HET SOCIALE FENOMEEN

Velen jaren heb ik doorgebracht in werkgebieden gerelateerd aan de antroposofie, vooral op het gebied van de biologisch-dynamische landbouw. Verdeelcentra waren het kloppend hart tussen landbouwers en consumenten.
Het waren in de beginfase coöperatieve verenigingen, in eerste instantie opgericht door consumenten die gezonde producten uit de biologisch-dynamische landbouw dichter bij de mensen wilden brengen.
In het verdeelcentrum( groothandel)kwamen dus de drie groepen samen: tuinder/boer, groothandel/winkelier, consumenten, met alle drie hun eigen belangen.
Er werd heel wat af vergaderd in die tijd. De hardwerkende boeren zaten vaak met stomheid geslagen te luisteren naar alle ideeën die over de tafel vlogen.
Antroposofie, sociale driegeleding….. het was nu of nooit.
De boeren moesten een soort alchemisten worden die als taak hadden de aarde om te vormen. Preparaten maken volgens alchimistische principes om de etherkrachten in de aarde te brengen en dat alles in nauwe samenwerking met de kosmische krachten die op de aarde inwerken.
Dan vraag je niet nogal wat aan toch goedwillende mensen.
Daar waren de idealistische nieuwe boeren die zonder enige ervaring het land gingen bewerken, naast de boeren die dat al van vader op zoon deden.
Je zult begrijpen dat er over en weer veel onbegrip was en tot een echte samenwerking kwam het niet. De idealistische boer was niet praktisch genoeg en de gewone boer niet idealistisch.
Dan zaten er in de vergadering ook nog de winkeliers en consumenten die allemaal zo hun eigen ideeën ter berde wilden brengen. Ik probeerde de partijen enigszins bij elkaar te brengen en ook nog een beetje orde te houden in de vergadering. Na zo’n vergadering kwam ik doodmoe, in de war, en totaal uitgeput thuis.
Een vraag bleef mij kwellen: ‘wat is dat toch dat al die goedbedoelende mensen maar niet tot elkaar kunnen komen?’
Langzamerhand kwam ik er achter dat er iets wezenlijks ontbrak. Ik zal dan toch de Christusimpuls willen aandragen: de bereidheid, om ten koste van het puur individuele, de ander met interesse te willen horen, bij te staan en daadwerkelijk te ondersteunen. Zonder die impuls is werkelijke broederschap niet mogelijk.

In die tijd schreef ik het nu volgende gedicht.

Het sociale fenomeen…

Al jaren komen zij bijeen

Zij kennen elkaars namen

Weten van elkeen

Wat hun bracht tezamen

Zij willen doorvorsen

Het sociale fenomeen

Zwaar wordt de last te torsen

Oplossingen vinden zij geen

Want de ruimte is er nooit ontstaan

Daar in het midden van hun kring

Iedere kans lieten zij vergaan

Niet wetend waar het om ging

Ruimte te scheppen voor Hem