Onlesbare dorst
Vandaag mijn boom gered
Op sterven na dood
Liet z’n bruine blaadjes vallen
De uitgedroogde besjes
Konden zelfs de vogels niet meer voeden
Zo probeerde hij mijn aandacht te vragen
De tuin vol met herfstblaadjes
Het is geen winter maar nog voorjaar
Liep er vele keren overheen
Voelde dat iemand naar mij keek
Voelde iets aan mij trekken
Zo probeerde hij mijn aandacht te vragen
Op een dag lichtte het bewustzijn op
Ik keek even écht naar de boom
Begreep niet z’n verwarring over het seizoen
Zijn kwetsbare bast was gescheurd
Zijn wortels in een kramp boven de grond
Voelde de pijn van de zoekende wortels
Snakkend naar het levenswater
Zo probeerde hij mijn aandacht te vragen
Ik heb nog nooit een boom water gegeven
Nu snelde ik als de brandweerman
Naar de waterkraan om de slang uit te rollen
Voor troost en uit schaamte sproeide ik eerst zijn bast
Een liefdevolle lichaamsmassage
Daarna zo hoog mogelijk door alle blaadjes
Mijn schaamte loste op in z’n dankbaarheid
Liters kostbaar levenswater
Direct opgenomen door aarde en wortels
Onlesbare dorst werd vervuld
De boom en ik stroomden samen
In een teruggevonden Eenheidsdans
Foto en gedicht Jan V.
DE VERWANTEN POSTBUS:
WELKOM om lid te worden van een van onze FB groepen.
