Vervolg op: IN RELATIE ZIJN EN VRIENDSCHAP
Ik geef in deze publicatie nog even exclusief aandacht aan het bovenstaande onderwerp, omdat deze twee begrippen de belangrijkste bouwstenen zijn voor de innerlijke groei.
Je kunt je afvragen waarom er nu zoveel mensen alleen zijn. Zou het de werking van het duister zijn die niets liever doet dan de mens isoleren? Of zou het een bepaalde betekenis hebben in de voortgaande ontwikkeling van de mens?
In het diepst van de betekenis van het duister ligt, dat ook het duister uiteindelijk ten dienste staat aan de mens. Het is namelijk van wezensbelang dat we op een gegeven moment in onze ontwikkeling alleen komen te staan, los van verbanden waar we ons veilig wanen. Steeds meer mensen komen er alleen voor te staan door het overlijden van een partner en vooral ook door scheidingen. Opeens moet je alles zelf doen, alles zelf beslissen, steeds maar weer keuzes maken! De scheidingsgolf is eigenlijk een grote tragedie voor al die families die uit elkaar gedreven worden. Toch kunnen we er geen oordeel over vellen omdat het klaarblijkelijk bij onze tijd hoort en waarin karma’s sneller ingelost worden.
Kinderen echter hebben er zeer onder te lijden en dat blijft gewoon staan, ook al weten we dat het een gemeenschappelijk lot is. Ook jonge mensen worden eerder op zichzelf gezet, en als dat gebeurt zonder liefdevolle begeleiding en een voortwoekerende vechtscheiding is dat traumatisch met gevolgen voor de rest van het leven. Je kunt niet alles afdoen met voorbestemming en karma e.d., we leven ook in een egoïstische maatschappij waar iedereen zijn of haar eigen geluk aan het najagen is.
We vinden onze nieuwe liefdes niet meer bij “toeval” in de supermarkt , bij de bakker of in onze werkomgeving maar we zoeken nu op internet via de talloze datingsites. Niet weinig mensen vinden elkaar tegenwoordig via zo’n site, dus daar is niets mis mee.
Het gevaar is echter dat mensen de deur niet meer uitgaan en steeds meer gaan leven in een virtuele wereld. Een wereld die zij gaan verwarren met de echte wereld. Virtuele contacten zijn geen echt menselijke contacten. Een ander mens kun je pas echt leren kennen door de ont-moeting, omdat 90 % van het menselijk contact bestaat uit lichaamstaal. De ziel drukt zich uit door de ogen, de handen, door iedere beweging die met het woord gepaard gaat. Een mens kan nog zo mooi schrijven, nog zoveel kennis bezitten, zonder bezieling is het hoofddenken en zonder diep menselijke betekenis en geen voeding voor de ziel.
Zoals boven beschreven is het uiteenvallen van huwelijken en gezinnen een grote bron van eenzaamheid geworden. Er zijn niet weinig mensen teruggevlucht naar hun veilige oude omgeving en ook niet weinig zijn er werkelijk aan onderdoor gegaan. Het echt totaal op jezelf komen te staan is geen eenvoudige klus, het gevoel van eenzaamheid en alleen zijn is dan ook legitiem.
Er is ook een schrijnende eenzaamheid, een ‘onmenselijke’ eenzaamheid, waar mensen sterven zonder dat het door iemand opgemerkt wordt. Mensen liggen soms maanden dood in hun huis zonder dat ze gemist worden. Ik zag kortgeleden een reportage over Japan waar men op zoek ging naar heel oude mensen om te onderzoeken hoe en waarom ze oud waren geworden. Zoiets van, ‘wat is uw geheim?’ En wat bleek: veel mensen werden gevonden die al jaren dood lagen in hun huis en hun kinderen waren hun bestaan vergeten of bleven stiekem het pensioen opstrijken. Dat in een hoogstaande cultuur, waar dus in vele gevallen iedere zorg, zelfs voor de ouders, verdwenen is.
Niet alleen in Japan maar in alle westerse landen waar het materialisme en egoïsme hand in hand gaan. Jaarlijks plegen wereldwijd meer dan 1 miljoen mensen zelfmoord. In ons land zijn dat er meer dan vijf per dag. We lezen daar zelden iets over omdat het ons blijkbaar weinig interesseert, zoals dat ook was toen zij eenzaam hier rondliepen.
Dat zijn de duistere uitwassen van een wereld waar mensen nog alleen op zichzelf gericht zijn en de samenleving uit het oog verliezen.
De mens is niet geschapen om alleen te zijn, in feite zijn we kuddedieren en alles en iedereen is met elkaar verbonden. Mensen die zich uit de kudde gezet voelen of door de kudde genegeerd, voelen zich diep ongelukkig en keren zich uiteindelijk in wrok af van diezelfde kudde. Dat ligt ook aan de basis van de problemen in onze huidige multiculturele samenleving. Wat er dan gebeurt is dat men steeds minder energie heeft om nog ergens toe te komen, men plaatst zich als het ware buiten de energie die alle mensen verbindt en inspireert.
Dat is het meest kwalijke, omdat er bijna niet te leven is in een energievacuüm. Daarom is het van levensbelang om elkaar te helpen in de warme energie van naastenliefde te blijven.
Mijn betoog gaat over de eenzaamheid waar nog hoop in verborgen ligt, dat we het diepe gevoel van eenzaamheid kunnen benaderen vanuit de wetenschap dat het ons iets wil leren, ons iets te zeggen heeft. De leegte aankijken en toch staande blijven is een uiterste uitdaging en kan het Ik-bewustzijn vele malen versterken. Het bewustzijn van de kracht in jezelf die uiterlijk losgekomen is van het geheel maar juist daardoor een hele sterke schakel is geworden.
Steeds meer mensen zullen die weg gaan als ze daar sterk genoeg voor zijn en zich goed voorbereid hebben, omdat het een ongelooflijke zware en moeizame tocht is, die zij moeten gaan. Omdat we een individu moeten worden, één op zichzelf staand mens. Een mens die zich van zichzelf bewust is en weet dat hij al één is. (al-(l)een)
In die zin is eenzaamheid een grote kans om uiteindelijk uit de afhankelijkheid te stappen en een energiebron op zichzelf te worden. Niet meer afhankelijk van de zon, maar zelf die zon te zijn. Dat is uiteindelijk het ultieme doel van de menselijke opdracht
De hele christelijke mystiek is gebouwd rond dit thema, denk hierbij aan Christus en de kruisiging. Hij was vervuld van mededogen voor de lijdende mensheid en op het eind wilde hij dat lijden ook zelf ondergaan en ervaren, omdat alleen eigen ervaring werkelijk weten voortbrengt. Dat het lijden direct verbonden is met eenzaamheid bleek uit zijn aanroep: “Vader waarom heeft U mij verlaten?” Het lijden plaats ons als het ware buiten de eenheid en zet ons geheel en al op onszelf, tenminste is dat het overwegende gevoel: ik ben alleen, ik sta er nu alleen voor. Menswording is dus onherroepelijk verbonden met lijden en eenzaamheid.
Werkelijk vrij word je pas als je eerst totaal op jezelf gezet bent, hoe je het ook wendt of keert… eens zal je de afhankelijkheid moeten overwinnen.
Dat is dan tevens ook de weg van onbewustheid naar IK- bewustzijn. Vanuit de eenheid en verbondenheid, via dualiteit en eenzaamheid, in vrijheid weer terug naar de verloren eenheid en verbondenheid. Dat is de nieuwe broederschap: vrije onafhankelijke mensen die in staat zijn om wel weer te kunnen samenleven met een medemens in Aandacht, Vriendschap en Vertrouwen. We hoeven niet te leven als monniken en éénpuntig gericht te zijn op de Geest of God, omdat alles hier op aarde zijn oorsprong vindt in de Geest. Eénpuntig gericht zijn is immers: in alles en iedereen die vonk te ontdekken en wellicht helpen het tot een verwarmend vuur te maken.
We hoeven ook niet de hele wereld te veranderen omdat die wereld alleen veranderen zal in die mate dat het individu aan zichzelf werkt. Iemand schreef mij onlangs: Mijn overtuiging is dat ALLES wat we doen voor onze medemens bijdraagt aan het “redden” van de wereld : alles wat in het klein begint heeft later grote gevolgen!
We zouden ook kunnen stellen dat aandacht, werkelijke aandacht, stralen zijn van de innerlijke zon. Warme aandacht is een wonder van genezing voor alle levende wezens.
Dat zullen de nieuwe relaties kunnen zijn: vrij gemaakte mensen die zich weer bewust met iemand kunnen verbinden en het spiegelgevecht niet meer nodig hebben. Daar ligt het geheim verborgen voor de mensen die zo wanhopig op zoek zijn naar een tweeling of verwante ziel. Een relatie van vrije zelfstandige mensen die elkaar niet meer nodig hebben voor de spiegeling van de dualiteit, maar los daarvan zich bewust en vrij kunnen verbinden met iemand of een groep, omdat zij grotendeels klaar zijn met zichzelf en in staat om elkaar en de omgeving dienstbaar te zijn.
Ik heb al eerder beschreven dat tweelingzielen, bij hun laatste ontmoeting, maar één echte opdracht hebben: elkaar te bevrijden van de kluisters van het verleden en sterke op zichzelf staande wezens te worden. Als je echt op zoek bent naar een diep en innerlijk contact, zoek dan geen tweelingziel maar een bevrijde ziel, bevrijd door levenservaring en wijs geworden door het daaruit gedestilleerde Inzicht.
*Ook geplaatst op de FB PAGINA VAN DE VERWANTEN
*Zie ook: Eenzaamheid en Verlatenheid. Van onbewust kind-zijn naar bewust kind-zijn.
Onderstaand kan je je abonneren op nieuwe publicaties. WEES WELKOM!
13 maart 2015 om 01:04
In het woord eenzaamheid, zit een bijbetekenis van lijden, een tekort. En veel mensen ervaren dit inderdaad zo, en dat is inderdaad heel begrijpelijk, vanuit het verleden waarin we gewend zijn altijd anderen om ons heen te hebben.
Wij zijn overigens geen kuddedieren (zoals de meeste grazers zijn) maar groepsdieren, zoals bijv. wolven, chimpansees, veel vogels etc. Dat is een heel groot verschil hoor, ik zal dat hier niet uit gaan leggen maar het spreekt voor zich, of anders is er nog google.
Zelf heb ik het alleen zijn inmiddels echt leren waarderen. Ik kan overal zo kort of lang over doen als ik wil, er is niemand die om wat voor reden dan ook, druk uitoefent of compromissen verlangt, en verder is het bestaan overal om me heen, in verbondenheid met mij. En mensen zijn overal, en ik kan me op elk gewenst moment in verbinding stellen met een ander, een bekende of een onbekende, wanneer ik dat wil. Eigenlijk is die hele eenzaamheid maar een zelfgeschapen werkelijkheid.
Een gemis aan een projectiescherm, in de eerste plaats.
Wie zich in zijn eentje eenzaam voelt, is met de ander tweezaam. Wie genoeg heeft met zijn eigen al-één zijn, heeft meer genoegen in het samenzijn.
Zo zie ik dat althans tegenwoordig.
13 maart 2015 om 10:17
Mooi verwoord Mannanń!
Als je alleen komt te staan en dat voor het eerst echt in het leven. Is dat een kans jezelf echt te leren kennen.
Je ervaart zoiets als een nieuwe geboorte, een andere vrijheid van handelen die vanuit jou alleen vertrekt.
De ervaring Is aanwezig,dat vanuit deze vrijheid geen verlangen nog willen is om dat op te vullen . Het besef is doorgedrongen dat een ieder willen naar de ander een onzinnig willen is en totaal geen voedingswaarde heeft voor je verdere ontwikkeling.
Je komt deze oude waarde wel nog steeds in jezelf tegen maar ze lossen snel op als je het even doorleeft hebt en ze doorziet. Zo ga je door je eigen labyrint op de verdere zoektocht naar je ware kern.
Dank …..dit antwoord sterkt mij in de wil!
Leonie
22 maart 2015 om 00:00
Nou, Leonie, een zeker willen of verlangen naar de ander, dat zal ik me niet ontzeggen, dingen willen delen met elkaar is wel heel natuurlijk denk ik…. het is meer dat je je niet meer hoeft vast te houden aan die ander, dat je bepaalde mensen nodig hebt om iets in- of aan- of op te vullen. Maar dat zul je vast met me eens zijn, en inderdaad wat je schrijft voor het overige, is ook herkenbaar voor mij. Dankje!
22 maart 2015 om 07:31
Bijlage:
Manannán, Irish God of the Sea--manannan manawyddan manawydan irish gods and goddesses celtic gods and goddesses celtic mythology pagan mythology irish myth …
22 maart 2015 om 10:39
Yep, that’s me 🙂 Aangenaam kennis te maken Leeuwin. Dank voor het plaatje, het lijkt sprekend op me.
22 maart 2015 om 00:13
Was nog net wakker en lees nu jou bericht, natuurlijk ondervind ik veel vreugde aan een echte ontmoeting en een goed gesprek met een verwante ziel !
Naarmate je meer jezelf gevonden hebt,wordt de liefde voor je medemens ook groter .
22 maart 2015 om 01:22
🙂
13 maart 2015 om 09:36
Bedankt Manannan,
Het gebruik van kuddedieren was meer beeldend bedoeld, als vergelijk, maar het is goed dat je mij erop wijst dan kan ik in het vervolg beter de term groepsdieren gebruiken.
//Wie zich in zijn eentje eenzaam voelt, is met de ander tweezaam. Wie genoeg heeft met zijn eigen al-één zijn, heeft meer genoegen in het samenzijn.
Zo zie ik dat althans tegenwoordig.// Mooi verwoord en zo is het !
Groet!
21 maart 2015 om 23:52
Ja. Dank voor je reactie Jan.
11 maart 2015 om 16:08
Ja, gaaf dat is precies mijn ervaring en ook wat ik in dit leven leer, op mezelf staan en van daaruit verbinden.
Wat ik in dit leven ook gemerkt heb, is dat er verschillende tweelingzielen gevonden kunnen worden, delen van een familieziel misschien waarmee je sterk verbonden bent geweest en waaraan je herinneringen van liefde hebt. Die herinneringen kunnen blijven en je kennis, je weten van hoe liefde voelt versterken maar de liefde is iets wat je steeds opnieuw maakt, zelf en van daaruit samen.
13 maart 2015 om 09:40
//Wat ik in dit leven ook gemerkt heb, is dat er verschillende tweelingzielen gevonden kunnen worden, delen van een familieziel misschien waarmee je sterk verbonden bent geweest en waaraan je herinneringen van liefde hebt//
En waar je dus niet direct een relatie mee hoeft te beginnen…..de herkenning is mooi
als het wederzijds is…..dan is het de kunst om het in dit leven te plaatsen i.p.v verplaatsen.
8 maart 2015 om 20:00
“De scheidingsgolf is eigenlijk een grote tragedie voor al die families die uit elkaar gedreven worden. Toch kunnen we er geen oordeel over vellen omdat het klaarblijkelijk bij onze tijd hoort en waarin karma’s sneller ingelost worden.”
Ik vraag me af of dat werkelijk zo is. Is het karma echt afgewerkt en gaat men dan uit elkaar? Of loopt men op tegen het eigen onvermogen om het karma dat er nog wel is nog in dit leven door te dragen! Verzameld men dan niet tussen de incarnaties een nieuw vermogen en inzicht om het in een later stadium weer op te pakken?
Als mensen echt hun karma zouden kunnen inlossen,wat zou er dan van de idee van broederschap in de toekomst overblijven? Allemaal mensen waarmee je geen karma meer hebt? Voor mijn gevoel is het juist zo dat het aantal mensenzielen waar mee je te maken hebt zou moeten toenemen. Misschien ben je dit leven al voorzichtig aan het oefenen voor een ont-moeting in een volgend leven?
8 maart 2015 om 23:21
Ja Kees over karma valt weinig te discuseren. Dat is een strikt individuele aangelegenheid voor degene die het aangaat. We kunnen ons er ook achter verschuilen en het toepassen zoals het ons uitkomt.
Het uit zich in de lotsverbondenheid van mensen en die mensen worden door het lot bestuurd net zolang totdat zij zelf in staat zijn hun lot in eigen hand te nemen en binnen de marges van voorbestemming eigen beslissingen te nemen vanuit een diep gevoel en innerlijk weten.
Net zoals de mens ook vrij kan worden van de sterren ..niet alles staat vast…omdat de mens een eigen wil heeft en daarover kan beschikken in een bepaald stadium van ontwikkeling.
Het is niet alleen maar onverschilligheid of onverantwoordelijkheid dat er zoveel huwelijken stranden..
Ook daar ligt naar mijn weten een plan aan ten grondslag…nieuwe kansen tot verdere groei en bewustzijn. Binnen huwelijken en vriendschappen kan er een bewustzijnskloof ontstaan waardoor mensen belemmerd worden in hun groei omdat er altijd de neiging is de ander op hetzelfde niveau te willen vasthouden .
Broederschap zal er niet minder door worden maar sterker omdat ware broederschap uiteindelijk bepaald wordt door vrije wezens die elkaar in vrijheid en met ik-bewustzijn zullen ontmoeten en niet alleen door karma e.d.
Beste Kees wie zijn wij om dit alles te weten ..we zullen de antwoorden toch in de eigen ziel moeten vinden ..dat is uiteindelijk ons referentiekader waaruit we handelen of juist niet handelen.
Tot zover…..
Ik hoop dat ik je stelling of vraag een beetje heb kunnen beantwoorden.
9 maart 2015 om 10:49
Nou Jan, mijn begrip van karma is een heel andere dan dat ik door jou verwoord lees. Maar je hebt gelijk het kan te pas en te onpas gebruikt worden en erover discussieren heeft dan ook geen zin.
8 maart 2015 om 18:37
Het steunt mij enorm om uw berichten te lezen. Eenzaamheid is zo’n pijnlijk gebeuren, maar u verheft het boven het alledaagse leven en laat mij opeens zien dat het niet alleen maar treurig of zielig is maar dat het ons iets te zeggen heeft en zelfs van grote betekenis voor onze ontwikkeling.
Ik beleef ook een groeiende kracht door alle pijn heen…..nu begrijp ik het!
8 maart 2015 om 18:45
Fijn dat u steun vindt op deze site. U mag ook gebruik maken van ons mailadres:
stichting.dehalm@outlook.com als u wat persoonlijke vragen heeft of even een luisterend oor nodig.
In verbondenheid!
Jan Verduin
8 maart 2015 om 17:58
Een ander mens kun je pas echt leren kennen door de ont-moeting, omdat 90 % van het menselijk contact bestaat uit lichaamstaal. De ziel drukt zich uit door de ogen, de handen, door iedere beweging die met het woord gepaard gaat. Een mens kan nog zo mooi schrijven, nog zoveel kennis bezitten, zonder bezieling is het hoofddenken en zonder diep menselijke betekenis en geen voeding voor de ziel.
Ik ben een dating ervaringsdeskundige en dit is ook mijn ervaring. Je kunt maar doorgaan met elkaar prachtige verhalen te sturen…tijden lang en dan kan het zomaar gebeuren dat je bij de ontmoeting binnen enkele ogenblikken weet dat het gewoon niet waar is. Hoe frustrerend!! en het was zo spannend en leuk er was zelfs sprake van (virtuele)verliefdheid…………
Het gedicht Aandacht is van een grote schoonheid…..je bent nog een dichter ook!?
Ben je nog vrij? -:)))
9 maart 2015 om 12:01
De mens is in staat de ander te begrijpen ,zover als zijn levenservaring rijkt, het bijzondere is dat dat op een virtuele communicatie verborgen kan blijven.
9 maart 2015 om 12:18
Dat is toch niet zo bijzonder als 80% van de lichaamstaal ontbreekt?
9 maart 2015 om 12:22
Voor mij was dat wel een nieuwe ervaring wat ik ” nog “niet wist dus daarom beantwoordde ik dit aan Adrie.
9 maart 2015 om 13:32
Wat Adrie beschrijft herken ik wel. Virtueel gezien maakt men zich een beeld van een ander, en of dat overeenkomt met het beeld dat men zou hebben als de 100% lichaamstaal ingeschakeld zou zijn, is nog maar zeer de vraag. Dat zal mede ook een ervaringskwestie zijn. Ik kan me voorstellen als men zoiets voor het eerst meemaakt dat het heel verwarrend kan zijn. Ook al heb je er van te voren over kunnen lezen, welke illusies er kunnen optreden en zo. De ervaring zal toch doorslaggevend zijn boven het theoretisch gelezene.
8 maart 2015 om 18:37
Jan is vrij, maar zoals uit zijn artikel is op te maken ….Heeft hij alle stadia’s doorlopen in de gebonden relaties .
Dat weet ik als zijn exvrouw en ,tweelingziel.
Vriendschappen zijn en blijven inspirerend dus waag je kans 🙂
8 maart 2015 om 23:41
Een goeroe, ook al wil hij dat niet zijn, trekt nu eenmaal vrouwen aan. 🙂
9 maart 2015 om 00:21
Oké ,ga jij maar aan de voeten van de meester zitten. Hoop dat je nog overeind kan komen 🙂
9 maart 2015 om 11:16
Anderzijds, goeroes zijn de ervaringsdeskundigen bij uitstek, dus als het gaat om omgang met vrouwen,dan moet je bij hen zijn voor wijze raad!
9 maart 2015 om 10:39
Ik begrijp dat een goeroe een soort stroop is. er blijft van alles aan hangen 🙂
8 maart 2015 om 14:50
Als we kunnen aannemen dat het leven van Jezus Christus, onze eerste broeder een voorbeeld is voor elk mens. In de hof van Getsemaneh hoopte hij op de deelname, op het wakker blijven van zijn meest nabije mensenbroeders, maar tot 3 x toe lukte dat niet, hij moest helemaal alleen deze fase van de ontwikkeling doormaken.
Je zou kunnen zeggen sindsdien moet elke mensenziel dit op zijn eigen manier ook meemaken, deze eenzaamheid.
8 maart 2015 om 17:48
Ja dat is mooi Cheese. Eenzaamheid en verlatenheid maken sindsdien deel uit van de menselijke ontwikkeling. Vroeger maakte we nog deel uit van een kerkgenootschap, een vereniging, een dorp, een familie, een natie, etc. die vallen steeds meer weg omdat we wereldburgers moeten worden en er geen tijd meer is om ergens te wortelen. De zekerheid van buiten valt steeds meer weg en er blijft op den duur niets anders over dan de zekerheid en het vertrouwen in onszelf te vinden.
groet!
8 maart 2015 om 11:38
Wat een nieuwe blik , tenminste voor mij, op eenzaamheid. Onze hunkering naar een verwante of tweelingziel wordt in een nieuw daglicht gesteld.
Je schrijft hier dan wel over mensen met levenservaring, bijna voor mensen die voor een nieuwe keuze in hun leven staan na de nodige problematische ervaringen in relaties.. In mijn omgeving ken ik ook een paar mensen die elkaar via dating ontmoet hebben en een zeer harmonieuze relatie hebben omdat ze zichzelf niet meer hoeven te poneren. Ik denk dat je zoiets bedoel.
Het volgende wat je schrijft hoort thuis op mooie spreuk tegel:
>>>Als je echt op zoek bent naar een diep en innerlijk contact, zoek dan geen tweelingziel maar een bevrijde ziel, bevrijd door levenservaring en wijs geworden door het daaruit gedestilleerde Inzicht.<<<<
Bedankt!
Ara
8 maart 2015 om 17:52
Dank je wel Afra!
Inderdaad geef ik doorleefde levenservaring hier een belangrijke plaats. Door ervaring wijzer geworden…in staat zijn om het anders te gaan doen.
Oprechte vriendschap als nieuw verbond.
Groet!
8 maart 2015 om 11:06
Goed verwoord Jan. Ik krijg het gevoel dat ik bijna mede auteur hiervan had kunnen zijn bij somige genoemde aspecten. 🙂
8 maart 2015 om 09:11
Pas gelezen Jan…….
ik ben diep onder de indruk!
Klaar voor de reis.