Gewaarzijn en werkelijke vrijheid

Haiku’s voor vrijheid:

In de droom vlieg ik
Als een buizerd door de lucht
De zon tegemoet

Als een meeuw zo vrij
De zwaartekracht overwonnen
Ben ik echt me-zelf

Bij regelmaat of soms heb ik de ervaring dat ik vlieg. Het gevoel van vrijheid blijft nog lang bij mij.
Voor echte vrijheid moeten we ons lichter maken, ballast laten vallen.

Er bestaat geen goed of slecht als alleen in ons eigen denken. Als je jezelf volledig accepteert met al je talenten en tekortkomingen ga je vanzelf volgen wat overeenstemt met jouw wezen. Dan word je een volger en leerling van je-zelf. Als we leren leven in het heden en ophouden het verleden op te rakelen en schuldenaren te zoeken, bestaat er geen schuld, het is oud, het is verleden, het is verstard denken. Daarom is vergeving ook een bevrijder van het verleden, van verstarring.

Je bent niet het denken in je eigen hoofd, laat staan in de hoofden van anderen. Stop te voldoen aan de verwachtingen van anderen, dat doen we al vanaf de geboorte, een opeenstapeling van onechtheid, en daardoor is er een onwezenlijk ik ontstaan. Een doler zonder kompas, die wanhopig houvast zoekt bij andere verdwaalde geesten.

Hoe kun je de ware helper herkennen: hij of zij wil je niet binden maar vrijmaken, en zal zeggen: ‘Vraag het niet aan mij, maar vraag het aan jezelf, en neem jezelf niet zo dodelijk serieus, maar glimlach.’
“Dood de uiterlijke leraar, dood de goeroe!”… als je echt vrij wilt worden.

Het leven is een avontuur waar je je tegen kunt verzetten, waar je slachtoffer van kunt worden of… de held, de hoofdrolspeler die zijn rol naar behoren wil spelen. Neem de hoofdrol, maar wordt de karakterrol niet zelf. De leiding te laten bij de regisseur door aanwezig te blijven; alles ontvouwt zich vanzelf. Alles komt en gaat, maar de getuige van dit alles blijft, verandert niet en heeft nergens een waardeoordeel over.
Wees bewust-zijn, de getuige, de stille observator, meer niet.

Een werkelijk vrij mens kan alles weer doen of niet doen zonder schuld, zonder angst. Hij staat zo dicht bij de bron van het Zelf, of beter gezegd: hij of zij is zichzelf. Vrij van alle opgelegde normen door zichzelf of de buitenwereld, leeft en handelt in de stroom van het leven en weet dat alles bij het leven hoort.
Een ontwikkeld wezen in onze tijd is meer als volgt:
Het is een wat ongrijpbaar mens waar je maar geen vat op kunt krijgen. Hij is de dualiteit in eenheid, hij is zeker en onzeker tegelijkertijd, hij is ernstig en kinderlijk, hij heeft een diep geloof en hetzelfde ongeloof, hij is een Christen en een antichrist, hij is een monnik en een troubadour, een spreker en een zwijger, een allesweter en een niet-weter, een levensgenieter en verzaker. Alleen en toch in verbinding….

Als je hem denkt te kennen, lijkt het alsof je hem nooit gekend hebt. Als je denkt dat hij komt is hij verdwenen. Als je denkt: hij is mijn vriend is hij je tegenstrever. Als je wilt dat hij lief is wordt hij boos. Hij voldoet niet aan je verwachting; hij is je illusie en desillusie in één. Als je zegt: ‘Hij is een ware Christen,’ blijkt hij een Boeddhist te zijn. Als je hem een meester noemt, noemt hij jou een slaaf. Als je vraagt: ‘Mag ik je volgen,’ volgt hij jou. Als je zekerheid zoekt, krijg je onzekerheid. Als je zijn kwetsbaarheid wilt omarmen blijkt hij onkwetsbaar te zijn. Hij is zwart en wit, duister en licht.

Weer terug naar>> Natuurwaarnemingen en poëzie

sensitieve beeld en geestverwanten

*Het boek: De Alleenganger/ Eenzaamheid … een uitdaging. Meer informatie over het boek vind je hier De Alleenganger