

          • Dank je, Leonie.
            Dat is wederzijds!

          • Dit is iets wat mij ten zeerste raakt en waarin ik ook de mens Diedereik ervaar als een oprecht zoeker ! In zekere zin herken ik mij hierin ! Met je mars in ram kun je ook niet anders dan de onderste steen boven willen krijgen. Mijn zon staat trouwens in ram en schorpioen in mijn ascendant!

            Jou kwaliteit bevalt mij al meer!

            Hartelijke groet

          • Ik zie wel dat je me met je antwoord eerlijke en duidelijke informatie tracht te geven, Richard. Alleen kan ik met sommige aspecten niet volledig akkoord gaan.
            Voor een dierenbeul bijvoorbeeld vind ik dat we geen “begrip” hoeven op te brengen of er van uit moeten gaan dat hij vanuit zijn eigen “pijn” handelt. Voor echt beestachtig gedrag bestaat volgens mij geen enkele vorm van excuus.
            Een zekere kwaadheid acht ik in die zin dan soms volkomen gerechtvaardigd, verantwoord en zelfs nodig. Waar zouden we staan als organisaties als Greenpeace en Gaia hun kwaadheid niet daadwerkelijk hadden benut?
            Vermoedelijk dumpten we dan nog altijd kernafval in de oceaan en dankzij de kwaadheid van Gaia werd voorkomen dat er in België een nertsenkwekerij werd opgericht.
            Het gaat dus volgens mij niet zozeer om het willen vernietigen van kwaadheid maar om het kanaliseren ervan. Wat wel waar is dat is dat yang tegenover yang meestal ontploft. Dat klopt.
            Mijn ervaring met de genoemde meditatiemethode is dat ze helpt om een zeker onderscheidingsvermogen te ontwikkelen. De volgende stap is om in het verlengde daarvan de juiste stappen te zetten. Alleen ruziemaken is in die zin inderdaad niet of niet altijd de juiste oplossing.

          • Ok, Richard. Ik zie nu pas je naam staan.

            NB: Interessant op deze site is dat we opnieuw wat leren hoofdrekenen, bij het plaatsen van een reactie.

          • Goed, deze beschouwing lijkt me deels juist, Anoniem. Ik kan je overigens meedelen dat ik met deze oefening al dertig jaar ervaring heb en wel degelijk door een groeiproces ben gegaan.
            Het gaat bij mij ook niet altijd om die zwaardere categorieën, maar soms gewoon om iemand die mij aanvalt of bedriegt. Dan komt mijn zon opposiet Pluto in actie of mijn Mars in ram, enzovoort.
            Kijk, waar gaat het om bij mij? Ik verwacht niet dat iemand perfect is en in zekere zin zijn we allemaal falende mensen, die dagelijks fouten maken.
            Anderzijds vind ik dat we als volwassen mensen een zekere verantwoordelijkheid over ons dragen en dat we in dit informatietijdperk nauwelijks nog kunnen beweren dat we van bepaalde zaken niet op de hoogte zijn.
            Hoewel ik dus zelf een falend mens ben, pas ik toch in mijn leven een zekere discipline toe en verwacht dat ook in mindere of meerdere mate van anderen. En telkens opnieuw moet ik dan vaststellen dat we in een excuusmaatschappij leven.
            “Ik wil bergen vlees eten, want ik heb dat nodig hoor, meneer!”
            “We harpoeneren walvissen voor wetenschappelijk onderzoek.”
            “Ik wil zelf niets aan mijn gezondheid doen, want mijn dokter lost dat voor mij op.”
            “Ik dump mijn afval in het milieu en de reinigingsdienst ruimt dat wel op, want daar dient ze voor.”
            “We laten de misdadigers vrij rondlopen, want er is geen plaats meer in de gevangenissen.”
            En daar kan ik dan vrij radicaal op reageren, jawel. Dit gewoon ter verheldering van waar het bij mij in het leven om gaat.

        • Interessant Diederik,

          Deze oefening ga ik toepassen en ik zal ter zijner tijd” want ik weet niet hoe lang het duurt voor ik er maar iets over kan vermelden ” laat ik je dat weten!

  12. Mooie muziek: Laudate Dominum-Mozart Omdat muziek en vooral opera raakt aan broederschap door de harmonie van de instrumenten en de stemmen.
    Lees meer

    Mooie muziek: Laudate Dominum-Mozart
    Omdat muziek en vooral opera raakt aan broederschap door de harmonie van de instrumenten en de stemmen.

  13. Jan in een prive mail vroeg je toestemming tot verwerking van mijn reactie op een vorig bericht van je in dit huidige stukje. Nu het was een openbare reactie van...
    Lees meer

    Jan in een prive mail vroeg je toestemming tot verwerking van mijn reactie op een vorig bericht van je in dit huidige stukje. Nu het was een openbare reactie van mij, dus de toestemming zat in feite al ingebakken. Het ging over godsvonk. Deze reactie nu om mijn vorige reactie te ontanonymiseren..

    • Beste cheese kunt u mij a.u.b. uitleggen wat het laatste woord betekent? Ik ben niet echt dom maar ik kom er niet uit en ben nu bang voor een hiaat in mijn ontwikkeling en kennis over onze taal.?
      Of weet iemand anders raad?

      Mooi overigens uw reactie over de Godsvonk…heel herkenbaar.
      vraag mij vaak af waar het kind gebleven is en vanaf nu is mijn credo:Word als de kinderen!

      • Jonas. Mijn reactie van een eerder artikel van Jan was aangehaald, echter zonder de bron te noemen. Dus in zekere zin anoniem. Door mijn reactie is deze anonimiteit dus weer doorbroken omdat duidelijk is wie de auteur (bron) was.

        • Beste Kees,
          Ik had duidelijk aangegeven dat het iets gemeenschappelijks was en dacht daadoor de mensen die een reactie hadden gegeven recht te doen. Ook staat bij auteur
          jan e.a./ Het is allemaal nog nieuw, maar ik vind dat je gelijk hebt en ik heb het artikel daarop aangepast, omdat ik juist graag wilde overbrengen dat het een soort samenwerking was.

  14. De inhoud van het Religieus besef De volgende vijf elementen vormen de essentie van het religieus besef, namelijk: De totaliteitsbeleving Het normbesef De betrokkenheid op een Hogere Macht De verlossingsbehoefte...
    Lees meer

    De inhoud van het Religieus besef

    De volgende vijf elementen vormen de essentie van het religieus besef, namelijk:

    De totaliteitsbeleving
    Het normbesef
    De betrokkenheid op een Hogere Macht
    De verlossingsbehoefte
    De levensleiding
    1. De Totaliteitsbeleving

    Het individuele bestaan wordt ervaren in een allesomvattende samenhang. Deze ervaring laat zich verduidelijken door het volgende verslag ontleend aan J. H. Bavinck:

    “Op de reis van Singapore naar China per schip reisde eens een Nederlandse ondernemer. Op een avond stond hij op het dek van het schip en keek naar beneden naar het tussendek, waarop vele arme Chinese passagiers door elkander lagen te slapen. De zee was rustig, de avond daalde snel over het onafzienbare, wijde water. ‘Op dat moment’ zo vertelde de ondernemer,’kreeg ik op eenmaal de wonderlijke sensatie alsof ik mijzelf kwijt raakte. Ik voelde hoe wij daar allen als kleine mensjes samengepakt waren in dat schip, dat daar eenzaam zijn weg ging door de langzaam donker wordende avond. Sterren begonnen boven ons te fonkelen, je hoorde het stuk slaan van de golven tegen de boeg van het schip. Ineens werd alles volkomen onwerkelijk voor me. Ik bedacht dat al vele eeuwen lang mensen op schepen die zee doorkruist hadden, hoe die golven er ook al eeuwen waren evenals die sterren en de stilte van de avond, en hoe in dat vreemde verband van dingen het kleine menselijk leven zich afspeelde. Ik hield even op ‘ik’ te zijn, een ik dat de wereld aankijkt. Ik wist me opgenomen in het grote geheel, waarin wij allen, die Chinese arbeiders, die daar beneden lagen en ik die daar eenzaam op het dek stond te turen, niets anders waren dan kleine atoompjes, dan ondeelbaar kleine gestalten, die maar heel kort een schijnbaar zelfstandig bestaan genoten, en die allen weer zouden wegzinken in dat onafzienbare geheel van het grote wereld-zijn. Het was me alsof ik nu eerst de wereld zag, zoals ik haar had moeten zien, alsof ik bevrijd was van de ik-houding die al het andere tot mijn object maakt. Ik zag mijn plaats midden in de oneindigheid van het heelal. Ik was nu niet meer dan een golfje in de wijde zee van de totaliteit. Ik voelde alleen nog de majesteitelijke stilte van dat grote verband, waarin we allen begrepen waren.Vanuit die sensatie leek me mijn gewone leven op eenmaal volstrekt gering en onwerkelijk. Waarom maakte ik me druk om mijn ‘ik’, om geld en eer en macht en wat al niet meer? Er was maar één ding waarachtig, werkelijk, en dat was die heelheid, die me omsloot in een innige omhelzing. Het was me alsof ik nu eerst door de wereld en het leven heenkeek als door een kristal, en alsof ik aan alle kanten licht zag. Het scherm van mijn ‘ik’-gevoel, dat altijd tussen mij en het Al ontstond, scheen op eenmaal weggenomen. Ik beleefde tegelijk een onzegbare vreugde.’

    • Dank voor het mooie verhaal ! Heel inspirerend en prachtig verwoord waar het hier over gaat! Met een verhaal kunnen we elkaar ook veel zeggen. Het verhaal spreekt voor zich.

      Elisabeth

  15. Alie Vermaelen

    2 december 2014 om 14:02

    Er zijn wel wat aanknopingspunten zoals de traditie van het humanisme en misschien ook wel het boeddhistische systeem. Maar ik kom er zo niet uit. Misschien dat jij of een...
    Lees meer

    Er zijn wel wat aanknopingspunten zoals de traditie van het humanisme en misschien ook wel het boeddhistische systeem. Maar ik kom er zo niet uit. Misschien dat jij of een van je lezers nog wat weten.//
    Hallo Pepijn,
    Zelf kan ik mij ook helemaal vinden dat broederschap met het religieuze karakter van de mens heeft te maken. Dan ga ik er wel vanuit dat alle mensen in wezen religieus zijn, en dan kom ik toch weer daar uit.:-)
    Voor mensen die broederschap in de praktijk brengen zonder zo,n religieus uitgangspunt is het welhaast nog een grotere prestatie, maar toch gaat dat ook vanuit in innerlijk ge-weten zoals Jan schrijft. Of je nu humanist bent, Boeddhist of atheïst, je maakt deel uit van de mensheid.

    Gefeliciteerd Jan de site ziet er prachtig uit en is zeer uitnodigend om mee te doen/mee te denken. Mooi dat je de reacties serieus neemt!

    Groet………….Alie

    • Alie bedankt voor je reactie, ik ben blij dat je het uitnodigend vind, omdat het de bedoeling is van de opzet van deze site.

      Mooi en zo is het… dat een humanist die niet redeneert vanuit een bepaalde godsdienstige traditie in feite een grotere prestatie neerzet door zorg te dragen voor zijn of haar omgeving zonder daartoe aangezet te worden door iets buiten hem.
      Ik had een oom, een absolute atheïst naar zijn zeggen, die zorgde zijn leven lang voor anderen en haalde zelfs een volledig verlamde vrouw in huis die alleen kon spreken door een machientje, die verzorgde hij tot zijn dood.
      Voor mij was hij het voorbeeld van een religieus oprecht levend mens….ondanks dat hij zogenaamd een atheïst was…..het zijn maar woorden.
      Groet

  16. en wat betreft het internet en al het positiefs of negatiefs wat daarover te zeggen valt heb ik wel eens gedacht; alle fysiek gemanifesteerde dingen vinden hun oorsprong in een...
    Lees meer

    en wat betreft het internet en al het positiefs of negatiefs wat daarover te zeggen valt heb ik wel eens gedacht; alle fysiek gemanifesteerde dingen vinden hun oorsprong in een idee. Voordat er een stofzuiger was was er iemand met een idee van een stofzuiger. Met een beetje goede wil zou je het internet kunnen zien als de fysieke materialisatie van de idee dat alle mensen verbonden zijn. Als dat geen hoopvol perspectief is weet ik het niet meer.
    Wat zou nog beter zijn en sneller dan glasvezel internet? telepathie misschien en het vermogen direct met de eigen mind uit het collectief bewustzijn te putten. en wie weet komen we daar ook nog wel eens. Alles begint met dromen tenslotte 🙂

    • /Achter alles staat de geest, voor mij doet het denken aan een gematerialiseerde Akashakroniek waar alles te vinden is en blijft van en over de verdere ontwikkeling hier op aarde./ Dit schreef ik in een artikel over Privacy/
      Dat is inderdaad hoopvol Pepijn…ik heb mij ook van alles in het hoofd gehaald over de kwalijke gevolgen van internet, maar langzamerhand besefte ik dat het maar om één vraag gaat: hoe ga je er mee om?! En zie hier…. opeens ontmoet ik gelijkgestemde mensen om met elkaar over broederschap na te denken. /Als dat geen hoopvol perspectief is weet ik het niet meer.?!
      Groet!

  17. Hoi Jan, mooie nieuwe site die zo op het eerste gezicht ook prima lijkt te werken. Gefeliciteerd! Mooi artikel ook. Leuk om te zien dat je met het inlassen van...
    Lees meer

    Hoi Jan, mooie nieuwe site die zo op het eerste gezicht ook prima lijkt te werken. Gefeliciteerd!
    Mooi artikel ook. Leuk om te zien dat je met het inlassen van citaten uit reacties toch je eigen visie weet over te brengen.
    Ik zie dat je kiest voor een religieus perspectief; je spreekt over de godsvonk in ieder mens en over een opperwezen waar we van af stammen. Zelf kan ik me wel vinden in die visie en voelt het voor mij ook wel ongeveer zo. Maar zuiver om filosofische redenen, omdat we nu eenmaal leven in een wereld waarin het geloof in god enerzijds bijna is verdwenen en vervangen door een wetenschappelijke benadering en anderzijds waar godsdienst nog wel wordt aangetroffen deze zich lijkt te verharden en mensen vooral dreigt te verdelen vraag ik me nog af of de idee van broederschap ook begrepen kan worden zonder te verwijzen naar religieuze waarden en termen? Ik heb er zelf even over nagedacht en ik vind het een moeilijke. Er zijn wel wat aanknopingspunten zoals de traditie van het humanisme en misschien ook wel het boeddhistische systeem. Maar ik kom er zo niet uit. Misschien dat jij of een van je lezers nog wat weten.
    Denkend over broederschap moest ik nog denken aan een bijzonder mooi boekje dat ik ooit las van de joodse filosoof en theoloog Martin Buber dat heet ‘ik en jij’. Buber kiest als chassidische jood uiteraard ook voor een religieus perspectief omdat voor hem de intermenselijke ontmoetingen een weerspiegeling zijn van de menselijke ontmoeting met God. In dat boek gaat hij in op hoe hij die ‘ontmoeting’ begrijpt. In zijn eigen woorden wordt het eigenlijk samengevat in de zin ‘Alleen in de relatie tot de ander ontwikkelen wij ons ware mensZijn’. Voor hem begint alles met relatie, of eigenlijk is de relatie voor de dingen. Met het risico dat ik hier te abstract wordt zou je op een heel basaal biologisch niveau kunnen vaststellen dat voordat een kind ter wereld komt er al de relatie is met zijn moeder. En vanaf het moment van geboorte worden we volledig gedefinieerd door relaties. Wat mij betreft zou je het begrip relatie veel breder mogen trekken dan de emotionele banden met andere mensen. We hebben ook een relatie met onze omgeving, met ons werk, met wat we eten enzovoort. Het grootste probleem van mensen, of misschien zelfs wel de oorzaak van de meeste problemen is dat we die relaties vergeten zijn, of niet meer voelen. Gebrek aan relatie leidt tot onverschilligheid. Hoeveel mensen doen niet werk waar ze eigenlijk een hekel aan hebben, wat ze in weze koud laat, maar waar ze in volharden omdat het tenminste de huur betaalt en een relatief comfortabel bestaan mogelijk maakt? In de supermarkt trekken we de producten keurig steriel in het cellofaan uit het schap, maar maakt het ons wat uit wat er echt in zit en hoe dat erin kwam. We couldn’t care less als we de zoveelste ramp op tv zien, want wat kunnen wij eraan doen? enzovoort. Het grootste drama is nog wel dat we die onverschilligheid, die in wezen gewoon bittere armoede is verwarren met comfort of welvaart.
    Dus ja, ontwikkeling van bewustzijn is belangrijk. Maar je zou ook een weg kunnen zien die ermee begint dat het ons een bal uit maakt wat we doen en niet doen en dat we daarin dus een factor van betekenis zijn.

    • Bedankt Pepijn voor je mooie bijdrage. Het is een treffende aanzet om verder over het onderwerp na te denken. /Over in relatie zijn met onszelf, de ander, en alles wat ons omgeeft/. Dit staat onder het doel van deze site, dus dat sluit prachtig aan wat jij daar over schrijft. Het boekje van Buber ga ik nog eens opzoeken, ik weet nog dat het een diepte indruk op mij maakte. Ik heb bijna al mijn boeken weggegeven aan een goed doel en soms heb ik daar spijt van, zoals nu, omdat het er wel niet meer zal zijn.
      //vooral dreigt te verdelen vraag ik me nog af of de idee van broederschap ook begrepen kan worden zonder te verwijzen naar religieuze waarden en termen? //
      Dat is een bijzondere vraag waar we nog even mee vooruit kunnen denk ik.
      Het volgende schreef Leonie:
      De totaliteitsbeleving
      Het normbesef
      De betrokkenheid op een Hogere Macht
      De verlossingsbehoefte
      De levensleiding
      In jouw vraagstelling zouden we hier dan moeten uitgaan van de totaliteitsbeleving, maar of dat los kan staan van een innerlijke religieuze houding?
      Waarschijnlijk moeten we het hele idee van kerken en geloven loslaten en luisteren naar ons eigen ge-weten?
      Groet!

      • Religie re- ligere betekend weer verbinden. Het woord yoga schijnt dat ook te betekenen. Dus als je het woord religie in zijn oorspronkelijke betekenis kunt zien los van die oude man met zijn lange witte baard op zijn troon in de hemel?

      • Dank voor je reactie Jan. Mijn vraag was er vooral één uit nieuwsgierigheid hoor. Het is wat mij betreft niet nodig het religieus perspectief los te laten als dat een werkzaam perspectief is dat helpt om de wereld te begrijpen en vorm te geven. Religie is voor mij natuurlijk ook niet perse synoniem met kerken of religieuze tradities, hoewel die ook een religieus perspectief onderwijzen. Ik geloof dat jij in een eerdere post daar ook iets over geschreven hebt, namelijk de herkomst van het woord in het Latijnse religare wat herverbinden betekent. Religie betreft dus in weze het opnieuw verbinden van jezelf met… ja met wat eigenlijk? De goddelijke bron, met de kosmos, met de mensen? Vul het maar in. In ieder geval is het een ervaren; verbinding is ontmoeting, contact maken, raken en het is een je verhouden tot. Door je te verhouden tot dingen, andere mensen, de wereld in het algemeen definieer je ook voor jezelf een positie, wat anders eigenlijk onmogelijk is want hoe zou je een plaats kunnen definiëren in de ruimte zonder referentiepunten?
        Wedergroet

© 2024 De Verwanten

Website door DunicoBoven ↑

Translate »