De transformerende kracht van universele liefde

Kerstoverdenking

Kennen jullie ook het verschijnsel alsof wat de ander overkomt ook jezelf wordt aangedaan. Op het gebied van de mensen maar evenzo bij de dieren en de veronachtzaming van de natuur. Je kunt tot in het fysieke aan toe de pijn en de eenzaamheid van de ander beleven.
Een soort eenheidsbeleving, alsof de ander ook jou is?

Je voelt in deze tijd een verdichtende en benauwende energie die verlammend op de mensen inwerkt. De mensen lopen met bogen om elkaar heen en verbergen zich achter mondmaskers. Ondertussen worden de longen van de wereld in de oerwouden gekapt en vele diersoorten sterven uit om dus nooit meer terug te komen. De samenwerking in de wereld wordt op vele fronten bestreden en bewust uit elkaar gedreven.

Er zijn krachten werkzaam op de aarde die doodsbang zijn voor die eenheidswetenschap waardoor tegenstellingen getransformeerd kunnen worden, omdat ze daardoor hun bestaansrecht zouden kunnen verliezen. Ze staan altijd opgesteld aan de uiterste kanten van de dualistische tweedeling. Hun belangrijkste werkzaamheid: Mensen en naties uiteendrijven zodat ze hun gebundelde kracht verliezen. Ze het liefst ook nog tegen elkaar opzetten door angst te zaaien voor de ander, en door ze te injecteren met onoverbrugbare meningen die ze van buitenaf opgedrongen hebben gekregen.

Je hoort bij een bepaald kamp en vraag je dan eens af hoe je aan die onverzettelijke vaststaande mening komt? Is die ontstaan door een diep en helder overdenkingsproces en heb je die uitkomst toen nog voorgelegd aan je eigen diepste wezen en om antwoord gevraagd? Daarna er een nachtje over geslapen en toen opgestaan met een helder bewustzijn over hoe je de kloof tussen mensen kunt helpen overbruggen?
Of was die mening er zomaar opeens en vond je bevestiging in je eigen vertrouwde bubbel-machinerie van de sociale media?

Er is ook een middenweg die dwars door alle meninkjes heen loopt, probeer daar eens op te geraken en kijk dan naar beide kanten. Dan zal je kunnen ontdekken dat beide zijde een stukje van de waarheid vertegenwoordigen. Probeer dan daar in het midden die stukjes aan elkaar te lijmen en tot waarheid te komen in overleg met je-zelf; met het-zelf. Op die middenweg ont-moet je mensen die in staat zijn om Ik-Ben met volle overtuiging uit te spreken en die de krachten ter linker en rechter zijde oordeelloos in bedwang houden.

Steeds dichter bij de ziel geraken is ook steeds dichter bij de wereldziel komen en de verbondenheid met alles wat leeft wordt sterker. Het is een verworvenheid, maar het proces er naartoe is niet eenvoudig. Alsmaar gevoeliger en alsmaar meer te verwerken hebben.
Dan kun je niet veel anders dan jezelf wat beschermen en niet het wereldnieuws alsmaar over je heen te laten komen. Dat zet je namelijk niet aan om in beweging te komen, maar verlamt veel eerder, omdat je niet de hele wereld kunt redden. Dichtbij is al zoveel wat je aandacht vraagt, voordat je het weet zie je nu juist dat over het hoofd. Onze taak ligt immers vlak voor onze voeten. Als je blijft vragen wat je taak is zul je er pijnlijk over struikelen, zonder het te zien.

Dit groeiende bewustzijn kan uiteindelijk een transformerende kracht van universele liefde worden. Een soort moreel kompas dat je aanzet het welzijn van de ander net zo belangrijk te vinden als het welzijn van jezelf. Lijden heeft in de diepste betekenis een zin en brengt mensen terug naar de Geest en zet anderen aan om mededogen te ontwikkelen en het lijden te verlichten. Medelijden zal omgebogen dienen te worden naar mededogen, omdat medelijden verlamt en mededogen aanzet tot het bieden van bijstand aan hen die lijden. Medelijden is een gevoel dat ook weer lijden in de geest teweegbrengt. Mededogen daarentegen is niet zozeer een gevoel, maar een geworteld zijn in de bewuste geest.

Wat je doet uit mededogen en liefde voor een medemens (uit je eigen omgeving) doe je tegelijkertijd aan het grote geheel van alle mensen, van alle wezens. Vanuit de wetenschap dat we verbonden zijn met allen, allen zijn, is dus iedere daad, hoe klein ook in onze ogen, van grote betekenis.
Het opnemen van die liefdesimpuls betekent: dat we steeds meer ons eigen belang in harmonie gaan brengen met het belang van de ander.
We zijn met alles en iedereen verbonden en de ketting is zo sterk als de zwakste schakel. Het welzijn van de ander te verheffen tot ons eigen welzijn. Vanuit die eenheidsgedachte werkt alles wat we doen aan de ander, uiteindelijk ook mee aan de ‘geestelijke ontwikkeling’ van de wereld en van ons-zelf

Het versterkt het geluksgevoel, maakt de innerlijke vrede sterker en het voorkomt enorm veel frustratie als we in staat zijn het eigenbelang te overstijgen. Niet te kiezen voor individueel en kortstondig geluk, maar voor duurzame vrede. De kosmische intelligentie zetelt niet in het hoofd maar in het hart. Heb je naasten lief als je-zelf. Zij of hij is jou. We maken allen deel uit van het grote geheel…Hoe dichter bij de bron, hoe dichter bij elkaar.

Dan kunnen we de oosterse groet -Namasté- beter begrijpen. Het woord heeft zijn oorsprong in het Sanskriet “nam” en betekent “ik buig voor jou”. Het is toch mooi om te zien dat de mensen uit de oosterse landen een lichte buiging voor elkaar maken vanuit de wetenschap van het goddelijke in ieder mens. Dat dan ook nog gepaard gaat met een “Mudra” een gebaar met de twee handen tegen elkaar, dat zoveel respect tot uitdrukking brengt.
NAMASTÉ
Ik groet en ik eer het goddelijke in jou.
waarin het hele universum samenkomt

Ik eer de plaats in jou,
waar liefde, waarheid, licht en vrede is

Als jij bent in jou,
waar liefde, waarheid, licht en vrede is
en ik ben in mij,
waar liefde, waarheid, licht en vrede is,
dan zijn we samen ÉÉN.
——————————————-

Ook geplaatst op de Verwantenpagina en in de community
Sensitieve Beeld en Geestverwanten.

De Alleenganger is rechtstreeks bestellen in de Verwanten winkelwagen of eBook
Verder verkrijgbaar: bij de plaatselijke of digitale boekhandel.
Voor nadere informatie over De Alleenganger: inleiding en reviews..