De Donkere Nacht van de Ziel-De Ontheemden(2)

Vervolg op de ONTHEEMDEN (1)

De donkere nacht van de ziel en de geestelijke verhouding tussen de ont-heemden en de werking van de Michaëlische kracht en impuls.

Het vorige artikel over de ontheemden, over de donkere nacht van de ziel, riep heel wat vragen op. Voor sommigen was het pure herkenning en daardoor ook troostrijk, troostrijk vanuit de gedachten dat je niet alleen bent in die beleving. Overigens kent iedereen wel in zijn of haar leven periodes van voorbij gaande depressies en eenzaamheid. Ook lijden mensen onder depressies die niet overgaan, heel ingrijpend zijn en uiteindelijk tot zelfmoord kunnen lijden. Ieder sprankje licht wordt als het ware uit die mens verdreven, ondanks al het uiterlijke succes en liefdevolle omgeving. Het zijn vaak heel intelligente, kunstzinnige en gevoelige mensen die het leven onverdraaglijk gaan vinden. Ik denk wel eens dat je lichtelijk gestoord moet zijn en enigszins verdooft om al het menselijk egoïsme, al die wreedheid, conservatisme en menselijk leed te kunnen aanzien en tevens je er voor af te schermen, en wie is dan normaal?

Het is van belang om de zogenaamde donkere nacht van de ziel te leren herkennen. Daar zijn echter nog niet veel mensen toe in staat omdat het voort moet komen uit eigen ervaring en inzicht. Het gaat dan om het kunnen lezen van de biografie en de staat van het bewustzijn. Het is lang niet eenvoudig en de medische wetenschap zal het onderkennen als depressief of een burn out en er graag een etiket opplakken zodat het dan weer past binnen het kader van de herkenbaarheid, en antidepressiva is makkelijk voorgeschreven. Het is toch raadzaam in zo’n periode, bij onzekerheid en zorg gewoon de arts te raadplegen, omdat er ook behoorlijke fysieke problemen kunnen optreden die wel duidelijk te onderkennen zijn en waar hulp bij nodig is. Het maakt niets uit dat je op een hypochonder begint te lijken, het is belangrijk om echte fysieke problemen aan te pakken of uit te sluiten. Probeer er wel met bewustzijn bij te blijven want voordat je er erg in hebt word je van onder tot boven letterlijk en figuurlijk doorgelicht met een ander soort energie dan hierboven beschreven.

De donkere nacht van de ziel is een inwijdingsproces, een proces van omhoog kruipende energie. De slang die zich opricht werkt uiteindelijk door in ieders leven, zowel fysiek, emotioneel, mentaal en in het spirituele religieuze leven. Het is een voortgaand bewustzijnsproces. Die energie veroorzaakt veranderingen in het alledaagse en hogere bewustzijn. Naast depressiviteit kunnen er ook allerlei ziekteverschijnselen optreden die akelig veel lijken op bekende ziektepatronen. Zelf ervoer ik, verder op in het proces, steeds sterker een bepaalde energiestroom, een tintelend gevoel dat langs de ruggengraat omhoog kroop. Die tinteling ging steeds vaker over in een brandend gevoel, een samenballing van hitte, een brandend vuur dat niet verder kon. Dit ging dan gepaard met ondraaglijke pijnen, eerst in de onderrug en later op diverse andere plaatsen, zoals in de onderbuik, maagstreek, hart, keel en hoofd. Heel wat artsen geraadpleegd en heel wat foute diagnoses gesteld zul je begrijpen.
(Onder het artikel een verwijzing naar kundalini.)

Michaël staat voor de bewaker van het innerlijk vuur dat zal blijven branden, maar verkeerd gebruik zal voorkomen of bestreden worden. Mensen zullen stap voor stap beproefd worden of zij die verantwoordelijkheid kunnen dragen. Het vuur dient louterend te zijn en niet vernietigend. Meestal echter voel je in deze donkere nacht helemaal geen energie, maar die is er wel op een ander niveau. Later in het proces, als je de energie soms voelt stromen is dat ook een gevoel van verbinding, een geluksgevoel van heelheid. De bron van creativiteit en verlichting.

De meeste ontheemden moeten worstelen met hun seksualiteit, omdat ze diep in zichzelf hunkeren naar verbinding, en omdat de slang zich wil oprichten. Dat wordt echter nog al eens menselijk vertaald in een verlangen naar een object buiten jezelf, een dwangmatige behoefte om dat sterke verlangen te bevredigen.
Vooral voor mannen, en ik spreek uit eigen ervaring, een grote uitdaging. Het is een proces dat gelijk op moet lopen met de bewustzijnsontwikkeling en dan gaat dat vloeiend, het lichaam volgt als vanzelf de geest. Hoe meer energie er in gedachten heen gestuurd wordt hoe sterker de obsessie.
Als het zo’n obsessieve strijd wordt en als men het wil onderdrukken komt het, vroeg of laat, verwrongen als een demon naar buiten en kan heel veel leed veroorzaken. Het is een niet te onderschatte kracht die kan kluisteren of bevrijden. Denk hierbij ook aan het opgelegde celibaat.
Ook hier geldt: maak er geen strijd van en kijk met mededogen naar jezelf, het is een ingebouwde menselijk behoefte om het voortbestaan van de mens op aarde te waarborgen, het kan troostend en verwarmend zijn, een gevoel van eenheid geven. Het kan in zijn aard niet verkeerd zijn, maar wel verkeerd gebruikt worden. Liefdeloze seksualiteit vernietigd het vertrouwen in de medemens.
Ook de verkapte seksualiteit onder een spiritueel sausje, brengt je niet dichter bij het zelf maar drijf je steeds ‘verder van huis.’

In de wetenschap dat je de ander pas echt kan ont-moeten van Ik tot Ik als die ander niet lichamelijk wordt begeerd, want dan zijn het meer twee lichamen die elkaar ontmoeten. Het hoger-Ik is seksloos en zolang de energie naar beneden gericht blijft in plaats van naar boven is de innerlijke geestelijke verbinding niet mogelijk. Nogmaals: het lichaam volgt de geest vanzelf, dus richt je op de geest en wees mild en zorgzaam voor het lichaam!
De omgevormde energie is de bron van genezing, creativiteit en verlichting.

Het is al met al een moeilijke periode, omdat iets wat heel bijzonder is en een groot geschenk, als hooggevoeligheid, je in het begin enorm tegenwerkt. Alles, werkelijk alles komt ongefilterd binnen en dat veroorzaakt onevenwichtigheid en veel onverklaarbare angsten. Het denken met het hart is ook een grote verandering; dat vergt overgave en luisteren in plaats van vaststaande denkbeelden en begrippen. Het wordt beleefd als een wankele basis die moed en kracht vraagt, die je niet meer uit de buitenwereld krijgt, vanuit het groepsbewustzijn, maar geheel moet komen uit jezelf. Pas als je kunt staan in eigen kracht en kan denken met het hart kan je weer verbindingen aangaan die duurzaam en heilzaam zijn voor jezelf en de wereld.
In de dromen kun je een tijger, leeuw of ander krachtig dier tegenkomen die deze kracht symboliseren en waar je niet meer bang voor hoeft te zijn, omdat je het zelf bent. Ikzelf schrok mij dan wezenloos en rende als het ware hard weg, mijn droom uit. Een terugkerende droom was, dat ik wilde paarden moest temmen. Het zijn proeven van bekwaamheid om je moed te testen.

Doordat je evenredig met het bewustzijnsproces ook het onderscheidingsvermogen hebt vergroot leer je de wereld werkelijk kennen en daardoor ook steeds meer jezelf, omdat de wereld de staat van het menselijk bewustzijn weerspiegelt. Probeer onderscheid te maken tussen wat je uit de wereld tegemoet stroomt en wat uit diepere lagen van de ziel omhoog komt. Het is een belangrijk proces om ook wat in jezelf leeft te kunnen onderscheiden in wat waar en onwaar is, om uiteindelijk bij je zuivere zelf uit te komen.

Collot-dHerbois

Michaël heeft een weegschaal in de hand dat de rechtspraak symboliseert en daarmee ons Geweten. Het beeld van de weegschaal vraagt van ons, in onszelf af te wegen wat dus waar en onwaar is, wat respectvol en wat kwetsend is, opbouwend en afbrekend. De balans vinden en kiezen voor de gulden middenweg tussen de uitersten.
De Michaëlische impuls is een enorme liefdekracht, maar niet sentimenteel, het is de ultieme Ik-Kracht. Alleen die kracht is in staat het duister te onderkennen en er Liefde tegenover te stellen. Het is de strijd tegen het kille verstand waar de draak de mensheid aanzet en inspireert om zichzelf steeds meer te verliezen en afhankelijk te maken van de techniek. Willoze volgers zonder Ik, of afgesneden van het Ik.

Een uiterst belangrijke taak voor de hedendaagse leraar is om zijn eigen onderscheidingsvermogen te versterken en helpen te voorkomen dat de leerlingen ik-loze volgers worden van de digitale wereld. De inspiratiebron van steeds meer jongeren zijn de bloggers en floggers op youtube die zonder enige terughouding hun levensfilosofie van de straat in de hoofden van de kwetsbare en open kinderen planten.
Doe er alles aan om te werken aan hun zelf-vertrouwen en dat de meest zuivere inspiratiebron in henzelf ligt. Geen eenvoudige opdracht voor de leraren van kinderen, ook niet voor de volwassenen die nog maar moeilijk onderscheid kunnen maken tussen wat de media hen influisteren en wat ze zelf bedenken, laat staan uit henzelf omhoog komt.

Ik beschreef al dat je leeft in een soort schemergebied; niet meer van de aarde en ook nog niet echt verbonden met de geest; een troosteloos woestijngevoel. Ook voel je je onbegrepen als een roepende in de woestijn. Als je de aarde aan het doorzien bent als onwerkelijk en wezensvreemd, probeer dan met al het vermogen wat in je ligt stilte te creëren in jezelf en zoek daarvoor stille plekken in de natuur die als voorbeeld kunnen dienen.
Mijd als het even kan drukte en lawaai en probeer ook een beetje af te kikken van de digitale wereld, omdat dat het grootste wapen is van de tegenkrachten om je bij het-zelf weg te trekken. Het is een enorm zuigende energie die hele volksstammen in zijn greep heeft. Voor een stadsmens en iemand die werkt in de geautomatiseerde wereld is dat geen makkelijk proces en bijna ondoenlijk.

Probeer je te beschermen met een innerlijk gebed of mantra tegen alle opdringerige gedachten die uit alle macht proberen te voorkomen dat de innerlijke stilte een feit wordt.
Meditatie oefeningen zijn belangrijk en ik zelf zal nooit het moment vergeten dat er eens even helemaal geen gedachte was, een stille ruimte tussen oude en nieuwe gedachten. Als je dat eenmaal beleefd hebt kun je die ruimte gaan vergroten en verdiepen.
Bovenal is het een uitdaging om in zo’n periode om hulp te vragen, niet direct buiten je, omdat onbegrip je deel is, maar innerlijk. Innerlijk vragen om hulp, omdat geestelijke krachten zich teruggetrokken hebben om je zelfstandig te maken, maar niet weg zijn. Ze wachten op de oprecht gestelde vraag en de hulp komt… zonder in te grijpen in je vrijheid.
Droom: Ik loop volkomen alleen en verloren rond in een donker woud omgeven door allerlei gevaren die op de loer liggen om mij te vermorselen. In de grootste wanhoop en kwetsbaarheid roep ik om hulp, en wat blijkt: achter iedere boom komt een engelwezen te voorschijn die mijn roep beantwoord. In feite ben je niet echt alleen, dat is een menselijk idee van afgescheidenheid.

Het is in feite een stervensproces en niet weinig mensen worden uiterst depressief, omdat ze dat ook zo beleven en er vanuit gaan dat de dood nabij is. Het stervensproces dat hier bedoeld wordt is een reinigingsproces van het oude zelf en inderdaad de dood van het ego. Daar komen ook de angsten vandaan om iets los te laten dat altijd het houvast is geweest, waarvan je dacht dat je het zelf was. Voordat deze werkelijkheid plaats kan vinden ga je door vele reinigingen heen. Men sterft aan zijn oude zelf.

Hier zijn de woorden Geloof, Hoop en Liefde van grote betekenis. Vanuit een gevoel van niets zijn toch het Geloof behouden dat je er toe doet en de Hoop dat het eens beter wordt en de Liefde je metamorfoseert in zichzelf.
Er ontstaat in deze fase een zekere afstand naar de wereld maar ook naar jezelf, waardoor het eigen belang minder op de voorgrond gaat treden. Daardoor kunnen sociale impulsen uit de geestelijke wereld je makkelijker bereiken, met als gevolg dat het algemeen belang een grotere plaats in gaat nemen. Dat kan de aanzet zijn tot hernieuwde verbinding met de wereld en het aangaan van nieuwe relaties die meer passen bij het bewustzijn van dat moment. Niet meer gevangen in het lot, maar met zelfbewustzijn verantwoording nemen voor een betere toekomst van de aarde.

Dus uiteindelijk komt het goed, zelfs meer dan goed en zal je een nieuw houvast vinden in jezelf, een anker, maar ook een gids die in verbondenheid nieuwe wegen openbaart. De aanleiding voor je handelen wordt niet meer geheel bepaald door de buitenwereld maar door een innerlijke noodzakelijkheid. In dat innerlijk beleef je een verbondenheid met een groter geheel en ervaar je de Michaëlische impulsen om moedig en standvastig je aardse leven en opdracht te volbrengen.