Is leven zonder regels wel mogelijk? Nee, geheel zonder onderlinge afspraken kan een maatschappij of een organisatie niet functioneren. Dus het individu draagt ook verantwoordelijkheid naar het geheel van samenlevende mensen. Maar de maatschappij heeft de neiging om het individu op te offeren aan het belang van de meerderheid of aan een kleine groep fanatici. In dictaturen bijvoorbeeld worden journalisten en zelfstandige denkers direct opgepakt als een gevaar voor de maatschappelijke orde.
De mensheid kreeg ook geboden mee, omdat de mens nog in een onbewuste staat verkeerde en zich moest ontwikkelen met in achtneming van gedragsregels. Het is natuurlijk wel van belang dat je weet dat de ander doodslaan en van elkaar stelen niet goed is. Nodig tot het moment dat de mens te rade kan gaan bij zichzelf.
Het uitgangspunt van dit verhaal is dat de mens een nieuw bewustzijn ontwikkelt dat niet bestuurd wordt door van buiten opgelegde regels, maar dat hij van uit zichzelf het goede doet. En dat een nieuw innerlijk weten z’n referentiekader wordt/is, een autoriteit in zichzelf. Je ziet vaak staan op de sociale media als een regel: ‘heb respect voor de ander, of behandel de ander zoals jezelf behandeld wil worden.’ Er zijn ook mensen die zo’n regel echt niet nodig hebben die… weten dat.
Niets dodelijker voor de ontwikkeling van een soepele geest is het willoos volgen van regels die van buitenaf zijn opgelegd. Gedwee geloven in de autoriteit buiten jezelf. Een geloofsgroepering kan niet zonder regels bestaan en hele boekwerken werden geschreven om uitleg te geven en waarom ze absoluut opgevolgd dienen te worden. Alles wordt beoordeeld en veroordeeld en langs de meetlat gelegd van die regels. Daar is geen sprake meer van het ontwikkelen van een vrije geest, zoals wordt beweerd, maar van een beklemmend groepsbewustzijn. Ook de hedendaagse stromingen van het boeddhisme, antroposofie, theosofie en de rozenkruisers et cetera, ontkomen er niet aan. In al die groeperingen staat het bol van de heilige wetenschap hoe de waarheid nageleefd dient te worden en wat wel en niet klopt volgens de leer. Uit het verband getrokken citaten van de leraar zijn de maatstaf van alle dingen, die de absolute waarheid vertegenwoordigen. De vraag is ook hier, hoe mooi en interessant het ook is: hoe word je en blijf je vrij van de groepsconditionering. Het is niet de schuld van de guru of de leraar die veelal die onbegrepen vrijheid hoog in het vaandel hadden staan, maar van de mensen zelf die liever geleid willen worden. De Dalai Lama zei het mooi: “know the rules well, so you can break them effectively.”
De mens voelt zich van nature onveilig op de aarde en daarom zoekt het gedragsregels om maar niet uit de band te springen, want dat is eng. Het is ongewis waar dat soort gedrag op uit zal draaien.
Normaal doen is dan toch het veiligst, net zoals de anderen het doen. De hele voorlichting is erop gericht om mensen een normaal gedragspatroon aan te leren. Doe nu maar gewoon wat wij allemaal doen, zo niet dat word je buitengesloten. Wij en de wetenschap weten het voor jou. Voor de groepsmens is dat vooruitzicht om het echt zelf te leren weten heel eng, omdat leven zonder opgelegde regels een totale ommekeer verlangt; leren leven van binnenuit… zonder regels.
We zijn zo gewend aan regels die ons vanaf de geboorte zijn ingeprent dat we onbewust onszelf eigen bedachte regels gaan opleggen. Ik durf te beweren dat niemand daar vrij van is. Als dan de gedachte ontstaat dat je de valkuil van het ego en zijn geldingsdrang doorzien hebt, komt het volgende gevaar om de hoek kijken: het verlangen naar een betere versie van jezelf. Je bent ontevreden met je bestaan en wie je bent. Je neemt jezelf van alles voor: dagelijks mediteren, vegetariër of veganist worden, onbaatzuchtig, ruimhartig, geduldig, vriendelijk en hulpvaardig zijn. Nu eindelijk eens echt stoppen met drinken, teveel snoepen en eten. Of je gaat dagelijks op je hoofd staan, of je forceer je lijf door allerlei yogahoudingen, of mediteren en vasten tot je een ons weegt om de verlichting te bespoedigen.
We kijken al vroeg naar anderen en zeggen: zo zou ik ook willen zijn. Dat een kind in bewondering naar grote mensen opkijkt en ze wil nabootsen is goed, omdat het kind voorbeelden nodig heeft om zich gezond te ontwikkelen. Maar die voorbeelden zijn ook onvolmaakte wezens, dus voordat je er erg in hebt boots je de onvolmaakte ouders na met hun eigen vreemde conditioneringen. Waar je dan later nog maar met moeite van kunt loskomen. Je verwachting heeft je gekluisterd en de teleurstelling creëert een boos wezen. Voor volwassenen zijn de anderen spiegels om zichzelf te zien, en oproepen om werkelijk het ware- Zelf te worden en zeker niet om een ander te worden!
Dus stel jezelf geen regels meer om het alsmaar morgen weer te willen proberen en alsmaar de teleurstelling van het mislukken. Laat los al die goede voornemens voor het komende jaar en weet dat de weg naar de hel immers is geplaveid met goede voornemens. Probeer het eens met humor en lach om je zogenaamde onvolmaaktheden en om die van anderen; een milde lach, een glimlach doet wonderen, het is bevrijdend. Probeer een mens te worden, mooier gaat het niet worden! Door ervaring tot het inzicht gekomen dat menswording het grootste avontuur en het grootste wonder is.
Wil je het verschil weten tussen een meester en een beginneling? Een meester heeft veel meer ‘zogenaamde fouten’ gemaakt dan de beginneling ooit heeft geprobeerd
______________________________
Voor reactie, vraag of aanvulling weer terug >>naar Jann Verduin of de Sensitieve Beeld en Geestverwanten privé groep. / of onze pagina De Verwanten waar ook gedeeld kan worden. En de antroposofische beweging
DE VERWANTEN POSTBUS:
WELKOM om lid te worden van een van onze FB groepen.
