Meditatie: Overgave en Verwondering

Onrust
We leven in een spannende tijd en we staan zeker op een keerpunt in de geschiedenis. De nieuws en praatprogramma’s zijn nog nooit zo goed bekeken, die herhaling van steeds weer hetzelfde met de zelfde mensen, brengt ook veel onrust, verwarring en angst.
Meditatie is iets waar iedereen wel wat van afweet, waar velen aan zijn begonnen en velen weer snel mee ophouden zijn. Het vraagt in het begin enige discipline en wilskracht om het voornemen ten uitvoer te brengen. Het vraagt verder niet veel meer dan wat tijd vrijmaken om naar jezelf te kijken en te luisteren, de hectiek van alle dag even te laten voor wat het is.
Door deze crises worden we weer nadrukkelijk met onszelf geconfronteerd en op onszelf gezet en dat is niet zonder reden. Het is een grote kans om je-zelf te ontmoeten en de vrede en stilte in jezelf te (her)ontdekken, en als een vervolg daarop je met veel meer bewustzijn te verbinden met alles om je heen. Dan word je niet meer geleefd door de wereld, maar leef je voor de wereld.

Onverwerkte informatie
Het willen lezen van dit (te) lange artikel vraagt tijd en aandacht. Zie het als een meditatie oefening om de opkomende onrust het hoofd te bieden. De concentratie opbrengen om iets te lezen van het begin tot het eind is een wilsdaad. Als je de hele dag overspoeld wordt met berichten is de neiging groot om niets meer echt te lezen en er maar snel een like onder te zetten, om dan weer verder te scrollen naar het volgende bericht. Veel in je opnemen, op die manier, geeft heel veel onrust in de ziel door alle onverwerkte informatie. Een begin van meditatie kan ook al zijn, om keuzes te maken wat je wel en niet in jezelf wilt opnemen. Dat geldt ook voor dit onderwerp.

Het kloosterleven met zijn stilte en bescherming heeft mij altijd diep vanuit mijn hart aangetrokken. Zo nu en dan ging ik er heen voor een retraite van een week of gewoon voor een paar dagen. Het was of ik dan uit de wereld stapte en mij tijdelijk verborg voor de hectiek van het aardse bestaan. Tevens was het kloosterleven mij bekend, het was een thuiskomen. Er was rust en alle orderegels waren erop gericht om een meditatieve stilte te bewerkstelligen. Geestelijke en fysieke arbeid waren dusdanig op elkaar afgestemd dat er een bepaald evenwicht ontstond. Een vloeiend ritme als kloppend hart van een meditatieve dag. Het was verleidelijk, maar aan de andere kant beleefde ik daar ook een soort doodsheid, alsof de sprankelende levensenergie zich daar teruggetrokken had.

Ik kreeg ook eens een inzichtgevende droom als antwoord op de vraag waarom ik zo’n verbondenheid voel met het religieuze leven, kerken en kloosters: In de droom loop ik te zeulen met een priester op mijn rug die mij letterlijk en figuurlijk zeer nabij is. Hij is volkomen thuis in de kathedraal en het aansluitende klooster, iedere deurknop weet hij te vinden. Het lijkt net alsof hij mij thuisbrengt. Het voelt enorm vertrouwd en zie mijn medebroeders lopen die mij liefdevol toeknikken. Aan de andere kant beleef ik ook een soort mufheid, iets ouds en stoffigs. De blijheid van de herkenning slaat om naar de angst om daar te moeten blijven. Een gevoel van verlamming, van stilstand, van een vorig bestaan. Ik blijf maar het vorige leven meezeulen en dat verlamt mijn handelen in het heden.

In onze tijd is het blijkbaar de bedoeling om een waar priester te worden door middel van het alledaagse leven. Het is het leven zelf dat mensen tot priester wijdt! Tenminste dat was en is de bedoeling. Kloosters zouden daar nog een rol in kunnen spelen als retraiteoorden waar mensen zo nu en dan even op adem kunnen komen van hun queeste in deze hectische wereld.

Concentratie en Aandacht
De stilte is langzamerhand iets beangstigends geworden en wordt uit alle macht uit onze omgeving verdreven. Alles wat je onbewust in jezelf opgeslagen hebt, kan je jezelf alleen van bevrijden door concentratie en aandacht. Door aandachtig te zijn, leer jezelf te bepalen wat je wel of niet toelaat. Als je dat steeds meer bewust wordt, dan ga je jezelf leren voeden met mooie en gezonde beelden. Dan ga je eens wandelen zonder al die technische snufjes en kijk je eens geen televisie, maar gewoon naar een zonsondergang of opgang. Dat zou je al een vorm van meditatie kunnen noemen. Alsmaar het laatste nieuws in jezelf willen opnemen kan ook een verslaving worden om maar weg te blijven bij je eigen onbewuste angsten.

We leven niet spontaan maar zijn voortdurend op de vlucht voor de grote leegte die we zelf zijn. In ieder geval ervaren we dat zo, omdat het alledaagse denken daar niets te zoeken heeft en ophoudt te bestaan. Door de identificatie met dat denken zijn we dus doodsbang, omdat die stilte en leegte bijna onverdraaglijk zijn en dreigen we toch steeds weer te bezwijken onder de roep van buiten en het eeuwige verlangen om daar de vervulling te zoeken. Hoppend van de ene vakantie naar de volgende, ……maar nu even niet.

Meditatie
In het begin is het wel even volhouden, omdat alles in opstand lijkt te komen, echt ontspannen op een dieper niveau is niet eenvoudig. Kijk er naar, en word je bewust van het belang om er echt wat aan te gaan doen. Zoals we een wild paard binden aan een touw, zo kunnen we de de malende gedachten binden met het touw van de adem. Door je te concentreren op de ademhaling wordt die rustiger en dieper en daardoor het denken stiller. Waar in het begin wilskracht en discipline nodig zijn, zal dit in een later stadium overbodig worden. Dan is het een behoefte geworden, een plaats waar je steeds weer naar terug verlangt. Een innerlijk klooster als het ware, om even al de strijd en zorg achter je te laten en uit te rusten bij de bron van Stilte.

Meditatie kan overigens altijd en overal: als je op de bus staat te wachten, in de rij bij de kassa, bij het aardappelen schillen, auto rijden etc. etc. Het is een vorm van bewust-er-zijn, in het moment zelf. Gaan zitten op een meditatiekruk of in een lotushouding zal direct al spanning kunnen oproepen, als dat een ongewone houding voor je is. Maak daar geen probleem van, het kan op de manier die bij je past en ontspannend is en vooral niet geforceerd.
Gaan zitten met het doel om iets te ervaren, iets te zien, het liefst een wonder, en een verlangen om verlost te worden van het alsmaar doorredenerende denken is niet bevordelijk voor het welslagen van de meditatie. Ga zitten zonder verwachtingen, gewoon even stil zijn, meer niet. Meditatie is niet-doen, niet- willen en geen verlangen. Er is wilskracht nodig om aan meditatie te beginnen, maar in de meditatie zelf…. het eigen willen loslaten.
Zoek een plek op in huis of elders waar je je een bepaalde tijd per dag kunt terugtrekken. Als je met de oefeningen gaat beginnen als iedereen in huis drukdoende is, zal het niet lukken om stil te worden. Vroeg in de ochtend is een goede tijd of in de avond als de anderen slapen. Je zult anders niet de eerste zijn die al schreeuwend zijn kamer uitkomt, geheel overspannen door krampachtig stil te willen zijn in een rumoerige omgeving. In een verder stadium, als er voldoende innerlijke rust is, speelt de omgeving veel minder een rol.

Het drama van de muis
Ik had zelf een deel van de schuur afgescheiden,(huis vol kinderen)door er een gordijn op te hangen, wat kussens neer te leggen, kaarsen, en een Boeddhabeeld voor de sfeer.
Dat ging allemaal redelijk goed tot een paar muizen mijn plaatsje ontdekten en tijdens mijn meditatie langs mij heen trippelden. Krampachtig probeerde ik het te doorstaan, maar ze werden steeds brutaler, misschien vonden ze wel dat zij meer recht konden doen gelden op die plek, en gelijk hadden ze. Eerst keken ze stiekem, vanuit hun holletje in een oude bank, naar mij. Toen er geen beweging te zien was durfden ze steeds wat verder, en op het laatst trippelden ze rond mijn knieën. Het bleek toch geen knuffelbeer, omdat ze, gevoelig als ze zijn, een onrustige uitstraling bemerkten. Ze waarschuwden elkaar voor het dreigende gevaar….
Ik ben heus een dierenvriend maar toen ze mij genoeg getergd hadden heb ik er één van het leven beroofd doormiddel van een rondvliegende schoen.

Je zult begrijpen dat dit incident mijn meditatie niet ten goede kwam, maanden lang heb ik het muisje met zijn mooie gebroken kraaloogjes als een levend bewijs van mijn moordzuchtig karakter voor ogen gehad. Zelfs in mijn dromen liet het mij niet met rust.
Tot overmaat van ramp ging de buurman, precies op het moment dat ik daar gewoonlijk ging zitten, tegen zijn muur een stellage ophangen met gebruikmaking van een grote drilboor en natuurlijk een radio aan die het boren moest overstemmen. De redding voor deze buurman was dat ik het muizentrauma nog te zeer met mij meedroeg om nog eens een moord te begaan. Achteraf dacht ik dat het muisje zich opgeofferd had om mij voor een nog groter kwaad te behoeden.
Nu komt het regelmatig als een witte muis mijn droomleven binnen wandelen en ik weet zeker dat het mij geluk schenkt.
Na het schuurdrama heb ik nog een meditatiehut in de tuin gebouwd die de kinderen, ondanks mijn waarschuwingen, al snel als speelhol gingen gebruiken. Daarna heb ik een jaar lang iedere poging om tot meditatie te komen opgegeven.

De stilte zoeken
Dat zijn zo van die krampachtige pogingen om de stilte buiten jezelf te vinden en toch is dat in het begin zeker nodig, want hoe zal je de stilte in jezelf kunnen vinden of herkennen als je alleen lawaai gewend bent?
De natuur is ons gegeven om jezelf daar terug te kunnen vinden, omdat het heel dicht bij de ziel staat. Probeer als het even kan: te wandelen, te fietsen of ga gewoon rustig op een bankje zitten en alles thuislaten wat de rust verstoren kan; je kunt echt wel even gemist worden! Niet samen of groepsgewijs maar alleen. Als ik ging wandelen was ik in werkelijkheid nooit aanwezig, het denken ging onafgebroken door en hoe meer ik mij verzette hoe erger het werd. Daarom zal ik nooit het moment vergeten dat ik op een bruggetje stond en er even, geheel onverwachts, geen denken was; het was een kort intermezzo in een kakelende kippenopera. Vanaf dat moment wist ik dat het mogelijk was en beschouwde het moment als een belofte.

Het denken bind je aan het ego en is in feite het ego zelf, je hebt je geïdentificeerd met het ego en dus met je denken. Daarom roept stilte en meditatie ook zoveel weerstand op, je moet dan in feite je (lagere) zelf loslaten. Het is alsof je op een wild paard gaat zitten en als beginneling zo’n paard onder controle probeert te krijgen. Wat natuurlijk nooit lukt, omdat het paard veel sterker is en je er binnen de kortste keren weer afgegooid zult worden. We zijn nergens banger voor dan het verlies van ons denken, dat ons hele leven beheerst en waar we al onze zekerheden op bouwen. Als je het denken kan overstijgen, het weer terug kan zetten op de plaats waar het hoort, als willig werktuig om je uiteen te zetten met de aarde en niet als een alles overheersende tiran die je gevangen houdt, dan kan je weer contact leggen met het zijn, je ware wezen. “Hij moet sterven en ik moet afnemen.”
Hoe kun je nu het denken met hetzelfde denken doorgronden? Dat kan alleen als je er afstand van kunt nemen en niet als je dat soort denken zelf bent. Er zijn talloze therapieën en oefeningen bedacht om tot bevrijding te komen, talloze vormen van meditatie zijn over ons uitgestort. Daar kun je hopeloos in verdwalen, om vervolgens nog meer je-zelf kwijt te raken, nog verder van huis. Je hoeft ook niet in het vliegtuig naar India of Thailand om je aan de voeten van een goeroe neer te vlijen. Dat is ook veel beter voor het milieu.

Meelopen met de fanfare
Als je in de beginfase een uur gaat mediteren gaan er minimaal vijftig minuten verloren aan het meelopen met de parade. Er komt een gedachte voorbij, je gaat er in mee, en pas na een hele omweg kom je er achter dat je een meeloper bent en geen toeschouwer. Het is als het domweg achter een fanfare aanlopen. De gedachten gaan over het verleden of over de toekomst en vooral het woordje –als– is een hinderlijke. Als ik nu dit of dat nu eens gedaan had, als ik nu zus of zo, etc., etc.. Verwijder het woordje als zoveel als mogelijk uit je dagelijkse vocabulaire.
Dus gaan zitten en kijken naar je gedachten is prima, maar er niet in meegaan. Laat ze rustig voorbijtrekken en oplossen in je aandacht.

Aandachtig zijn
Het denken kan zich oplossen in je aandacht, dat is het sleutelwoord van meditatie…..aandachtig zijn. Niet ik ga mediteren, maar ik ga eens even echt aandachtig zijn. Ga rustig zitten en laat alle gedachten gewoon komen zonder erbij weg te willen gaan, zonder ze te verdringen door er iets voor in de plaats te stellen. Je moet er eerst achter te komen hoe en wat je denkt en wie die gedachten denkt. Kijk ernaar zonder enig oordeel, laat ze allemaal gewoon voorbijtrekken als in een parade. Als je in staat bent om naar de gedachten-parade te kijken ben je dat in ieder geval niet zelf. Je kijkt naar iets dat buiten je staat. Met andere woorden: er is iemand die waarneemt en er zijn gedachten.
Dat is eigenlijk waar alles omdraait… dat je een waarnemer wordt, een getuige van jezelf, dat je in staat bent naar jezelf te kijken, dat is het begin van echte meditatie, van bewustzijn.

De drie-eenheid: denken, voelen en willen, en door meditatie komen die drie los van elkaar te staan. Met het denken kunnen we dan het gevoel belichten en ons willen doorgronden. Dan verandert dat denken in een creatief en levend denken, het gevoel in een diepere beleving van de liefde en de wil geworteld in de ziel.
Als je leert kijken naar je denken en er niet alsmaar in meegaat dan kan er ruimte ontstaan. Als je nu geleerd hebt om al die onrustige gedachten te laten gaan ontstaat er langzamerhand ruimte om eens te proberen je te concentreren op een hoogstaande inspirerende gedachte.

Contemplatie is het beschouwen van een mooie inspirerende tekst of van een spirituele gebeurtenis, of concentratie op een object, beeld of geluid, waardoor het denken wijkt en datgene waar de concentratie op gericht is kan zich dan als het ware aan je openbaren. Ik veronderstel dat heel wat uitvindingen op deze manier zijn ontstaan.
Wat ook heel goed werkt is een korte spreuk, tekst, gebed of gedicht wat je aanspreekt, dat (nu)bij je hoort, zoveel als mogelijk in je te laten opklinken. Het denken wijkt voor met haltekracht vervulde woorden.

Teruglopen van de dag
Een andere echt goede meditatie-voorbereiding is: het eerst eens de dag teruglopen van achter naar voren, van het moment dat je daar zit tot het moment van wakker worden. Een echte concentratie oefening. De concentratie volhouden om steeds weer terug te keren bij de feiten, omdat je alsmaar geneigd bent om iedere stap die je die dag gezet hebt te beoordelen. Ook hier geldt weer gewoon blijven kijken, zonder oordeel. Het gevolg is dat je op die manier al de dag verwerkt en niet de verdere meditatie en de hele nacht daarmee bezig hoeft te blijven. Een meditatief leven is een oordeeloos leven; luisteren en kijken zonder dat er een oordeel in je opkomt.

Loopoefening
Voor mij bijvoorbeeld is de loopoefening een geschenk geweest: bewust lopen, langzaam stap voor stap, je voeten op de aarde voelen, je lichaam dat samenvalt met de beweging. Het is natuurlijk niet zomaar dat zoveel mensen aan het hardlopen gaan, dat past meer bij deze tijd dan langzaam lopen, het kan heel bevrijdend zijn en het toppunt van meditatie. Als het goed is kom je in een soort cadans en kan het letterlijk en figuurlijk een dans worden. Kijk maar eens hoe mensen hardlopen: het kan zo’n verkrampte wilsoefening zijn, dan is het een treurig gezicht om te zien en ook niet gezond. Anderen lopen ritmisch, als in een dans, en dat is mooi om te zien.

Creativiteit is een bijzondere vorm van meditatie, het ligt dicht bij de ziel en we kunnen er helemaal in op gaan, zeer geconcentreerd met iets bezig zijn wat ons na aan het hart ligt. In de tuin werken kan ook zo meditatief zijn, als we ons verbinden met alles wat groeit en bloeit.
En luisteren, aandachtig luisteren naar de ander is meditatie, omdat we de onrust en verwarring van de ander kunnen laten oplossen in onze aandacht.

Cirkel meditatie

Als je wat verder gekomen bent in het meditatieve leven: In een labyrint loop je van buiten naar binnen. Onderweg, het begin van de meditatie, probeer je alles los te laten. In het midden, in je eigen kern sta je dan weer open voor nieuwe inspiratie. De oefening is dan om in de eigen cirkel te blijven, stromende liefde toe te laten, en je voor te stellen dat je nieuwe cirkels erbij betrekt. De eerste cirkel ben jezelf, de tweede cirkel deel je met de naaste familie, de derde cirkel met vrienden en kennissen, de vierde cirkel met je werkkring, de vijfde cirkel met heel het land, de zesde cirkel met heel de wereld, en de zevende cirkel met de ganse kosmos. Een uitdijende liefde die niets en niemand buitensluit.
Heilzaam voor jezelf en voor alles en iedereen die je erbij betrekt.

Visioenen en Licht
Door jaren lang meditatie heb ik veel gewonnen. Ik heb visioenen en Licht mogen zien door mij te concentreren op de chakra’s, de kundalini-energie voelen opstijgen en mijn hoofd voelen verlichten, maar toch vond ik ook daardoor geen werkelijke en duurzame vrede. Sommige momenten en ervaringen zijn ons dan ook gegeven om te leren, niet om ze vast te houden en het ego te versterken. Jezelf terugvinden doe je niet in luciferische verschijningen maar juist in de eenvoud en de stilte.

Accepteer dat je leeft in de dualiteit en die kun je niet blijvend opheffen, ook niet door meditatie. Wees blij en dankbaar voor de momenten, dat is voldoende. Een ieder zal moeten uitvinden voor zichzelf wat de beste manier is om te ontspannen, want daar gaat het om: als we echt ontspannen zijn, zijn we wie we horen te zijn. Leven in het eeuwig durende nu is een geestelijke toestand. Hier op aarde, in de dualiteit, gaat het om de bewust beleefde momenten.

Meditatie momenten
Zelf sta ik iedere ochtend om drie uur op om even tot bewust-zijn te komen door middel van een korte meditatie. Daarna slaap ik nog een paar uur en kan dan bij het wakker worden de droombeelden terugzien die ik na de meditatie heb gekregen. Als de droombeelden niet meer tot leven willen komen laat ze gewoon gaan, het gros van de dromen zijn immers verwerkingsdromen van de dag. Als ze belangrijk zijn en geïnspireerd duiken ze wel weer op. Zomaar opeens tijdens een wandeling kan het weer omhoogkomen en is de inspiratieve betekenis direct duidelijk.

Tussen de middag is een hele goede tijd om even een meditatie oefening te doen, zitten of ontspannen liggen: concentreer je op de voeten en dan langzaam omhoog tot de kruin en dan weer terug, om het zelfde opnieuw te doen. Als je bewust aanwezig bent voel je de warme energie bewegen en stromen, kan je volkomen ontspannen en tot een diepe rust en een gevoel van intense vrede komen. Waar ik bewust aanwezig ben daar is licht en wordt alles gezond. Voor mensen die buitenhuis werken is dit natuurlijk niet weggelegd, die zouden daar wellicht een ander tijdstip voor kunnen vinden.

Verder zijn de beste momenten: voor het slapen gaan als nacht voorbereiding, en wat vroeg in de ochtend als dag voorbereiding. Het versterkt op een bijzondere manier het bewustzijn.
Nogmaals: let er wel op dat die oefeningen prettig zijn om te doen, het zijn slechts hulpmiddelen om de vrede in jezelf te ervaren. Zoek de tijd en plaats die bij je past, uiteindelijk vind je het moment dat je niet meer wil missen.

Spontaan leven
Bovenal zou meditatie een onderdeel van het dagelijkse leven moeten zijn, door bewust-er-zijn, mee te stromen en je niet langer te verzetten tegen wat het leven voor je in petto heeft. Niet verkrampt leven, maar spontaan leven. Krishnamurti verwoordde dat als volgt: “In dit natuurlijke, spontane geconcentreerd zijn, dat meditatie of ware contemplatie is, is er geen sprake van enige inspanning om de geest een bepaalde richting op te sturen of hem te trainen of leiding te geven. Deze meditatie is het leven in al zijn volheid, heel de dag lang. Het is je denken en voelen onbelemmerd in daden over te laten gaan. (denken, voelen en willen)
Dit is de vreugde van de meditatie, niet het aanbidden van een afbeelding of het herhalen van bepaalde woorden en ook niet de diepe vergetelheid waarin het ‘zelf’ verzinkt tijdens het najagen van een systeem, wat niet anders is dan het volledig lamleggen van het denken en voelen. De vreugde van de meditatie is erin gelegen dat je spontaan leeft, met de intelligentie op haar hoogtepunt.”

Levend denken en Inspiratie
Vooral ook eens letten op gedachten die in de vorm van ideeën omhoog komen! Er komen gedachten langs en er komen gedachten omhoog en die laatste kunnen nieuw en inspirerend zijn. Ga er dan ook niet direct mee aan de haal, maar laat die even met rust zodat ze verder kunnen rijpen. Meditatie kan pas echt beginnen als er ruimte is, en die ruimte ontstaat niet door verdringing, maar door oplossing.

Er kan dan sprake zijn van een levend denken dat in staat is om niet zintuiglijk waarneembare werelden wel te kunnen denken, ook al zijn ze niet zichtbaar voor het oog. Je zou het ook een soort ‘helderziend’ denken kunnen noemen, een denken vanuit het hart, doortrokken met zielenkrachten. Daar is ruimte voor inspiratie.
Een levend denken kan zich iets, wat bovenzintuiglijk is, levendig voorstellen, een abstract denken zal het direct afwijzen, die kan het zich eenvoudigweg niet voorstellen, omdat het niet geheel onderbouwd is met bewijsmateriaal voortkomend uit aardse begrippen.

Wanhoop en overgave
Een paar eigen ervaringen over meditatie en wat het je onverwachts en spontaan kan brengen, zonder tussenkomst van het eigen willen:
Ik probeerde het mij gezellig te maken in mijn camperbus, en na wat gegeten te hebben keek ik wat voor mij uit en voelde een soort leegte over mij heen komen. De gordijntjes waren dicht, de elektra niet aangesloten, de batterij van de telefoon leeg, geen Spotify, geen internet, en mijn laatste boek uitgelezen. Er kwam zomaar vanuit het niets een diep triest gevoel over mij heen. Alsof het ergens in een hoek van de bus op mij had zitten wachten. Een claustrofobisch gevoel van niet weg te kunnen en opgesloten te zijn. Ik was alleen nog ego, een zielig hoopje mens, met niets en niemand verbonden en ook letterlijk afgesneden van de wereld. Een gevoel van paniek greep mij bij de keel en ik hoorde de demonen van het denken schreeuwen:
‘Wat ben jij nu helemaal, je bent niets en hebt er niets van gebakken, voor de geest ben je een aanfluiting, je kunt hier zo in de klei zakken en niemand zal je missen.’ Het leek alsof er aan weerszijde aan mij werd getrokken.

—Ik sloot mijn ogen en probeerde te mediteren om verlost te zijn van de strijd. Er bleef mij niets anders over dan mij over te geven aan de leegte van het moment. Dat bewust-zijn werd direct gehonoreerd. Er daalde spontaan een soort wonderlijke rust over mij heen en ik voelde mij steeds dieper in mijzelf wegzinken. Ik ging door lagen van bewustzijn en eindigde in een staat van leegte en tegelijkertijd stilte en overgave. Het was een thuiskomen in een mij bekende, maar bijna vergeten universum.—

Het leek of ik uren in meditatie was geweest, maar het speelde zich af in een heel ander tijdsbegrip; buiten de tijd. Ik kwam volkomen verkwikt terug en voelde golven van blijdschap en dankbaarheid door mij heengaan. Het is toch een wonderlijk verschijnsel dat de mens pas in zijn allerdiepste wanhoop tot overgave kan komen. Leegte is een staat van niet-doen, van niet-denken, van nergens naar op weg zijn, maar je omkeren, terug naar je-zelf. Geen enkele wereldse prestatie kan je er mee vergelijken. Het is de overwinning op het leven, dankzij het leven.

De scheiding is opgeheven
Tijdens een wandeling ging ik op in een kinderlijk gevoel van overgave, toen het bos opeens week en het volle zicht gaf op een grote groene weide omzoomd met beuken, eiken, en de valse acacia al volop in bloei met grote witte bloemtrossen, de hazen schoten alle kanten uit en een hert bleef verwonderd staan kijken waar die figuur opeens vandaan kwam. Het geheel gehuld in een sprookjesachtige schemer.
Ik bleef in verwondering staan, werd heel stil, en voelde mij opgaan in de omgeving: ik ben het gras, de bomen, de lucht, de hazen en het hert.
Een overweldigend geluksgevoel, er was geen scheiding, alleen verbondenheid.
Tot het moment dat ik weer begon te denken, het wilde beredeneren; het verdween zoals het gekomen was.

Dat soort ervaringen zijn geschonken momenten, die kun je niet nastreven.
Meditatief leven is juist het eigen willen en streven achter je laten.
Een nieuwe manier van leven, om het bewustzijn te versterken en rust te vinden in jezelf. Het is overgave aan het moment, het onverwachte, het je kunnen verwonderen, het overstijgen van het denken, het ego verliest de controle en het oordelen stopt. Niet… het is mooi of lelijk, nee, alleen maar verwondering dat buiten het oordeel staat, het is er gewoon, zonder tussenkomst van het ego. Het is pure meditatie, het is kinderlijke verwondering.

Voor reactie, vraag of aanvulling Sensitieve Beeld en Geestverwanten privé groep.
en meditatiegroep-geestverwanten en onze pagina De Verwanten
en JannVerduin waar ook gedeeld kan worden.

De Alleenganger (eenzaamheid…Een uitdaging!) >>inleiding en recensies. Verkrijgbaar bij iedere plaatselijke of digitale boekwinkel.