Onlangs was ik aan het wandelen met mijn kleinkind van negen jaar, heel lief maar soms een pre-puber. Op een gegeven moment had ze er blijkbaar genoeg van en zei: ‘Ik heb er geen zin meer in en ga terug naar de fiets.’ En ze liep echt weg en liet haar opa achter. Ik zag haar gaan en haar houding straalde verzet uit; ik doe wat ik wil!
Ik dacht: dit is toch te gek, daar doe ik niet aan mee.
Dus ik liep rustig door naar het strandje aan de vijver. Onze fietsen stonden wat hoog op de duinen en ik kon haar goed in de gaten houden. Een poosje bleef ze uit het zicht, maar even later zag ik haar steeds op de uitkijk staan. Bewust liet ik haar daar echt wel een tijdje staan, om daarna rustig terug te lopen. Ik zei: ‘Dat is niet mooi van je hoor, omdat samen uit ook samen thuis is.’
Ze keek me schuldbewust aan en zei: ‘Sorry hoor opa het voelde niet goed van mij hoor, maar ik zag er tegenop om weer het duin af te lopen naar jou toe.’ Ze had een mooie steen gevonden, keek mij aan met haar sprankelende grote ogen, en gaf die aan mij met de woorden: ‘Kun je het me vergeven, is het nu dan weer goed?’
Op de terugweg wilde ik er nog iets over zeggen, maar zei interrumpeerde mij: ‘Zullen we er nu over ophouden, het is nu weer klaar en in orde!’ Ik had haar bevrijd van haar schuldgevoel door vergeving. 
Ze wees mij op het hek en vol verwondering keken we naar de krekel die daar rustig van de zon zat te genieten, zich van geen enkel kwaad bewust.
Een groepslid schreef eens zo mooi: Vergeving is de stok tussen de spaken van het eeuwigdurende rad van wedergeboorte. Jezus zei: ‘Je moet niet 7 maal 7 keer vergeven, maar zeventig maal zeventig keer.’ Oneindig dus. Mijn kleinkind wist dat blijkbaar al. Zij kon nog luisteren naar de stem van haar geweten, die verbonden is met de meest zuivere bron. ‘Hoe praat een engel met ons opa’, vroeg ze eens: ‘Door de stem van je geweten, je weet dan opeens precies wat goed of niet goed is. Er naar leren luisteren en het volledig vertrouwen zal je altijd verder helpen.’
Met een blij en dankbaar gemoed fietsen we naar huis. Met mijn hand tegen haar schouders duwde ik haar voort om haar pad wat te verlichten.
——————————
Weer terug naar>> Sensitieve Beeld en Geestverwanten privé groep. Voor reactie, aanvulling of vraag, hier en op onze FB pagina mag ook gedeeld worden. de Verwanten 
De Alleenganger>>inleiding en recensies. Verkrijgbaar rechtstreeks via de WINKELWAGEN of bij iedere plaatselijke of digitale boekhandel. (steun je plaatselijke boekhandel)
DE VERWANTEN POSTBUS:
WELKOM om lid te worden van een van onze FB groepen.
