Onlangs ging het in de groep over sociale-media vermoeidheid, en het nostalgische verlangen naar de postduif, de inkt, de brief, de postzegel en de postbode.
Er is van alles te zeggen over de sociale media, maar word je er oververmoeid van door je eigen gebruik of door de sociale media zelf?
Je wordt ziek van verkeerde voeding, maar is die voeding dan de schuld of diegene die de keus heeft gemaakt om die voeding te eten?
Je wordt ziek van teveel drank, wie is daar de schuld van?
Mensen moeten stoppen met de sociale media, omdat ze min of meer verslaafd zijn geraakt aan het voortdurend in contact zijn. Kinderen komen hun zolderkamer niet meer af omdat ze verslaafd zijn aan hun contacten en aan de games. De hele dag krijgen we ook nieuws uit alle uithoeken van de wereld, zoals we niet kunnen corresponderen met alle mensen in de hele wereld, kunnen we ook niet al het nieuws en alle ellende van de hele wereld in ons opnemen. Het is nodig om te onderzoeken wat voor jou de menselijk maat is van wat je wil weten en wat je aan je voorbij wil laten gaan. Je kunt ook besluiten om je in je eigen bubbel op te sluiten en de wereld buiten de deur te houden. Je in te graven in jezelf.
Als mensen zich aanmelden voor onze groep blijkt bij regelmaat dat ze al lid zijn van vijftig, honderd of meer dan tweehonderd andere groepen. Stel je voor dat je lid bent van meer dan vijftig clubs in het gangbare leven, hoe kan je zoiets onderhouden?
Je zou je nergens echt mee kunnen verbinden, je zou van geen betekenis zijn voor het voortbestaan van wat voor club dan ook. Op den duur zou je ten onder gaan aan je eigen chaos.
Als we mensen een persoonlijk bericht sturen krijgen we bij regelmaat de vraag over welke groep het nu eigenlijk gaat. Het probleem zijn niet de sociale media, het probleem ben jezelf omdat je bent gaan leven in een hap snap cultuur, overal wat meepikken wat van je gading is, maar jezelf nergens mee verbinden, laat staan er verantwoordelijkheid voor willen dragen. Je kunt communiceren met kant en klare gif plaatjes en bewegende emoticons of echte woorden gebruiken die omhoogkomen, door het aandachtig zijn in het moment.
Je kunt dan wegvluchten voor het netwerk dat jezelf hebt opgebouwd en het netwerk de schuld geven, maar je kunt je ook afvragen hoe je in het leven staat. De enige vrijheid die de mens heeft, in een klein deel van de wereld, is keuzes maken. Daardoor ontstaat de zogenaamde keuzestress omdat we in feite het heel moeilijk vinden om een echte keuze te maken, omdat we geen verantwoordelijkheid op ons willen nemen. Kiezen en verantwoordelijkheid horen bij elkaar.Als we geen keuzes maken in een doolhof zullen we de uitgang niet vinden.
Je kunt deelnemen aan heilloze discussies en op de barricade gaan staan van je eigen mening of leren luisteren en afstand doen van je vastgeroeste of overgenomen mening. Iets bijdragen vanuit jezelf, vanuit je eigen creativiteit kan dan een uitdaging zijn?
Die media maken het ook mogelijk om met de hele wereld in contact te zijn, en de wereld is daardoor veel kleiner geworden. Dat is geweldig omdat we leren dat overal mensen leven en wonen waar we mee verbonden zijn of kunnen zijn. Het bewustzijn over de eenheid van alle mensen wordt daardoor versterkt.
De sociale media zijn de gematerialiseerde vorm van het communiceren in de geest, waar de geestmens toe in staat is, zoals internet de gematerialiseerde vorm is van de Akasha kroniek. Achter de materie wordt de geest zichtbaar.
Het internet is ook een verkondiger van pure duisternis en het platform van Ahriman, waar je je voor kunt verschuilen, maar ook met bewustzijn meehelpen daar licht in te brengen.
Dus ipv je overal en nergens mee te verbinden kun je ook een keuze maken en je honderd groepen terugbrengen tot drie en je vijfduizend vrienden tot 100 of minder. Tenminste in de mate waarop je in staat bent om aandacht te geven aan je keuzes, de een kan meer aan dan de ander.
Veelal is het ook geen vriendenclub maar meer een netwerk, waardoor je commerciële activiteiten kunt ontplooien. Of bijvoorbeeld in mijn geval het contact met de lezers onderhouden die anders nooit zichtbaar hadden geworden.
In het echte leven kun je hooguit enkele echte vrienden de aandacht geven die hen toekomt. Als je geen keuzes maken in dat doolhof zal je de uitgang niet meer vinden.
Het is een wereld van verschil als je je versnipperde aandacht zou kunnen richten; als een zonnestraal zou je warmte en licht kunnen geven, de sociale media en de verbonden mensen verlichten, omdat je een licht kunt zijn in de duisternis.
_____________________
Ook geplaatst in: Sensitieve Beeld en Geestverwanten privé groep. Voor reactie, aanvulling of vraag, hier en op onze FB pagina mag ook gedeeld worden. de Verwanten 
De Alleenganger>>inleiding en recensies. Verkrijgbaar rechtstreeks via de WINKELWAGEN of bij iedere plaatselijke of digitale boekhandel. (steun je plaatselijke boekhandel)
DE VERWANTEN POSTBUS:
WELKOM om lid te worden van een van onze FB groepen.
