images-5
Aan de zeventien herkenningspunten zou ik wat mijzelf betreft nog kunnen toevoegen:

*Een hang naar kloosters, kerken en kathedralen. Het eerste wat ik doe, als ik in een voor mij nieuwe stad kom, is een bezoek brengen aan de kerk of kathedraal op het plein.
Een soort oud eerbiedig gevoel voor het centrum of de ziel van een stad. Ik kan daar dan ook lang blijven zitten, en op de een of andere manier word ik daar innerlijk gevoed door het karakter en de geschiedenis van zo’n stad.
Als bij de kerk ook nog een oude kloostergang is kan mijn dag helemaal niet meer stuk.
In sommige steden kan je zomaar plotseling voor een kerkje komen te staan midden in een drukke winkelstraat. De overgang van die drukte met kooplustige mensen naar de weldadige stilte in het kerkje kan heel indrukwekkend zijn.
*Een alsmaar meer geraakt/ontroerd worden bij het horen van vele stemmen die samenklinken. Hetzij in een prachtig concertgebouw met een topkoor en even zo goed in een stadion waar een clublied of het volkslied wordt aangeheven, of een hele zaal vol met mensen die spontaan gaan meezingen met de zanger en/of het koor.
Het is het sublieme gevoel van eenheid als een enorme diversiteit aan stemmen samenklinken, tot eenheid komen. Schoonheid, vreugde, gelijkgestemdheid, tillen het individu boven zichzelf uit.
*Herkenning van mensen kan op deze weg ook een vreugdevol, pijnlijk en verwarrend gebeuren zijn. Je herkent mensen en weet vanaf het allereerste begin dat je ze kent.
Dat is vreugdevol, een warme stroom trekt door je heen.
Het kan echter ook pijnlijk zijn omdat de ander dat niet zo beleefd.
Het is verwarrend omdat je weet dat je wat met diegenen te doen hebt… of had. Of is het oud karma? Een diepe herkenning, en toch moet je dat laten voor wat het is. Dat is dan van groot belang en heel moeilijk. Als het de mannelijke of vrouwelijke tegenpool is kan je het vertalen als verliefdheid.
Het kan verwarrend zijn omdat je de herkenning bevestigd wilt zien in een soort van samengaan in de aarde. Hetzij in een relatie, vriendschap, in de werksfeer, of in het verwezenlijken van een (gemeenschappelijk) ideaal.
Zo ken ik mensen waar ik mij zeer mee verbonden weet en op geen van de bovenstaande
onderwerpen werkelijk iets duurzaams tot stand heb kunnen brengen. Wel zoek ik steeds weer contact op keerpunten in mijn leven…..misschien nu? Het is een wachten op het juiste tijdstip, een uithouden.
Maar het is wel (in de geest) duurzaam, het is blijvend, een onverwoestbaar gevoel van verwantschap!
( Toch getuigd het van een grote wijsheid dat over onze (vorige) levens een sluier hangt.
Anders zouden we bezwijken aan de verwarring en niet toekomen aan het leven in het heden.)
In ieder mens leeft bewust of onbewust de heimwee naar de verloren eenheid.
Hoe meer men in zichzelf die eenheid kan benaderen, hoe sterker de behoefte wordt
om die eenheid ook buiten zichzelf vorm te geven.
Niet dat je dan iets geheel nieuws gaat creëren, je gaat enkel en alleen die eenheid zichtbaar maken. Het denken heeft ons immers uit die eenheid gezet, het denken leeft in dualiteit.
Door je echt te verbinden met de natuur, een kunstwerk, je dagelijks werk kunnen er momenten ontstaan dat je jezelf vergeet, even totaal uit het denken bent.
Opgegaan en samengesmolten met iets dat eerst buiten jezelf stond, en dan opeens jezelf blijkt te zijn. Dat is ook de vreugde en ontroering als alle stemmen en diverse instrumenten samenklinken en uitstijgen boven het individuele.
Broederschap raakt in essentie aan die eenheidsbeleving: een innerlijk weten dat wij allen verbonden zijn, allen doorstraalt en gevoed worden door dezelfde energie.
 20140224_111927
De wereld is de schaduw van de geestelijke wereld, en wij zijn de schaduw van ons hogere IK. Hier in de schaduw worden alle verschillen tussen de mensen uitvergroot en beoordeeld.
Alles beleven wij als buiten onszelf staand, alles wordt als het ware gemeten in afstand.
Daardoor zijn we ons bewust geworden van onszelf en in staat gesteld om aan onszelf te werken. Het heeft ons op onszelf gezet, maar tevens  ook het egoïsme aangewakkerd.
Ook is daardoor het gevoel van eenzaamheid ontstaan, er totaal alleen voor staan.
Dat is opgevuld door alle relaties die we aangaan en aangegaan zijn om het spook van eenzaamheid te ontvluchten, steeds weer opnieuw.
In de vroegere broederschappen verbonden mensen zich onder een gemeenschappelijke noemer: meestal een bepaalde geloofsovertuiging en/of een daaruit voortvloeiende gemeenschappelijke opdracht.
Een ieder richtte zich getrouw naar de regels van de orde, een soort opoffering van het strikt persoonlijke. Je maakte deel uit van de groep en dat was tegelijkertijd je identiteit.
Eenzaamheid werd in zo’n gemeenschap minder ervaren omdat je altijd samen en omgeven was door je broeders en zusters. De dualiteit was door het sterke groepsbewustzijn minder nadrukkelijk aanwezig.
In deze tijd van ik- bewustzijn en ontwikkeling is het samengaan van mensen een zwaardere opdracht. Zeker niet vanzelfsprekend, maar meer het tegenovergestelde:
We zijn toch geen vrije individuen geworden om vervolgens weer op te moeten gaan in een groepsgebeuren?
20131210_131042
Ons ik is de schaduw van ons hoger- IK. In de schaduw zijn we verschillend op heel veel niveaus, in het hogere zijn we gelijk.
De uitdaging is nu om over onze schaduw heen te stappen en ons met de hogere Ik-kracht
vrijwillig en bewust weer te verbinden met onze naasten.
Ieder mens worstelt met zijn schaduw en voor ieder mens is het de grootste uitdaging die schaduw te overwinnen.
Als we in staat zouden zijn, vanuit de wetenschap van onze verbondenheid en onze gelijkheid, ons weer liefdevol te verbinden, bevrijden we niet alleen onze schaduw maar ook de schaduw die ons allen bedreigd.
Grote wolken versperren het zonlicht omdat de zoekende en worstelende individuen in hun eentje, in hun alleenzijn, niet of nauwelijks nog in staat zijn die duisternis te verdrijven.
Toch zijn we allen lichtdragers. Als we al dat licht samenbrengen, opdragen aan het grotere geheel, zal de schaduw verdwijnen, hoe dan ook!
Als zij opstaan in hun kracht
Krijgt de wereld eindelijk
Waar zij op wacht!

(Totaal aantal bezoeken: 78, 1 bezoekers vandaag)