Al vele jaren lang waarschuwen deskundigen voor de gevolgen van de verregaande globalisering en de daaraan verbonden reisbewegingen over en weer. Virussen reizen tegenwoordig ook gewoon met het vliegtuig mee en hebben lak aan grenzen. Als we de hele wereld willen bereizen nemen we die wereld ook mee. Je kunt nooit alleen maar toeschouwer blijven. Je voetafdruk blijft achter.
Miljoenen Aziaten draaien het nu om en komen als een plaag naar het oude openluchtmuseum dat Europa heet. Wat wij ons konden permitteren kunnen zij nu ook, en beter, en in veel grotere aantallen. Wat eerst een verdienmodel was, is nu verworden tot een onbeheersbaar probleem. Laten we maar eerlijk zijn: Dat gereis over de wereld verwoest het milieu, de lokale cultuur van het land van bestemming en komt voort uit een overstresste samenleving. Schaf de globaliserende vakantie af en kies voor een ontspannen samenleving, waar vakantie overbodig wordt en iedereen van de toeristenplaag wordt verlost.
Angst en de media
Maar laten we ons concentreren op de angst die door de media worden aangewakkerd tot orkaankracht.
In de wereld van gezondheid leeft een diepgewortelde angst voor die andere dimensie van kwetsbaarheid en ziek zijn, daarom wordt die angst ontkent en weggemoffeld naar een slapend bewustzijn. Het lijkt op een soort kastensysteem: je wordt iedere dag geconfronteerd met de ellende en problemen van de ander, maar in feite sta je er boven, omdat het jouw wereld niet is. Je kunt je er ook niet mee vereenzelvigen, omdat jouw wereld een totaal andere is: de bevoorrechte kaste die leeft in vrijheid en zich wentelt in luxueuze verveling en schijnzekerheid. Het is een soort collectieve verdoving om de angst en het gevaar buiten de deur te houden, door het in het onderbewuste te laten sluimeren. Want hoe kun je leven, met volledig bewustzijn, in een bestaan waar alle zekerheden van het een op het andere moment volledig kunnen instorten en schijnzekerheden blijken te zijn?
We zien het dagelijks via beelden aan ons voorbij trekken en het raakt ons niet meer echt. Het blijft wat aan de oppervlakte zweven, alsof de zeef verstopt is door verzadiging.
De westerse media zijn een echte waan van de dag media, die al weer snel verveeld ergens anders de ellende gaan opzoeken. Ze hebben goed in de gaten dat mensen een spanningsboog hebben vergelijkbaar met een goudvis. Het concentratievermogen is enorm afgenomen en wat eerst als grap bedoeld was is nu werkelijkheid. Het concentratie vermogen van de goudvis is nu beter. Dit artikel is ook veel te lang voor het gemiddelde concentratievermogen, maar des te meer een uitdaging.
Je hoort al snel niets meer over de burgeroorlogen, over misdadige regiems, over ebola, aids, tuberculose. De uitstorting van al het dagelijkse nieuws roept geen medemenselijkheid op, maar veel eerder verlamming. Het blijft toch een ver van mijn bed show. Onverschilligheid wordt dan de beschermer. Ook het gewone griepvirus, waar jaarlijks duizenden mensen aan overlijden, is ook niet meer indrukwekkend en alleen pijnlijk voor de direct betrokkenen. Zolang het ons niet zelf aangaat, boeit het niet meer.
China is niet ver weg
Totdat het opeens toch nog op de eigen stoep staat, omdat China helemaal niet meer ver weg blijkt te zijn. Dan worden we geconfronteerd met de beelden van mensen die geïsoleerd worden van hun medemens. omdat ze een gevaar vormen voor de anderen. In vroegere tijden werden ze verdreven tot buiten de stadspoort en aan hun lot overgelaten. Nu word je, als je geluk hebt, opgenomen in een geïsoleerde ruimte, luchtdicht gemaakt met plastic, en dokters, geheel in plastic verpakt, benaderen je omzichtig. Buiten staat politie om je tegen te houden als je wil vluchten van de schrijnende pijn en eenzaamheid.
De wereld is klein geworden en we kunnen niet meer wegkijken zoals we dat altijd gedaan hebben. De media springen erop en injecteren de mensen met een angstvaccin, wat niet helpt maar juist een veroorzaker zal blijken te zijn. Want hoe kun je angst bestrijden door angst in te spuiten?
De tijd van onverschilligheid is voorbij. Als we blijven wegkijken komt het naar ons toe, omdat alles onze aandacht verdient en alles gezien wil worden. Maar hoe doe je dat, wat moet je aan met al het nieuws en ellende waar je in feite persoonlijk niets aan kunt veranderen? Je hoeft niet overal heen om het onrecht te bestrijden of om de zieken te genezen. Ieder mens moet luisteren naar zijn eigen roeping en doen wat in zijn of haar vermogen ligt. De levenstaak ligt veelal vlak voor onze voeten en vraagt om aandacht. Daar gaan we zo makkelijk aan voorbij, omdat we menen iets belangrijkers te moeten doen.
Medelijden en mededogen
Je kunt jezelf wel afvragen hoe het zal zijn als je volkomen open bent en uiterst sensitief en alles ongefilterd binnenkomt, hoe je je dan kunt handhaven temidden van al het lijden? Zelf bemerk ik bij mijzelf en anderen dat het pantser uiterst dun en breekbaar is geworden en dat de neiging ontstaat om mee te lijden met de wereld. Dat medelijden zal omgebogen dienen te worden naar mededogen, omdat medelijden verlamt en mededogen aanzet tot het bieden van bijstand aan hen die lijden. Medelijden is een gevoel dat ook weer lijden in de geest teweegbrengt. Eigenlijk is dat een ontwikkeld inlevingsvermogen om het lijden van de ander je toe te eigenen, en daardoor wordt het ook weer zelf medelijden.
Mededogen daarentegen is niet zozeer een gevoel, maar een geworteld zijn in de bewuste geest. Vanuit mededogen wordt zichtbaar wat de ander nodig heeft. Die ander wil gezien worden, die ander wil erbij horen. Mededogen is niet lijden aan het lijden, maar lijden omgezet naar geestkracht.
Lijden, Angst en eenzaamheid
Lijden heeft in de diepste betekenis een zin en brengt mensen terug naar de Geest en zet anderen aan om mededogen te ontwikkelen en het lijden te verlichten. Angst is een ontworteld zijn van jezelf. Alleen het ego kent angst, omdat alleen het ego zal sterven. Dus die verzet zich uit alle macht tegen de overgave aan de geest; je geborgen weten in je-zelf. Angst en eenzaamheid zijn zo goed als synoniem aan elkaar. Het enige wat opgewassen is tegen de angst is overgave; het verzet opgeven. Er vanuit gaan dat het leven je niet wil straffen, maar je iets wil leren. Kwetsbaar durven zijn en de opgebouwde muren afbreken, omdat kwetsbaarheid geen zwakte is maar een kracht. Het doorgronden en volledig accepteren van de eigen kwetsbaarheid maakt ons op een wonderlijke manier liefdevoller!
Wij zijn geest en daar is vrijheid, maar het lichaam is verbonden met de natuur en komt er uit voort, en daardoor is er lijden dat daar onherroepelijk mee verbonden is. Het lijden hoort bij het leven, net als vreugde, genot en blakende gezondheid. Het heeft allemaal een zin, ook al doen we er alles aan om het te ontlopen. Het is echter niet raadzaam om te oordelen over het lijden van je medemens gezien vanuit karmisch perspectief; zo’n soort oordeel komt voort uit hoogmoed en onwetendheid. Dan krijg je dat mensen onbarmhartig voorbijgaan aan de medemens, omdat hun lijden zo wie zo voortkomt uit eigen schuld en dus wel rechtvaardig zal zijn.
Het lijden van jezelf en de ander zou eigenlijk alleen vanuit inzicht en liefde benaderd dienen te worden. Eigen ervaring op dat gebied kan de liefde en het mededogen aanmerkelijk versterken en ieder oordeel doen verstommen, omdat je bij benadering weet wat de ander doormaakt. Lijden is een individuele beleving dat niet in uiterlijke statistieken te vatten is. Lichamelijk en geestelijk lijden is voor iedereen anders. ‘Toch is dat lijden tegelijkertijd ook een universeel gegeven.
De hele christelijke mystiek is gebouwd op het lijden, de eenzaamheid en de overgave. Jezus aan het kruis symboliseert het lijden en sterven van het ego. De aanroep “Vader waarom heeft u mij verlaten?” symboliseert de eenzaamheid van de lijdende mens. Daarna de overgave aan… Uw wil geschiedde. Tot het opstaan in de Geest.
Reactie*Dus het leven is lijden schreef iemand naar aanleiding van het bovenstaande, en voegde er een plaatje bij met veel kruizen. Het past niet in het spirituele positiviteitsdenken dat lijden ook bij het bestaan hoort. Het is een ontkenningstheorie die ervan uitgaat dat alleen het licht bestaat. Een onaardse ontkenning van de dualiteit en de functie daarvan. Het wordt gebagatelliseerd en gerationaliseerd en hen die lijden weggezet als onwetende kinderen. Het is al met al niet veel meer dan een vlucht van de werkelijkheid en dat doe je door ontkenning.
Mijn reactie was als volgt: Het leven is ook prachtig, het lijden is daar een onderdeel van. Het aardse lichaam is een realiteit, maar de geestkracht staat op als een Fenix uit haar as. Richt je op het leven en op de geest, maar ontken niet dat er ook een andere werkelijkheid is. Dat kan je er toe aanzetten om dienstbaarheid te oefenen, liefde te leren kennen. Het lijden omzetten tot liefde-kracht.
Geestkracht en inlevingsvermogen
Wat kan je doen om je eigen angst te overwinnen en de ander bij te staan?
Er is een sluimerende geestkracht in de mensen aanwezig die nog amper aangesproken wordt. Het is zelfs zo dat die geestkracht op den duur de wereld duurzaam zal veranderen.
Het gaat er om je inlevingsvermogen te ontwikkelen, dat je voelt en weet dat jij ook die ander bent. Dat je je voor kunt stellen dat jij daar ligt en ziek bent, dat jij het bent die als een paria behandeld wordt, dat jij het bent die een kind verloren heeft, dat jij het bent die leeft in een oorlogsgebied, dat jij het bent die moet vluchten en alles moet achterlaten, dat jij het bent die misbruikt is, etc.
Zonder zo’n voorstellingsvermogen blijft alles en iedereen op afstand, dat is wellicht een veilig gevoel, maar je zult nooit de warmtestroom deelachtig worden van de medemenselijkheid.
Eenheid
Ieder mens die aan zichzelf werkt komt door dat werk automatisch dichter bij de ander. Hoe dichter bij de bron hoe dichter bij elkaar.
Eenheid is geen uiterlijk gebeuren maar een innerlijke realiteit. Als je die gedachte heel goed op je in kunt laten werken dan weet je dat je door aandacht, door liefdevolle gedachten de anderen kunt sterken zonder daar fysiek bij aanwezig te hoeven zijn.
Dus als je je onmachtig voelt: wees stil en probeer met liefdevolle aandacht bij de ander te zijn. Alleen maar te zijn, meer niet.
Niet de kwetterende media zullen de wereld redden, maar alleen stille aandachtige aanwezigheid is daartoe in staat. Hèt vaccin tegen het onverschilligheidsvirus.
Ook geplaatst op de FB VERWANTEN PAGINA voor reactie, verdieping en aanvulling.
Bewerking en vervolg op ZIEK ZIJN EN KWETSBAARHEID
Hieronder de mogelijkheid tot (gratis)abonnee worden…Doe je mee? Welkom!
DE VERWANTEN POSTBUS:
WELKOM om lid te worden van een van onze FB groepen.
