NB. Dit bericht is door mij van Facebook verwijderd. Het raakte blijkbaar bij veel mensen een gevoelige snaar. We kunnen nog maar weinig met een afwijkende mening en dat is jammer. Lees het, veroordeel het of herken het en laat het verder maar gewoon bij de schrijver zou ik zeggen.
De reacties waren overweldigend, intimiderend, beledigend en ook begripvol. Ik ben een heuse dierenvriend en zelfs ook een mensenvriend en ik weet uit eigen ervaring hoe gezellig het kan zijn met zo’n leuk huisdier. Heb zelf ook zo’n aardige poes gehad.
Ik probeer echter met een open blik naar mijn omgeving te blijven kijken. Ook naar mezelf… niet oordelend, maar met een wakker bewustzijn.
In de waarneming te blijven en de werkelijkheid onder ogen te komen. Bijvoorbeeld durven kijken naar de eigen voetafdruk op aarde en niet de verandering buiten jezelf te leggen.
Het gaat in mijn verhaal over de kat omdat er te veel van zijn, maar het had ook over het milieu of voeding kunnen gaan, het gaat vooral over een wakker bewustzijn en eigen verantwoordelijkheid.
Om weer terug te komen bij de katten: bij alle reacties was direct merkbaar of men zelf een kat had of juist niet. De eerste de beste poesenliefhebster zei direct het lidmaatschap op, na mij eerst gewezen te hebben op mijn achterbakse ware aard. Diverse kattenbezitters reageren direct met bedacht verweer: dat het heel natuurlijk is dat katten de vogelstand mogen decimeren, dat is uiteindelijk de natuur en er komen wel weer nieuwe vogeltjes. Ook dat de katten alleen de zwakkere pakken en daarmee ook bedoelt dat alle jonge nest verlaters dus een prooi zijn.
Dat windmolens, landbouwgif, verkeer en roofvogels erger zijn. Zelfs dat het Gods plan is: van eten en gegeten worden. De inheemse vogels verdwijnen en er komen parkieten voor terug, dus wat zeur je?
*Bij mij in de buurt woedt er iedere nacht een rücksichlose katten oorlog om hun territorium te verdedigen. Er is geen ruimte meer voor nieuwe indringers.
Een familielid heeft er onlangs een tweede kat bij gekregen, omdat ze het kleine lieve poesje niet kon weerstaan en het zo gezellig is. Ze had daarvoor al wel mijn artikel gelezen maar dat bracht haar niet op andere gedachten. Een andere mevrouw vertrouwde mij toe dat ze twee jonge katers had en dat die nog heel speels waren, als verontschuldiging. Iedere ochtend was het voor haar deur een bloedbad van dode vogels en andere diertjes. De buren mochten water naar de katten gooien als ze de vogels wilden beschermen. Nu mogen ze in de nacht niet meer naar buiten.
Ze ook met de koeien en kippen op gangbare bedrijven. Hoe kan zo’n klein landje nu de hoofdleverancier zijn voor de hele wereld? Dat kan niet anders dan ten koste gaan van de dieren en de leefomgeving. Alle sympathie voor onze boeren en hun mooie familiebedrijven. Hun zorgen zijn begrijpelijk, en ik zou ook opstandig worden van steeds weer nieuwe regels en schijnoplossingen, maar ook hier is enige zelfreflectie aan de orde.
Om een lang verhaal kort te maken begrijp ik dat we onze privileges willen beschermen en ons het liefst niet bezig houden met de gevolgen daarvan voor de omgeving. We moeten goed begrijpen dat we hier met bijna 8 miljard mensen op aarde rondlopen en het ego dienen, en nauwelijks onze verantwoordelijkheid opnemen voor de kwetsbaren en voor het voortbestaan van Moeder Aarde.
Mijn kleindochter zei onlangs, toen ze de gevolgen zag van een modderstroom die alles onderweg vernietigde en de steeds heviger wordende bosbranden en tsunami’s, ‘Moeder Aarde is heel boos geworden, hè opa.’
Iemand schreef :Zodra men stopt met kijken met de menselijke gedachten, welk ego is en welk leeft van drama, en men begint te kijken met het geestesoog, je innerlijke ware zelf, wat alles werkelijk is, dan komt het begrip vanzelf, dan begrijpt men wat Shakespeare bedoelde toen hij zei: “Nothing is good or bad, only the mind makes it so.”
Er is een kern van waarheid in als het over het oordelen en veroordelen gaat, maar we leven niet meer in de tijd van Boeddha, en alles om ons heen is geen Maya meer, maar een geestelijke werkelijkheid in een tijd dat de mens volledig verantwoordelijk wordt gesteld voor zijn daden, niet meer alleen een Godheid die alles bestiert. Dat is de bedoeling van de mens: om mede schepper te worden en verantwoordelijkheid daarvoor te dragen. Om een waarnemer te worden en de geest achter alle uiterlijke verschijnselen waar te nemen.
Als we nu stellen dat het allemaal natuurlijk is en de wil van hogerhand, dan wil ik daar graag tegenover stellen dat voor God de vrije wil van de mens heilig is en dat ze door eigen ervaring en ondervinding wijzer zullen worden. Alle ellende is niet zijn Wil, maar onze onmacht om er altruïstisch mee om te gaan.
De mens leert zichzelf kennen en komt alleen verder, door getuige te willen zijn; een niet oordelende waarnemer. Dan zal het waargenomene zich openbaren en weten we de antwoorden om er zelf iets aan te doen.
Dus al met al… geniet van je huisdieren, geniet van je leven… dat alleen maar waarde heeft voor je-zelf en het grote geheel als het niet ten koste gaat van anderen. Al moet daarbij wel opgemerkt worden dat we alleen al door onze aanwezigheid hier verstorend werken.
Die vraag zou je jezelf kunnen stellen: gaan mijn genoegens ten koste van anderen, het milieu en het grote geheel en zo ja wat kan ik er dan zelf aan doen om de last voor mijn leefomgeving te verminderen en het niet buiten mezelf te leggen? Er zijn soms hele eenvoudige oplossingen..
Weer terug>> voor reactie en of aanvulling:
Sensitieve Beeld en Geestverwanten
Vervolg op De verstoring van de natuurlijke orde
Nieuwe Facebookgroep: natuurwaarnemingen en poëzie…Welkom!
DE VERWANTEN POSTBUS:
WELKOM om lid te worden van een van onze FB groepen.
