DE ILLUSIE VAN DE TWEELINGZIEL
Het artikel tweelingzielen en zielsverwanten op deze site is het meest gelezen en staat onverslaanbaar op nummer 1 van de ranking. Ik vraag mij vaak af hoe het toch komt dat zo enorm veel mensen met het idee tweelingziel bezig zijn. Komt dat voort uit een diep gevoel van heimwee naar iets wat men ooit kwijtgeraakt is, een oerheimwee?
Iedereen kent wel die diepe hunkering in zijn of haar ziel naar echt gekend worden door een zielsverwant, een maatje, iemand die de schrijnende eenzaamheid oplost die maar niet wil wijken of steeds weer de kop opsteekt. Dat is op zich een legitieme behoefte omdat het het leven kan veraangenamen, als het goed is, en je elkaar kunt bijstaan.
Eenzaamheid hoort echter onlosmakelijk bij de menselijke ontwikkeling en is een van de meest pijnlijke menselijke gevoelens, en toch draagt die nu juist een grote kans tot ontwikkeling in zich. Door die eenzaamheid gaan we op zoek naar iets wat ons zou kunnen vervullen, naar iets dat die pijn kan verzachten. Het zet ons als het ware in beweging om op zoek te gaan.
Eerst richt alles zich op materiële zekerheid en als dan eindelijk de leegte daarvan doorzien wordt en de eenzaamheid blijft, gaat men verder zoeken.
Boven alles staat voor de gelukszoeker een perfecte relatie, een relatie die zo intens en zo wonderlijk is dat de hemel op aarde een feit wordt. Die ander komt alle problemen, alle eenzaamheid en pijn oplossen, het is de gedroomde sprookjesprins. Het is een droom en een sprookje omdat op den duur zal blijken, en vrij snel, dat het maar een tijdelijke vervulling is.
De Illusie van de Tweelingziel komt voort uit een oude veronderstelling dat ergens het andere deel van onze ziel rondloopt en dat er een geheime magnetische kracht is die de twee delen eens samenbrengt, aan het eind van een lange ontwikkelingsweg. In de twee vorige artikelen ben ik uitgebreid op deze materie ingegaan en wil mij nu beperken tot de essentie.
De hele zoektocht begon met de schijnbare tweedeling tussen man en vrouw. De dualiteit plaatste goed tegenover kwaad, licht tegenover donker, liefde tegenover haat, etc. Net zolang tot er een volledig bewustzijn zal zijn over de eenheid in onszelf en de eenheid aller dingen, tot zolang zal de zoektocht duren en tot zolang zal de eenzaamheid ons vergezellen.
Waarom die hele nooit eindigende zoektocht, al vanaf de oertijd staat het verhaal van Adam en Eva al in het menselijk geheugen gegrift. De mens leefde in het paradijs totdat het denken zijn intrede deed en de schijnbare tweedeling plaatsvond en terstond werd hij uit het paradijs, de eenheid, verdreven.
Blijkbaar is het van een onmetelijke betekenis dat de mens zichzelf leert kennen, niet onbewust maar volledig bewust. Dat heeft met bevrijding te maken, bevrijding uit de duisternis van het onbewuste bestaan. Dan kan er sprake zijn van een bruiloft (chymische bruiloft) tussen het mannelijke en vrouwelijke, een versmelting tussen beiden. De mens is een androgyn wezen en draagt het mannelijke en vrouwelijke dus al in zichzelf, maar tot zover onbewust.
De bruiloft hier in de dualiteit van het aardse is niets meer of minder dan een nabootsing van het eindpunt van het innerlijke ontwikkelingsproces.
Om onszelf te leren kennen hebben we spiegels nodig en daarom is de buitenwereld van de verschijnselen voor ons neergezet. Het grote probleem doet zich nu voor dat we maar aan de gang blijven onszelf te projecteren in de ander. De ander is geen ander meer maar een onwerkelijk beeld, opgebouwd uit onterechte verwachtingen, een fantoom die in werkelijkheid niet bestaat.
Al die verwachtingen zijn daarbij ook nog eens heel oneerlijk en doen geen enkel recht aan die ander en hebben een verlammende uitwerking op de relatie. Het opgebouwde vaststaande beeld zal vroeg of laat aan gruzelementen vallen en twee teleurgestelde mensen achterlaten. De ander is er immers om ons te spiegelen wie we zijn en als we een tekortkoming van onszelf zien in de spiegel gaan we niet de spiegel repareren, dat zou absurd zijn. We spiegelen elkaar net zolang tot we het uiteindelijk in onszelf terugvinden, daar heeft het altijd liggen wachten.
En toch moeten we die reis maken omdat de ervaringen nodig zijn om onszelf te vinden. We kunnen deze woorden lezen en begrijpen en toch weten we het pas echt na eigen ervaring. Door ervaring ontstaat inzicht en door inzicht worden oude verwachtingspatronen verbrand.
Een relatie is er in feite niet voor dat die ander ons gelukkig maakt, maar dat we de wil en het bewustzijn hebben om elkaar te spiegelen. Een spiegel heeft geen oordeel, een spiegel laat zonder woorden, zonder verwijt, de werkelijkheid zien van het moment dat we erin kijken. Niet eenvoudig hoor, daar weet ik alles van. De wereld spiegelt op haar beurt, hoe wij als mensheid hier functioneren, en laten we er geen doekjes omwinden dat we dus nog verre van volmaakt zijn, gezien alle strijd en ellende om ons heen.
Zoals reeds beschreven zijn we door vele levens met elkaar verbonden en natuurlijk herkennen we verwante zielen die een gelijksoortige ontwikkeling gaan. Het is heel bijzonder om een ziel te herkennen waar je levenslang mee opgetrokken bent en als het wederzijds is…. een feest van herkenning. Wat niet wil zeggen dat het de bedoeling is om ook in dit leven weer samen op te trekken. Omdat de herkenning niet bedoeld is om te kluisteren, maar om te bevrijden, want alles wat we behouden of kluisteren willen zullen we vroeg of laat weer verliezen. Juist die relaties kunnen het zwaar krijgen omdat het zomaar iets ouds kan zijn wat ze willen voortzetten en als gevolg daarvan de ontwikkeling stagneert. Het kan ook zijn dat zo’n relatie of huwelijk de bedoeling heeft om elkaar nu werkelijk te bevrijden, te bevrijden van elkaars verwachtingen. Na de daarbij behorende strijd kan er voldoende bewustzijn ontwikkeld zijn om in vriendschap elkaar te stimuleren de individuele ontwikkeling aan te gaan.
In deel 1 beschreef ik de mensen die letterlijk en figuurlijk als tweelingen naar de aarde komen? Het zijn ‘tweelingzielen’ die levenslang samen opgetrokken zijn en hun ziel als het ware verloren zijn in de ander. Ze willen nog maar een ding en dat is tegelijkertijd incarneren en het liefst als eeneiige tweeling. Voor hen nu de opdracht om er achter te komen wie ze zelf zijn en zich te bevrijden van de ander. Hoe zou je in dit kader de Siamese tweeling geestelijk kunnen verklaren, die letterlijk en figuurlijk aan elkaar vastgeklonken zijn?
Er zijn ook niet weinig echtparen die zo met elkaar verklonken zijn, dat als de een sterft de ander er binnen een paar maanden achter aangaat.
We zijn zo bang, zo verschrikkelijk bang om los te laten en te leren luisteren naar de wijsheid die in onszelf verborgen ligt. Ikzelf ben de grootste zoeker geweest en kende geen rust, vanaf mijn vroegste jeugd voelde ik mij hier niet thuis en tot op het bot verlaten. Na een leven lang zoeken en dwalen zag ik de weg eens beeldend voor mij:
Ik stond voor een prachtig huis dat mij toebehoorde er lagen overal schatten voor het grijpen en het was er licht en vredig, de klok stond op vier uur. De deur stond uitnodigend open. Ik keerde mijn rug er naartoe en vertrok op mijn grote zoektocht naar geluk en vrede en wat al niet meer. Na een leven van omzwervingen, veel pijn en ellende kwam ik grijs geworden uiteindelijk weer aan bij hetzelfde huis. Het was nog precies hetzelfde en de klok stond nog steeds op vier uur en de deur stond nog steeds uitnodigend open. Oud geworden strompelde ik naar binnen en wat bleek: alles waar ik een leven lang naar gezocht had was daar aanwezig!
Wat zonde van al die verloren tijd en al die door mijzelf veroorzaakte ellende, dacht ik toen, maar blijkbaar moest ik die weg zo gaan; dat was mijn eigen unieke weg om tot inzicht te komen.
Het spijt mij dat ik je ook nog het sprookje van de tweelingziel moet ontnemen, maar als we de geestelijke ontwikkeling serieus nemen zullen we steeds weer geconfronteerd worden met het proces van het loslaten van verwachtingen en hoop dat we het in de buitenwereld zullen vinden.
Er is slechts één plicht, verwerf inzicht en dit doen we door onszelf te leren kennen. Mens ken u zelf, stond al op de tempel van Apollo in Delphi. Als we onszelf kennen…. kennen we iedereen, en dat is het eind van alle onbegrip en alle strijd. Laten we daarom allemaal onze eigen weg gaan en de ons gegeven ervaringen doorleven tot op de bodem zodat het bewustzijn kan groeien door inzicht, dat ons vroeg of laat weer terug zal brengen naar daar waar we de reis eens begonnen zijn.
Een probleem is dat we de sterke neiging hebben om na te bootsen, de weg van de ander als dwingend voorbeeld, en te leven in vaststaande beelden over van alles en nog wat. We volgen guru’s, de ideeën van godsdiensten of wijsbegeerte, zelfs van God en Liefde hebben we een vaststaand idee. Er zijn wel voorbeelden nodig om ons aan op te trekken, maar het zijn en blijven voor-beelden en geen innerlijke beelden. We kijken niet meer echt omdat we alles al gezien en in een vaststaand beeld omgezet hebben en als we naar onze partner kijken of naar een vogel of boom zien we slecht het beeld dat we er vroeger van gevormd hebben. Ook naar onszelf kijken we op dezelfde manier.
De oefening kan zijn om te proberen alles als nieuw te zien, het beeld over onszelf en de ander los te laten, zonder oordeel. Wordt als de kinderen die vol verbazing de wereld inkijken, nog zonder oordeel, omdat ze alles voor het eerst zien. Als een kind zo vrij en vol verbazing om ons heen kijken, kwetsbaar, zonder denken en leeg, zodat de geest achter de verschijnselen zich aan ons kan openbaren. Dan kan er een wonder gebeuren… dat het beeld wat we hebben over wat liefde zou moeten zijn, opeens oplost en er iets gaat stromen dat onvergelijkbaar is met het reeds gekende en een alles bevrijdende liefde tot stand brengt die niets of niemand uitsluit, van niets of niemand afhankelijk is.
NAMASTÉ
Ik eer de plek in jou waar het hele universum samenkomt.
Ik eer de plek in jou waar liefde, waarheid, licht en vrede heerst.
Wanneer jij in die plek bent in jou en ik in die plek in mij, dan zijn we één.
(Weer terug naar)>> Sensitieve Beeld en Geestverwanten voor reactie e.d. Ook geplaatst op de FB Pagina van de Verwanten voor reactie, aanvulling of vraag, waar ook gedeeld mag worden.
Meer informatie over het boek vind je Hier De Alleenganger inleiding en recensies. Vanaf nu ook bestelbaar en verkrijgbaar bij alle bibliotheken in Nederland.
7 juni 2017 om 20:52
Het is juist die zoektocht naar de liefde (die eigenlijk de zoektocht naar het Zelf is), dat mensen vooruit doet komen, dus het is niet verkeerd dat mensen zoeken.
In geen enkele relatie leer je meer over jezelf dan in een liefdesrelatie.
Ieder mens is op een ander niveau in zijn ontwikkeling. En daar waar de meeste mensen zich op dit moment bevinden, is er ook geen “tweelingziel” (ik vind dit eigenlijk niet het juiste woord). Mensen denken die wel te hebben ontmoet, maar dat is in werkelijkheid niet zo. En dan blijkt alles uiteindelijk toch anders te zijn en de mens is een illusie armer.
8 juni 2017 om 23:23
de dans van Shiva. naar aanleiding van jouw dans
8 juni 2017 om 08:07
Beste Luna,
Dank voor je reactie! Inderdaad is de hele zoektocht van de mens erop gericht zichzelf te vinden….dus God.
Er achter te komen dat Liefde het enige is, dat er toe doet.
Groet!
Jan
8 juni 2017 om 09:28
Lang geleden schreef ik voor mijn leerlingen een stukje tekst over de Liefde. Ik werkte als biologie juf, maar moest stoppen omdat ik heel erg ziek was. Er hoort nog meer bij maar vond dit deel wel mooi passen bij jouw tekst.
We verlangen allemaal naar liefde, want liefde is wat we zijn. Zolang we niet weten wie we werkelijk zijn, zullen we verlangen naar liefde. Het verlangen naar liefde is het verlangen naar de ontmoeting met onszelf. Het verlangen naar liefde is het verlangen naar de ontmoeting met God. Liefde is die herinnering aan God! We hebben elkaar nodig om deze herinnering op te halen. Vergeet nooit te vertellen wat je in een ander ziet. Alleen zo leert die ander zichzelf kennen. Ook jij hebt anderen nodig om jezelf te leren kennen. Een mens heeft altijd een spiegeltje nodig om zichzelf te kunnen zien. Wees dus een spiegel voor elkaar. Oordeel nooit over wat anderen doen of niet doen. Wanneer je over een ander oordeelt, oordeel je eigenlijk over jezelf. Het is beter om uit te zoeken waarom iemand doet wat hij doet want alleen zo kun je iets leren over jezelf en over de ander. Soms doen anderen je pijn maar weet dat ze dit doen omdat ze zelf pijn hebben. Vergeef ieder mens want alleen zo kun je jezelf vergeven. Probeer uit alles wat je overkomt iets te leren. Er valt altijd iets te leren. Er valt altijd iets te winnen ook al lijkt het soms dat je verloren hebt. Wees moedig en kijk vooruit. Geef nooit op want jij bent de moeite waard om voor te vechten. Weet dat alles gebeurt met een reden. Besef dat wij het leven niet laten gebeuren, het leven gebeurt aan ons. Geef je over en leg je leven in Gods handen. Heb alle vertrouwen in Hem. Wees stil genoeg om Hem te horen spreken, want Hij praat tegen je met de stem van de wind. Wees zo licht als een veertje zodat Hij jou de goede richting in kan blazen. Volg altijd je eigen hart wat anderen ook van je denken. Veel mensen kunnen je raar vinden omdat je anders bent dan de rest. Maar weet je wat een dierbare vriend en collega ooit tegen mij zei? ‘Raar komt van het Engelse woord ‘rare’ en dat betekend zeldzaam.’ Je bent dus eigenlijk zeldzaam! Is dat niet bijzonder?
Er is maar 1 soort liefde ook al lijkt het alsof er vele vormen zijn. De enige liefde die bestaat is onvoorwaardelijke liefde. Onvoorwaardelijke liefde is vrij van regels en wetten. Onvoorwaardelijke liefde oordeelt niet en verlangd niets terug. Je hoeft niet ver te zoeken voor deze liefde. Deze liefde is er altijd, want jij bent liefde! Maar deze liefde kun je niet voelen zonder vertrouwen. En als je deze liefde niet voelt, kun je hem ook niet weggeven aan een ander. Vertrouw daarom in jezelf en hou van jezelf! Vertrouw in de ander en hou van de ander! Vertrouw in het leven en hou van het leven! Vertrouw in de liefde en hou van de liefde! Vertrouw in God en hou van Hem!
Hem of Haar, want God is een moeder en een vader. Tenminste zo ervaar ik dat zelf. Het is een samenspel een dans van mannelijke en vrouwelijke energieen. En daarin valt het concept van de “Tweeling” wel beter uit te leggen.
8 juni 2017 om 23:04
Dank je wel, heel mooi verwoord en natuurlijk helemaal waar! Het is een samenspel een dans van mannelijke en vrouwelijke energieen….mooi> Shiva danst
8 juni 2017 om 08:58
Wat leuk al jouw reacties op de mijne 🙂
We zijn echt geestverwanten zoals jij dat zo mooi beschrijft. <3
Het is heel erg bijzonder wat jij allemaal doet. Ik ben niet voor niets op jouw website terecht gekomen.
Ik ben niet echt iemand die veel schrijft over deze dingen, maar ben echt zo blij dat jij dit wel doet en anderen de weg kunt wijzen met jouw mooie wijze en doorleefde woorden! Er zijn niet veel mensen zoals jij Jan. Tenminste die ben ik niet tegengekomen op het internet.
8 juni 2017 om 09:33
mijn oudere bericht staat achteraan sorry!
ik maak er een zooitje van.
18 november 2015 om 11:50
“Wordt als de kinderen die vol verbazing de wereld inkijken, nog zonder oordeel, omdat ze alles voor het eerst zien. Als een kind zo vrij en vol verbazing om ons heen kijken, kwetsbaar, zonder denken en leeg, zodat de geest achter de verschijnselen zich aan ons kan openbaren. Dan kan er een wonder gebeuren… dat het beeld wat we hebben over wat liefde zou moeten zijn, opeens oplost en er iets gaat stromen dat onvergelijkbaar is met het reeds gekende en een alles bevrijdende liefde tot stand brengt….”
Dit stukje blijft me intrigeren. Dit lezend komt bij mij nu de gedachte op dat het er bij bewustwording om gaat dat je iets kwijtgeraakt bent, en dat je dat kan terugkrijgen (door te worden als een kind zoals hier beschreven). Dat vind ik een mooi richtsnoer.
20 november 2015 om 20:59
Dag Jarien,
Vraag de weg aan het kind in jou!
Misschien herken je iets aan de uitleg van De Geheime Woorden in het Thomasevangelie. http://www.thomasevangelie.info
Een bijzondere site van Bram Moerland.
login 4 geeft jou een antwoord hierop.
Hartelijke groet,
20 november 2015 om 21:42
Hartelijk dank, Anna, ik neem het mee.
18 november 2015 om 12:17
Of je het bent kwijtgeraakt, dat kun je nog ter discussie stellen. Voor mij is het wel zo dat die puurheid en die heelheid latent/slapend aanwezig is en bij je hoort, je ware natuur is. En dat het bij bewustwording erom gaat dat je bewust wordt daarvan, en het daardoor (weer) naar voren komt als basis voor je praktisch leven in ieder moment. Dat dat je (weer) toevalt, dat “vergeten” deel van je zijn in het moment.
18 november 2015 om 12:19
“vergeten” ofwel “veronachtzaamd”
14 november 2015 om 00:14
ik vermoed dat het onderwerp ’tweelingziel’ / zielsverwant
iemand kan afleiden van…ZICHZELF!
iemand (iederéén) moet realiseren dat hij/zij een ziel
(zichzelf!) is en niet het lichaam…that s all
bedankt en bless!
12 november 2015 om 09:13
“De oefening kan zijn om te proberen alles als nieuw te zien, het beeld over onszelf en de ander los te laten, zonder oordeel. Wordt als de kinderen die vol verbazing de wereld inkijken, nog zonder oordeel, omdat ze alles voor het eerst zien. Als een kind zo vrij en vol verbazing om ons heen kijken, kwetsbaar, zonder denken en leeg…”
Mooie inspiratie en mooie oefening. Dank je wel, Jan.
Zijn als een kind.
Laat de kinderen tot mij komen.
12 november 2015 om 17:54
Zonder motief, strategie, belang, doel, ego.
12 november 2015 om 13:15
Jullie uitwisseling kent geen einde geloof ik? Waarom schrijf jij Jarien en jij Kees geen column om aan de lezers uit de doeken te doen hoe jullie het persoonlijk zien, wat voor jullie zelf de weg is, jullie unieke weg? Die uiteindelijk bij hetzelfde uit zal komen verwacht ik.
Het kan boeiend zijn om de ervaringen en inzichten te delen tot lering voor iedereen. In een column kan je dat meer leesbaar voor anderen uiteenzetten.
Ben benieuwd of jullie de uitdaging aangaan?
Met een broederlijke groet!
Jan.
12 november 2015 om 18:49
Het einde is in zicht Jan van de uitwisseling. Ik denk ook dat het publiek niet zit te wachten op mijn ontboezemingen. Hele persoonlijke dingen heb ik trouwens al gezegd in “de reis naar Constantinopel”, maar deze unieke weg dan “verstopt” achter imaginatieve beelden. Dus de uitdaging wordt niet aangenomen.
12 november 2015 om 21:17
Ik bedoelde daar geen persoonlijke ontboezemingen mee, maar meer een visie zoals je ook onder de twee laatste twee artikelen schrijft. Maar oké je neemt de uitdaging niet aan en dat is prima.
Groet,
Jan.
12 november 2015 om 18:04
Je reactie klinkt als hoofd, niet als hart, Jan. Of heb ik het mis?
12 november 2015 om 21:19
Dat heb je mis Jarien, ik stelde een oprechte vraag !
12 november 2015 om 19:13
Alleen als je zonder doel bent, kan het je overkomen, het wonder waarover je schrijft. Alleen dan kan het gaan stromen.
“Als een kind zo vrij en vol verbazing om ons heen kijken, kwetsbaar, zonder denken en leeg, zodat de geest achter de verschijnselen zich aan ons kan openbaren.”
12 november 2015 om 21:04
Bedankt, Kees.
Deze vind ik toepasselijk en inspirerend:
“There are only two ways to live your life. One is as though nothing is a miracle. The other is as though everything is a miracle.”
12 november 2015 om 20:58
En mijn laatste bijdrage aan deze discussie:
http://www.citaten.net/zoeken/citaten-leven.html naar eigen keuze 🙂
12 november 2015 om 14:15
Bedankt voor de uitnodiging, Jan. Wie weet ontvouwt het zich vanuit de levensflow.
Wat draagt werkelijk bij. Wat brengt ons nader. Misschien is overgave wel het laten varen van alle vragen. Om ruimte te geven aan het wezenlijke.
12 november 2015 om 12:40
Verbazing, verwondering…
12 november 2015 om 17:25
Spontaan, onbevangen, recht-door-zee.
Spelen, verkennen.
11 november 2015 om 10:01
Jan, dit is een derde artikel over hetzelfde thema. Waarschijnlijk hebben de lezers alles al zo’n beetje gezegd. Je ziet dat aan het einde van de reacties dat er afgedwaald wordt van het thema. Daar heb ik, me nu ook aan schuldig gemaakt.
11 november 2015 om 19:07
Klopt 🙂 alleen niet een 4e artikel alsvervolg, dacht ik…
11 november 2015 om 19:46
Jan is in het geheel niet verantwoordelijk voor wat ik uit mijzelf doe. En ik bepaal ook niks over een mogelijk vervolg, dat is jouw interpretatie. Ik spreek alleen mijn gedachte uit en als dat aanleiding geeft bij jou om dat oneerlijk en onvrij te noemen, dan is dat jouw persoonlijke standpunt. Van mij mag je!
10 november 2015 om 14:30
Zijn zonder oordeel. Dat experiment kan ons helpen om innerlijk de schijnbare tweedeling te zien voor wat die is.
10 november 2015 om 15:41
Wanneer je een moment zonder oordeel bent, dan kan het zomaar ineens gebeuren, dat je in de liefde valt.
“Dan kan er een wonder gebeuren…”
10 november 2015 om 22:08
Om in de liefde te vallen, is er een overgave nodig.
10 november 2015 om 22:20
Zou struikelen ook niet helpen?
11 november 2015 om 08:41
Jarien komt van Jan Marinus. Dat hebben mijn ouders gecombineerd tot één roepnaam voor mij. Man of vrouw, dat is verschijningsvorm.
10 november 2015 om 22:54
Rien en Leo zijn tweelingzielenbroers.
Ja-rien en Leo-nie moeten dan tweelingzielenzussen zijn.
Anders raken we te ver af van het thema dat Jan aansneed. Het is dan net of zijn onderwerp gekaapt is.
10 november 2015 om 22:31
Ik stuur een kaartje aan degene die me overeind helpt nadat ik gevallen ben. 🙂
10 november 2015 om 22:24
Stuur je me een kaartje als het je gelukt is? 😉
10 november 2015 om 14:28
Dit las ik vandaag op andere site en vond ik toepasselijk bij onderstaande discussie
Onze waarde voor de wereld moeten wij geheel zoeken in de handelingen die wij uit liefde verrichten en niet die in welke ons tot volmaaktheid moeten voeren. Wat dat betreft moeten we onszelf niet voor de gek houden.
10 november 2015 om 18:17
Ja, dat is mooi geschreven, Paul.
Wat voor mij belangrijk is, is dat ik in een sfeer van liefde handel. Veel mensen handelen niet in een sfeer van liefde, zijn dat in de loop van hun leven kwijtgeraakt of hebben het nooit (bewust) gekend. Bewustwording kan dan helpen om (weer) in een sfeer van liefde te gaan handelen. Dat komt mijns inziens je omgeving en het geheel ten goede.
Groet, Jarien.
9 november 2015 om 11:35
Wanneer ik weer wil worden als een kind in de context van dit artikel, dan is dit voor mij niet een ontwikkelingsweg naar iets beters of hogers, maar een terugkeer naar iets wat er in wezen al is, iets inherents in/aan mijn zijn, een essentie. Dit is in mijn ogen juist bescheidenheid (mijn plaats kennen). Zo ook met liefde en vrijheid. Die hoef en kan ik zelf niet maken, die IS. Die is gegeven. Dat is de genade in het universum. Ook dat zie ik als bescheidenheid (mijn plaats kennen).
Ik hoef het alleen maar toe te laten, te laten zijn.
9 november 2015 om 18:59
Bijlage:
De eenheid van zijn wordt pas gezien en ervaren als de dualiteit is doorzien en ervaren.
Je kunt het over hetzelfde hebben en toch misverstaan.
Ontwikkeling of teruggaan is hoe je het ook wendt of keert een proces van bewustwording.
9 november 2015 om 19:31
Kómen waar je van nature al bént.
Wórden wat je van nature al bént.
Het schijnt te gebeuren.
😉
When Buddha attained to the ultimate, he was asked: “What have you attained? ¨ And he laughed and said: “Nothing -- because whatsoever I have attained was already there inside me. It is not something new that I have achieved. It has always been there from eternity, it is my very nature. But I was not mindful about it, I was not aware of it. The treasure was always there, but I had forgotten about it.
You have forgotten, that’s all -- that’s your ignorance. Between a buddha and you there is no distinction as far as your nature is concerned, but only one distinction, that you don’t remember who you are, and he remembers.”
(uit Tantra -- the supreme understanding, Osho)
9 november 2015 om 22:29
Op de hele aarde is er misschien maar een Boeddha tegelijk, dus het herinneren zal wel niet zo heel simpel zijn. Overigens herinner ik me bij Osho voornamelijk rijen Rolls Royces 🙂
10 november 2015 om 19:03
Eventueel doorscrollen naar: 37:45, 38:05 en 38:40 minuten.
10 november 2015 om 19:00
https://vimeo.com/18185048
ter visuele ondersteuning
10 november 2015 om 18:53
Ik snap je wel Leonie, ik ken ook iemand die een satsang met Sai Baba heeft meegemaakt en daar ontzettend gelukkig van werd. Deze persoon wilde ook absoluut niets van kritiek aanhoren, dat zou zijn geluk alleen maar verstoord hebben.
10 november 2015 om 15:22
Pierre, een helaas gestorven vriend, was ook een tijd verbonden met de Bagwan .Hij heeft daar vooral veel van zijn ernst verloren en meer blijheid gevonden. Pierre was daarbij niet zijn critische blik verloren en zag de bijkomstigheden en de moeilijkheden .Verder vind ik dat osho prachtige boeken heeft geschreven!
10 november 2015 om 12:05
Nou eigenlijk Leo-nie of Leo-wel was het niet grappig bedoeld, ik vind het eigenlijk heel ernstig om te zien hoe groot het verschil bij Rajneesh was tussen theorie en praktijk.
10 november 2015 om 11:02
Wat ben je toch leuk Kees:)
9 november 2015 om 22:30
Oftewel er is theorie en praktijk.
9 november 2015 om 11:53
PS Het wezenlijke “kind” (in mij) kan en hoef ik niet te onwikkelen. Evenzo liefde en vrijheid. Het IS. Onbezoedeld.
Life exists in wholeness arising spontaneously. (Steven Harrison)
8 november 2015 om 11:36
Als je al een tweelingziel hebt, dan is het het leven zelf.
Ik laat me omarmen door het leven precies zoals het is.
Ik omarm het leven precies zoals het is.
In wederkerigheid.
Universele liefde. Ieder moment. Zonder ontbreken.
7 november 2015 om 19:18
Vervreemd van ons ware zijn, zoeken we vervulling buiten ons, bijvoorbeeld in een relatie, of in broederschap, of in wereldverbetering. Maar daar zullen we het niet vinden. Alleen door herstel van het contact met ons ware zijn, vinden we de schat van ons leven. En die zal ons vergezellen, de rest van ons leven.
9 november 2015 om 00:08
De verbondenheid, de liefde, het gemeenschappelijke is daar waar mensen zijn ! Het zelf spiegelen ze ons en dat is genade!
9 november 2015 om 10:58
Wanneer de vervreemding van mezelf mij zichtbaar wordt, kan de beweging terug plaatsvinden.
8 november 2015 om 09:45
Practicing what I preach. Woorden zijn niet genoeg, die houden me in het conceptuele, onechte. Het gaat om het universele, het ware, het levende.
7 november 2015 om 22:55
Mooi gesproken Jarien, en zo is het 🙂
Contact met het ware zijn is immers …in relatie zijn.
Bedankt en groet!
7 november 2015 om 23:17
Ja, geen geprojecteerde relatie maar waarachtige levende relatie.
7 november 2015 om 14:13
Ik heb er hier misschien al eerder over geschreven. Maar er is een thema in de antroposofie wat hier zeer verwant mee is m.i. Dat is namelijk het samen groeien ?vloeien van meerdere individuen tot een (1 eenheid). Het zou te ver voeren om er hier uitgebreid op in te gaan, maar voor degenen die daar echt in geïnteresseerd zijn wilde ik het toch noemen. Zelfstudie kan dan een middel zijn om daar in verder te komen.
Er wordt namelijk verteld over het samengaan van 2 Jezuskinderen tot een eenheid. Dit gebeurde rond het 12e jaar. De ouders van het eene kind, die hun zoon kwijt waren, vonden hem terug in de tempel tussen de schriftgeleerden in. Ze waren uiterst verrast hoe hun zoon compleet veranderd was en opeens vol wijsheid was. Dit had te maken met een andere Jezus waarmee zijn bewustzijn samen gegaan was. In de bijbel worden er 2 stambomen genoemd. Die van een Jezus met de herders (Lukas) en een andere over die met de koningen.)Mattheus) De geslachtsregisters die genoemd zijn wijken ook geheel van elkaar af.
Later wordt door Steiner verteld vanuit de akasha kroniek, het 5e evangelie, dat omstreeks de tijd van de doop in de Jordaan, Maria de moeder ook een soort samensmelting beleefd met de andere Maria die al eerder overleden was. Ook wordt er verteld dat Lazarus bij zijn opwekking een samengaan met Johannes de Doper beleefd, die ook al gestorven was. Lazarus wordt dan tot Johannes de evangelist en de apocalypse schrijver, waarvan Christus zei dat dat de discipel was die hij liefhad. Dit klinkt natuurlijk geheel fantastisch voor mensen die de antroposofie niet kennen. Toch heeft ook Hans stolp er aandacht aan besteed in een recent boek. Dit alles heeft natuurlijk te maken met het scheppen van de mogelijkheid om de God in de mens te laten incarneren, Christus in Jezus van Nazareth. Mensen die bij deze godgeboorte aanwezig waren, waren natuurlijk voorlopers van de mensheid. Maar ik denk dat het in de toekomst iets kan zijn wat meerdere mensen kunnen gaan ervaren, dit samengaan van zielen. In de hogere werelden bijv. is dit ook gaande, van 7 Elohim die bij de Genesis van de mens betrokken waren wordt bijv. gezegd dat ze in hun zeveheid ook weer een eenheid zijn. En hebben we het over de hoogste triniteit, dan is dat ook een eenheid. Onze cellen in ons organisme vormen met elkaar ook een eenheid. Tot zover dit korte resumé.
8 november 2015 om 15:17
Een voorbeeld van Krishnamurti en zijn broer Nyata !Nadat deze overleden was, sprak Krishnamurti dat hij nu altijd met zijn geliefde broer samen was. Hij had toen kwaliteiten die hij voorheen nog niet bezat.
Ik geloof in de diepe verbondenheid en liefde die steeds ook weer de weg naar elkaar terug vinden.
Tweelingzielen? Ik ervaar meer het samengaan van kwaliteiten die elkaar aanvullen in hun tegenstellingen en vrij laten .
8 november 2015 om 17:31
De relatie met Krishnamurti en zijn broer had ik ook in gedachten Leonie. De broer had al eerder door dat Krishnamurti door Leadbeater en Co werd gemanipuleerd. Immers Leadbeater had met zijn helderziendheid gezien dat Krishnamurti een wonderschone aura had. Alleen wilde hij dat voor zijn eigen doelstellingen misbruiken. Toen Krishnamurti zich later los maakte van de ster van het oosten, zal zijn broer hem zeker geestelijk bijgestaan hebben. Elders op deze site heeft Jan deze opheffingstoespraak van Krishnamurti geplaatst. Hoe het daarna met K. ging is er toch ook wel een voorbeeld dat het goede onschuldige gemanipuleerd kan worden, maar dat er ook andere helpende krachten zijn. Het lijkt een beetje op het Kaspar Hauser verhaal.
9 november 2015 om 18:16
“Taal is een uitdrukkingsmiddel. etc.”
“Maar wat achter de woorden ligt daar gaat het in wezen om.”
Ja, Kees, zo zie ik dat ook.
9 november 2015 om 18:13
De terugkeer is voor mij het opheffen van (schijnbare) dwaling, van (schijnbare) vervreemding, van (schijnbare) gescheidenheid. Het schijnbare zit hem in wat onze vervormende self-mind ons doet geloven. Dat doorzien en laten oplossen. Dat is voor mij terugkeren naar onbezoedeldheid, naar eenheid, naar direct contact met wat werkelijk is (zonder intermediatie van de self-mind).
In relationship, we discover that the divisions that thought creates dissolve into wholeness.
(Steven Harrison)
9 november 2015 om 18:57
Yep. Onder andere 😉
9 november 2015 om 18:27
http://doingnothing.com/
Ach so 🙂
9 november 2015 om 17:18
Ik bedoel niet terugkeer naar wat eens was, maar naar wat is, universeel, actueel, ongeconstrueerd. Maar goed, dat is mijn experiment. Als het je niet aanspreekt, even goede broeders. 🙂
9 november 2015 om 18:04
Taal is een uitdrukkingsmiddel. Maar taal is niet synoniem met datgene waar de taal een uitdrukking van wil zijn. Dus om elkaar beter te begrijpen moet weliswaar taal gebruikt worden op een medium als dit ,maar er kan altijd een indruk ontstaan van niet aanstaan of niet begrijpen, maar dat is dan ook weer een interpretatie van iemands taalgebruik. Maar wat achter de woorden ligt daar gaat het in wezen om.
8 november 2015 om 23:49
Dan is de vraag Kees …. in hoeverre zijn we vrij?
Manipuleren is in de wereld een allerlaagste verschijnsel en dus zal dat in de geestelijke wereld niet anders zijn. Slaap je in onschuld dan zul je het kwaad leren kennen om bewust te worden.
De onvrijheid in relaties is heel groot en staat nog ver af van de liefde waar hier sprake van is. Liefde die zover gaat dat men in alle opzichten de ander wil laten zijn . Laten we in godsnaam achterwege laten ook maar te denken dat we Universele liefde hebben . Liefde noopt tot bescheidenheid 🙂
9 november 2015 om 13:37
In teruggaan naar het paradijs zie ik geen oplossing. wel in het bereiken van een soort paradijselijke staat op een hoger nivo. Terugkomen op een zelfde punt van de cirkel, maar dan hoger in de spiraal. Immers de ontwikkeling uit het paradijs heeft ons iets wezenlijks laten verliezen, maar ons tevens ook iets wezenlijks laten ontwikkelen wat er in het paradijs nog niet was. Dus als er al sprake is van een terug willen naar`wat eens was, dan wel met medeneming van wat er sindsdien ontwikkeld is. Het geheel van oud en nieuw wordt dan nog veel meer wezenlijk.
9 november 2015 om 09:07
Nee Kees, dat past niet bij jou 🙂 het was in het algemeen bedoeld. Je hebt helemaal gelijk wat betreft de ontwikkeling tot vrijheid, dank voor je verhelderende en mooie antwoorden op dit artikel!
9 november 2015 om 06:57
Leonie je zult bij mij niet gelezen kunnen hebben,dat we die universele liefde nu reeds hebben. Ik ben iemand die immers geloofd in een ontwikkelingsweg daar naar toe. Het standpunt dat het er allemaal al is en we het allen maar hoeven te aanvaarden beschouw ik als een niet realistisch wensdenken. Idem het vrij worden, dat is ook een ontwikkelingsproces. (in ruimte en tijd). Krishnamurti schrijft dat zijn diepste wens is dat de mens vrij wordt in zijn opheffingstoespraak. Dat we nu al zouden hebben waar we naar moeten streven,dat noem ik nu spirituele onbescheidenheid.
8 november 2015 om 23:51
Correctie: alledaags….IPad zet de letter anders neer:)
7 november 2015 om 23:06
Bedankt Kees een mooie aanvulling. Ik heb het ook geplaatst in uitgelichte reacties om het te behouden.
Groet!
7 november 2015 om 10:10
Mooi artikel. Bedankt, Jan. Op naar het eenheidsbewustzijn.
6 november 2015 om 20:22
Interessant artikel en ook wel confronterend wat mij aangaat……..
(Dan kan er een wonder gebeuren… dat het beeld wat we hebben over wat liefde zou moeten zijn, opeens oplost en er iets gaat stromen dat onvergelijkbaar is met het reeds gekende en een alles bevrijdende liefde tot stand brengt die niets of niemand uitsluit, van niets of niemand afhankelijk is.)
Zou je hier ook kunnen spreken over Christusbewustzijn?
6 november 2015 om 20:34
Beste Niels,
In deel 2 schenk ik daar veel aandacht aan: Relatie, CHRISTUSBEWUSTZIJN en Kosmisch huwelijk: https://deverwanten.nl/relatie-christusbewustzijn-en-kosmisch-huwelijk/
Christusbewustzijn is in feite de onbeschreven wet van het hart. Hoe sterker onze verbinding met het hart is, de Goddelijke vonk in onszelf, hoe duidelijker de innerlijke stem van het geweten in de geest gaat klinken. Het hier bedoelde Christusbewustzijn staat dus los van enige vorm van georganiseerde religie en is er altijd al geweest, zelfs ver voordat het Christuslicht in een mens incarneerde.
Aan het eind van de ontwikkeling staat de IK Ben……
6 november 2015 om 16:31
Haarscherpe analyse over een bijzonder onderwerp!
Nog een dichter ook….heel mooi en leerzaam.
Bedankt