Menswording is de Geest die mens wordt.
Volgens mijn ervaring en beleving hoort de ziel het meest bij de aarde en die is de voedingsbodem voor de geest. Iedere doorleefde ervaring hier opgedaan wordt uiteindelijk tot inzicht voor de geest. De vele vormen van de aardse liefde zijn zielenkwaliteiten die zich door ervaring steeds verder kunnen ontwikkelen tot uiteindelijk de onpersoonlijke geestelijke liefde overblijft. Het is een proces dat bij iedere aardegang weer opgepakt wordt; een leerproces om de liefde in al haar facetten te leren kennen.
Daar hebben we elkaar voor nodig, het leven heeft alleen maar zin als er een ander is, zonder de ander geen ontwikkeling. De ander is er echter niet om ons gelukkig te maken, ons duurzame vrede en welzijn te schenken, een totaal opgaan in elkaar; de ander is er om te spiegelen wie we werkelijk zijn. Het duurt heel lang en veel scheidingen gaan vooraf aan het bewustzijn dat duurzame vrede en geluk alleen in jezelf te vinden zijn.
Zelf heb ik mij vaak onbegrepen gevoeld omdat ik geen ervaring uit de weg ging en bleef zoeken naar iets wat blijkbaar in de aarde te vinden was. Gezocht in geestelijke stromingen en vele boeken verslonden, maar heb het daar uiteindelijk niet gevonden en kon op den duur geen boek meer lezen en geen wijze raad meer verdragen. Het lezen en luisteren heeft als doel om je op pad te sturen en de boodschap achter de woorden in de praktijk te brengen, niet om een schriftgeleerde van jezelf te maken.
Spirituele stromingen en geloven hebben de neiging om de mens onvrij te maken door allerlei regels en geboden, om als het ware uniforme en volgzame wezens de wereld te laten bevolken. Daardoor creëer je hoogmoedige mensen die neerkijken op al het aardse leven en die geen tastbare verbinding met de aarde meer kunnen maken en zich alleen veilig voelen temidden van hun groep of geloofsgenoten, en een taal spreken die ver verwijderd is van de dagelijkse werkelijkheid.
Menswording is de Geest die mens wordt en dat vraagt heel veel moed om ons over te geven aan de aarde en geen ervaring uit de weg te gaan. Enthousiasme voor het leven betekent: In God zijn en vanuit die kracht het leven tegemoet blijven treden.
Eigenlijk komen de ervaringen die we nodig hebben vanzelf op ons pad en het ogenschijnlijk moeilijkste wat we te doen hebben is… het verzet opgeven. De aardse scholing is er een van een grote wijsheid die rekening houdt met wat voor ieder individu nodig is en wat die aankan. Hoe zwaar ook, het hoort onherroepelijk bij de scholing tot ware menswording. Iedereen weet uit eigen ervaring of door het zien van de ander, hoe juist tegenspoed de mens vormt tot waar menszijn. Ook in de natuur staat de diamant aan het eind van een langproces van wording, en daarna ook nog van slijpen en polijsten.
Daarom is het proces van menswording een proces door de aarde, en zeker geen proces van aardvlucht. Meditatie kan de onrustige geest stil maken zodat we het aardse werk beter kunnen uitvoeren en is prima, als het doel maar niet is om je van de aarde te verwijderen en te vluchten in de Geest.
Het gaat erom een symbiose tot stand te brengen tussen het geestelijke en het aardse, de geest is achter alle aardse verschijnselen verborgen en zal naarmate het proces vordert steeds meer zichtbaar worden in en door de aarde.
Er is in feite maar één ogenschijnlijke zonde en dat is afzondering; dat we ons afzijdig willen houden en niet willen meedoen en ervaringen uit de weg gaan. Oordelen over een ander is vanuit dit gezichtspunt geen hoogstaand tijdverdrijf omdat we juist bewondering zouden moeten opbrengen voor iedere ervaring, hoe gek of vreemd ook in onze ogen, die iemand opdoet, omdat hij of zij juist dié ervaring nodig heeft om in de ziel te doorleven om uiteindelijk tot inzicht te worden in de geest. 
Bedenk dat de dakloze bedelaar waar je onverschillig aan voorbij gaat wel eens een grote geest kan zijn in een nederige gedaante, omdat hij nog één les moest leren.
In feite zijn wij geestmensen ook lichtdragers die het licht van de geest in de aarde brengen om de aarde en onszelf te behoeden voor de totale duisternis. Het is een enorme gok van de Lichtkrachten, maar ook een geloof in de mensen, om ze de tocht door de aarde te laten maken omdat de tegenkrachten heel sterk zijn. Toch is dat nu juist onze scholing, omdat we door dat voortdurende gevecht allerlei zielenkrachten ontwikkelen en leren dat we met de Liefdekracht, die daarvoor in de aarde gebracht is, van iets duisters iets lichts kunnen maken.
Door de kracht van de liefde kun je van een hut een paleis maken, van een woestijn een voedende oase, van vervuilende energie schone energie, haat kan veranderen in vergeving, en broederlijkheid tot stand brengen….
Het licht van bewustzijn, het bewust hier willen zijn, is uiteindelijk de weg naar Menswording.
Voor reactie, vraag of aanvulling weer terug >>naar FB Jann Verduin en de antroposofische beweging
DE VERWANTEN POSTBUS:
WELKOM om lid te worden van een van onze FB groepen.
