Je bent een leven lang bezig om je-zelf te worden: Wees jezelf, sta op in je ware- zelf, Mens ken u-zelf. Wat is dat nu toch in hemelsnaam…Het ware-zelf?
Een gevleugelde uitspraak is: “Wees als de kinderen” daarmee zal bedoeld zijn: zonder oordeel, open, kwetsbaar, vol vertrouwen en verwondering. 
Een kind is nog ingebed in een geestelijke omhulling, het is nog heel en verbonden. Het is een afgezant die een boodschap komt brengen en her-innering oproept.
Die kinderen worden al snel opgeleid om wereldburgers te worden. Een opleiding die er opgericht is om hen hun herkomst te doen vergeten. Ze worden nog verder van hun oorsprong en Geest afgesneden door hun beeldend vermogen op te offeren aan het beeldenbombardement van Internet, YouTube en de ontelbare Games.
Onderweg verliezen ze steeds weer een beetje van zich-zelf en vergeten uiteindelijk ook hoe ze de weg weer terug moeten lopen.
Een kinderlijk wezen kan zich niet handhaven in de barre omstandigheden van de wereld. Ze moeten als het ware gehard worden. Volwassenen zijn “opgeblazen kinderen”, hoorde ik eens zeggen. Ego’s zijn karikaturen van het mensdom; hoe groter het ego, hoe groter de afstand tot het zelf. Het is een schouwspel van onechte wezens die elkaar iets voorspiegelen wat niet bestaat, zoals de koning zonder kleren. De verbeelding aan de macht. Het ego streeft naar macht over de ander en doet dat rücksichtlos, omdat hij gelooft in zijn eigen bestaansrecht met eigenbelang als drijfveer.
Individualisering is van belang, maar alleen als het zich ontwikkeld tot een innerlijke kracht en nog weet heeft van de samenhang en wezenlijke verbondenheid van alles. Losgeslagen individuen zijn een gevaar voor zichzelf en de wereld, omdat ook het denken losgeslagen is van de twee sturende metgezellen: voelen en willen. Dan bedoeld: het zuivere voelen als innerlijk weten en de wil als drijfveer om het hogere na te streven.
Het ware-zelf is in verbinding, heel en niet afgescheiden
Hooggevoeligheid is de kwaliteit van iemand die in verbinding gebleven is.
De emotionele ervaringen in het leven… roepen op om de weg weer terug te gaan.
Een leven lang zoeken naar iets wat zo dichtbij is: je bent het-zelf, dichterbij kan niet. Je hoeft nergens naar toe, geen toevlucht te zoeken bij een bepaald geloof of waarheid. Je hoeft alleen maar het schild los te laten of af te breken dat je rond je ware-zelf hebt opgebouwd. Het kinderlijke vertrouwen weer toe te laten, dat je niets kan gebeuren, dat je er toe doet en veel te geven hebt als je weer gaat stromen van uit verbinding. Dat de innerlijke lichtkiem zich weer verbindt met het oorspronkelijke Lichtrijk.
Dit bewustzijn maakt kwetsbaarheid juist tot een grote kracht.
Maar hoe??
*Spanning en verkramping ontstaan uit verzet, dus als je alle verzet nu eens zou opgeven?
*Als je nu eens helemaal zou ontspannen, dan zou je bij je ware-zelf moeten kunnen uitkomen?
*We moeten studeren om iemand te worden, maar moeten we dat ook om iemand te zijn?
*Wat is moeilijker: iets leren of iets afleren?
*Meditatie is dat een vlucht van je onrustige zelf of juist een mogelijkheid om jezelf te leren kennen, door stille waarneming?
*Als je kleine kinderen nu eens onbevangen zou waarnemen dan zal je kunnen leren zien wat jezelf kwijtgeraakt bent.
Ook geplaatst op de FB Pagina DE VERWANTEN Voor aanvulling en verdieping. PRIKBORD
DE VERWANTEN POSTBUS:
WELKOM om lid te worden van een van onze FB groepen.
