PRIVACY ??

Er is al zoveel geschreven over de gevaren van internet waar internetcriminelen onze bankgegevens stelen, onze email gehackt wordt, persoonsgegevens doorverkocht aan derden, ongevraagde reclames precies afgestemd op onze speciale interesses en koopgedrag, onze kinderen virtueel worden misbruikt, je de webcam moet afplakken omdat ze anders zo je huiskamer inkijken, en zo meer.
Aan de andere kant blijft bijna niets meer ongezien en alle revoluties van onze tijd zijn mede tot stand gekomen door de sociale media. Er beginnen nu zelfs filmpjes te verschijnen van moedige mensen die in verzet komen tegen de laatste absolute dictatuur die er nog is…Noord-Korea.
Dictators konden overleven in het verborgene maar zijn nu nergens meer veilig voor de openbaarheid.
Politici die een scheve schaats rijden of gereden hebben worden ontmaskerd. Dat heeft ook met privacy te maken, en in hoeverre hebben deze mensen daar recht op als ze totaal iets anders beweren dan ze in werkelijkheid doen?
Ik weet dat dit een heikel onderwerp is en dat we daar nog lang niet over uit zijn.
Ieder mens heeft recht op het maken van fouten omdat wij als mensen daardoor kunnen leren en ontwikkelen, en stel je voor dat je daar de rest van je leven op aangesproken wordt? Het gebeurt…iedereen die zijn kop boven het maaiveld durft uit te steken wordt onder de loep genomen. Er verschijnen persoonlijke filmpjes op internet die er nooit meer afgehaald kunnen worden. Dat heeft inderdaad iets engs en benauwends, maar het is in deze tijd niet meer te voorkomen en het wordt nog erger.
Dit laten we nu even voor wat het is omdat er al genoeg over geschreven en nagedacht wordt door mensen die er veel meer verstand van hebben dan ik.
Het is natuurlijk ook een feit dat we allemaal in onze ziel verborgen zaken met ons meedragen, die we voor onszelf zichtbaar moeten krijgen om er aan te kunnen werken. Het zichtbaar krijgen is heel belangrijk, we moeten het als het ware uit de spelonken van de ziel te voorschijn halen. Soms denk ik wel eens dat deze geestelijke wet, dat in de geest niets ongezien blijft, nu ook voor de uiterlijke wereld geldt. En staan wij mensen niet zelf aan de basis van de ontwikkeling van internet.
Achter alles staat de geest, voor mij doet het denken aan een gematerialiseerde Akashakroniek waar alles te vinden is en blijft van en over de verdere ontwikkeling hier op aarde. Dan wel met al het duister dat in het verleden, nu en later de mens op aarde bezighield en houdt.
Wat ik mijzelf ook afvraag is waarom zoveel mensen bang zijn voor privacy verlies?
Vanzelfsprekend moeten we er voorzichtig mee omgaan gezien het bovenstaande, en moeten we ons beschermen tegen internet criminelen en andere uitwassen.
Iedere dag bezoeken bijvoorbeeld tussen de vijftig en honderd mensen dit blog, maar er zijn maar heel weinig mensen die willen of durven deelnemen door interactie, hun gedachte of ervaring willen delen via dit medium.

Internet blijft voor velen nog een eng medium waar je heel voorzichtig mee moet zijn. Als mensen reageren op dit soort blogs doen ze dat vaak anoniem of onder een gefingeerde voornaam.

Iemand wil bijvoorbeeld absoluut niet reageren maar leest wel bijna dagelijks de berichten. Hij is er vooral bang voor dat iets wat hij geschreven heeft voor altijd op internet blijft staan, en dat hij er over een aantal jaren wellicht wel anders over is gaan denken.

Ik vraag mijzelf dan af hoe erg dat dan wel niet is? Hoe erg kan het zijn dat anderen je betrappen op fouten, of uitspraken die min of meer achterhaald zijn?

Is het trotse ego daar bang voor of is het een gevaar voor de ziel?
Staat het eenmaal op internet dan zal men dit je na kunnen dragen omdat mensen maar moeilijk elkaar steeds weer kunnen en willen zien als nieuw.

Als ik er over nadenk nemen mensen in onvrije landen wel een risico, of stel je voor dat hier in Nederland een atheïstische of een fundamentalistische dictatuur opkomt dan hoeven ze maar even op internet te kijken en alle ‘Godsdienstwaanzinnigen’ zoals ik zijn zo te traceren.

Nu kan ik schrijven wat ik wil omdat we in een vrij land leven, voor andere mensen in andere landen is dat inderdaad minder makkelijk, en toch vinden ze veelal de moed om het toch te doen.

Vanuit de geesteswetenschap geredeneerd is de zich alsmaar meer verdiepende techniek van Ahrimanische herkomst. De vraag is nu of we ons daar voor moeten verstoppen, ons er volledig voor afkeren, zoals een vriend van mij die weigert een computer aan te schaffen, zelfs geen televisie heeft en beweert helemaal niets te missen. Wel begrijpelijk als we in dit kader alleen aan de waan van de dag denken.
Wij corresponderen daarom via de postbode, nog gebruikmakend van schrijfpapier, een vulpen, envelop en postzegel, om vervolgens het een en ander samen te voegen en op zoek te gaan naar de laatst overgebleven brievenbus.

Ik moet toegeven dat het kwalitatief van een ander niveau is, maar het kan ook een zekere wrevel in mij opwekken omdat het soms zo makkelijk is om zomaar even een berichtje te verzenden en iets alledaags te delen.

Als de techniek nu een Ahrimanisch principe is waar vooral het materialistische verstand wordt aangesproken, hoe zou het dan zijn als we daarin infiltreren met zielekwaliteiten, met hartekrachten? Hoeveel licht zou je kunnen brengen door vrijelijk juist hier met elkaar te spreken en te schrijven over de ziel, niet bang te zijn voor negatieve beeldvorming bij anderen, maar juist met overgave en moed…
de ziel, het hart en de geest op de voorgrond te plaatsen.
Elkaar te helpen en te stimuleren dit pad niet uit het oog te verliezen en het juist volop in het zicht of licht te durven zetten?
Of steken we onze kop in het zand en doen we net als mijn goede vriend en keren ons er volledig vanaf om vroeg of laat er toch door ingehaald te worden?
Het onderstaande schreef of zei Steiner er al over in 1914 in Dornach. (GA275) Dat is 100 jaar geleden!

Het zou echter het allerverkeerdste zijn, als men nu zou zeggen, dat men zich zou moeten verzetten tegen wat de techniek ons nu eenmaal in het moderne leven gebracht heeft, men zich zou moeten hoeden voor Ahriman, men zich zou moeten terugtrekken van dit moderne leven. Dat zou in zekere zin een spirituele lafheid betekenen. De ware remedie bestaat erin niet de krachten van de hedendaagse zielen te laten verzwakken en zich terug te trekken van het moderne leven, maar de krachten van de ziel sterk te maken zodat het moderne leven kan worden verdragen. Een dappere opstelling tegenover het moderne leven is nodig bij dit wereldkarma, en daarom heeft de geesteswetenschap dit eigenaardige karakter, dat ze van meet af aan inspanningen, min of meer zelfs intensieve inspanningen van de menselijke ziel vereist.

Ikzelf ben er nog niet helemaal uit en ben benieuwd hoe anderen hier tegen aankijken.
Reageer onder dit bericht of mail naar het mailadres van de stichting.