Je bent een leven lang bezig om je-zelf te worden: Wees jezelf, sta op in je ware- zelf, Mens ken u-zelf. Wat is dat nu toch in hemelsnaam…Het ware-zelf? Een gevleugelde uitspraak is: “Wees als de kinderen” daarmee zal bedoeld zijn: zonder oordeel, open, kwetsbaar, vol vertrouwen en verwondering. Een pas geboren kind is nog ingebed in een geestelijke omhulling, het is nog heel en verbonden. Het is een afgezant die een boodschap komt brengen en her-innering oproept. Als je kleine kinderen nu eens onbevangen zou waarnemen  dan zal je kunnen leren zien wat jezelf kwijtgeraakt bent.

Opvoeding
Die kinderen worden echter al snel opgeleid om wereldburgers te worden. Een opleiding die er opgericht is om hen hun herkomst te doen vergeten. Ze worden nog verder van hun oorsprong en Geest afgesneden door hun beeldend vermogen op te offeren aan het beeldenbombardement van Internet, YouTube en de ontelbare Games. Onderweg verliezen ze steeds weer een beetje van zich-zelf en vergeten uiteindelijk ook hoe ze de weg weer terug moeten lopen. Dan komen uit alle hoeken en gaten goeroes, mediums, gidsen en coaches te voorschijn om de weg te wijzen en de verwarring nog groter te maken. De ware helper kun je herkennen aan de manier waarop hij of zij de ander wil bevrijden van afhankelijkheid.

Ego 
Een kinderlijk wezen kan zich niet handhaven in de barre omstandigheden van de wereld. Ze moeten als het ware gehard worden. Volwassenen zijn “opgeblazen kinderen”, hoorde ik eens zeggen. Ego’s zijn karikaturen van het mensdom; hoe groter het ego, hoe groter de afstand tot het zelf. Het is een schouwspel van onechte wezens die elkaar iets voorspiegelen wat niet bestaat, zoals de koning zonder kleren. De verbeelding aan de macht. Het ego streeft naar macht over de ander en doet dat rücksichtlos, omdat hij gelooft in zijn eigen bestaansrecht met eigenbelang als drijfveer.
Individualisering is van belang, maar alleen als het zich ontwikkeld tot een innerlijke kracht  en nog weet heeft van de samenhang en wezenlijke verbondenheid van alles. Losgeslagen individuen zijn een gevaar voor zichzelf en de wereld, omdat ook het denken losgeslagen is van de twee sturende metgezellen: voelen en willen. Dan bedoeld: het zuivere voelen als innerlijk weten en de wil als drijfveer om het hogere na te streven.

Depressief
Depressief zijn is het verlies van levenslust, het verlies van enthousiasme, dat letterlijk in God-zijn betekent. Dus in dit geval: uit God. Op een innerlijk niveau drukt het diepe wanhoop uit over het besef je-zelf verloren te zijn. De vonk ligt soms even op maar kan de duisternis niet meer verdrijven. Onmacht, eenzaamheid, een gevoel van verstoten te zijn van je eigen herkomst. Zoekend in de buitenwereld, zoekend naar een hand die je vasthoudt en leiding geeft. Maar steeds weer volgt op iedere verwachting teleurstelling, de illusie verandert in desillusie en interesse in desinteresse, omdat alles al eens gezegd en gehoord is. Een bijna ondraaglijke kwetsbaarheid is je levensgezel. Toch maakt ook zo’n periode onderdeel uit van een indrukwekkend en bijzonder proces.

Het hoger-zelf
Je zoekt jezelf in de wereld die in dualiteit uiteengevallen is en die je iedere keer weer eraan zal herinneren dat je een keuze kunt maken en geen willoze volger meer hoeft te zijn. Dwars door de wereld heen zal je uiteindelijk jezelf terugvinden. Dus door je te verbinden met de wereld, door alle ervaringen, positief dan wel negatief beleefd, zal je uiteindelijk jezelf leren kennen. We zijn allen Parcival die de juiste vragen wist te stellen en daardoor zijn ervaringen kon omzetten tot een alles omvattend inzicht.

Een leven lang zoeken naar iets wat zo dichtbij is: je bent het-zelf, dichterbij kan niet. Je hoeft nergens naar toe, niet te zoeken bij een bepaald geloof of waarheid. Het kinderlijke vertrouwen weer toe te laten dat je er toe doet en veel te geven hebt als je weer gaat stromen vanuit vol bewustzijn en verbinding. Dat de innerlijke lichtkiem zich weer verbindt met het oorspronkelijke Lichtrijk. Het gaat niet om visioenen, het zien van aura’s en grootse vergezichten van engelen maar over een volhardend, stil en geduldige werken aan je-zelf. Dat is de nieuwe helderziendheid die uiteindelijk uitloopt op de geboorte van het hoger zelf in ons.

Zonder oordeel, open, kwetsbaar, vol vertrouwen en verwondering. Van onbewust kind-zijn naar het bewuste kind, sprankelend en vol leven….

Maar hoe??
*Spanning en verkramping ontstaan uit verzet, dus als je alle verzet nu eens zou opgeven?
*Als je nu eens helemaal zou ontspannen, dan zou je bij je ware-zelf moeten kunnen uitkomen?
*We moeten studeren om iemand te worden, maar moeten we dat ook om iemand te zijn?
*Wat is moeilijker: iets leren of iets afleren?
*Meditatie is dat een vlucht van je onrustige zelf of juist een mogelijkheid om jezelf te leren kennen, door stille waarneming?
*Bepaald de groep, je omgeving je welbevinden of het bewustzijn van je zelfstandigheid om keuzes te maken en je in vrijheid te her-verbinden.(religare)?

Ook geplaatst in de FB community Sensitieve Beeld en Geestverwanten 
en op de FB Pagina van de Verwanten
*De Alleenganger/ Eenzaamheid … een uitdaging. Meer informatie over het boek vind je Hier

 

 

(Totaal aantal bezoeken: 449, 1 bezoekers vandaag)
  • Schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief van De Verwanten!