Hunkerend naar de verloren broederschap
De tragiek van de overgevoelige mens
De onaangepaste hulpeloze zoeker
Die veroordeeld is een buitenstaander te zijn
Een alleenganger tussen de levenden
Als een paria uit de groep verdreven
Toeschouwer aan de zijlijn
Volgt zijn medemens met verbazing
Niet veroordelend maar beschouwend
Om te begrijpen hoe hier thuis te zijn
Niet berekenend maar spontaan impulsief
Eigen belang is geen drijfveer
Een vreemdeling, een asielzoeker
De wereld niet begrijpend
Die cultuur is wezensvreemd
Vanuit het licht om het duister te verdrijven
Vol idealen, strijdvaardig en hoopvol
Niet opgewassen tegen de verdichting
De wereld op schouders dragend
Bezwijkend onder het gewicht
Onder de zwaarte van de last
Was er opeens het licht
Het duister kun je niet bestrijden
Die last is niet te dragen
De enige opdracht is:
Zelf een licht te zijn
Een Lichtbaken in de duisternis
Voor de uit koers geraakten
Een Stil licht uitstralend oriëntatiepunt
Dat naar de innerlijke weg,
de innerlijke waarheid
en het innerlijk leven verwijst
Samen vormen we dan het Grote Licht
Waarin het duister zal oplossen.
JV.
ENKELE REACTIES:
R.
Ik blijf je gedichten mooi vinden, en vond juist de vorige die ik las en waarop ik reageerde heel speciaal. Omdat ik daarin meende te ontwaren dat je niet alleen vroom en verheven boven en over de massa preekt, en afweek van die dialectiek tussen goed en kwaad. Want hoewel het licht niet te ontkennen is, denk ik dat het duister ook zo haar charmes heeft. Wat is een dag zonder de nacht. Zouden we niet genadeloos verschroeien als de zon niet onder ging en de nacht verkoeling bracht? Is de nacht niet vol verleiding en passie en een ongeremdheid die soms in het harde daglicht niet past ? Zijn goed en kwaad geen waardeoordelen, vaak ook nog opgelegd
JV.
Ben het met je eens hoor! Natuurlijk horen dag en nacht bij elkaar, maar het duister daagt ons uit om er licht in te brengen. Dat het duister en het licht eens in elkaar oplossen. Opdat de dualiteit opgeheven wordt. Verheven opgaan in het licht, de hoogmoedige spiritualiteit is op zich net zo kwalijk, en wat te denken van alle geloofsdogma’s?
Eigenlijk bedoel ik de uitwassen in onszelf, het uit harmonie raken van de twee. Het desastreuze eigen belang dat de mens en de natuur is ingebakken. Het egoïsme te overwinnen.
Goed en kwaad, waar en niet waar, duister en licht…. Het zijn waarde oordelen vanuit een beperkt bewustzijn. Maar het zijn wel aardse werktuigen om voor jezelf verder te komen in wakker bewustzijn.
Kijk hoe de mens nu gemanipuleerd wordt door machtswellustelingen die alles omdraaien en waar de mensen blind achteraan lopen en geloven dat 500 gesneuvelde jonge mannen op één dag iets is om te vieren. Van welke kant we het ook bezien is oorlog een waanzin die het diepste duister in zich draagt.
Complottheorieën vergiftigen mensen omdat ze geen onderscheid meer kunnen maken. Het belangrijkste wat we hebben is een helder onderscheidingsvermogen, een innerlijke stem om naar te luisteren en te vertrouwen.
Als we dat anker in onszelf verliezen worden we willoze volgers. En onderscheiden leer je door de tegenstellingen. De waarheid ligt echter in het midden precies tussen goed en kwaad in. We zijn koorddansers.
Vrijheid ontstaat door keuzes te maken om uiteindelijk zelfs daar van bevrijd te worden.
R.Ik denk dan aan het symbool van Yin en Yang, de twee tranen met elk in het midden de kern met de kleur van de tegenhanger. Waardoor ik denk dat hoe wiiter je het wil, hoe groter het zwarte eromheen…. In de I tsjing staan de duale krachten ook niet voor goed of slecht…. Maar gaat het om de balans tussen die twee….
……….. Daarvoor waren de genezers en de zieners vaak ook net wat anders dan de rest van de tribe. Het is ook de buitenstaander die vanaf een kleine afstand meer overzicht krijgt dan hen die direct betrokken zijn. Zoals het makkelijk is anderen raad te geven, maar zelf in soortgelijke situaties misschien ook dezelfde reacties toont.
En het zou me niets verbazen dat er vele mensen zijn die doodongelukkig zijn of in de geestelijke gezondheids draaimolen belanden, simpelweg omdat hun talenten in deze tijd geen plaats lijken te hebben. De oude meesters in de antropologie noemden het de onttovering van de wereld. (voor meer zie fb)
Gelukkig zijn er vele alleengangers, ik besef me dit steeds meer en het verdiept het contact met mezelf. Dus ook met de ander, hoop ik, voor wie ervoor open staat.
JV.
Inderdaad zo is het Boukje, je kunt soms denken een grote asociaal geworden te zijn, maar het blijkt niet zo te zijn, omdat je je steeds meer verbonden voelt met de medemens, door het verdiepende contact met jezelf. Uiteindelijk ons aller-zelf!
Voor meer verdieping over de dualiteit:
————————————-
Jann Verduin voor reactie en vraag.
** Ook geplaatst in de facebookgroepen:
Sensitieve beeld en geestverwanten
Natuurwaarnemingen en poëzie
DE VERWANTEN POSTBUS:
WELKOM om lid te worden van een van onze FB groepen.
