GEDICHT. IN HET TEKEN VAN DE LEEUW

Het nu volgende gedicht schreef ik rond de eeuwwisseling…. uit wanhoop! Omdat ik zo dikwijls juist de mooiste en meest kwetsbare mensen zag veranderen in hulpeloze wezens.
Ook herkende ik mijzelf in deze mensen, alleen ik had het geluk van een warme omgeving waardoor ik nog bijtijds kon terugkeren.
En dan vandaag op het nieuws: de zorgwekkende situatie dat steeds meer van onze jongeren bewusteloos worden binnengebracht op de eerste hulp veroorzaakt door de partydrug G.A.B. Een drug die ze zelf kunnen maken, met als hoofdbestanddeel: een agressief schoonmaakmiddel.
De laatste 5 jaar zijn drugsopnames in het ziekenhuis met 45 % gestegen. Waarvan bijna 30% door ghb.

Aan het eind van deze eeuw
Een stralend wezen werd voorbereid
En in het teken van de leeuw
Naar de aarde toe geleid

Vervuld met de opdracht
In deze zware tijdenronde
Te bestrijden duistere macht
Te brengen lichtende konde

Korte tijd leefde hij voort
In hemelse sferen
Tot hij ging door de poort
Bewaakt door duistere heren

Zijn beeldend vermogen
Zijn vredige stilte
Werden zonder mededogen
Bestreden door de kilte

Geplaatst voor computer en teevee
Gekluisterd aan harde muziek
Sleurden zij hem mee
In een treurig aardelied

Bij het leger der verdoolden ging hij
Zwierf met hen de aarde rond
De spuit der verdoving prikte in arm en dij
Steeds zwaarder werd hij verwond

Ver dreef hij af van de opdracht
Door lichtwezens hem gegeven
Volkomen was hij in de macht
Van het duistere beleven

De Vader had alleen nog hem
Waardoor het tij kon keren
Luisterend naar zijn stem
Had de mens kunnen leren:

Hoe een waar strijder te worden
Voor de komst van het Licht
Te verdrijven duistere horden
Te vervullen Michaëlische plicht